ความคิดเห็นที่ 1 พัฒนาประเทศไทยให้เป็นประเทศอุตสาหกรรมหนัก (ผลิตรถยนต์-อุปกรณ์อิเลกทรอนิกส์ภายใต้แบรนด์ของคนไทย) ครับ เอาเป็นว่า คุณ จขกท. เคยเห็นประเทศเกษตรกรรมประเทศไหนไหมที่มี "รายได้ต่อหัว" สูงเท่าประเทศพัฒนาแล้วอย่างอังกฤษ ฝรั่งเศส ไต้หวัน ฯลฯ แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 55 08:27:15 จากคุณ : bangkung_123 เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 22:04:54

ความคิดเห็นที่ 2 เราต้องเน้นผลิตบุคลากรสายอาชีพ แบบที่มีคนเคยยกตัวอย่างบางประเทศไหมคะ ตอนนี้เดี๊ยนก็ยังสับสนอยู่ว่า เราผลิตสายสามัญมากไป หรือเราขาดแคลนแรงงานชั้นสูงจากทั้งสองสายกันแน่ วิศวกรก็มีคนว่าล้น แต่ฝีมือระดับวิศวกรหารายได้สูง ๆ ได้ไม่น่าจะยาก ไปทำงานเมืองนอกก็ได้ถ้ารายได้ในประเทศต่ำกว่าสามหมื่นดอล (อันนี้เดี๊ยนนั่งเทียนนึกเอานะคะ) อิเล็กทรอนิกส์ มีคนพูดถึงนิคมที่เคยจะเกิดก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ (มั้ง จำไม่ได้ ผ่านตาจากโต๊ะหว้ากอ เกี่ยวกับแผ่นเวเฟอร์หรือไงนี่แหละค่ะ แต่จะให้เป็นยี่ห้อของตัวเองหรือมีมากกว่า 1 บริษัท คงจะยากมาก ๆ) รถยนต์ เขาว่าเราออกแบบและผลิตเครื่องยนต์ไม่เป็น ของแบบนี้คงทำกันไม่ได้ง่าย ๆ นี่ก็ผ่านตาเรื่องความขัดแย้งของแอปเปิลกับซัมซุงมา ถ้าให้คนเลิกเป็นเกษตรกร แล้วจะให้พวกเขาไปทำงานอะไรดีคะ แรงงานจะเหลือจะล้นไหม เดี๊ยนเคยพูดถึงกรณีนี้ แต่เป็นรถแดงเชียงใหม่ คนรุ่นถัดไปทำงานอะไรดี จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 22:17:22

ความคิดเห็นที่ 3 ทำอย่างไรไทยจึงจะเป็นประเทศที่พัฒนาแล้วคะ ^ ^ ยากครับ ทะเลาะกันเย้วๆ แบบนี้ ... ประเทศที่จะพัฒนาได้ รัฐบาลต้องเอาจริง ต้องฉลาด ต้องวางรากฐานพัฒนาคน ต้องฝึกระเบียบวินัยและปลูกฝังความคิดที่ถูกต้องให้กับคนตั้งแต่ยังเด็ก ดูสภาพบ้านเรา ยากมากครับ จากคุณ : J-Renderer เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 55 23:45:32

ความคิดเห็นที่ 4 ตราบใดที่การเมืองไทยไม่นิ่ง ยากที่จะเดินหน้าพัฒนาประเทศต่อไปได้ เนื่องมาจาก คนไทยชอบแหกกฎ ไม่เคารพกฏกติกา มีระบบอุปถัมถ์ค้ำชู้ืแบบเก่าๆเดิมๆ คนทำผิดแต่ใหญ่มีเส้นสายก็รอดเสมอ และเห็นแก่ตัว รักพวกพ้อง สรุป เพราะนัีกการเมืองผู้เป็นเสาหลักในการขับเคลื่อนประเทศ นั่นเอง จากคุณ : ณ นนทบุรี เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 00:04:04

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ว่าจะคิดหาหนทางกี่ทางๆยังไง    สุดท้ายแล้วมันก็ต้องกลับมาที่ การเพิ่มคุณภาพให้ประชากร หากประชากรมีคุณภาพมันจะเป็นคำตอบให้กับทุกปัญหาของชาติ แต่ด้วยการให้การศึกษาของประเทศไทยในตอนนี้ผมว่ายากถึงยากที่สุดที่จะเพิ่มคุณภาพให้แก่ประชากรไทยโดยรวมได้      ก็ไม่รู้การศึกษาไทยถูกสาปรึไง    ยิ่งปรับปรุงหลักสูตร-วิธีการเรียนการสอนไปเท่าไหร่     คุณภาพของนักเรียนยิ่งร่วงลงไปทุกที จนดูเหมือนกับว่าไม่ใช่นักการเมืองอย่างเดียวแล้วล่ะที่ทำระบบการศึกษาของไทยหายนะ    ข้าราชการกระทรวงศึกษาก็มีส่วนทำด้วย     ราวกับคนที่เกี่ยวข้องกับวงการการศึกษาไม่ต้องการให้การศึกษาของไทยดีขึ้น        ช่วยกันทำลาย จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 00:16:37

ความคิดเห็นที่ 6 ต้องพัฒนาที่ "คน" ก่อนครับ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 00:24:58

ความคิดเห็นที่ 7 เหอๆๆๆ ตอบยากครับบบ แต่แถบนี้ เราก็ไป พร้อมๆ กันไม่ดีกว่าหรอครับ ค้าขายพร้อมกัน โตพร้อมกัน แบบ เวียดนามไงครับ ถ้า จะแข่ง แบบจีนคุณไหว หรือครับ เขาสามารถ คัดคนออกมา เป็น หัวกะทิมากกว่า เราเป็น 100 เท่าครับ ความขยันก็มี เราเป็น สังคมเกษตร แบบ พอเพียง ง่ายกว่าครับ ทำ ที่คนอื่นทำไม่ได้ คอยเสริมกันครับ จากคุณ : Mr Postman เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 00:46:48 A:58.11.248.79 X: TicketID:384122

