ความคิดเห็นที่ 1 ทุกสิ่งเป็นไปได้ เมื่อปัจจัยถึงพร้อม จากคุณ : ร่อนเร่ ณ ถนน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 12:14:03

ความคิดเห็นที่ 2 เจ้าของกระทู้เข้าใจผิดแล้ว การที่ประเทศไทยรอดพ้นจากการถูกคอมมิวนิสท์ยึดครอง ไม่ใช่เพราะสหรัฐฯเข้ามามีบทบาทในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เลย เพราะสหรัฐฯไม่สามารถช่วยให้ลาวและเวียดนามใต้รอดพ้นจากกลายเป็นคอมมิวนิสท์ได้ ทั้งที่สหรัฐฯส่งกำลังทหารมาช่วยลาวและเวียดนามใต้แล้ว ที่ไทยรอดพ้นจากถูกคอมมิวนิสท์ยึดครองเป็นเพราะจีนช่วยไทยไว้ต่างหาก ตอนที่เวียดนามส่งกำลังทหารประชิดชายแดนไทยแล้วนั้น จีนก็ส่งกำลังทหารถล่มชายแดนเวียดนามที่ติดกับจีนทำให้เวียดนามต้องถอยทัพที่ประชิดชายแดนไทยไปต้านกองทัพจีนแทน อ่านเรื่องช่วงนั้นในลิ้งค์ข้างล่าง http://www.unigang.com/Article/5524 จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 15:21:46

ความคิดเห็นที่ 3 คห. 2 ผมว่าผมไม่ได้เข้าใจผิดนะครับ ผมถึงได้เน้นปี 1954-1968 ไว้ชัดเจน.. (สงครามสั่งสอนปี 1979 ครับ) เพราะว่า ณ ตอนนั้นประเทศจีนคอมมิวนิสต์สนับสนุนเวียดนามเหนืออย่างเปิดเผย อาวุธต่างๆจากสหภาพโซเวียตหลั่งไหลผ่านจีนแดงและเข้าสู่เวียดนามเหนืออย่างง่ายดาย แม้ว่าจีนกับสหภาพโซเวียตจะมีปัญหากันตามชายแดนในยุคนั้น แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศก็เป็นไปในทางที่ต้องเอื้อประโยชน์ต่อกัน มีศัตรูคนเดียวกันคือ "อเมริกัน" ...จนกระทั่งความสัมพันธ์ของทั้งสองแย่ลงมากในช่วงปลาย 60s (ต่อมาสหรัฐฯเดินเกมส์รุกโดยการเล่น triangular diplomacy ในช่วงปี 1970s เพื่อใช้จีนคานอำนาจกับสหภาพโซเวียต เพราะก่อนหน้านั้น สหรัฐฯยอมรับรัฐบาลจีนแต่บนเกาะไต้หวัน) ผมว่าประเทศไทยคงไม่เป็นคอมมิวนิสต์หากปราศจากซึ่งอเมริกา แต่ประเทศไทยอาจจะเสียภาคอีสาน ไม่ใช่เสียแผ่นดินนะ แต่หมายถึงเสียอำนาจในการควบคุมความสงบและการดำเนินงานบางพื้นที่ เพราะข้าราชการและตำรวจเอาไม่อยู่ ไม่สามารถดุแลพื้นที่ และไม่สามารถให้ความปลอดภัยแก่ประชาชนได้ พวกชาวบ้านที่คบค้าสมาคมกับฝ่ายข้าราชการจะถูกฝ่ายคอมมิวนิสต์ "สังหาร"  รวมทั้ง "ข้าราชการและเหล่านายทหารและตำรวจ" เมื่อประชาชนในพื้นที่ไม่ให้ความร่วมมือแก่ราชการ ทีนี้ก็ง่ายแล้วครับ (คล้ายๆกับการที่เวียดนามใต้เสียที่ราบสูงตอนกลางและเขตชนบทต่างๆให้แก่พวกเวียดกง กองทัพเวียดนามใต้ไม่อาจเอาอยู่ เพราะอาณาเขตที่กว้างใหญ่ไพศาล และชาวบ้านในเขตชนบทกลัวเวียดกงเพราะทหารเวียดนามใต้ไม่อาจให้ความคุ้มครองแก่พวกเขาได้ เช้ามา-เย็นกลับฐาน ส่วนพวกเวียดกงก็ออกมาตาม "คิดบัญชี" พวกข้าราชการและชาวบ้านผู้ฝักใฝ่รัฐบาลกันยามค่ำ) แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 22:35:09 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 22:33:45 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 16:25:22

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่คอมมิวนิสต์เกิดได้ดีเพราะมีแรงจูงใจในประเทศแรงๆ เช่นเวียดนาม-ลาวนี่เพราะตกเป็นอาณานิคมเค้าต้องจับอาวุธสู้ เขมรเป็นคอมมิวนิสแล้วแต่เวียดนามก็ไปอัดจะสร้างอิทธิพลของตัวเอง สําหรับไทยแรงจูงใจแค่ในประเทศไม่พอ ปัญหาแรงกดดันประชาชนคิดว่ามีน้อยไป   คอมมิวนิสไทยอาจจะต้องพึ่งต่างชาติช่วยอย่างมาก ถ้าพาต่างชาติมาบุก โดยคนพื้นที่ไม่หนุน แล้วไปไล่ฆ่า จะกลายเป็นขายชาติแทน...สร้างชาติ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 16:45:10 จากคุณ : ไม่ได้มีสิบมือ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 16:43:17

