อ่านแล้วเหมือนกันค่ะ
ชอบเรื่องคุณชายปวรรุจ กะ คุณชายรัชชานนท์ เพราะมันดูเป็นความรักที่ต้องฝ่าฟันเรื่องฐานนันดรจริงๆ เเต่เรื่องคุณชายปวรรุจนี่ ชอบตรงที่ พระเอกงอนนางเอกด้วย เพราะนางเอกไปหลอกเขา (ที่จริงก็ไม่หลอกนะ ...แค่ไม่ได้บอกความจริง)
แต่ต้องยอมรับว่าทั้ง 5 เรื่อง ไม่ได้อรรถรสของนิยายเเนวพีเรียดเลย ... ถ้าไปเที่ยบกับ นิยายเเนวพีเรียดที่ทำเป็นละคร อย่าง ปริศนา หรือสะใภ้จ้าว ยังจะได้อรรถรสมากว่า
ส่วนตัวก็เป็นคนชอบเเนวพีเรียดนะคะ เริ่มบ้าจากละครเรื่อง ปริศนา เวอร์ชั่น ติ๊ก -เทย่า ช่วงนั้น อินกับบทละครมาก จนเวลาพูดยังต้องกระแดะลิ้นพูดไม่ชัดแบบปริศนา เลย แล้วก็ไปตามอ่านอีก 2 เล่ม ที่เป้นซีรีย์เดียวกัน ได้เเก่เจ้าสาวของอานนท์ กับ รัตนาวดี ....ตอนอ่านเจ้าสาวของอานนท์ นี่ นึกภาพคนเล่นเป็นอานนท์จริงๆค่ะ เหมาะมากจริงๆ เขาก็ได้หล่อนะ เเต่คาแรกเตอร์การพูดดูใช่ เป้นหนุ่มปากหวาน เข้าสังคมเก่ง เฟิร์ต(จีบเล่นๆ) กะผู้หญิงสวย ให้ความหวังเขาแต่ไม่ได้คิดเป็นแฟนจริงๆจังๆ จะเรียกเป้นเฟรนด์ ไปเสมอๆ บทประพันธ์น่ารักทั้งตัวพระ ตัวนางเลย
ส่วนรัตนาวดี เป้นเรื่องของท่านหญิงรัตน น้องสาวท่านชายพจน์ ... เรื่องนี้ดำเนินเรื่องแปลก เพราะเล่าด้วยการเขียนจดหมาย ระหว่าง ท่านหญิง ถึงปริศนา และท่ายชายดนัย(พระเอกของเรื่อง) กับท่านชายพจน์ ซึ่งเป็นพระสหายกัน ...ตอนนอ่านประทับใจเรื่องนี้มาก เพราะ ว. ณ ประมวลมารค ท่านเขียนไว้นานเเล้ว แต่บทประพันธ์แนวพล๊อตเรื่องที่ พระเอก-นางเอก แกล้งปลอมตัวเป้นคนอื่น ไม่บอกให้รู้ แล้วอีกฝ่ายมารู้ทีหลัง เลยงอนว่าเสียฟอร์ม หรือโดนหลอก แล้วก็ต้องตามง้อกัน ยังมีนักเขียนรุ่นหลังๆนำมาเขียนเป้นนิยายในปัจจุบันอยู่มาก แถมฉากของเรื่องก็โรเเมนติกมากๆเสียด้วย
พอมาอ่านท่านชายปวรรุจ ก็นึกถึงเรื่องรัตนวดี ได้ทันทีทันใด ว่าอะไรมันจะคล้ายกันเพียงนี้ สลับนิดสลับหน่อยเท่านั้นเอง ..... ถ้าจะเปรียบเทียบก็ต้องบอกว่า รัตนาวดี ได้อรรถรสกว่า ด้วยภาษา และการบรรยายที่เกือบจะตรงยุคสมัยจริงๆ ในขณะที่ ทีคุณชายปวรรุจ ใช้ภาษาค่อนข้างปัจจุบัน ดูไม่ค่อยมีอะไร จะมีตอนซึ้งๆก็มีบ้างตอนท้ายเรื่องๆ ที่ขาดคือ คำหวานๆ สำบัดสำนวนของตัวละคร ถ้า
จะยกตัวอย่างให้เห้นภาพ ก็ขอยก ละครเรื่องปริศนา เวอร์ชั่นที่ว่า เช่น ผู้ชายในสมัยจะปากหวานกับผู้หญิงมาก ก็จะต้องพูด มีจ๊ะมีจ๋าด้วย กับน้องสาว ก็จะต้องเรียก "น้อง..." ด้วย อย่างที่คุณอานนท์ จะเรียกนงลักษณ์ ว่า "น้อง" เสมอ ทั้งที่คลอดตามกันมาเลย (คุณอานนท์ เป็นลูกคนโต นงลักษณ์เป้นคนที่สอง ...ท้องนี้มี 7 คน อย่าให้เรียงเลย!!) แล้วเวลาคุณนนท์ คุยกะเพื่อนๆ ก็จะเลือกเพื่อนว่า "เกลอ" และเเทนตัวเองว่า "กัน" ซึ่งในสุภาพบุรุษจุฑาเทพ ไม่มีบทพูดแบบนั้น หรือเวลาที่ตัวละครพูด ประโยคคำถาม เช่น "มิใช่ดอกหรือ?" "...เทียวหรือ" ก็พูดอย่างนั้นจริงๆ ไม่มาพูดผิดเพี้ยนแบบปัจจุบัน ว่า" มิใช่หรอกเหรอ" "เชียวเหรอ" อย่างนี้ ...พอฟังภาษาพูดแบบเก่าๆ ก็จะรู้สึกอินมาขึ้น !!! แต่ไม่รู้ว่าละครสุภาพบุรุษจุฑาเทพจะทำอย่างนี้มั้ย?! ต้องรอดู