ความคิดเห็นที่ 1 ลูกคุณอายุเท่าไหร่ 18-19 ปี ผมรู้จักคนอายุ 20 ปี เพิ่งจบจาก รร.นายสิบ(เหล่าราบ) ถูกส่งไปประจำที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้แทบยกรุ่น ต้องรับผิดชอบไม่ใช่แค่ชีวิตของตัวเอง ยังต้องรับผิดชอบต่อชีวิต ผู้อื่นและเพื่อนร่วมงานด้วย.. ปีเดียวของความแตกต่างครับ.. ถ้าลูกคุณถูกส่งไปทำงานที่นั่นแล้วค่อยเป็นกังวลครับ... จากคุณ : นอกวงการ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 07:33:58

ความคิดเห็นที่ 2 รีบส่งเขาไปเลยครับฝึกการเดินทางไกล ฝึกความพร้อม ฝึกการช่วยเหลือตัวเอง ในอนาคตการที่จะต้องทำงานไกลบ้านจะได้ไม่มีปัญหา เด็กๆจำนวนมากพอเรียนจบมหาลัยแล้วสมัครงาน บริษัทจะส่งไปทำงานที่โรงงานใหญ่ในสระบุรีหรือระยอง พอได้ข่าวว่าจะโดนส่งตัวไปต่างจังหวัดถึงขั้นลาออกเพราะชินกับการอยู่ในก.ท.ม. เลยเสียโอกาสของชีวิตแบบไม่รู้ตัวไป การที่เขาส่งไปอยู่โรงงานเพื่อศึกษาทุกขั้นตอนของการผลิตและการปกครองพนักงาน หลายๆปีผ่านไปเขาจะนำเด็กที่ทางบริษัทลงทุนปั้นไว้นั้นกลับมาทำงานที่สำนักงานใหญ่ในก.ท.ม.เอง จากคุณ : ติินดิน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 07:34:04 A:110.168.11.247 X: TicketID:377338

ความคิดเห็นที่ 3 ไปค่ะ ถามเค้าให้แน่ใจ ว่าไปอยู่ไกล ดูแลตัวเอง จะดูแลตัวเองได้ไหม ไม่ติดเหล้าเมายา โดดเรียน ถ้าลูกมั่นใจ ทำได้ แม่ก็เชื่อ และพร้อมส่งไปเลยค่ะ ไป ไป ป.ล. ยังไม่ได้เป้นแม่คนค่าา แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 55 07:58:38 จากคุณ : PaBo เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 07:58:07

ความคิดเห็นที่ 4 ให้สิครับ ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ อย่างนี้วันนึงได้ทุนเรียนเมืองนอกคุณไม่ช็อคตายเหรอน่ะ จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 08:58:40

ความคิดเห็นที่ 5 ให้ไปแน่นอนครับ จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:11:06

ความคิดเห็นที่ 6 ปล่อยให้เด็กได้เรียนรู้จักโลก โลกนี้ ประเทศนี้ยังมีความดีงามอีกมากมายที่เด็ก  ๆ ควรได้เรียนรู้ ได้สัมผัส การสอบเข้าได้ในคณะที่เด็กใฝ่ฝัน ในมหาวิทยาลัยที่เขาใฝ่ฝัน แม้จะอยู่ไกลบ้าน ก็น่าส่งเสริมให้ได้ไปเรียน เพราะเขาจะได้เป็นโลก เห็นวัฒนธรรมต่างถิ่นที่ไม่เคยได้เจอ ความเป็นห่วงมีแน่ แต่ก็ควรอบรมสั่งสอน มอบความรักความห่วงใยเป็นเกราะกำบังสิ่งเลวร้ายที่อาจจะเจอ สมัยก่อน จากภาคอีสาน นครพนม ปู่ผมส่งพ่อ และพี่น้องพ่อมาเรียนกรุงเทพฯ ไม่ได้มีเงินมาก แต่ก็อยากให้ได้เรียน พ่อ ลุงป้า-น้า อาของผม ก็ส่งลูกมาเรียนกรุงเทพฯ ห่างบ้านมาก นาน ๆ ได้กลับบ้านที พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 5 ก็ทรงส่งพระราชโอรสไปศึกษาต่อที่ยุโรป ไกลบ้านมาก แต่ก็ทรงเขียนจดหมายถึงพระราชโอรสทุกพระองค์ เมื่อพระราชโอรสจบการศึกษาก็กลับมาพัฒนาชาติบ้านเมืองไทย เป็นประโยชน์ต่อชาติบ้านเมืองจนถึงปัจจุบัน พ่อแม่คงห่วงลูก แต่ลูกก็ควรได้รับโอกาสพัฒนาชีวิตของเขา จากคุณ : michaeltawan (michaeltawan) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:42:58