ความคิดเห็นที่ 8 ไลน์งานสมัยนี้เน้ เยอะ เสร็จเร็ว และ มีคุณภาพครับ แต่ QC ก็ยังเป็นฝรั่งครับ บ้านเรา ไม่เหมาะ ยกเว้น คนมีประสบการณ์ ด้าน นั้น ๆ เป็น 10 ปี จนชำนาญครับ ถึงจะเรียกว่า ไปรอดได้ครับ ถ้ามีคนเริ่ม ย่อมีคนตาม จริงมั้ยครับ แต่ การเชื่อมต่อ ความต่อเนื่อง เป็น สังคมนักคิด เป็น ระบบ คนไทย ยังไม่เวิค ครับ จากคุณ : Mr Postman เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 00:49:08 A:58.11.248.79 X: TicketID:384122

ความคิดเห็นที่ 9 ประเทศที่พัฒนาแล้ว  วัดกันที่ - รายได้ต่อหัวของคน - ความเป็นอยู่ระเบียบวินัย - ผู้คนได้รับการศึกษา ประเทศที่พัฒนาแล้ว ไม่ได้วัดกันที่ตึกสูง ไม่ได้วัดกันที่วัตถุ แต่วัดกันที่ 3ข้อข้างต้น,, หากไทยเรามีคุณสมบัติครบตาม 3ข้อข้างต้นเมื่อไหร่ ก็คงเข้าใกล้คำว่า "ประเทศพัฒนาแล้ว" เต็มที ติดอยู่นิดนึงเรื่องการเมือง สังเกตดู -  ไต้หวัน , สิงคโปร์  มีตึกสูงๆและวัตถุน้อยกว่าไทยอีก แต่คุณสมบัติเค้ามีครบ 3ข้อ เลยกลายเป็นประเทศพัฒนาแล้ว -  จีน เศษฐกิจใหญ่  เจริญวัตถุ ตึกสูงมากมาย แต่คุณสมบัติยังไม่ครบทั้ง 3ข้อ จึงไม่เรียกว่า ประเทศพัฒนาแล้ว ,,จีนยังเป็นประเทศ "กำลังพัฒนา" เช่นเดียวกับไทย จากคุณ : Ortosere เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 01:25:58

ความคิดเห็นที่ 10 ส่วนคำถามแรกของ จขกท ที่ว่าทำไมเฮติ รวมถึงหลาย ๆ ประเทศในแถบอเมริกากลาง จึงลืมตาปากไม่ได้ ส่วนหนึ่งก็มาจากพี่กันแหละครับ ที่เข้าไปแทรกแซงการเมืองในประเทศเหล่านั้น เนื่องจากแรงบีบของบริษัทธุรกิจของตัวเอง อย่างผู้นำคนไหนถ้าคิดจะลดอิทธิพลของบริษัทอเมริกาที่ไปทำธุรกิจด้านการเกษตร (โดยเฉพาะการปลูกกล้วย) ในประเทศเหล่านั้นและทำให้คุณภาพชีวิตของคนงานดีขึ้น เช่น จะให้ขึ้นค่าแรง เพิ่มสวัสดิการ หรือแรงสุดก็คือปฏิรูปที่ดินยึดที่ดินของบริษัทเหล่านั้นมาให้คนยากจน ก็มักจะถูกแทรกแซงหรือโค่นล้ม จนทำให้สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นไม่ได้ บริษัทเหล่านั้นจึงยังกุมเศรษฐกิจของประเทศเหล่านั้นเอาไว้ได้ สุดท้ายก็เลยยังไปกันไม่ถึงไหน ลองไปหาหนังสือเรื่อง "กล้วย...ไม่ใช่เรื่องกล้วย" อ่านดูครับ มีพูดถึงเรื่องพวกนี้ไว้พอสมควรเหมือนกัน จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 01:41:19

ความคิดเห็นที่ 11 สวมแว่นพวกเศรษฐศาสตร์กระแสหลักโดยทั่วๆ ไปนะ พวกนี้มักจะไม่รวมปัจจัยการเมืองเข้าไปในกรอบการวิเคราะห์ เขาอธิบายวัฏจักรความจนว่าเกิดจาก Low - level equilibrium trap Low income => การออมต่ำ => การลงทุนภายในประเทศต่ำ => การเติบโตทางเศรษฐกิจต่ำ => ความยากจน (คือย้อนกลับมาที่ Low income เหมือนเดิม) มันวนเวียนอยู่อย่างนี้ เพราะรายได้ไม่มีทางเพิ่มขึ้นถ้าการลงทุน และการออมยังต่ำ ต้องมีอะไรสักอย่างมาเปลี่ยนแปลง ทำให้ Trap นี้แตกออก ประเทศด้อยพัฒนาส่วนใหญ่ก็จะเลือกวิธีง่ายๆ คือเปิดประเทศ เพื่อรับเงินลงทุนจากภายนอก (รวมทั้งเงินช่วยเหลือ เงินกู้ ฯลฯ) โดยหวังว่าเมื่อต่างชาติเข้ามาลงทุน มันจะเกิดการจ้างงาน ช่วยเพิ่ม income => การออมสูงขึ้น => การลงทุนภายในประเทศเพิ่มขึ้น => การเติบโตทางเศรษฐกิจสูง => รายได้เพิ่มขึ้น พ้นจากความยากจน ก็จะเห็นได้ว่า ประเทศด้อย/กำลังพัฒนาส่วนใหญ่เป็นประเทศที่พึ่งพา Foreign investment ทั้งนั้น รัฐบาลต้องคอยโอ้โลมปฏิโลม ไม่งั้นเดี๋ยวนักลงทุนย้ายหนีไปลงทุนที่อื่น ส่วนทำไมยังจนดักดานอยู่ ทั้งๆ ที่รู้หรือมีแนวทางแก้ปัญหาแล้ว หุหุ ก็เพราะปัจจัยการเมืองนะสิ และอาจจะยาวไปถึงปัจจัยเชิงสถาบัน (Rules, Interest groups, Religions, Races, etc.) ในสังคมนั้นๆ ที่เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนา การขูดรีดทรัพยากร รวมถึงการกระจายรายได้ที่ไม่เป็นธรรม แต่ขอโทษ "ปัจจัยการเมือง/สถาบันพวกนี้" เศรษฐศาสตร์กระแสหลักโดยเฉพาะเสรีนิยมสุดโต่งเขาไม่ใคร่ใส่ใจ หุหุ แก้ไขเมื่อ 04 ธ.ค. 55 02:59:38 จากคุณ : Varalbastra เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 02:36:12

