ความคิดเห็นที่ 1 อืม เป็นการบ้านหรือเปล่าครับ ถามเยอะเลย ถ้าจะให้ตอบจริง คำตอบคงต้องยาวมากๆคับ ถามหลายประเด็นเลย จากคุณ : jaijainoi เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 11:58:50

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่ใช่การบ้านครับ ผมทำงานแล้วครับ จากคุณ : ณ นนทบุรี เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 12:11:41

ความคิดเห็นที่ 3 ข้อสิบเ้อ็ด เพราะคน กทม.ส่วนใหญ่ เห็นแก่ตัว   ไทย=กทม. ิ่ จากคุณ : นานาอาละวาด เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 12:39:29

ความคิดเห็นที่ 4 พื้นที่ กทม. มี 2 รูปแบบการปกครองอยู่ในพื้นที่เดียวกัน แบบที่ 1 คือ การบริหารราชการส่วนกลางที่ขึ้นตรงกับ กระทรวง และรัฐมนตรีมีอำนาจในการบริหาร เป็นศูนย์กลางการปกครองของทุกจังหวัด รวมทั้งหลายหน่วยงานของรัฐในพื้นที่ กทม. แบบที่ 2 คือ แบบราชการปกครองท้องถิ่นรูปแบบพิเศษ ที่เรียกว่า กรุงเพทมหานคร มีผู้ว่า มาจากการเลือกตั้ง มีอำนาจบริหารทั่วทั้งพื้นที่ กทม. 50 เขต นอกเหนือจากเขตพื้นที่ราชการส่วนกลาง ฉะนั้น กทม. ไม่ได้รวมอำนาจไว้ที่ กรุงเทพมหานคร เพราะ กทม. ปกครองเฉพาะพื้นที่ แต่รัฐบาลต่างหากที่เขารวมอำนาจไว้ที่ส่วนกลางเอง   คนที่มาบริหาร กทม. คือ คนประชาชนในกรุงเทพมหานคร คนที่มาบริหาร ราชการส่วนกลาง คือ คนต่างจังหวัดที่คัดเลือกมาจากเป็น ส.ส. ตาม คห.3 ที่ว่า คน กทม.ส่วนใหญ่ เห็นแก่ตัว คงไม่ใช่ครับ เพราะ กทม. ไม่ได้กุมอำนาจไว้ที่ศูนย์กลาง แต่ ส.ส. ของคนต่างจังหวัดต่างหากที่เขาอยากบริหารอยู่ในพื้นที่กรุงเพทมหานคร เพื่อกุมอำนาจไว้ที่ส่วนกลาง ไม่ยอมปล่อยให้แต่ละจังหวัดปกครองกันเอง เลือกตั้งผู้ว่าจังหวัดเอง จากการเลือกตั้ง เหมือน ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร เพราะผู้ว่า กทม. ไม่ใช่ผู้ว่าราชการจังหวัด ที่ส่งมาจากใคร หรือใครต้องอนุมัติ จากคุณ : Mr.Review เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 13:32:30

ความคิดเห็นที่ 5 กรณีของไทย เป็นรัฐเดี่ยวครับ จึงต้องมีการรวมอำนาจเข้าสู่ศูนย์กลาง แต่ทุกวันนี้ก็มีการกระจายอำนาจไปยังส่วนภูมิภาคมากขึ้นอยู่แล้ว ทุกจังหวัดมี นายก อบจ. ซึ่งได้มาจากการเลือกตั้งของคนในจังหวัดนั้นเอง เป็นผู้บริหารจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ในจังหวัดได้ในระดับหนึ่ง เช่นการบริการสาธารณะต่าง ๆ ส่วนผู้ว่าฯ ตามจริงคือตัวแทนของรัฐบาลกลางในการดูแลการบริหารงานให้เป็นไปตามนโยบายของรัฐ รวมถึงเป็นตัวกลางในการนำความต้องการของประชาชนมาเสนอให้กับรัฐบาล จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 17:30:46

ความคิดเห็นที่ 6 ๑.- ๒.เขตปกครองตนเอง เป็นการตั้งชื่อไว้โก้ ๆ  เืพื่อเอาใจชนกลุ่มน้อย แต่ผู้บริหารเขต ฯ ต้องเป็๋นสมาิชิก พคจ.   และปฏิบัติตามที่พรรคฯ และ สำนักงานกิจการชนกลุ่มน้อย ของ พรรคฯ กำหนดมา ภาษาและวัฒนธรรมชนกลุ่มน้อย ถูกบิดเบือนให้ไปสอดคล้องกับภาษาและวัฒนธรรมจีน เปรียบเทียบดู ไทลื้อ ในสิบสองพันนา กับ ไทลื้อ ในไทยและในลาว ก็ได้ จากคุณ : นายช่างปลูกเรือน เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 18:41:25