ความคิดเห็นที่ 7 ปล่อยลูกบ้างเถอะค่ะ เขาจะได้เรียนรู้การแก้ปัญหาต่างๆด้วยตัวเอง อย่างตัวเราเทียบกับพี่น้องตัวเองที่ไม่ได้ไปไหนไกล นอกจากทำงานช่วยที่บ้านแล้ว กลายเป็นคนดูเก่งมากในสายตาญาติพี่น้อง เพราะทำงานนอกบ้าน ได้ไปเรียนเมืองนอก เดินทางเยอะ เลยช่วยเหลือตัวเอง จะไปไหนทำอะไรก็คล่องตัว แก้ปัญหาเองเป็น ยังมานั่งคิดๆเลยว่าถ้าตอนนั้น พ่อแม่ไม่อนุญาตให้ไปเรียนไกลบ้าน ตอนนี้ชีวิตจะเป็นยังไง จากคุณ : unsinkable soul เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 09:48:04

ความคิดเห็นที่ 8 เขาโตแล้วนะครับ  อีกปี สองปี ก็มีสิทธิเลือกตั้งแล้ว ถึงเวลาที่เขาจะรับผิดชอบตัวเอง อย่างเต็มที่แล้ว คงไม่จำเป็นต้องเอา เด็กต่างประเทศมาเปรียบเทียบกระมัง  ที่เขาต้องหาตังค์อยู่เอง และย้ายออกจากบ้าน แต่อาจจะมีผู้ปกครองสนับสนุนค่าเรียน   หมดเวลาจะกกไข่ไว้ในหิน     อีกไม่นานเจ้าจะบินจากถิ่นฐาน จำตัดใจให้ห่วงน้อยลงคงนาน   เพื่อนาคตเบิกบานแห่งลูกยา จากคุณ : ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 11:06:17

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย ก็ให้เขาไป เพราะต้องเรียนถึง 4 ปี จากคุณ : amited เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 11:49:36

ความคิดเห็นที่ 10 ผมล่ะเป็นห่วงผู้ปกครองไทยจริงๆที่ไม่ยอมปล่อยลูก ทำให้เด็กไทยเด็กจริงๆเทียบกับประเทศอื่นๆ ตอนผมไปญี่ปุ่นเด็กมหาลัยเกือบทุกคนที่ผมรู้จักไม่ว่าจะผู้ชายหรือผู้หญิง อาศัยอยู่คนเดียว ตอนกลางวันเรียน ค่ำๆทำงานพิเศษหาเงินใช้เป็นค่าหอ ค่ากิน ค่าใช้จ่าย (ค่าเรียนทางบ้านส่งให้) นั่นทำให้เขามีความสามารถในการ รับผิด และ รับชอบ ในชีวิตตัวเองได้ จากคุณ : Nexus เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 11:51:41

ความคิดเห็นที่ 11 ลองถามตัวเองดูว่า ที่ผ่านมาลูกคุณเคยทำอะไรที่ทำให้คุณต้องกังวลมากไหม เค้าดูเป็นเด็กที่รับผิดชอบต่อตัวเองดีหรือเปล่า มีพฤติกรรมเสี่ยงที่จะหลุดจากแนวทางเดินปกติไหม เช่น ชอบคบเพื่อนไม่ดี ติดเหล้าแอบเล่นยา กลับบ้านดึกดื่น ควงสาวหรือหนุ่มไม่ซ้ำหน้าไหม ไม่อ่านหนังสือหา การเรียนไม่เอาอ่าว เอาแต่เที่ยวเล่น ติดเกมส์หรือเปล่า ถ้าที่ผ่านมารู้สึกว่า เราโชคดีจัง ที่ลูกดูแลตัวเองได้ ก็ไม่น่าเป็นห่วงนะคะ จากคุณ : Volksrecht เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 11:55:50