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นหลายความเห็นบอกว่าต้องพัฒนา คน ก่อน เมืองไทยตามตัวเลข คนไทยจำนวน 92.6% อ่านออกเขียนได้ (ตัวเลขจากวิกิ) ซึ่งใกล้เคียงกับของสิงคโปร์(92.6%) นะครับ แต่ ทำไมมันต่างกันเยอะยังงั้น ผมกลับมองว่า ถ้าต้องการให้ประเทศกลายเป็นประเทศพัฒนา ไทยควรจะมองหาธุรกิจต้นน้ำหลาย ๆ ด้าน แล้วพัฒนามันขึ้นมาครับ คือเรื่องพัฒนาอะไรก่อนมันเหมือนไก่กับไข่น่ะ คนฉลาดขึ้นมา ไม่มีอะไรรองรับ ก็สมองไหล มีธุรกิจต้นน้ำ ในระยะสั้นยอมให้มีการอพยพของแรงงานต่างชาติที่มีคุณภาพเข้ามา เพื่อให้เกิดการถ่ายทอดความรู้ภายใน 5-10 ปี ก็ค่อยปรับเปลี่ยนนโยบายการนำเข้าคน เมืองไทยเป็นแหล่งการผลิตอะไรเยอะแยะครับ แต่ เราเคยมีเทคโนโลยีของตัวเองหรือไม่ รัฐฯ พยายามจะผลักให้ไทยกลายเป็นแหล่งผลิตยานยนต์ แต่นำเข้าวัตถุดิบมาซะเกินครึ่ง ตอนน้ำท่วม supply chain ทั่วโลกกระทบเพราะผลิต Hard disk ไม่ได้ แต่เราไม่มีงานวิจัยใด ๆ เกี่ยวกับการพัฒนาหน่วยความจำในอนาคตเลย เราขาดความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยกับภาคแรงงานครับ ผมเคยทำงานร้านอาหาร ยืนทำงานใช้แรงทั้งวัน ได้ชั่วโมงละ 5-6 เหรียญ ผมทำงานคอมพ์ นั่งโต๊ะสบาย ๆ คิดโน้นนี่นั่น ได้ ชั่วโมงละ 20 เหรียญ ถ้าผมเป็นเจ้าของอะไรซักอย่าง ขายของได้ก็ของผมเต็ม ๆ ผมว่าตอนนี้ไทยกำลังก้าวสู่สังคมชนชั้นกลางอ่ะนะครับ แต่จะติดไปตรงนั้นไปเรื่อย ๆ หากยังไม่มีการผลักดันให้เกิดธุรกิจต้นน้ำ เหมือนผมตอนนี้ก็ติดอยู่ตรงชั้นกลางนั่นแหล่ะครับ และคงอยู่ตรงนั้นไปเรือย ๆ จากคุณ : เอาชื่อรัยอ่ะ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 03:18:53

ความคิดเห็นที่ 13 คน หรือพลเมืองคือปัจจัยหลัก หากบ้านเรา ยังมีคนประเภทงอมือ งอเเท้า เช้าชามเย็นชาม  เดินตามเขาลูกเดียว  เรื่องเสียวเรื่องเสี่ยงเลี่ยงเป็นดี ไม่มีจิตกล้าหาญ  ไม่ชอบการผจญภัย  ไม่กล้าได้กล้าเสีย   เอาแต่เลียคนมีอำนาจ  นิสัยขี้ขลาดไปทุกเรื่อง ขาดไร้เฟืองความคิด   ติดต่อกับต่างชาติไม่ถนัด   เคืองคัดเรื่องคุณภาพชีวิต   เกาะติดแต่เรื่องเสี่ยงดวง ของหลวงของคนอื่นข้าไม่สน ก็จะยากคงจะจนกันไปอีกนานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน กันทีเดียว สรุป วิธีคิด วิธีปฏิบัติ มันยังไม่เป็นประชาธิปไตยเต็มตัวอย่างตะวันตกเขา   เราก็เลยได้เท่านี้ จากคุณ : ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 05:40:19

