ความคิดเห็นที่ 1 ฉบับภาษาอังกฤษ ดาวน์โหลดฟรีที่นี่ http://www.manybooks.net/titles/hopeanthetext97rprhn10.html จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 54 19:13:08

ความคิดเห็นที่ 2 เราเคยเรียน The Prisoner of Zenda ตอนอยู่ ม.ต้น เราติดใจอาจารย์สาว เลยไปนั่งฟังอาจารย์อยู่หน้าชั้น เรียนๆไปมัวแต่จ้องมองดูอาจารย์สาวเพลินแล้วอมยิ้ม เลยเรียนไม่รู้เรื่อง แต่ตอนสอบได้คะแนนเต็ม เพราะข้อสอบปรนัย นักเรียนทุกคนใช้วิธีเขียนคำตอบบนกระดาษซับ (แลกคำตอบกัน) แล้วชูกระดาษซับสูงๆให้ลอกกันและกัน...555+++... แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 54 21:41:32 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 54 21:39:25

ความคิดเห็นที่ 3 ฮึ่ม ไม่ชอบตอนต่อของ Prisoner of Zenda ค่ะ ไม่ชอบตอนจบ ........ จากคุณ : jk (jackfruit_k) เขียนเมื่อ : 7 พ.ค. 54 23:27:17

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเรียนภาคแรกตอน ม.ศ.5 (รุ่นก่อนสูญพันธุ์ 3 ปี) เป็นวิชา Reading  (ตอนนี้กลายเป็นของ ม.ต้น นอกเวลา สเต็ป 3) อาจารย์เล่าภาคต่อให้ฟัง สนุกมาก แต่ตอนนั้นไม่ค่อยมีเงิน และไม่มีเวลาอ่าน  ต้องเตรียม Entrance จึงลืมๆไป เวลาผ่านมา 30 กว่าปี  พยายามหา แต่ก็ไม่เจอ เพิ่งเจอภาคแรกเมื่อ 2-3 วันก่อน ซื้อมาแล้วจาก SE-ED  เล่มละ 95 บาท ขอบคุณ คคห.1 มากครับ  ผมดาวน์โหลดมาแล้ว เป็นไฟล์ PDF 56 หน้า  ตัวหนังสือฝรั่งล้วนๆ ไม่มีรูปเลย  คงต้องแปลหลายวัน คคห.2  ครับ ผมเรียนกับอาจารย์แก่  แถมปากจัด ตีเจ็บ คคห.3 ครับ ที่ฟังอาจารย์เล่า ผมว่ามันตื่นเต้นดีนะ แต่จำไม่ได้ว่าเรื่องเป็นยังไง ตอนนี้ผมเพิ่งเริ่มอ่านภาคแรก และดูหนัง ที่ดาวโหลดมาด้วย  ต้องฟื้นความทรงจำ จากภาคแรกก่อนจะอ่านภาคต่อ PDF ภาษาอังกฤษล้วนๆ 56 หน้า กว่าจะถึงตอนจบ ยังหนักใจอยู่ ฟังอาจารย์เล่า ไม่ถึง 10 นาที ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งนะครับ ที่เข้ามาคุยด้วย จากคุณ : วราวุฒิ เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 54 19:58:34

