| 
ตัวอย่างบางตอนครับ
 ตอนที่  1.2  ฉันเป็นใคร (วะ) ?
 
 ดาววูขู (ทำนองยุทธ์) ?  เธอขมวดคิ้วอีกครั้ง  ล้อเล่นน่า  วิชาพละฉันห่วยบรม  วิ่ง 50 เมตรตั้งหนึ่งนาทีเต็ม  ที่ไหนนอนแผ่ได้ไม่เคยคิดจะนั่ง  นั่งได้ก็ไม่เคยคิดจะยืน  ไม่ใช่พวกขาลุยจนได้รับฉายาอย่างวูขูแน่  ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลยที่จะเป็นเจ๊ใหญ่หัวหน้าแก๊งค์มาเฟียน่ะ
 
 ท่าเจ๊จะความจำเสื่อมจริง ๆ  เสี่ยวไฉทำหน้าปั้นยาก  อยู่ ๆ เมื่อ 29 ปีก่อน  เจ๊เกิดบอกว่าอยากจะพักผ่อนสักระยะ  แล้วเจ๊ก็ทิ้งพวกข้าหลบไปเกิดใหม่บนโลกเฉย  ตลอด 29 ปีมานี่  ทางการยมโลกออกกวาดล้างพวกเราเป็นการใหญ่  แถมยังโดนแก๊งค์อื่น ๆ กดดัน  ทำเอาแก๊งค์กางเขนแทบจะแตกกระสานซ่านเซ็น  แล้วนี่เจ๊ยังจะมาบอกว่าจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ ?
 
 คิ้มมองเสี่ยวไฉ แล้วหันไปมองเสี่ยวเจี๋ย
 
 เห็นเสี่ยวเจี๋ยพยักหน้า  เทียบกันแล้วเสี่ยวเจี๋ยถึงจะพูดน้อยกว่า  แต่มีแววตาที่มั่นคงสัตย์ซื่อมากกว่า
 
 สายตาแบบนี้บอกคิ้มว่า  แฝดคู่นี้ไม่ได้โกหกแน่ ๆ
 ตะ...ตะ...แต่พวกเธออย่ามั่วนะ  คิ้มขยี้เท้า  แก๊งค์กางเขนบ้าที่ไหน  ทางการอะไรกัน ?  อย่าเล่าแต่เรื่องที่ฉันฟังไม่รู้เรื่องสิ  ไม่เอาแล้ว  ฉันต้องไปดูร่างของฉันก่อน  ไม่แน่ฉันอาจจะยังไม่ตายก็ได้
 
 เจ๊คิ้ม  เสี่ยวไฉเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
 เลิกเรียกฉันว่าเจ๊คิ้มที  เรียกคิ้มเฉย ๆ เหอะ  เธอขมวดคิ้ว
 ขอรับ...ขะ...คิ้ม  ทั้งสองพูดเหมือนคนติดอ่าง  สะท้อนถึงความเคารพนับถือต่อดาววูขูที่ฝังแน่นยากจะสั่นคลอน
 
 ฉันจะไปดูร่างของฉันแล้ว  เธอขยับเท้า  มุ่งไปทางที่รถพยาบาลจากไป
 แต่เดินไปแค่ไม่กี่ก้าว  ก็เห็นฝาแฝดเดินขนาบมาทั้งซ้ายขวา
 อะไรอีก ?  คิ้มเหลียวมองทั้งสองข้าง
 เจ๊คิ้ม  เสี่ยวเจี๋ยว่า  พวกเราจะไปส่ง
 อื๋อม์  เธองง  รู้สึกถึงแขนที่ถูกเสี่ยวเจี๋ยหิ้วปีก  จากนั้นก็ควักดาบสีดำโยนออกไปลอยอยู่กลางอากาศ
 
 เจ๊คิ้ม  ก้าวระวังนะ ว่าแล้วเสี่ยวเจี๋ยก็ฉุดคิ้มขึ้นไปเหยียบบนตัวดาบ
 เขาว่ายุคโบราณมีวิชาควบกระบี่เหินหาว...หรือในยมโลกก็มีขี่ดาบบินด้วย ?  คิ้มบ่นพึมพำ  พอหันไปก็เห็นเสี่ยวไฉขึ้นไปยืนบนขวานแก้วติดตามมาด้านข้าง
 ยืนให้มั่นนะ  เสี่ยวเจี๋ยพูดเสียงเบา
 
 คิ้มรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนใต้เท้า  แล้วร่างก็ถูกพยุงลอยตัวสูงขึ้นฟ้า
 นี่คือวิชาระบำนภา  เสียงของเสี่ยวไฉแหวกเสียงลมมาจากด้านหลังของคิ้ม  วิญญาณทั่วไปไม่ใช่จะทำได้หรอกนะ
 
 วิชาระบำนภา ? วิญญาณ ? คิ้มยังไม่ทันถามรายละเอียด  ลมเย็นก็พัดผ่านหลายระลอก  พลันพบว่าได้มาถึงจุดหมายแล้ว
 
 โรงพยาบาล  กากบากสีแดงขนาดใหญ่  ปรากฎอยู่ใต้เท้าของเธอแล้ว
 
				 
				
					| จากคุณ | : 
ม. ประภา   |  
					| เขียนเมื่อ | : 
3 ก.ย. 55 17:10:12   |  
					|  |  |  |