ความคิดเห็นที่ 14 #9 ทำไมปัจจัยเหล่านี้ดูว่ามันทำได้ง่ายจังคะ สำหรับปัจเจก - รายได้ต่อหัวของคน พื้นฐานดี ตั้งใจเรียน ก็น่าจะทำได้แล้ว - ความเป็นอยู่ระเบียบวินัย ถ้าคนติสท์ ๆ ล่ะคะ หรือวินัยในที่นี้หมายถึงการเคารพกฎหมายและให้เกียรติผู้อื่น - ผู้คนได้รับการศึกษา บ้านเรา สำหรับคนที่ไม่ยากจนมากจริง ๆ เหมือนได้รับโอกาส แต่ไปไม่ค่อยจะถึงดวงดาวกัน #10 โดนกดจนลืมตาอ้าปากไม่ได้เลยเหรอคะ เขาหลบเลี่ยงการโดนต่อต้านเรื่องการกดขี่แรงงานได้อย่างไร ถ้าตามเรื่องบริษัทฟ็อกซ์คอน จะได้ยินบ่อย ๆ หรือเรื่องบริษัทฟ็อกซ์คอนมีนัยแฝงมากกว่าแค่เรื่องเอาเปรียบแรงงาน เฮติทำไมมืดมนที่สุดคะ ยังไม่เข้าใจอยู่ดีเวลาเห็นแผนที่รายได้ประชากร นอกจากแผ่นดินไหวกับพายุถล่มบ่อยครั้ง ประเทศติดกัน (สาธารณรัฐโดมินิกัน มั้งนะคะ) บนเกาะเดียวกันยังทำได้ดีกว่า #11 low income จนการลงทุนต่ำ เราแก้ปัญหาด้วยทุน start ๆ kick ๆ อะไรสักอย่างนั่นได้ไหมคะ หนี้จะเน่าไหม เพราะการลงทุนตามความเข้าใจของเดี๊ยน ถ้าหมายถึงทำ SMEs ขึ้นไป เงินออมจากบุคคลก็ไม่ค่อยเพียงพออยู่ดี ลงทุนได้แต่ธุรกิจจิ๋ว ๆ หรือสายป่านไม่ยาว ความเสี่ยงก็สูง (นี่เดี๊ยนเข้าใจถูกไหมคะ คุยเรื่องเดียวกันอยู่ไหม) การออมต่ำ นำไปสู่การลงทุนที่ต่ำ ข้อนี้งงมาก คำว่าการออมหมายถึงอะไร ออมไว้ลงทุนเหรอคะ แล้วการก่อหนี้โดยซื้อบ้าน หรือรถยนต์ หรือการศึกษาบุตร หรือของที่ฟุ่มเฟือยกว่านั้นล่ะ เขาเรียกว่าหนี้อะไรน้อออ หนี้สาธารณะ หนี้ภาคครัวเรือน หนี้เฉลี่ยต่อหัวของประชากรในประเทศ หรืออะไรนะ สหรัฐหรือบางประเทศได้ยินว่า เป็นหนี้บัตรเครดิตกันสูงมาก ของไทยก็มีติดหล่มกันหลายคน คนยุโรปเขาก็ว่าสุขสบายจนเคยตัว ไม่ยอมรัดเข็มขัด เรื่องการออม เคยได้ยินว่าคนญี่ปุ่นออมมาก แต่ก็มากซะจนทำให้เศรษฐกิจฝืด (ฝืดเคืองรึเปล่า แล้วฝืดอันนี้อันเดียวกับเงินฝืดไหมอะคะ) คือไม่ซื้อและไม่ลงทุน หรือออมในที่นี้หมายถึงออมให้แบงค์หรือกองทุนเอาไปลงทุนคะ คนละเล็กละน้อย #12 เรื่องแรงงานต่างชาติถ่ายทอดความรู้ เห็นว่าเราก็มีเพียบนะคะ แต่ไม่ถ่ายทอดหรือรายละเอียดเดี๊ยนไม่ทราบว่าทำไม เป็นความลับทางการค้า หรือไม่มีความจำเป็น หรือคนของเราไม่ฉลาดพอจะรับ ในขณะที่ของจีนเขาว่าใช้วิธีบีบให้ถ่ายทอด แต่ปัจจุบันไม่จำเป็นแล้วมั้ง เพราะแค่จ้างจีนรายละเอียดก็รั่วแล้ว อุตสาหกรรมต้นน้ำว่าเกิดยากแล้ว ปัจจุบันการดำรงให้มันอยู่รอดยังยากยิ่งกว่านะคะ บริษัทเทคโนโลยีหลายรายเป็นตัวอย่างให้เห็นว่า ถ้าไม่รอดก็ถูกซื้อหรือต้องยุบเลิกไป หรือต้องย้ายฐานการผลิต บางทีผู้ก่อตั้งเป็นประเทศนึง เจ้าของเป็นอีกประเทศ โรงงานตั้งอยู่อีกประเทศ ลูกจ้างกับผู้ถือหุ้นเป็นนานาชาติ แล้วเงินตรงนี้ก็ไม่อยู่ในประเทศอยู่ดี ดูเหมือนเดี๊ยนจะยังไม่ได้คำตอบเรื่องแรงงานล้นเกินจะเอาไปป้อนที่ไหน การล้นเกินมีหลายแบบ จากแรงงานหลายระดับ ทั้งแรงงานที่ทำงานไม่คุ้มค่าจ้าง หรือแรงงานที่ถ้ายิ่งได้งานเพิ่มก็จะได้รายได้เพิ่ม หรือเราจะเอาคนตกงานไปไว้ไหน หรือให้พักผ่อนอยู่กับบ้านหรือที่ทำงานได้เลย ขอแค่ทำงานได้ครบ ขอแค่รายได้พอกินพอใช้ ถ้าเอาแรงงานส่วนนี้มาทำงานอื่นเพิ่ม มันจะช่วยประเทศอย่างมีนัยสำคัญไหมคะ ขอโทษที่ไม่มีความรู้ทางเศรษฐศาสตร์เลยนะคะ ด้านอื่นก็ไม่ลึกไม่รู้จริง คำถามเลยมั่วเกิ๊นนน แอบอายอยู่น่ะนี่ จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 06:06:46