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเป็นหนึ่งในผลผลิตของเรื่องนี้ครับ พื้นฐานแล้วผมเป็นลูกคนเดียว ที่บ้านฐานะปานกลาง มีภูมิลำเนาอยู่ กทม ตอนนั้นเอนทรานซ์ (ยังไม่มีแอดมิทชั่น 555+) แล้วผมได้ที่ ม.สงขลาฯ วิทยาเขตปัตตานี ครับ โดยส่วนตัวแล้วผมอยากไปเพราะนี่คือคณะที่ผมอยากเรียน คือคณะที่ผมเลือกเอง แต่หลายๆ คน (หมายถึงญาติๆ รวมถึงพ่อด้วย) ค้านว่า จะไปทำไมตั้งไกล ปลอดภัยก็ไม่ปลอดภัย แล้วไปน่ะพูดภาษาเค้าได้เหราะ ไม่มีคนรู้จัก ไม่มีญาติอยู่แถบนั้นเลย แล้วจะกินยังไง จะอยู่ยังไง มากมายหลายแสนเลยครับ แต่คนที่อนุมัติให้ผมไปคือแม่ครับ แม่บอกว่าไปเลยลูก ทางนี้เดี๋ยวแม่เคลียร์เอง แล้วผมก็ได้ไปเรียนที่นั่นครับ จบมาด้วยเกรดแบบไม่ขี้เหร่ ในระยะเวลาสามปีครึ่ง แต่ตอนนั้นแม่โดนญาติๆ ถามเช้าถามเย็นเลยว่าปล่อยลูกไปได้ยังไง ไหนจะไกล ไหนจะอันตราย ลูกคนเดียวนะ ถ้าลูกเป็นอะไรไปจะทำยังไง ตอนเรียนจบแล้ว ผมเคยถามแม่ว่า ตอนนั้นทำไมถึงยอมให้ไป คนอื่นเค้าค้านกันจะแย่ แม่ผมตอบว่า แม่น่ะยังไงก็ต้องตายก่อน ถ้าแม่ไม่อยู่แล้วแม่ก็อยากให้แกดูแลตัวเองได้ และนี่ก็เป็นโอกาสอันดีที่แกจะได้ไปลองใช้ชีวิตคนเดียวบ้าง จะได้หัดดูแลตัวเองได้ อีกอย่างนี่คือสิ่งที่แกเลือก แกชอบ ดังนั้นเมื่อเอาทั้งหมดทั้งมวลมาประมวลแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะห้ามไม่ให้ไปเรียนที่นั่น ถามว่าห่วงมั้ย ห่วงมากเพราะพื้นที่นั้นมีปัญหา แต่แม่ก็อดทนเพราะคิดว่า ถ้าแกรอดกลับมาได้ ผลลัพท์ที่ได้มันต้องคุ้มแน่นอน ต่อจากนี้ถ้าจะไปอยู่เมืองนอกหรือที่ไหน แม่คิดว่าแกน่าจะอยู่ได้แน่ๆ แนวป่ะล่ะ แม่ผม จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 11:57:46

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ ทุกๆความคิดเห็นคะ ทุกคนมาแนวทางเดียวกันหมด ดิฉันก็มีลูกสาวคนเดียวก็กังวลเป็นธรรมดาเพราะที่ผ่านมาทางบ้านไม่ได้ปล่อยเลยตั้งอนุบาลยันมัธยมปลายไปรับไปส่งตลอด ไม่เคยไปบ้านเพื่อน ไม่เคยไปไหนคนเดียว ไปไหนก็ไปกับพี่ป้าน้าอายันโตเป็นสาว และไม่เคยเที่ยวกลางคืน เป็นเด็กดี เรียนดี แต่ก็อดห่วงไม่ได้เพราะไม่รู้จะช่วยตัวเองได้มากขนาดไหน ก็คงให้เขาไปเรียนตามที่ใจเขาปราถนานะคะ คนจะดีอยู่ที่ไหนก็ดีใช่ไหมคะ ถ้าเราตัดใจได้วันนี้วันหน้าก็คงดีกับตัวเขาเอง ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งคะ จากคุณ : อิ่มพี เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 12:27:46