ความคิดเห็นที่ 5 แม้ว่าเวียดนามใต้จะมีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล แต่อำนาจในการดำเนินการของรัฐบาลไซ่ง่อนกับจำกัดอยู่เพียงแค่หัวเมืองใหญ่ๆในที่ราบสูงตอนกลาง ( Pleiku, Ba Me Thout และ Kontum) และตามหัวเมืองชายฝั่ง ( Hue, Danang, Camranh ฯลฯ) รวมทั้งเมืองหลวง ไซ่ง่อน เขตชนบทกลายเป็นพื้นที่ "สีแดง" เช่นเดียวกันในลาวและบางพื้นที่ในภาคอีสานที่กลุ่มคอมมิวนิวต์ได้รับอาวุธมาจากลาว (แต่กลุ่มไม่ใหญ่มากพอที่จะโค่นรัฐบาลได้ ยึดจังหวัดหนึ่งได้ก็เก่งแล้วครับ) ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าเวียดนามจะบุกไทยหรือแค่บุกเอาภาคอีสานไปก่อตั้งเป็นสาธารณรัฐ ปัญหาอยู่ที่ว่า ณ ตอนนั้นแรงฮึกเหิมของลัทธิชาตินิยมมาแรงมาก โดยเฉพาะประเทศอาณานิคมเก่าในแถบอินโดจีน หลังจากฝรั่งเศสสูญเสียอิทธิพลไป อีกทั้งทางตอนเหนือก็มีพี่เบิ้มอย่างจีนที่คอยส่งกำลังอาวุธอย่างเปิดเผยเข้ามาในภูมิภาค กลายเป็น "สงครามประชาชน" เพื่อปลดแอกตนเอง จากรัฐบาลที่กดขี่และชนชั้นนายทุน การที่สหรัฐฯกระโดดเข้ามาเป็นการเติมเต็ม "ช่องว่าง" ที่ขาดหายไปในอินโดจีนหลังจากฝรั่งเศสถอนตัวไป เพราะหากปราศจากซึ่งอำนาจของสหรัฐฯหรืออิทธิพลของมหาอำนาจโลกเสรีในภูมิภาค ผมเชื่อว่าไม่มีชาติไหนในแถบนี้หรอกครับที่กล้าให้ความร่วมมือแก่สหรัฐฯและท้าทายอำนาจของลัทธิคอมมิวนิสต์ (ซึ่งไม่มีการ "การันตี" ว่า สหรัฐฯหรือ UN จะเข้ามาช่วย) ดีไม่ดี ประเทศไทยวุ่นวายมากกว่านี้เสียด้วยซ้ำ จริงๆแล้วประเทศเราถือว่าโชคดีมาก เพราะการที่สหรัฐฯเข้ามาแทรกแซงทางการทหารในเวียดนามใต้ในช่วงเวลานั้นเปรียบเสมือนการซื้อเวลาให้ไทย (ในขณะเดียวกันก็เป็นการ "ยื้อ" ลมหายใจให้เวียดนามใต้ด้วย) จนสหรัฐฯถอนตัวจากเวียดนามใต้ปี 1973 และเวียดนามใต้แตกในเดือนเมษายน 1975 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ทุกอย่างลงตัวพอดี... เพราะความสัมพันธ์ระหว่างจีนและสหภาพโซเวียตนั้นถึงคราวย่ำแย่มาก และจีนกับสหรัฐฯยังได้มีการสร้างความสัมพันธ์(แต่ยังไม่ได้สถาปนาความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการ) เชื่อว่า สงครามสั่งสอนคงไม่มีทางเกิดในปี 1954-1968 เป็นแน่ และหากไม่มีสหรัฐฯหรือการสนับสนุนจากโลกเสรี ใครมันจะหาญกล้าสู้กับคอมมิวนิสต์ที่อยู่ข้างบ้าน(หรือแม้แต่ในบ้าน) คอมมิวนิสต์ในยุค 1954-1968 เป็นสงครามประชาชน(หรือสงครามกองโจร) เสียมากกว่าการรบแบบ Conventional Warfare บนคาบสมุทรเกาหลีที่เกาหลีใต้ถูกรุกรานจากประเทสคอมมิวนิสต์เกาหลีเหนือ สงครามครั้งนั้นเป็นสงครามที่มีแนวรบ แต่ในอินโดจีน เป็นสงครามกองโจร ปราศจากซึ่งแนวรบอย่างชัดเจน "Tet Offensive" เป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญของสงครามเวียดนามเลยก็ว่าได้ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 16:54:01 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 16:47:34