ความคิดเห็นที่ 5 ^ ไม่รู้เรา 2 คนอายุไล่เลี่ยกันหรือเปล่า? Fond memories: เราเริ่มเสียเด็กตั้งแต่เรียน ม.ต้นนี่แหละ ยุคเราตอนอยู่ ม.5 (ยังเป็น ม.ต้นอยู่นะ) จะขึ้น ม.6 (เพื่อต่อ ม.7 กับ 8) ม.6 ของเรามันดันกลายเป็น มศ.3 ไปซะแล้ว เราเรียน The Prisoner of Zenda ตอน มศ.3  ขณะที่โรงเรียนอื่นๆในยุคนั้นเขาเรียนกัน มศ.5 ยุคที่ว่านั้นมันเป็นยุค beatlemania ตอนนั้นใครๆก้อกำลังคลั่งไคล้ The Beatles กัน...555+++... อาจารย์ที่สอน The Prisoner of Zenda เป็นลูกสาวเจ้าของโรงเร่ียน (หรือลูกสะไภ้เจ้าของโรงเรียน ไม่แน่ใจ...???!!) อาจารย์เพิ่งไปเรียนต่อจบจากประเทศอังกฤษมา แล้วมาสอน ตอนอาจารย์อธิบายว่า พระเอกในเรื่องหน้าตาเหมือน king ยังกับแกะ เราแซวอาจารย์ว่า "เหมือนกันยังกับแพะต่างหาก" พอนักเรียนฮากันอาจารย์เดินปรี่เข้ามาหาเราแล้วเอากรงเล็บนกอินทรีย์(อาจารย์ไว้เล็บยาวๆงุ้มๆแหลมคมมากๆ)จิกที่ข้อมือขวาเราเจ็บๆทีจริงทีเล่นเพื่อสั่งสอนเรา เราเจ็บแทบน้ำตาเล็ดแต่ทนใจดีสู้เสือ ทำใจกล้าๆ เอามือซ้ายเราลูบๆคลำๆมืออาจารย์ด้วยความเสน่หา สบสายตาอาจารย์ราวกับจะบอกว่า "เบาๆหน่อยครับผมเจ็บ" นักเรียนในห้องยิ่งโห่กันลั่น มีคนทุบโต๊ะด้วยความมัน...!!! ตอนจบกรงเล็บอาจารย์สู้พลังจิตเราไม่ไหว มือไม้อาจารย์อ่อนปวกเปียก อาจารย์ปล่อยให้เราเป็นอิสระ แล้วตัวอาจารย์เองรีบวิ่งไปหันหน้าเข้ากระดาน แล้วเขียนแบบฝึกหัดให้พวกเราทำ เพื่อปกปิดใบหน้าที่แดงเรื่อเพราะความอาย เราใจไม่ดีที่เราทลึ่งจนอาจารย์ต้องอายมากๆ จากนั้นเราก้อได้แต่มีความรู้สึกว่า I'm infatuated with her. แล้วอาจารย์ก้อเอ็นดูเรา แบบว่าเรากลายเป็น teacher's pet จนเราต้องอับอาย เพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งอาจารย์เดินไปทั้งโรงเรียน แล้วชี้ตัวเด็กผู้ขายที่ผมยาวๆ แล้วไล่ไปตัดผมหมด มีเราคนเดียวที่รอดมาได้ แล้วพวกเพื่อนๆผู้ชาย (ที่โดนกร้อนผม) ก้อหันมามองผมทรง beatles ของเรา แล้วทำท่าจะปริปากประท้วงอาจารย์ว่า "ทำไมไม่สั่งไอ้หมอนี่ตัดผมบ้างล่ะ" แต่ก้อไม่กล้าพูดอะไร เลยตอนจบ มันเป็นตัวเราเองนั่นแหละที่อายพวกเพื่อนๆ.... ตอนนั้นอยู่โรงเรียนประจำ กลับเข้าหอเด็กประจำ คราวนี้มีการกวาดล้างเด็กผมยาวอีก โดยอาจารย์ผู้ปกครองคุมหอ พอเราโดนสั่งตัดผม เรากระโดดออกรั้วด้านหลัง หนีโรงเรียน ขึ้นรถ แล้วหายไปกับความมืด แล้วไม่กลับไปเรียนหนังสืออีกเลย  เที่ยวไปเรื่อยๆ กินเหล้าเมายา คบคนพาล เพื่อนเราบางคนเป็นแมงดาคุมซ่องหรือเป็นนักการพนัน เราไปเรียน มศ.4 ต่อ แต่ดันไปเข้าโรงเรียนที่ต้องคลุกคลีกับพวกเพื่อนๆที่พกปืนไปโรงเรียนทุกวัน เข้าโรรงเรียนตอนเช้าๆก้อแค่ไปนัดเจอกันว่าจะหนีโรงเรียนไปทำกิจกรรมอันน่าตื่นเต้นที่ไหนดี ในแต่ละวัน จนเรียนๆไปแล้วไม่มีอนาคต มีแต่จะไปพลาดท่าไปติดคุกเข้าให้สักวันหนึ่ง (เพื่อนเราคนหนึ่งไปยิงใครตายติดคุกไปแล้ว) เราเลยเรียนๆไปได้แค่เทอมแรก (ตอนนั้นเรียนสายวิทย์) พอเห็นคะแนนสอบวิชาฟิสิกส์กับเคมี ได้แค่ 10 % (สมัยนั้นเขาคิดกันเป็นเปอร์เซ็นต์) ก้อเลยลาออก (เพราะรู้ว่าไม่มีทางเอ็นเข้ามหาลัยได้) แล้วหนีไปใช้ชีวิตในต่างแดน... แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 54 21:50:39 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 54 21:44:14 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 54 21:41:09 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 54 21:34:02 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 54 21:33:43

ความคิดเห็นที่ 6 จากนั้นสิ่งที่ทำให้เราเกลียดวิชาภาษาอังกฤษมากที่สุดในชีวิตก้อคือหนังสือเรื่อง Oliver Twist ของ Charles Dickens นี่แหละ เพราะตอนเรียน มศ.4 แค่เทอมเดียวอาจารย์่ที่สอน Oliver Twist  อธิบายเนื้อเรื่องด้วยเสียงยานคางเหมือนสวดมนต์ (droning) จนในห้องเราที่มีนักเรียน 40 คน ครึ่งหลับครึ่งตื่น 20 คน หลับสนิท (บางคนกรนดังด้วย) 10 คน อีก 10 คนตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ...555+++... และแล้วอยู่ดีๆไอ้หนึ่งใน 10 คนที่มันหลับสนิท มันก้อดันทลึ่งกรนขึ้นมาเสียงดันลั่นห้อง พวกเรา (ซึ่งครึ่งหลับครึ่งตื่น) ก้อเลยตื่นขึ้นมา แล้วหาอะไรสนุกๆทำ นั่นก้อคือเอากระดาษตัดต่อกันเป็นหางยาวๆโยงกับหูเข็มขัดของกางเกงของเจ้าหมอนั่นคนที่กรน แล้วลากหางไปท้ายห้อง เอาไฟแช๊กจุด พอไฟลามถึงเจ้าคนกรนเสียงดัง โห โกลาหล สนุกมั่กๆ....555+++...ทุกคนตื่นกันหมดเลยหละ... แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 54 22:34:51 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 54 22:18:06 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 54 22:16:39