ความคิดเห็นที่ 14 ไกลนี่ไกลขนาดไหนหนอ....  ถ้าเขาอยากไป ให้เขาตัดสินใจเองเถอะค่ะ อย่ากังวลนักเลย  พ่อแม่คงไม่ได้เลี้ยงดู อุ้มชูเค้าไว้ตลอดชีวิตหรอก แล้วสมัยนี้น่ะ อะไร ๆ มันก็ง่ายขึ้น การติดต่อสื่อสาร การคมนาคม ฟัง ๆ ดูแล้วลูกของจขกท. น่าจะไม่ค่อยมีภูมิคุ้มกันนะ  แล้วจะอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไร  ปล่อยให้เขาดำรงชีวิตด้วยตัวเค้าเองบ้าง เมื่อสามสิบปีก่อน เรา Ent ได้ที่มช.  ตอนนั้นอายุแค่ 17  พ่อแม่ ไม่มีใครห้ามเลยว่าอย่าไปนะ  เรามีพี่น้องสองคน ผู้หญิงทั้งคู่ จากคุณ : PIK-DIK-DEE เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 12:44:32

ความคิดเห็นที่ 15 อยากไป แต่ไม่มีใครให้ไป เพราะต่างจังหวัดคะแนนสอบเข้าต่ำกว่ากรุงเทพ บรรยากาศดีกว่าตั้งเยอะ พ่อแม่ชอบบอกว่าเป็นคนปากไว ใจร้อน ไม่ยอมใคร กลัวไปอยู่หอเจอใครไม่สบอารมณ์นิดๆหน่อยๆแล้วจะไปมีเรื่องกับเขา ไม่ได้ห่วงกลัวว่าจะเสียคน แต่ห่วงเพราะกลัวใครจะลากไปฆ่าหมกพงหญ้าเพราะปากไม่ดีมากกว่า T^T แต่ตอนสอบก็อยู่หอเพื่อนได้เป็นปกตินะคะ ไม่ได้มีเรื่องกับใครด้วยเพราะชอบอยู่คนเดียว ไม่โผล่ออกมานอกจากเวลาไปสอบ แต่ถึงอย่างนั้นพ่อแม่ก็ไม่มั่นใจในความปากไวอยู่ดี อยากไปเรียนไกลก็อยาก แต่ก็เป็นห่วงป้าที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว เฮ่อ   แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 55 01:57:27 จากคุณ : Ready_NomoneyGo เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 12:48:24

ความคิดเห็นที่ 16 ผมน่ะ อิจฉา บ้าน จขกท.มากๆเลยนะครับ ที่ได้มีโอกาสไปเรียนไกลบ้าน ผมเองกว่าจะได้มีโอกาสไปไกลบ้านก้อตอนทำงานแล้ว(ตอนอายุ 23 ปี ไปทำงานหนองคาย ทั้งๆที่ภูมิลำเนาเป็นคน กทม. ที่ทำงานห่างจาก กทม.ประมาณ 660 กิโลเมตร) เพราะตอนสอบเอนท์ มหาลัยที่มีคณะที่มีชื่อเสียงทางสายศิลป์มันก้ออยู่ในกทม.แทบทั้งนั้น หนีไม่พ้นพวกจุฬาฯ ธรรมศาสตร์ ก้อต้องเรียนไม่ที่ใดก้อที่หนึ่งในสองที่นี้ เลยไม่มีโอกาสได้ไปใช้ชีวิตไกลบ้านเลยตอนเรียนมหาลัย เคยคิดๆว่า นี่ถ้าตัวผมอยากเข้าคณะสายวิทย์ พวกแพทย์ เกษตรศาสตร์ ที่มหาลัยตจว.ก้อมีชื่อเสียงเหมือนกัน ผมอาจสอบเอนท์เข้าเรียนแพทย์ หรือเกษตรขอนแก่น เชียงใหม่ หรือ เกษตรกำแพงแสนก้อได้ ถ้า จขกท.บ้านอยู่ ตจว.ลูกสอบติดมหาลัยในกทม. นี่ก้อส่งมาเลยครับ จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 14:03:14 A:58.9.105.199 X: TicketID:376869