ความคิดเห็นที่ 6 ความผิดของผมด้วยส่วนหนึ่งครับ... หัวข้อกระทู้ผู้อ่านฟังดูอาจจะคิดว่า สหรัฐฯเป็น "พี่เบิ้ม" ในการส่ง "กองกำลัง" สกัดกั้นอิทธิพลของลัทธิคอมมิวนิสต์ไม่ให้เข้ามาในประเทศไทย จริงๆแล้ว ใช่ครับ แต่ส่วนหนึ่ง ประเด็นหลักคือ "อิทธิพลของสหรัฐฯ" ในภูมิภาคและการแทรกแซงทางทหารของสหรัฐฯในเวียดนามใต้ที่เป็นการ "แสดง" ให้กลุ่มประเทศแถบนี้รวมทั้งโลกเสรีเห็นว่า สหรัฐฯจะไม่ยอมให้แม้แต่ตารางนิ้วเดียวของประเทศโลกเสรีตกไปอยู่ในกำมือของศัตรูคอมมิวนิสต์ "Tet Offensive 1998" หรือ "การรุกครั้งใหญ่ในวันตรุษญวณ" เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดครับ เพราะเป็นการแสดงให้เห็นถึงการทำ "สงครามกองโจร" ในเมืองใหญ่และชนบทและ "สงครามเต็มรูปแบบ" ในเขตชนบทที่ Khe Sanh อีกทั้งยังเป็นการแสดงให้เห็นถึง "อิทธิพลของอเมริกัน" ในเวียดนามใต้(และน่าจะเป็นเช่นเดียวกันที่ไทย) ว่าประชาชนชาวเวียดนามใต้ไม่เอาด้วยกับพวกเวียดกง เพราะการรุกครั้งนี้มีเป้าหมายเพื่อ"ปลุกพลังประชาชน" และขับไล่พวกจักรวรรดินิยมออกไป แต่ล้มเหลว ทว่าเหตุการณ์ Tet Offensive นี่เองแหละที่เป็น "จุดเปลี่ยนของสหรัฐฯ" ในเวทีโลกเช่นเดียวกับในประเทศ จนเป็นเหตุผลที่ทำให้สหรัฐฯต้องถอนตัวจากภูมิภาคนี้ไปในที่สุด แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 17:23:51 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 17:12:09

ความคิดเห็นที่ 7 ตกลงเจ้าของกะทู้จะให้ตัดเมกาออก แล้วยังตัดเวียดนามออกด้วยใช่ไหม งันแค่คอมมิวนิสไทย จีนก็หนุนไม่เต็มตัวอะไร เอาแค่คอมมิวนิสไทยละก็ไม่รอด เพราะปัจจัยจูงใจไม่พอ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 18:06:23 จากคุณ : ไม่ได้มีสิบมือ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 18:05:57

ความคิดเห็นที่ 8 หัวข้อกระทู้แลดูเข้าใจยาก คห. 7 ไม่ได้ให้ตัด "อเมริกา" ออก "เวียดนาม" ก็ไม่ต้องตัดด้วยครับ แต่คิดว่าหัวข้อที่เหมาะสมกว่าคือ "หากสหรัฐฯไม่ได้เข้ามามีอิทธิพลในภูมิภาคและในเวียดนามใต้ ประเทศไทยมีโอกาสกลายเป็นคอมมิวนิสต์ไหม?" (โดยเฉพาะในช่วงปี 1954-1968) เพราะเมื่อไม่มีทหารอเมริกัน เวียดนามใต้ก็มีโอกาสถูกกลืนประเทศ... ซึ่งหากมองในแม่ภูมิรัฐศาสตร์แล้ว หากเวียดนามทั้งประเทสเป็นคอมมิวนิสต์ ความมั่นคงกัมพูชาและลาวก็จะถูกคุกคาม จริงๆประวัติศาสตร์หากศึกษาดูมันเป็นเรื่องของ Chain of Event ซึ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์หนึ่งก็จะส่งผลหรือเกิดเหตุการณ์หนึ่งตามมา และต้องโยงไปโยงมาพอสมควร อันที่จริงกระทู้นี้มันเริ่มหลงประเด็นกันพอสมควร ประเด็นคือ อิทธิพลของสหรัฐฯและทหารอเมริกันในเวียดนามใต้ในการสกัดกั้นคอมมิวนิสต์เวียดนามเหนือ ส่งผลกระทบต่อไทยอย่างไร หากปราศจากซึ่งทารอเมริกันในภูมิภาคนี้ คิดว่าประเทศไทยจะยังเป็นประเทศไทย ณ ปัจจุบันนี้อยู่อีกไหม? มีโอกาสที่จะกลายเป็นคอมมิวนิสต์ไหม เพราะตอนนั้นคอมมิวนิสต์รุกหนักมาก ยิ่งหากคอมมิวนิสต์ได้ลาวไป สายส่งกำลังบำรุงมาไทยก็สะดวกขึ้น อิทธิพลของคอมมิวนิสต์ก็จะเริ่มเข้ามามีบทบาทและอิทธิพลมากขึ้น กล้าเผชิญหน้าเจ้าหน้าที่รัฐฯมากยิ่งขึ้นอย่างเปิดเผย และเมื่อไม่มีสหรัฐฯในภูมิภาค เวียดนามใต้ก็มีโอกาสสูงมากในการถูกกลืนประเทศ เมื่อเวียดนามใต้ถูกกลืนรวมเป็นประเทสเวียดนามภายใต้ระบอบคอมมิวนิสต์ การส่งกำลังและอาวุธไปในเขมรฝ่ายซ้ายก็สะดวกขึ้น (อย่าลืมว่า ณ ตอนนั้นจีนและสหภาพโซเวียตยังไม่มีความขุ่นหมองกันมากนัก) เมื่อเขมรและลาวรวมทั้งเวียดนามกลายเป็นคอมมิวนิสต์ คิดหรือว่าลัทธิคอมมิวนิสต์จะหยุดแค่ริมฝั่งขวาของแม่น้ำโขง มันก็ต้องแพร่และลามมาที่ไทยแน่นอนอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ อาวุะและการโฆษณาชวนเชื่อรวมถึงกองกำลังติดอาวุธก็อาจจะหลั่งไหลตามมาด้วย โดยเฉพาะภาคอีสาน เมื่อกลุ่มคอมมิวนิสต์ได้กำลังพลมากพอก็อาจจะเริ่มสงครามกองโจรและกล้าเผชิญหน้ากับฝ่ายรัฐฯมากขึ้น ส่วนข้าราชการต่างๆก็อาจไปเข้าร่วมกับขบวนการคอมมิวนิสตืเสียเองเพราะไม่มีหลักประกันความปลอดภัยของครอบครัวและตนเอง เมื่อไม่มีสหรัฐฯและโลกเสรีหนุน ประชาชนไทยเราส่วนหนึ่งก็อาจหันไปหาคอมมิวนิสต์แทนตามประเทศเพื่อนบ้าน แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 20:27:10 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 55 20:10:10 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 20:07:19

