|
เอางี้ แกะจากป้ายเอาเลยล่ะกัน
วัดแม่นางปลื้ม สร้างเมื่อ พ.ศ.1920 ในสมัยอยุธยาตอนต้น เป็นวัดร้างที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงบูรณะวัดนี้ให้แก่แม่ปลื้ม
แม่ปลื้มเป็นชาวบ้านธรรมดา บ้านอยู่ริมน้ำชานเมืองพระนคร อาศัยอยู่เพียงผู้เดียว ไม่มีลลูกหลาน วันหนึ่งสมเด็จพระนเรศวรมหาราช เสด็จพายเรือมาแต่พระองค์เดียวท่ามกลางสายฝน พอเสด็จมาถึงเห็นกระท่อมยังมีแสงตะเกียงอยู่และเวลานั้นก็ยังค่ำอยู่ จึงทรงแวะขึ้นมาในกระท่อม เมื่อแม่ปลื้มเห็นชายฉกรรจ์เสื้อผ้าเปียก จึงกล่าวเชื้อเชิญต้อนรับด้วยความมีน้ำใจ แต่พระองค์ท่านเสียงดังตามบุคลิคของนักรบชายชาตรี แม่ปลื้มจึงกล่าวเตือนว่า ลูกเอ๋ย เจ้าอย่าเสียงดังนักเลย เวลานี้ก็ค่ำมากแล้ว เดี๋ยวพระเจ้าแผ่นดินท่านทรงได้ยินจะโกรธเอา พระองค์กลับตรัสเสียงดังว่าข้าอยากดื่มน้ำจัณฑ์ ข้าเปีกฝน ข้าหนาว ข้าอยากได้น้ำจัณฑ์ให้ร่างกายอบอุ่น ยิ่งทำให้แม่ปลื้มตกใจมากขึ้นอีก เพราะวันนี้เป้นวันพระจึงกล่าวว่า ถ้าเจ้าจะดื่มจริงๆ เจ้าต้องสัญญาว่าไม่ให้เรื่องนี้แพร่งพราย เดี๋ยวพระเจ้าแผ่นดินรู้จะอันตราย สมเด็จพระนเรศวรทรงรับปาก แม่ปลื้มจึงได้หยับน้ำจัณฑ์ให้เสวย สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงประทับค้างคืนที่บ้านแม่ปลื้ม เช้าเสด็จกลับวัง ต่อมาได้จัดขบวนมารับแม่ปลื้มไปเลี้ยงในวังด้วยความที่แม่ปลื้มเป็นคนมีเมตตา จงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ หลังจากแม่ปลื้มเสียชีวิต สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงจัดงานศพให้อย่างสมเกียรติ และเสด็จมาบูรณะวัดร้างเพื่ออุทิศให้แม่ปลื้ม และให้นางว่า "แม่นางปลื้ม"
| จากคุณ |
:
ออกหลวงมงคล 
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 ธ.ค. 55 15:53:03
|
|
|
|
เมื่อไร พวกหน่วยงานต่างๆ จะเลิกบิดเบือน ใส่สีตีไข่ในประวัติศาสตร์สักที (กรณีที่วัดแม่นางปลื้ม)
