ร่ายเป็นคำประพันธ์ชนิดหนึ่งที่มิได้กำหนดจำนวนบาท หรือจำนวนวรรค ในแต่ละบท
กำหนดเพียงจำนวนคำและสัมผัสเท่านั้น ร่ายบางชนิดกำหนดคำเอกคำโทในตอนจบเหมือน
โคลงสอง
รูปแแบบของร่ายปรากฏครั้งแรกในคัมภีร์กาพยสารวิลาสินี ชื่อวชิรปันตี และปรากฏในวรรณคดีไทย
มาตั้งแต่สมัยสุโขทัย
ร่ายสุภาพและร่ายดั้นมีลักษณะบังคับคล้ายกัน คือบทหนึ่งมี ๕ วรรคขึ้นไป วรรคหนึ่งมี ๕ คำ
และลงท้ายแต่ละบทด้วยโคลง
ตัวอย่างร่ายสุภาพ
ข้าเก่าร้ายอย่าเอา อย่ารักเหากว่าผม อย่ารักลมกว่าน้ำ
อย่ารักถ้ำกว่าเรือน อย่ารักเดือนกว่าตะวัน สบสิ่งสรรพโอวาท
ผู้เป็นปราชญ์พึงสดับ ตรับตริตรองปฏิบัติ โดยอรรถอันถ่องถ้วน (โคลงสอง)
แถลงเลศเหตุเลือกล้วน เลิศอ้างทางธรรม แลนา ฯะ
(สุภาษิตพระร่วง)
ที่มา - http://www.st.ac.th/bhatips/rai_poem.html
จากคุณ |
:
ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง)
|
เขียนเมื่อ |
:
วันพ่อแห่งชาติ 55 16:30:08
|
|
|
|