ความคิดเห็นที่ 9 คุณเจ้าของกระทู้เข้าใจไม่ผิดหรอกค่ะ ช่วงเวลาที่คุณยกมาพูดถึงกับลิ้งค์ในความเห็น 2 เรียกได้ว่าเป็นคนละยุคสมัยกันเลยก็คงได้เพราะในสมัยปี 1954-1968 ในช่วงสงครามเวียตนาม เวียตนามเหนือได้รับการสนับสนุนทั้งจากจีนและรัสเซีย จีนส่งทหารเข้าร่วมรบกับทหารเวียตนามเหนือเสียด้วยซ้ำ หลังจากนั้นคอมมิวนิสต์จีนกับรัสเซียแตกกัน ต่างฝ่ายต่างก็กล่าวหาว่าอีกฝ่ายเป็นลัทธิแก้ เวียตนามฝักใฝ่รัสเซีย กลายเป็นศัตรูกับจีนไปโดยปริยาย คอมมิวนิสต์ในประเทศไทยสมัยนั้นเป็นคอมมิวนิสต์สายจีน พคท มีจีนสนับสนุน นั่นอาจเป็นสาเหตุหนึ่งก็ได้ที่เวียตนามคิดเข้ายึดครองประเทศไทยหลังจากเอาชนะเขมรและลาวได้แล้ว จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 20:33:46

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่มายิ่งไม่เป็นครับ เพราะทุกประเทศที่อเมริกาสนับสนุนในยุคสงครามเย็นเป็นเผด็จการทั้งหมด ถ้าอเมริกาไม่มา ประเทศไทยไม่เป็นเผด็จการทหาร กนักศึกษาไม่เข้าป่า พรรคคอมมิวนิสม์ อ่อนแอครับ จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 23:30:55

ความคิดเห็นที่ 11 ผมคิดว่าคุณจขกท.ศึกษา วิเคราะห์ สรุป และอธิบายได้ดีนะครับ ตัวผมไม่มีความรู้เรื่องการขยายอิทธิพลของคอมมิวนิสต์มากนัก จึงไม่สามารถวิเคราะห์ถกกับคุณจขกท.ได้ จึงขอแสดงความคิดเห็นเท่านั้นว่าอเมริกาก็เคยนิ่งดูดายตอนสงครามกลางเมืองของจีนไปแล้ว อาจเห็นผลของการไม่ทำอะไร จึงได้เข้าแทรกแซงในอินโดจีน ตอนแรกก็ส่งแค่ที่ปรึกษาทางทหารเข้ามา แต่ดูเหมือนจะเอาไม่อยู่ก็เลยแทรกแซงทางทหารด้วย ผลกระทบต่อไทยนั้นผมว่าก็เป็นการทำให้โลกคอมมิวนิสต์ต้องทุ่มทรัพยากรไปสู้กับอเมริกามากขึ้น ทรัพยากรเหล่านั้นก็มาไม่ถึงผกค.ไทย ทางทหารไทยก็เลยได้เปรียบยันผกค.ไว้ได้อย่างไม่ลำบากมาก ผมไม่แน่ใจแต่คิดว่าความเสี่ยงในการที่ผกค.จะเปลี่ยนไทยเป็นคอมมิวนิสต์ได้นั้นต่ำมากถ้าทางคอมมิวนิสต์ไม่จัดการกับอเมริกาในเวียตนามก่อนครับ และก็โชคดีที่พออเมริกาถอยกลับบ้านไปทางจีนกับโซเวียตก็แตกกันพอดี ถ้าอเมริกาไม่แทรกแซงที่เวียตนาม ทางเวียตนามใต้คงยันไว้ได้ไม่นาน ความขัดแย้งก็จะเข้ามาถึงไทยเต็มตัว ทีนี้คอมมิวนิสต์ในอินโดจีนนั้นมีสองเรื่องปนกัน คือเรื่องแนวคิดคอมมิวนิสต์กับการปลดแอกจากเจ้าอาณานิคม ทำให้การลุกฮือรุนแรง แต่ไทยไม่ได้เป็นอาณานิคมใคร ก็ต้องมาดูว่าแนวคิดคอมมิวนิสต์นั้นเป็นที่ยอมรับของชาวบ้านไทยยุคนั้นแค่ไหน รุนแรงพอล้มรัฐบาลได้หรือไม่ ซึ่งผมไม่ทราบตรงนี้ ในขณะเดียวกันที่คาบสมุทรมาลายานั้นทางอังกฤษก็ยันคอมมิวนิสต์ไว้ได้เหมือนกัน ทั้งๆ ที่เป็นอาณานิคมของอังกฤษด้วย ก็น่าสนใจว่าทำไมอังกฤษยันได้ในขณะที่อเมริกายันไม่ได้ครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:36:47