ความคิดเห็นที่ 17 ให้ไปครับ เพราะผมเองคุณพ่อคุณแม่ก็อนุญาตให้มาเรียน บ้านเดิมอยู่น่าน แอนท์ติดเกษตรศาสตร์ บางเขน เขาก็ให้มาครับ นั่นคือการเข้า กทม.ครั้งแรก ดีหน่อยที่มีเพื่อนมาเรียนที่เดียวกัน 4-5 คน สู้ ๆครับ จากคุณ : Chen Long (indynarak) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 14:36:15

ความคิดเห็นที่ 18 ปล่อยลูกลองไปใช้ชีวิตเองดูบ้างก็ดีค่ะคุณแม่ ฝึกให้ลูกช่วยตัวเอง แต่ขอถามนิดนึงว่าตอนเรียนตั้งแต่เด็กจนมัธยมเนี่ย คุณลูกเค้าไม่อยากกลับบ้านเองหรือว่าคุณแม่บังคับให้กลับด้วยกันคะ เรารู้สึกว่าคุณแม่ค่อนข้างปิดกั้นอิสระของลูกไปหน่อยนะคะ เราเคยฟังเรื่องของคนรู้จักมาอีกทีเรื่องคล้ายๆ คุณนี่แหละคือพ่อแม่หวงลูกมาก ลูกอยากไปเที่ยวไหนกับเพื่อนก็ไม่ให้ไป อยากไปค้างบ้านเพื่อนทำรายงานยังไม่ได้เลยค่ะ ไปไหนมีคนรับส่งตลอด พอน้องเข้ามหาลัย ตจว เค้าเลยรู้สึกเหมือนได้รับอิสระครั้งแรก เลยเที่ยวอุตลุดเลย เที่ยวกลางคืนเกือบทุกคืนจนจากที่เป็นเด็กมีผลการเรียนดี ผลการเรียนก็ตกจนเกือบโดนไทร์แน่ะค่ะ แต่เรื่องอื่นน้องเค้าไม่เสียนะคะ ที่พูดมาข้างต้นไม่ได้อยากทำให้คุณแม่ใจเสีย แต่เรารู้สึกเหมือนหลายๆ คนในที่นี้ว่าเดี๋ยวนี้คนเราเลี้ยงลูกแบบประคบประหงมเกินไป บางทีก็อยากให้ปล่อยๆ เค้าบ้าง เค้าจะได้มีภูมิคุ้มกัน เวลาเจอเรื่องที่มากระทบ ถ้าพ่อแม่มัวแต่ปกป้องลูกไม่ให้เค้าได้สัมผัสโลกภายนอกบ้าง เวลาเกิดอะไรที่ไม่คาดฝันเค้าจะรับมือกับมันยากนะคะ อ้อมกอดพ่อแม่อบอุ่น แต่ถ้ากอดลูกแบบไม่ปล่อยมันก็กลายเป็นอุ่นจนร้อน จนลูกต้องดิ้นรนไปหาอิสระเองค่ะ จากคุณ : ~CaRaMelLoVer~ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 15:27:53

ความคิดเห็นที่ 19 เดี๋ยวปาบู่ไปเรียนไกลๆ บ้างดีกว่า โตแหละ แต่ขอไปเรียนใหม่ ให้พ่อแม่ส่งดีกว่า #เพ้อ จากคุณ : PaBo เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 55 21:34:25

