| 
ร่ายเป็นคำประพันธ์ชนิดหนึ่งที่มิได้กำหนดจำนวนบาท หรือจำนวนวรรค ในแต่ละบท
 กำหนดเพียงจำนวนคำและสัมผัสเท่านั้น ร่ายบางชนิดกำหนดคำเอกคำโทในตอนจบเหมือน
 
 โคลงสอง
 
 รูปแแบบของร่ายปรากฏครั้งแรกในคัมภีร์กาพยสารวิลาสินี ชื่อวชิรปันตี และปรากฏในวรรณคดีไทย
 
 มาตั้งแต่สมัยสุโขทัย
 
 ร่ายสุภาพและร่ายดั้นมีลักษณะบังคับคล้ายกัน คือบทหนึ่งมี ๕ วรรคขึ้นไป วรรคหนึ่งมี ๕ คำ
 
 และลงท้ายแต่ละบทด้วยโคลง
 
 
 ตัวอย่างร่ายสุภาพ
 
 ข้าเก่าร้ายอย่าเอา      อย่ารักเหากว่าผม     อย่ารักลมกว่าน้ำ
 
 อย่ารักถ้ำกว่าเรือน      อย่ารักเดือนกว่าตะวัน      สบสิ่งสรรพโอวาท
 
 ผู้เป็นปราชญ์พึงสดับ     ตรับตริตรองปฏิบัติ      โดยอรรถอันถ่องถ้วน    (โคลงสอง)
 
 แถลงเลศเหตุเลือกล้วน     เลิศอ้างทางธรรม     แลนา ฯะ
 
 (สุภาษิตพระร่วง)
 
 
 ที่มา - http://www.st.ac.th/bhatips/rai_poem.html
 
				 
				
					| จากคุณ | : 
ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง)   |  
					| เขียนเมื่อ | : 
วันพ่อแห่งชาติ 55 16:30:08   |  
					|  |  |  |