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ Hotchoc เดี๋ยวผมมาเล่าต่อวันพรุ่งนี้นะครับ เรื่องยาวพอสมควร... แต่ใบ้ให้ก่อนเลยครับว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเวียดนามใต้ และสาเหตุที่สหรัฐฯพ่ายแพ้ (ที่ไม่ใช่เพราะการเมืองภายในประเทศ) ผมเคยเขียนบทความชื่อว่า American & Vietnam - Defending the Indefensible ไว้ให้รายละเอียดพอสมควร แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 55 03:43:50 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 00:54:50

ความคิดเห็นที่ 13 ประเด็นที่สหรัฐฯพ่ายแพ้ต่อคอมมิวนิสต์เพราะสหรัฐฯเลือกเวียดนามใต้เป็น "จุดยุทธศาสตร์" ในการสถาปนา "Defensive Line" ต่อกรกับลัทธิคอมมิวนิสต์โดยหารู้ไม่ว่าเวียดนามใต้นั้นเป็น Indefensible Country เหตุเพราะเวียดนามเป็นประเทศเรียวยาว ชายแดนเวียดนามด้านตะวันตกติดกับกัมพูชาและลาว ส่วนชายแดนด้านทิศเหนือคือ DMZ Demilitarized Zone ติดกับเวียดนามเหนือ ชายแดนด้านตะวันตกและด้านทิศเหนือ DMZ มีความยาวทั้งสิ้น 650 ไมล์ ปัญหามันอยู่ที่ว่า ตอนแรก ปธน.เคเนดี้ คิดว่า ลาวที่เป็นกลาง(ตามสนธิสัญญาที่เจนีวา)จะเป็นประเทศที่คงสถานะที่เป็น "กลาง" ไว้จริงๆ หาเป็นเช่นนั้นไม่ เพราะลาวนี่แหละที่เปรียบเสมือน Springboard หรือ "ทางผ่าน" ของทัพเวียดนามเหนือเวียดมินห์ในการลำเลียงยุทธปัจจัยผ่านเส้นทาง "โฮ จิ มินห์" ลงไปยัง "กัมพูชา" เพื่อไปยัง Santuary ค่ายต่างๆ ของเหล่าเวียดกงต่างๆในเวียดนามใต้ตามชายแดนด้านตะวันตก (ที่เป็นพื้นที่ "สีแดง")  ชายแดนกว่า 650 ไมล์เป็นเรื่องที่ยากมากๆในการสกัดกั้น "การหลั่งไหล" ของคนและอาวุธเข้ามายังเวียดนามใต้ ซ้ำร้าย.. ป่าที่รกทึบรวมทั้งฤดูฝนทำให้การลาดตระเวนขาดประสิทธิภาพ การป้องกันชายแดนกว่า 650 ไมล้นับเป็นเรื่องที่ "ท้าทาย" มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับทหารเวียดนามใต้เพียง 300,000 คน (ก่อนสหรัฐฯกระโดดเข้ามารบเสียเอง) ผ่านการสัญจรอันทารุณและป่าที่รกทึบที่พร้อมจะถูกซุ่มโจมตีได้ทุกเมื่อ รวมทั้งหมู่บ้านและเขตชนบทตามชายแดนด้านทิศตะวันตกต่างก็อยู่ภายใต้อิทธิพลของเวียดกงเแทบทั้งสิ้น ทหารฝ่ายรัฐบาลไม่มีศักยภาพเพียงพอในการควบคุมพื้นที่ เหตุเพราะกำลังพลไม่พอ โดยเฉพาะในเขต "ที่ราบสูงตอนกลาง" ของเวียดนามใต้ที่มีพื้นที่ "สีแดง" เยอะที่สุด ข้าราชการและประชาชนผู้ฝักใฝ่รัฐบาลในพื้นที่ (หรือโดนกล่าวหา) ถูกพวกเวียดกงสังหารเป็นจำนวนมาก ภูมิประเทศเวียดนามใต้เอื้อต่อการถูกโจมตีจากผู้รุกรานทางชายแดนด้านทิศตะวันตกมากถึงมากที่สุด ซึ่งในตอนแรกในสมัย ปนธ.ไอเซนต์ฮาวฮ์ ท่านคิดว่าเวียดนามเหนือจะทำสงครามแบบเกาหลีข้ามเส้นขนานที่ 17 ทางทิศเหนือมาเต็มรูปแบบเพื่อ "ปลดปล่อย" เวียดนามใต้ แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ เวียดมินห์กลับเลือกอ้อมไปทางด้านตะวันตกซึ่งยากแก่การป้องกัน หากเวียดนามเหนือเลือกที่จะรุกรานเวียดนามใต้โดยข้ามเส้นขนานที่ 17 ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายที่สหรัฐฯและเวียดนามใต้จะสามารถป้องกันการรุกรานได้ ใช้กำลังทหารไม่เกิน 50,000 คนและที่ปรึกษาสหรัฐฯประจำการตาม DMZ ก็เพียงพอที่จะสามารถสกัดกั้นเวียดนามเหนือได้อย่างมีประสิทธิภาพ เรื่องต่อมาที่เป็นปัญหาคือ เรื่องการส่งกำลังบำรุงของฝ่ายคอมมิวนิสต์ ด้านเหนือของเวียดนามมีจีนซึ่งเป็นผู้เล่นคนสำคัญของค่ายสังคมนิยมคอยป้อนทัพเวียดมินห์ให้แข็งแกร่ง เสริมทัพด้วยรถถังจากโซเวียตและปืนใหญ่จากจีนแดงและโซเวียต ต่างจากคอมมิวนิสต์มลายู(มาเลเซีย)ที่ฝ่ายคอมมิวนิสต์ไม่มีการส่งกำลังบำรุงจากภายนอก จึงโดนพวกอังกฤษ"ล้อม" และด้านทิศเหนือก็มีไทยซึ่งก็คงไม่ส่งอาวุธและเสบียงให้ "พวกคอมฯ" เป็นแน่ ว่ากันว่า ก่อนปี 1949 ก่อนจีนจะกลายเป็น "สีแดง" ฝรั่งเศสสามารถยึดหัวเมืองใหญ่ๆและเขตชนบทส่วนใหญ่ของเวียดนามไว้(ทั้งเหนือและใต้)ได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ฮานอย, ไฮฟอง, เว้, ดานัง และไซ่ง่อน ส่วนพวกคอมมิวนิสต์ต่างต้องหลบอยู่ในป่า ไม่กล้าเผชิญหน้าโดยตรงกับพวกฝรั่งเศส จนเมื่อเจียง ไค เชค หนีไปอยู่เกาะไต้หวันและเหมา เจ๋อ ตง ขึ้นมามีอำนาจเหนือแผ่นดินใหญ่ ฝรั่งเศสจากที่เคยเป็น "ฝ่ายรุก" ก็เปลี่ยนมาเป็น "ฝ่ายรับ" จนกระทั่งพ่ายที่ เดียน เบียน ฟู (ซึ่งผมเชื่อแน่ว่า หากไม่ได้ยุทธปัจจัยจากจีนแดง เวียดมินห์ไม่สามารถตีเดียน เบียน ฟู แตกได้) แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 08:28:53 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 01:24:06 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 01:22:29 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 01:18:42