ความคิดเห็นที่ 7 Oliver Twist เป็นบทเรียนภาษาอังกฤษอ้นสุดท้ายที่อาจารย์คนไทยสอนเราในชีวิตของเรา  มันมีอิทธิพลอย่างใหญ่หลวงต่อการเรียนภาษาอังกฤษในช่วงเวลาต่อๆไปของเราเป็นอย่างมาก คือมันทำให้เราเกลียดวิชาภาษาอังกฤษอย่างเข้าไส้ไปเลยหละ... เรื่องตลกก้อคือว่าตอนไปอยู่ประเทศอังกฤษพอเราไปได้แฟนเป็นคนอังกฤษได้ไม่กี่วันหนังเรื่อง Oliver Twist ก้อเข้ามาฉาย แล้วแฟนเราก้อชวนเราไปดู เราทำหน้าตาประหลาดๆไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าเราโคตรจะเกลียดนิยายเรื่องนี้เอาซะเหลือเกิน แค่ได้ยินชื่อนิยายมันก้อทำให้เรานึกภาพที่เราพยายามต่อสู้กับความง่วงในห้องเรียนตอนฟังเสียงอาจารย์ droning (เหมือนเสียงสวดมนต์) แปลกแต่จริง พอเรากลับมาเมืองไทยตกงาน เลยลองไปทำงานสอนภาษาอังกฤษดู แล้วคิดเรื่อง moral ของฉากที่นักเรียนหลับกันเกือบทั้งห้อง เรากลัวมากๆว่าเราสอนภาษาอังกฤษแล้วนักเรียนจะหลับกันหมดทั้งห้อง แล้วเราจะทำไง? จะคิด (คงจะเหมือนอาจารย์ มศ.4 เราคิด) ว่านักเรียนพวกนี้ไม่เอาถ่าน (คือยังมีนักเรียนฟังกันอยู่ตั้ง 10 คนแน่ะ) ให้ตัดหางปล่อยวัดพวกที่มันเรียนแล้วหลับ หรือคิดว่าตัวอาจารย์เองสอนโคตรน่่าเบื่อเอง...!!!?? แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 54 23:51:36 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 54 23:49:45

ความคิดเห็นที่ 8 พี่ fortuneteller  น่าจะเป็น ม.ศ.3,4,5  รุ่นแรกๆ ส่วนผมเป็นรุ่นท้ายๆ  อีก 3-4 ปี ต่อมา ม.ปลาย ก็เป็น  ม. 4-6  ผมจบ ม.ศ. 5  ปี 2523 หรือปีการศึกษา 2522 พี่เกลียดวิชาอังกฤษ แต่ได้ไปอยู่อังกฤษ ภาษาอังกฤษคงดีมาก ส่วนผมอ่อนวิชานี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่มันชอบฝังใจกับนิยายเรื่องนี้ จริงๆ เรื่องโอลิเวอร์ ผมก็เคยเรียน แต่ลืมไปแล้ว และอีกเรื่อง ก็คือ กัลลิเวอร์ ได้ดูหนังเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง  สนุกดี จากคุณ : บรรเทิง (วราวุฒิ) เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 13:01:49

ความคิดเห็นที่ 9 ^ อ้าตกลงเรา มศ. รุ่นแรกสุดกับรุ่นหลังสุด มาเจอกัน...555+++... เราเกลียดวิชาภาษาอังกฤษมากสุดๆจนกระทั่งขนาดไปพำนักอาศัยอยู่ในประเทศอังกฤษตั้งหลายปีเราก้อไม่เก่งอังกฤษมากขึ้นนักหรอก แค่ฟังกับพูดคล่อง แต่อ่านเรื่องยากๆบางทีก้อท้อใจ ยิ่งจะเขียนยิ่งไม่มั่นใจใหญ่เลยว่าจะเขียนถูกหรือเปล่า พอตกงานในเมืองไทยก้อเลย "จำใจ" ต้องเรียนภาษาอังกฤษแบบยกเครื่องใหม่หมดด้วยตัวเอง และช่วงที่ก้าวหน้าไปไกลมากๆ ก้อคือช่วงที่เล่นเน็ตหนักมากๆนี่แหละ เพราะได้บทเรียนภาษาอังกฤษดีๆของฟรีจากเน็ตมาเพียบเลยหละ...ก้อเลยรอดตายมาอย่างหวุดหวิด (คือมีงานทำมีรายได้)จนถึงทุกวันนี้ จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 16:03:33