ความคิดเห็นที่ 15 #13 ช่วงนี้รู้สึกคล้องจอง + การเมือง มาบ่อยจังค่ะ ขอคล้องจองอย่างเดียวพอได้ไหมคะ -_-" พูดถึงความหน้าบางเวลาบริษัทล้ม ไม่รู้เคยอ่านที่ไหน เขาว่าคนสหรัฐจะเฉย ๆ ในขณะที่คนญี่ปุ่นจะอับอาย แต่ทั้งสองชาติก็ยังมีมือใหม่หัดตั้ง SMEs มาเรื่อย ๆ กล้าเสี่ยงพอตัว แล้วกระทู้ไหนอีกสักแห่ง ที่เขาว่า สหรัฐน่ะพวกขับเคลื่อนมีแค่ ...% ไม่จำเป็นจะต้องรอพึ่งคนทั้งประเทศ เขาก็ก้าวหน้ามากแล้ว (ความหมายประมาณนี้แหละ เดี๊ยนจำไม่ได้นะคะ) รวมทั้งมีข้อสงสัยจากเดี๊ยน เคยพูดที่โต๊ะหว้ากอว่า คำว่า "คนไทย" ที่ได้เข้าไปทำงานในองค์กรต่างชาติ องค์กรนั้นใหญ่พอไหม แล้วเข้าไปทำงานในตำแหน่งอะไร อันนี้เป็นการประเมินศักยภาพชนชั้นนำชั้นหัวกะทิของไทยคร่าว ๆ ว่าอยู่ระดับไหนของโลกน่ะค่ะ มีใครพอทราบข้อมูลบ้างไหม ใครอยู่หรือมีเพื่อนอยู่ต่างประเทศบ้างคะ เรื่องเส้นสายของไทยนั้นเคยได้ยินทั้งองค์กรของรัฐและเอกชน มาในรูปแบบต่าง ๆ กัน ต่างประเทศน่าจะมี หรือเขามีไม่เยอะ เดี๊ยนตามข่าวไอที สงสัยในสงครามน้ำลายของพวกฝรั่งมาก ว่ามันอันเดียวกับของเราไหม คือ อคติ จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 06:19:48

ความคิดเห็นที่ 16 ส่วนตัวคิดว่าประเทศไทยยังได้รับผลประทบจากยุคสงครามเย็นอยู่เยอะ ซึ่งมันก็ส่งผลต่อวิธีคิดมากมาย เช่น การเปิดให้ทุนนอกเข้ามาในประเทศ นอกจากจะเป็นเรื่องเศรษฐกิจหรือคอรัปชั่นแล้ว ยังทำให้เพื่อความมั่นคงด้วย บางทีคุณต้องการนำผลประโยชน์ของต่างชาติในประเทศ เพื่อใช้เป็นฐานต่อรองกับด้านความมั่นคง เมื่อสักปีที่แล้วก็ยังได้ยินกูรูใหญ่ของประเทศก็ยังมีแนวคิดแบบเติบโตแบบแบ่งปัน คือ การเป็นฐานการผลิตของทุนต่างชาติหรือแบรนด์ต่างชาติ มันอาจจะเป็นองค์ความรู้ที่ตกทอดมาจากยุคล่าอาณานิคม ทำให้ชนชั้นนำ ปัญญาชนไทย เลือกที่จะให้ประเทศไทยเป็นแบบทุกวันนี้ ซึ่งจะบอกว่าดีหรือไม่ดีนั้น มันยากและก็ซับซ้อน ส่วนเรื่องโอกาสนั้น ประเทศนี้ให้โอกาสน้อยมากต่างกัน เพราะถ้าคุณเป็นคนรวย คุณสามารถรับความเสี่ยงได้เยอะ แต่ถ้าคุณจนคุณจรับความเสี่ยงได้น้อย ระบบการศึกษาไทย ไม่เปิดโอกาสให้คุณได้ทดลอง การเอนท์ทรานส์ คุณเอทน์ได้สองครั้ง แล้วต้องเลือกเลย คุณจบ ม.3 คุณต้องเลือกสายอาชีพ สายสามัญ มันไม่มีเลยครับโอกาสที่คุณจะได้ลอง จากคุณ : คีย์บอดของฉันสีอะไร เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 09:10:50 A:124.120.135.30 X: TicketID:353833

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีครับคุณอวัยวะฯ แหม มีแซว   เป็นธรรมดาสำหรับผมนะครับ  พอของขึ้น  คำกลอนจะลื่นไหล  เนื่องจากเป็นคนทั้ง sensitive และ emotional พอประมาณ ส่วนเรื่องการเมืองนั้น ก็ไม่รู้ตัว่าซึมซับรับมาตั้งแต่หนไหน  แต่เห็นชัดๆได้ก็คงเพราะมีเพื่อนสอนประวัติศาสตร์ เวลาเขามองอะไร เขาจะสาวไส้ ลากไปที่มูลเหตุแห่งเหตุการณ์ต่างๆให้เราเห็น ไอ้เราก็บูชาความคิดแนวเดสการตส์ หรือเหตุผลนิยมเป็นหลักด้วย ก็เลยผสมโรงไปกับเขาได้  บวกกันมีจิตวิจารร์ตามแบบวอลแตร์ที่อ่านมา ผสมสไตล์ขบกัดของนักเขียนฝรั่งเศสหลายท่าน มันเลยตกผลึกออกมาเป็นเช่นนี้แล จากคุณ : ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 11:20:53