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นด้วยกับคุณ bangkung_123 ครับ ประเด็นที่ผิดพลาดมาแต่แรกคือสหรัฐเลือกจุดยุทธศาสตร์ที่ใช้สกัดกั้นคอมมิวนิสต์ผิดตำแหน่ง  แต่เมื่อเลือกเวียดนามใต้เป็นแนวหน้าไปแล้วแล้วตอนแรกก็เกิดความรู้สึกต้องปกป้องให้ได้ก่อนจะเกิดทฤษฏีโดมิโน่ ทั้งที่ในความเป็นจริงสหรัฐไม่มีแรงสนับสนุนการเมืองที่ต่อเนื่องได้นานพอ  ซึ่งสาเหตก็เกิดมาจากความอ่อนแอของรบ.เวียตนามใต้ และการรบที่ยืดเยื้อแบบไม่มีผลสัมฤทธิ์เพื่อจะปลุกเร้าชาวอเมริกัน อันนี้ผมขอเสนอมุมมองส่วนตัวบ้างครับ - สหรัฐเลือกจุดยุทธศาสตร์ผิดพลาดแต่แรก  อันที่จริงการกำหนดแนวรรบกับลักธิคอมฯ จำเป็นต้องมองถึง 3 อย่างคือ ปัจจัยการเมืองท้องถิ่น(การสนับสนุนในพื้นที่) + ภูมิศาสตร์ของประเทศ (เพื่อกำหนดแนวรบที่ชัดเจน) + ความเอาจริงของสหภาพโซเวียต  เพราะเรื่องเหล่านี้จะต้องวิเคราะห์ว่าใครจะเป็นผู้ชนะในกาลถัดมา - หลังจากที่สหรัฐเริ่มพ่ายแพ้ในเวียตนาม และเสียแรงสนับสนุนในชาติ  ในช่วงปธน.จอนสัน ได้มีการ re-analyze สถานการณ์กันใหม่  โดยตัดสินใจค่อยๆถอนแนวรบออก...เปิดโอกาสให้อาเซียนมีช่องโหว่อย่างเต็มที่ และลักธิคอมฯสามารถแผ่ขยายได้  (ตอนนั้นสหรัฐกำหนดแนวรบใหม่ยาวไปถึงออสเตรเลีย-อินเดียเลยด้วยซ้ำ) - แต่การถอนตัวของสหรัฐเป็นไปแบบมีนัยยะแอบแฝง....เนื่องจากเดิมการปรากฎตัวของ US ในเวียตนามใต้นั้นเป็นการแสดงตัวแบบชัดแจ้ง และถือได้ว่าเป็นภัยคุกคามต่อจีนทางใต้อย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้  โดยภาษาว่าศัตรูของศัตรูคือมิตร ทำให้จีน+สหภาพโซเวียตมีการจับมืออย่างแข็งขันในการขับไล่ US ออกจากพื้นที่ - ทีนี้เมื่อมะกันมองว่าไม่คุ้มค่า  จึงยอมถอยแบบรวดเดียวสุดขอบ...ซึ่งเป็นเหมือนกับการปล่อยชิ้นปลามันอันโอชะให้กับฝ่ายคอมฯก็จริง  แต่ในทางปฎิบัติ US ได้เริ่มแผนการกระชับมิตรกับจีนไว้ล่วงหน้า ทั้งในแง่ไต้หวัน และสนับสนุนบทบาทจีนในสหประชาชาติ....ทำให้ความรู้สึกถูกคุกคามลดลง และจีนต้องเริ่มกำหนดบทบาทใหม่ของตัวเองกับสหภาพโซเวียต - โดยพื้นฐาน แม้จะเป็นคอมฯ เช่นกัน แต่รูปแบบของโซเวียต-จีนแดง นั้นต่างกันมาก  และตั้งแต่ประธานเหมาเองก็แสดงออกชัดเจนว่า ไม่ต้องการเป็นลูกน้องของสหภาพโซเวียต ..ความแตกร้าวระหว่างสองยักษ์ใหญ่ในโลกคอมฯ ก็เกิดขึ้นตามแผนการของสหรัฐอย่างง่ายดายโดยมีเพียงแค่ 'การถอนตัวออกจากภูมิภาค' เป็นข้อแลกเปลี่ยน - จุดนี้ US เองก็จัดว่าเสี่ยงเหมือนกัน  เพราะคุณค่าทางภูมิศาสตร์ของอาเซียนนั้นสูงมาก โดยเฉพาะการที่เป็นเส้นทางเชื่อมต่อระหว่างเอเชียตะวันตก-เอเชียตะวันออกไกล ซึ่งมีพันธมิตรสำคัญอย่างญี่ปุ่นและฟิลิปปินส์...หากแผนการยุให้มิตรแตกกันของสหรัฐผิดพลาด, USSR+China สามารถเจรจาผลประโยชน์และพื้นที่อิทธิพลกันได้ ลาว กัมพูชา ไทย ไล่ไปจนถึง มาเลเซีย สิงโปร์ และอินโดนีเซียที่มีการแทรกซึมของคอมฯล่วงหน้าอยู่จะเกิดโดมิโน่อย่างมโหฬาร - และหากโดมิโน่ฯ นั้นเกิดขึ้นจริงสหรัฐที่อยู่ห่างไกลออกไปถึงฟิลิปปินส์ ญี่ปุ่น และออสเตรเลีย จะช่วยอะไรไม่ได้ถุกตัดขาดเส้นทางลำเลียงทางเศรษฐกิจสำคัญอันได้แก่ เชื้อเพลิง และสินแร่ ซึ่งจะทำให้เกิดผลเสียอย่างมาก และรัฐบาลกลางของพันธมิตรอื่นๆจะเริ่มอ่อนไหวต่อลักธิคอมฯมากขึ้นเรื่อยๆ - ดังนั้นความเสี่ยงของสหรัฐที่ถอนตัวจากแนวรบเวียตนาม คือ USSR+China ต้องทะเลาะกันด้วยวิธีการใดอย่างนึง ซึ่งโชคดีมากที่สหรัฐคิดถูกต้อง...การแผ่อิทธิพลของโซเวียตที่ใช้เวียตนามเหนือหนุน ขัดแย้งกับจีนแดงอย่างรุนแรง จนก่อเกิดเป็นสงครามสั่งสอนและความเป็นพันธมิตรก็สิ้นสุดลงก่อนที่โดมิโน่จะขยายตัว (ไทยเราเลยรอดตัวตาม) - ในขณะเดียวกันช่วงสงครามสั่งสอน  USSR ก็คิดหนักเช่นกันว่าตนจะช่วยเวียตนามอย่างเต็มที่เลยไหม ซึ่งหากวัดศักยภาพแล้ว โซเวียตทำได้แน่นอนด้วยการเปิดแนวรบซ้อน ขึ้นทีทางภาคเหนือของจีน....แต่โซเวียตก็ไม่ทำเช่นนั้น เพราะรู้ว่าคนที่จะ Happy ที่สุดก็คือ US นั่นเอง ปล.  ดังนั้นความเห็นส่วนตัว   การถอนตัวจากเวียตนามของ US นั้นอาจเป็นความอับอายขายหน้าของมหาอำนาจ  แต่การที่ US ยอมรู้จักแพ้ในครั้งนั้นกับสร้างประโยชน์อย่างร้ายกาจที่ทำให้ US พลิกโฉมกระบวนการแพร่ขยายคอมฯ ในระดับโลกทีเดียว เพราะสามารถปั่นหัวมหาอำนาจถึงสองชาติพร้อมกันให้หันมากัดกันเอง จนเป็นหนึ่งในต้นเหตที่ทำให้โลกขั้วสีแดงต้องสิ้นสุดลงในไม่ช้านาน จากคุณ : Kross_ISC เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 09:45:20