ความคิดเห็นที่ 20 บ้านผมอยู่ติดจุฬา แต่ตอนเอ็นทรานซ์เลือก มอ มช อย่างละ 3อันดับ ไม่รู้อารมณ์ไหนเกิดอยากลองไปไกลบ้าน ที่บ้านพ่อแม่ก็ไม่ว่าอะไร อยากเรียนอะไร ที่ไหน สอบติดมอชอ ไปถึงช่วงแรกๆ ก็เกือบถอดใจ เมื่อก่ายหน้าผาก คนไม่เคยจากบ้านไปไหน นี่เล่นมาซะไกล ผมเข้าใจผู้ปกครองสมัยนี้ครับ มันต่างยุคสมัยกัน ยังไงก็ควรให้ไป แต่อบรมสั่งสอนให้ดี ติดต่อสอบถามข่าวคราว ไปเยี่ยมเยียนบ้าง จากคุณ : เต่าหยวนเปียว เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 01:14:28

ความคิดเห็นที่ 21 เรายังไม่มีลูกนะคะ แต่แค่อยากจะแชร์สิ่งที่พ่อแม่เคยบอกกับเราค่ะ พ่อกับแม่ เราบอกเสมอว่า พ่อแม่ไม่อยากเลี้ยงลูกไว้ติดกับตัว เพราะกลัวว่าถ้าวันหนึ่ง พ่อกับแม่ไม่อยู่ ลูกจะอยู่คนเดียว ดูแลตัวเองไม่ได้ พ่อแม่ปล่อยให้ไปดูแลตัวเอง ให้เรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง ก็หวังอย่างเดียว ว่าลูกจะสามารถดูแลตัวเองได้ยามที่พ่อแม่ไม่อยู่แล้วค่ะ แค่นี้แหละค่ะ :) จากคุณ : ตุ๊กตาลิงเต้นระบำ (Spachy) เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 11:02:50

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าคุณมั่นใจว่าคุณเลี้ยงลูกมาอย่างอบอุ่นมั่นคง ควรให้ไปค่ะ ลูกจะได้โต จากคุณ : DonSo (DonSo) เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 09:12:35

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบจากประสบการณ์คนเป็นลูกนะครับ ผมเองก็สอบติดม.แม่ฟ้าหลวงที่เชียงราย พอทางบ้านรู้ก็สนับสนุนให้ไปนะครับ เพราะทางบ้านไว้ใจ ถึงแม้ว่าตลอดเกือบ20ปีจะไม่เคยห่างบ้านเลย พอไปเรียนก็ได้ประสบการณ์ชีวิตเยอะครับ ทำงานบ้านเอง อยู่กับเพื่อนใหม่ สถานที่ใหม่ๆ มีความสุขมาก แต่ก็คิดถึงบ้านมากๆเช่นกัน เหนื่อย ท้อ กว่าจะผ่านมาได้ จนตอนนี้เรียนจบแล้วครับ คิดไม่ผิดที่ตัดสินใจไปเรียน และขอบคุณที่บ้านที่ให้ไปเรียน จขกท.ให้ลูกไปเรียนเถอะครับ(ถ้าคิดว่าเค้าดูแลตัวเองได้ในรับดับนึง) จากคุณ : Rumours Number 6 เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 10:26:45

ความคิดเห็นที่ 24 ต่างประเทศเราก็ให้ไปค่ะ ถ้าลูกอยากไป เราเองอยู่หอพักมาตั้งแต่ ประถมค่ะ ป. 5 อยู่โรงเรียนประจำ ป. 6 อยู่หอพักข้างนอก บางทีก็อยู่กับคนรู้จักบ้าง ม.1-3 มาอยู่หอพักกับน้องสาว ดูแลน้องสาวด้วย ปวช.1- ป.ตรี ก็อยู่หอพัก เรียนจบทำงานก็อยู่หอพัก ปัจจุบัน แต่งงาน แล้วค่อยมาซื้อบ้านนี่ละค่ะ ส่ิงที่ได้คือ เรารับผิดชอบตัวเองได้ค่ะ ดูแลตัวเองได้ในระดับหนึ่ง ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นแม่ค่ะ แต่เราคิดว่า ไม่วันใดก็วันหนึ่ง เค้าก็ต้องดูแลตัวเอง ให้เค้าไปเถอะค่ะ อย่างน้อยที่สุด ถ้าเกิดอะไรขึ้น ก็เป็นเพราะ เค้าเลือกเอง ไม่ใช่เพราะเราเลือกให้ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 14:33:21