ความคิดเห็นที่ 18 คนยังไร้คุณภาพ ส่งผลให้ได้รัฐบาลไร้คุณภาพ ประเทศก็เลยไร้คุณภาพไปด้วย จากคุณ : Lovemania เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:46:26 A:125.26.57.212 X: TicketID:378791

ความคิดเห็นที่ 19 ข้อคิดดีๆจากบุคคลผู้ทรงงานแทบเบื้องพระยุคลบาท เลขาธิการมูลนิธิชัยพัฒนา เผย “ในหลวง” ยังทรงงานอยู่โดยไม่ซ้ำโครงการรัฐบาล เพราะประชาชนยังยากจนอยู่ เมื่อไม่มีเสถียรภาพก็เป็นประชาธิปไตยไม่ได้ ชี้ถ้าไม่มีแผ่นดินจะมีประเทศได้อย่างไร ส่วนปัญหาด้านความมั่นคงเป็นปัญหาซ่อนเร้น ต้องแก้ปัญหาที่ต้นตอ เผยมูลนิธิใช้การพัฒนาเพื่อนำไปสู่ชัยชนะ และพระองค์ขอนำทัพเอง ส่วนปัญหาไฟใต้ แนะต้องใช้แนวทางพิเศษ ชี้ใช้อาวุธไม่มีทางสำเร็จ วันนี้ (28 พ.ย.) เมื่อเวลา 09.00 น. ที่โรงแรมแม็กซ์ พระราม 9 นายสุเมธ ตันติเวชกุล เลขาธิการมูลนิธิชัยพัฒนา ร่วมบรรยายในการประชุมเชิงปฏิบัติการการนำโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริไปขยายผลในพื้นที่ความมั่นคง ตอนหนึ่งว่า ประเทศไทยคนไหนมีเงินก็ยึดไว้หมด ประชาชนเป็นแค่แรงงาน เงินค่าแรง 300 ไม่รู้ว่าตอนนี้ขึ้นค่าแรงครบหรือยัง และตอนนี้ข้าวแกงขึ้นไปเท่าไหร่ ถ้าทำให้ประชาชนมีที่ดิน เป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติที่แท้จริง การฝักใฝ่ฝ่ายใดคงไม่มีและไม่มีแบ่งสีนั้นสีนี้เหมือนปัจจุบัน ซึ่งปัญหาทุกอย่างเกิดขึ้นมีพื้นฐานมาจากด้านเศรษฐกิจทั้งหมด หากปากท้องอิ่ม ชีวิตไม่ต้องทนลำบาก ไม่ต้องเจอวิกฤต เมื่อนั้นจะมีประชาธิปไตยเกิดขึ้น “ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวยังทรงงานอยู่ เพราะประชาชนยังยากจนอยู่ เมื่อยังมีความยากจนจึงไม่มีเสรีภาพ เขาจึงเป็นประชาธิปไตยไม่ได้ ซึ่งปัญหาความยากจนไม่ใช่เป็นปัญหาด้านเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว แต่โยงไปถึงการเมืองด้วย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีโครงการทั้งหมดประมาณ 6,000 โครงการ ซึ่งไม่ซ้ำกับโครงการรัฐบาล เพื่ออุดช่องโหว่ช่วยเหลือประชาชน แต่เมื่อราชการเข้ามาถึงจึงถอนออกมา จะเห็นได้ว่าโครงการต่างๆ ของพระองค์เน้นรักษา ดิน น้ำ ลม ไฟ หรือ ทรัพยากรธรรมชาติ เพราะถ้าไม่มีแผ่นดินจะมีประเทศได้อย่างไร แผ่นดินนี้ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ซึ่งหมายถึง ชีวิต ที่ผ่านมาทุกคนใช้แผ่นดินนี้ด้วยความโลภ ทำลายแผ่นดิน ทั้งนี้พระองค์ทรงทำได้ด้วยการให้คำแนะนำหรือสอนเท่านั้น เพราะคนที่ดูแลคนทั่วประเทศ คือ รัฐบาล กระทรวง ทบวง กรมต่างๆ หากพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนให้ดี มีความสงบ ไม่ถูกข่มเหง ไม่ถูกโกง ทำได้เช่นนี้ประเทศมีความมั่นคง และไม่เป็นลัทธิบริโภคนิยม ไม่ใช้ทุกอย่างเกินตัว ต้องใช้อย่างพอประมาณ ต้องรู้ต้นทุนตัวเอง คนรวยแล้วต้องมีคุณธรรม จริยธรรม ไม่คดโกง ไม่คอร์รัปชัน” นายสุเมธกล่าว นายสุเมธกล่าวว่า ขณะนี้ปัญหาด้านความมั่นคงต้องตีให้แตกว่ามีสาเหตุจากอะไร เพราะปัญหาซ่อนเร้นไม่เหมือนที่ผ่านมา เมื่อหาสาเหตุได้แล้วให้หาต้นเหตุการแก้ไขปัญหา ตามหลักชาวพุทธที่ให้แก้ปัญหาที่ต้นตอ ตราบใดที่หาต้นตอไม่ได้อย่าเพิ่งหมดหวัง ซึ่งเครื่องมือสำคัญที่แก้ไขปัญหา คือ การพัฒนา และการปกครองต้องมีความยุติธรรม มีความรัก เมตตา ความรับผิดชอบ การแก้ไขปัญหาง่ายๆ คือให้ประชาชนพ้นจากความยากจน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีหน้าที่แนะนำใครจะทำตามก็ได้แต่เราต้องหาสาเหตุและต้นเหตุให้ได้จึงจะแก้ไขปัญหาได้ มูลนิธิชัยพัฒนาหมายความว่าเราจะต้องใช้การพัฒนาเพื่อนำไปสู่ชัยชนะ และศึกครั้งนี้พระองค์ท่านจะนำทัพเอง นอกจากนี้ นายสุเมธยังกล่าวถึงการแก้ไขปัญหาความไม่สงบในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ว่า สมัยก่อนประเทศรอบๆ บ้านเราเกิดสงคราม และประเทศเรามีสงครามกองโจร แนวทางการแก้ไขปัญหาในประเทศ หากใช้อาวุธไม่มีทางสำเร็จ เพราะไม่มีสงครามไหนที่รบกับประชาชนแล้วชนะ อย่างในภาคใต้ส่งทหารลงไปกี่กองพลก็ไม่ชนะ การที่บอกว่ารบกับประชาชนหมายความว่า เราแยกไม่ออกว่าใครเป็นคนก่อการร้ายหรือใครเป็นคนปกติ เพราะอยู่ปนๆ กัน จึงเป็นความยากลำบากในการทำสงคราม ดังนั้นต้องมีแนวทางพิเศษแก้ไขปัญหา เพราะปัญหามีความสลับซับซ้อนและละเอียดอ่อน จำเป็นต้องตามเกมให้ทัน เพราะแต่ละครั้งหากยิงคนหนึ่งจะทำให้ญาติของเขาเป็นศัตรูกับเราหมด http://www.manager.co.th/politics/viewnews.aspx?NewsID=9550000145331 จากคุณ : Lovemania เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 13:50:12 A:125.26.57.212 X: TicketID:378791