ความคิดเห็นที่ 15 ยกมาจากหว้ากอนะครับ คอมไทย ที่เติบโตได้ไม่ใช่ว่ามันดีอะไรหรอก แต่รัฐ ผลักคนที่ไม่เห็นด้วยให้ออกจากวงโคจร พวกนี้ก็ไม่มีทางเลือก ก็ต้องเข้าป่า ไปหาคนที่พอจะพึ่งได้ ต่างคนต่างไป ก็รับมาทั้งสายจีน สายรัสเซีย ซึ่งสอนมาคนละแบบ พอมาเอาเข้าจริงๆ กับประเทศไทย มันทำไม่ได้เพราะคนละพื้นฐาน คนละวัฒนธรรม เอาของเขามาแทบทั้งดุ้น มาใช้กับคนไทย สังคมไทย อีกอย่าง การรับคอมของเรา ไม่ได้มาจากความสมัครใจ แต่เกิดจากการถูกผลักใสไปหา การเข้าป่า การรับคอม ก็เพื่อหาเครื่องมือมาสู้กับรัฐเท่านั้น แล้วพอรู้ว่า ต่างคนต่างสายกันต่างตำรา เล่นเอามาจากนอกแทบทั่งดุ้น โดยไม่ดูสภาพถิ่น และรัฐไม่ได้เน้นกำลังอย่างเดียว คอมให้อะไรมวลชนก็เกทับซะ และเจรจากันด้วย คอมไทยเลยเกิดยากและค่อยๆเสื่อมไปทีละนิดๆ เพิ่มเติม ปัจจัยภายนอก มีผลกับไทยไม่มาก เท่าปัจจัยภายใน ซึ่งยังคุกรุ่นระหว่าง อำนาจเก่า อำนาจใหม่ เสรีประชาธิปไตย เผด็จการทหาร ต่อสู้แย่งชิงการนำ คอมไทย ถูกเบียดตกไปชายขอบ ที่อำนาจรัฐยังเข้าไม่ถึงเนื่องจากการติดต่อคมนาคมยังไม่ดีพอ จะสังเกตได้ว่า เมืองไทย ยังสุขสบายดีอยู่มาก แทบจะไม่ได้เผชิญหน้ารบกับเพื่อนบ้านเลย นอกจากรกับสหายคอม คนไทยด้วยกัน(ซึ่งไม่น่าเรียกว่ารบหรอก เพราะศักยภาพสู้กันไม่ได้) เมื่อปัจจัยภายใน ไม่เติบโต ปัจจัยภายนอกก็แทบจะไม่ได้กล้ำกรายเข้ามาในบ้านเราเลย จากคุณ : deletenumlock เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 10:25:33