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นเรา ไม่ให้ไป ค่ะ ตามเหตุผลข้างบน ไม่ต้อง อยู่ไกลหรอก อยู่ใกล้เราก็อบรมได้ ช่วยเหลือ ตัวเองได้ เหตุผล เป็นห่วง มีลูกคนเดียวเหมือนกัน อยู่ใกล้บ้าน แม่คอยดูแล อยู่ห่าง ๆ ดีกว่า พูดไป ไม่มีใครเข้าใจ ไม่ใช่ ไม่ไว้ใจลูก แต่ คิดว่า อยู่ใกล้ก็ อบรมให้ช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่ จำเป็น ต้อง ส่งไปไกล ๆ หรอก อยู่ใกล้ ๆ กัน อบอุ่นดี ที่เรียน ที่ กท เยอะแยะ ถามเด็ก เด็ก ก็ อยากไปทั้งนั้นแหละ จากคุณ : พลู (พลูด่างสีเขียว) เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 19:06:58

ความคิดเห็นที่ 26 สมัยนี้ใช้เทคโนโลยีช่วยได้บ้างครับ เช่น skype, facetime เป็นต้น ให้ลูกอยู่หอในก็จะเสี่ยงน้อยกว่า (ถึงแม้ก็จะมีบ้างที่ชื่ออยู่หอใน แต่แอบไปอยู่กับแฟนที่หอนอก แต่ถ้าลูกจะไม่เสียคนยังไงก็ไม่เสียครับ) ถ้าลูกสาวสวยมากก็อาจจะเสี่ยงเพิ่มอีกหน่อยเพราะดึงดูดผู้ชาย ได้แต่หวังว่าที่อบรมมาจะทำให้เขาใช้ชีวิตโดยลำพังได้โดยไม่เสียเปรียบคนอื่น ว่าแต่...ลูกของคุณเป็นแบบมุนินทร์ หรือ มุตตา ครับ จากคุณ : [-_-]][][][] เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 05:30:57

ความคิดเห็นที่ 27 ลูกสาวเพื่อนช่วงเรียน ม.ปลายเกรดดีมาก  เรียนพิเศษตลอด พ่อกับแม่บริการแทบไม่ได้เหยียบดิน  ขณะนี้เรียนจบแล้วครับแต่ทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานไม่ได้  ตอนนี้เพื่อนกำลังจะนำลูกมาเป็นพนักงานอะไรซักอย่างในโรงเรียนที่ตนเองเป็นผู้บริหารอยู่  กรณีอย่างนี้สมัยนี้มีเยอะครับ  ใกล้ ไกล สมัยนี้ไม่สำคัญมากนักครับเพราะไปมาหาสู่กันง่าย  ที่สำคัญคือคุณต้องรับฟังจินตนาการของลูกให้เข้าใจ  ว่าที่เขาชอบน่ะมันมีอนาคตไหม  เพ้อเจ้อหรือเปล่า  จบแล้วมีงานให้ทำหรือไม่  ถ้าชัดเจนเป็นไปได้ส่งเสริมเลยครับ  ถ้าคุณติดบริการลูกดั่งแก้วข้าไม่ปล่อย  คุณคิดผิดมาก  เราต้องเลี้ยงลูกแบบขุนเสือไว้ปล่อยป่าครับ จากคุณ : bigm.pantip เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 55 06:32:40

ความคิดเห็นที่ 28 ไกลนี่ไกลขนาดไหนคะ ขึ้นอยู่กับตัวเด็กเองด้วยแหละค่ะ แต่เราว่าลูกคุณน่าจะรักดีนะคะ อย่างน้อยก็ตั้งใจเรียนจนสอบได้ ส่วนตัวเราอยู่ม.ชานเมือง ไม่หนาวไม่ร้อน กำลังอุ่นๆ พอแม่ไปมาหาสู่ได้ค่ะ (แต่ไม่เคยมาหาเราสักครั้งเลยนี่สิ 5555555+) ให้ลูกฝึกการใช้ชีวิตบ้างก็ดีนะคะ :) จากคุณ : แฟนคลับแมวโหด เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 55 21:17:30