ความคิดเห็นที่ 20 อยากให้ประเทศไทยเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว  ก็ต้องพัฒนาที่ เครื่องจักรกลไกที่สำคัญก่อน คือ คน  คนที่ขับเคลื่อนให้ประเทศเจริญได้มากที่สุด คือ รัฐบาลและข้าราชการ ถ้ารัฐบาลไม่พํฒนา  ข้าราชการพนักงานของรัฐไม่พํฒนา  อย่าหวังว่าอย่างอื่นจะพัฒนา  เพราะอย่างอื่นเป็นแค่ลูกน้อง แต่รัฐและข้าราชการเป็นเหมือนเจ้านาย จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 17:42:37

ความคิดเห็นที่ 21 ต้องพัฒนาคนก่อนเป็นอันดับแรกครับ อันนี้แน่นอนที่สุด แล้วอย่างอื่นจะตามมาเองโดยอัติโนมัติ แต่คนไทยชอบโยนบาปให้นักการเมือง เพื่อให้ตัวเองไม่ต้องรับผิดชอบ ซึ่งในความจริงแล้ว ข้าราชการก็เป็นคนไทย นักการเมืองก็เป็นคนไทย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีประเทศที่พลเมืองทั้งหมดเป็นคนดี แต่เลวอยู่กลุ่มเดียวคือนักการเมือง ส่วนระบบที่ทำให้คนไทยกลายเป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งคือ"ระบบอุปถัมถ์"ครับ เอาง่ายๆ ถ้าคุณเห็นเพื่อนคุณลอกข้อสอบ คุณจะบอกอาจารย์หรือเปล่า? ถ้าคุณรู้ว่า พ่อคุณเป็นข้าราชการที่รับเงินใต้โต๊ะ คุณจะแจ้งหน่วยงานรัฐหรือเปล่า? ตัวคุณเองล่ะ เคยทิ้งขยะข้างทางไหม เคยโกงอะไรบ้างหรือเปล่า? มันก็ค่อยๆฝังรากจากในห้องเรียนไปจนถึงสภานั่นแหละ ตกผลึกออกมาเป็น ปัญหาคอรัปชั่นทุกหย่อมหญ้าในปัจจุบัน สรุปว่า"เจริญยาก"ครับประเทศนี้ ส่วนเรื่องจะขายอะไร เน้นส่งออกแรงงานฝีมือ เน้นการผลิต เน้นอุตสาหกรรมอะไร ค่อยคิดทีหลังก็ได้ครับ ถ้าคนมีคุณภาพซะอย่าง จะทำอะไรมันก็รุ่งหมดแหละ! จากคุณ : เรื่องจริง (Snowdust) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 00:10:29

ความคิดเห็นที่ 22 คห.14 - ในแง่ของการถ่ายทอดความรู้ ในเมื่อไทยไม่มี R&D อยู่ จะเอาใครมาสอนให้รับความรู้ครับ? สิ่งที่เห็นทำกันจังคือ ส่งคนไปเรียนเมืองนอก เอาความรู้กลับมา แต่ขาดการเชื่อมต่อระหว่างกลุ่มคนเหล่านี้กับอุตสาหกรรมอยู่ดี เรามี manufacturing lines อยู่เต็มไปหมดสิ่งที่เราได้รับคือ เทคนิคการผลิตเท่านั้น ซึ่งหากเกิดการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยี ทักษะการผลิตอาจจะต้องเปลี่ยนตาม วัดกันตัวต่อตัว คนไทยไม่ได้ด้อยไปกว่าชาติอื่นหรอกครับ แต่สิ่งที่เราสู้ชาติอื่นไม่ได้คือ การทำงานเป็นทีม สำนึกของความเป็นชาติมาทีหลัง ผมเคยคุยกับฝรั่งที่เป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัย แกก็ชี้ให้เห็นตรงนี้แหล่ะครับว่า ฝรั่งเนียถ้ารวมกันเป็น collective แล้วใครจะไปสู้ก็ยาก ส่วนเรื่องแรงงานล้นเนี่ย ถ้าแรงงานคุณภาพล้น มันมีประเทศอื่นคอยสูบไปอยู่แล้วครับ แต่ถ้าสิ่งที่ล้นมาไม่ได้คุณภาพเนี่ยซิ จะเอาไปทำอะไรดี จากคุณ : เอาชื่อรัยอ่ะ เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 03:35:48