ความคิดเห็นที่ 16 ที่คุณ Kross_ISC บอกว่า "- ในขณะเดียวกันช่วงสงครามสั่งสอน  USSR ก็คิดหนักเช่นกันว่าตนจะช่วยเวียตนามอย่างเต็มที่เลยไหม ซึ่งหากวัดศักยภาพแล้ว โซเวียตทำได้แน่นอนด้วยการเปิดแนวรบซ้อน ขึ้นทีทางภาคเหนือของจีน....แต่โซเวียตก็ไม่ทำเช่นนั้น เพราะรู้ว่าคนที่จะ Happy ที่สุดก็คือ US นั่นเอง" ที่โซเวียตไม่ช่วยเวียตนามก็เพราะตอนนั้นความสนใจของโซเวียตอยู่ที่ตะวันออกกลางกับยุโรปตะวันออกมากกว่าค่ะ อย่างยุโรปตะวันออกนี่นับแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นต้นมาแล้วที่โซเวียตถือว่าเป็นเขตอิทธิพลของตัว บางประเทศในตะวันออกกลางโซเวียตก็ทุ่มเทให้เต็มที ตัวอย่างชัดๆ ก็อัฟกานิสถานที่ทุ่มเททั้งทหารทั้งอาวุธแล้วก็ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ จนถึงปี 1979 ก็ส่งทหารเข้ายึดอัฟกานิสถาน เห็นได้ชัดว่าโซเวียตทุ่มเทกับอัฟกานิสถานขนาดไหนก็จากผลของมัน เพราะทำเอารัสเซียแทบล้มละลาย จนแพ้สงครามเย็นในที่สุด โซเวียตไม่ได้สนใจประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างจริงจังมาแต่ไหนแต่ไร ยิ่งพอไปทุ่มเทอีกฝั่งก็เลยไม่ได้สนใจว่าเวียตนามจะทำอะไรในตอนนั้น ในกรณีนี้ถ้าพูดถึงเขตอิทธิพล จีนกับโซเวียตในครั้งนั้นแทบจะไม่มีปัญหาเรื่อง conflict of interest กันเลยนะคะ ตอนสงครามเวียตนาม โซเวียตช่วยเวียตนามเหนือบ้างก็เพียงแต่ส่งอาวุธให้ แต่ก็ไม่ใช่ลักษณะทุ่มเทเหมือนจีน แล้วจริงๆ ว่าไปแล้วโซเวียตก็แทบไม่ได้วุ่นวายกับคอมมิวนิสต์ในแถบนั้นมากเท่าจีน เหมือนกับแบ่งเขตอิทธิพลกันกลายๆ อยู่นะคะ อย่างคอมมิวนิสต์ในยุโรปตะวันออกหรือประเทศในตะวันออกกลาง จีนก็ไม่เข้าไปวุ่นวายด้วยเลย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 11:07:53

ความคิดเห็นที่ 17 พื้นที่"สีแดง" ในเวียดนามใต้ และเขตอิทธิพลของทหารสหรัฐฯและรัฐบาลสาธารณรัฐเวียดนาม (เวียดนามใต้) ก่อนการรุกครั้งใหญ่วันตรุษญวณ หรือ "Tet Offensive" พื้นที่ "สีเทา" คือพื้นที่ที่อยู่ใน "ความดูแล" ของรัฐบาลเวียดนามใต้และอเมริกัน ส่วนพื้นที่สีแดงนั้นแม้ในหลายๆพื้นที่จะอยู่ภายใต้"การดูแลของรัฐบาล" แต่พอพลบค่ำเขตชนบทและหมู่บ้านต่างๆในเขตพื้นที่สีแดงก็จะเป็นเขตอันตราย ทหารและตำรวจในพื้นที่ไม่อาจให้ความปลอดภัยได้อย่างทั่วถึงเพราะเป็นเขตอิทธิพลของพวกเวียดกง อีกทั้งไม่รู้ว่าใครเป็น "เวียดกง" หรือ "ประชาชนธรรมดา" แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 19:24:28 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 55 19:22:41 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 55 19:17:40

ความคิดเห็นที่ 18 มาเฉลยครับ ประเทศที่เหมาะสมกับการตั้งรับเพื่อสกัดกั้น "อิทธิพลของคอมมิวนิสต์" คือ ลาว ครับ จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 01:24:35