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบคำถามแรกเกี่ยวกับเฮตินะครับ (เห็นไม่ค่อยมีคนตอบ) - ในยุคก่อน 1790's เฮติรู้จักกันในนาม Saint Domingue เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส (ภายใต้การปกครองของนโปเลียน โบนาปาร์ต) ซึ่งทำรายได้ให้กับฝรั่งเศสมาก ซึ่งรายได้ส่วนใหญ่มาจากการทำไร่อ้อย ส่วนที่กำไรมากก็เพราะใช้แรงงานทาสเป็นหลักค่าใช้จ่ายต่ำ - ต่อมามี Haitian Revolution นำโดย Toussaint L'Ouverture ซึ่งเป็นผู้นำชาวผิวสีที่เป็นฮีโร่ของชาวเฮติมาถึงปัจจุบัน บทบาทของเขาคือการเป็นผู้นำปฏิวัติโดยพยายามไม่ให้มีการสูญเสียเลือดเนื้อ โดยห้ามไม่ให้มีการสังหารหมู่คนขาวในอาณานิคม และมีหลักการว่าทุกผิวสีก็มีสิทธิเช่นเดียวกัน ภายหลัง L'Ouverture ถูกฝ่ายฝรั่งเศสหลอกแล้วจับตัวไป เสียชีวิตในคุกฝรั่งเศส - จึงมีผู้นำอีกคนที่เป็นมือขวาคือ Dessalines ซึ่งเป็นหัวรุนแรง ทำให้เกิดการสังหารหมู่คนขาว ทหารฝรั่งเศส ประกาศตัวเป็นชาติผิวดำชัดเจน จึงทำให้เกิดสงครามยาวนาน เศรษฐกิจตกต่ำ - ในปี 1825 ฝรั่งเศสเรียกร้องเงิน 150 ล้านฟรัง เป็นการแลกเปลี่ยนกับการยอมรับในอิสรภาพของเฮติ ซึ่งในยุคนั้นเป็นเงินมหาศาลเทียบได้กับเงิน 12,000 ล้านเหรียญสหรัฐในสมัยนี้ ทำให้เฮติต้องจ่ายหนี้ให้ฝรั่งเศสมาตลอดจนทำให้ไม่สามารถฟื้นฟูเศรษฐกิจได้ แม้ในวันนี้ก็ยังไม่สามารถจ่ายคืนได้หมด - ภายหลังจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่เฮติในปี 2010 มีความพยายามเจรจาให้ฝรั่งเศสยกเลิกหนี้และจ่ายเงินคืนให้กับเฮติ และฝรั่งเศสปฏิเสธที่จะจ่ายเงินคืนให้เฮติ นี่เห็นสาเหตุหลักที่แท้จริงที่เฮติยังยากจนทุกวันนี้ครับ ไม่ใช่จากการที่สหรัฐเข้าแทรกแซง อันที่จริงสหรัฐส่งเสริมการค้าในภูมิภาคนี้อย่างต่อเนื่องและเป็นผู้ช่วยเหลือเฮติรายสำคัญที่สุดภายหลังแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ จากคุณ : [-_-]][][][] เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 03:35:53

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบพระคุณทุกท่านนะคะ จากคุณ : อวัยวะชิ้นนั้น เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 55 01:46:20

ความคิดเห็นที่ 25 เราต้องมองว่าการแก้ไขปัญหาของประเทศเราเป็นการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเป็นส่วนใหญ่ จริงๆแล้วการแก้ไขปัญหานั้น เราจะต้องมองจากปัญหาเพื่อเป็นแก้ไขปัญหาที่ส่งผลดีในระยะยาว ยกตัวอย่างเช่น การจำนำข้าว เป็นการแก้ไขปัญหาเร่งด่วน แต่เราก็พบว่าปัญหาราคาข้าวตกต่ำ ก็ยังมีให้เห็นทุกปี เพราะเราไม่เคยแก้ไขปัญหาโดยมองไกลไปยังอนาคต หรือจะพูดง่ายก็คือเราแก้ไขที่ปลายเหตุ การออกแบบและวางระบบการจัดการมีความสำคัญมากต่อการพัฒนาขององค์กรหลายๆองค์กร แต่ปัจจุบัน เราจะพบว่าองค์หลายองค์ที่มีมาแต่เดิม ไม่เคยถูกออกแบบเพื่อรองรับการใช้งานในอนาคตเลย ยกตัวอย่างเช่น ผังเมืองของกรุงเทพมหานคร ที่มันออกมาเป็นในรูปแบบนี้เพราะเราขาดการวางระบบที่ดี หรือระบบรถเมล์ ขสมก ก็ไม่เคยวางระบบการเดินรถ เป็นเหตุให้มีการขาดทุนทุกปี หรือการแก้ไขปัญหาของระบบการศึกษา เราเปลี่ยนหลักสูตรบ่อย เราเปลี่ยนมาตราการการคัดเลือกบ่อย แต่เราไม่เคยเข้าไปดู เข้าไปสังเกคถึงการจัดการภายในองค์กรเลยว่า เขาดูแลเด็กนักเรียนกันอย่างไร การออกแบบระบบนั้น ถ้าทำได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลย่อมสามารถป้องกันการทุจริตได้อีกด้วย ประเทศเรายังให้ความสำคัญกับการออกแบบระบบน้อยไปครับ จากคุณ : Sirumkung เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 04:02:00