ความคิดเห็นที่ 7 1.ที่ทำได้เอง ปั้มลูกได้เกิน1 ฮั่นปั้มได้คนเดียว 2.เรียกว่าปกครองเย็น ใช้กับชนชาติดื้อเงียบ กลืนชาติยาก 3.ใต้หวัน รอการเปลี่ยนเป็นระบบสาธารณรัฐของจีน 4.เป็นอยู่แล้ว มีความเท่าเทียม 5. สหพันธรัฐ สหภาพ สหรัฐ สหราชา ไม่ค่อยมีแบ่ง ระบบต่างน้องฆ่าพี่แบ่งชาติ 6.ประชาธิปไตย โดย ยูเอ็น 7.ลาวเป็นประชาธิปไตย หลายสิบปี 8.ทิเบตคนน้อย พื้นที่มาก คงยาก 9.แน่นอน โจรต้องการแยก 10.ทุกจังหวัดต้องการ กำนันผู้ใหญ่ที่เป็นแขนขามหาดไทย เป็นหัวคะแนน ยุบยาก 11.ดีมาก ต้องใช้เวลา 12.ซ้ำซ้อน 13.สนุกดี จากคุณ : Alone among the crowd เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 55 10:43:22

ความคิดเห็นที่ 8 จีนชอบโมเมว่าไต้หวันเป็นของจีน ความจริงแล้วไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย ในการประชุมก็มีตัวแทนพรรคคอมที่มาจากไต้หวัน แต่เดาได้ว่าอาจจะไม่ใช่คนไต้หวันจริงๆ คนไต้หวันส่วนมากเกลียดแผ่นดินใหญ่ และไม่มีใครอยากถูกปกครองโดยพรรคคอม ยิ่งไปกว่านั้น ไต้หวันถือว่าตัวเองเป็นรัฐบาลที่ถูกต้อง และชอบธรรมในการปกครองจีนแผ่นดินใหญ่ด้วย ใครเคยไปสถานทูตไต้หวันที่ตึกเอมไพร์จะเห็นได้ว่า มีแผนที่จีนอยู่ ซึ่งจะรวมมองโกเลียนอกด้วย แล้วก็เขียนว่า 中華民國地圖 แปลว่า แผนที่สาธารณะรัฐจีน ทุกวันนี้ที่แผ่นดินใหญ่จะใช้ชื่อว่า 中華人民共和國 The People's Republic of China (PRC) ไต้หวันใช้ชื่อตามรัฐบาลที่เคยปกครองแผ่นดินใหญ่ตั้งแต่ล้มราชวงศ์ชิง 中華民國 The Republic of China (ROC) ในไต้หวัน ถ้าเป็นเอกสารทางราชการ จะไม่ค่อนนิยมใช้ คศ. แต่จะใช้ศักราชของเค้าเอง ปีนี้ก็คือปี 民國101 แต่หลายปีมานี้ ในการแข่งกีฬาต่างๆ แผ่นดินใหญ่มักจะเรียกไต้หวันเป็น 中華臺北 Chinese Taipei และก็ห้ามใช้ธงชาติของสาธารณะรัฐจีนด้วย ใช้ได้แต่ธงโอลิมปิก จากคุณ : GamayTP เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 55 23:01:21

ความคิดเห็นที่ 9 1. เขตปกครองพิเศษของชนกลุ่มน้อยในจีนนั้น ตั้งขึ้นเพื่อเน้นการปกครองโดยชาวพื้นเมืองในพื้นที่นั้นๆหน่ะครับ เขตปกครองพิเศษสามารถมีรัฐบาลท้องถิ่นจัดการภายในได้เหมือนเขตปกครองแบบมณฑลอื่นๆของจีน แต่จะมีการส่งเสริมวัฒนธรรม ภาษา และขนบธรรมเนียมเป็นพิเศษเพื่อรักษาอัตลักษณ์ของชาติพันธุ์ในท้องถิ่นไว้อีกด้วย ดังเช่นที่คุณนายช่างปลูกเรือนเสนอมาคือ สมาชิกในรัฐบาลท้องถิ่นจะเป็นชาวพื้นเมืองในเขตปกครองนั้นๆ และตามกฎระบียบก็จะต้องเป็นสมาชิกของพรรคคอมมิวนิสต์จีนครับ เพราะโครงสร้างการปกครองของจีนนั้นเป็นระบบการเลือกตั้งแบบพรรคเดียว 2. โดยหลักแล้วก็ใช่ครับ รัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์จีนต้องการส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่นอยู่แล้ว และเพื่อให้ชนกลุ่มต่างๆอยู่ร่วมกันในประเทศได้ การให้สิทธิชาวพื้นเมืองปกครองพื้นที่ของตนก็เป็นการส่งเสริมระบบประชาธิปไตยแห่งความเท่าเทียม 3. รัฐบาลสาธารณรัฐเก่าที่เกาะไต้หวัน กับรัฐบาลของสาธารณรัฐใหม่ที่ปักกิ่ง ไต้หวันถูกยึดครองโดยเศษซากจากยุคขุนศึกก๊กมินตั๋งครับ เป็นเขตปกครองนอกกฎหมายที่ยังไม่ถูกปลดปล่อย 4. ระบบสังคมนิยมเป็นประชาธิปไตยอยู่แล้วครับ เพราะชาวบ้านเมืองกรรมการเมืองท้องที่ที่เป็นสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์ กรรมการเมืองท้องที่ก็เลือกกรรมการเมืองจังหวัด และกรรมการเมืองจังหวัดก็เลือกกรรมการเมืองมณฑล และผู้บริหารเข้ามาดำรงตำแหน่งในรัฐบาล อำนาจปกครองก็มาจากประชาชนเช่นกัน โดยมีชนชั้นกรรมชีพเป็นแกนนำ ทีนี้ปัญหาของจีนคือ พวกลัทธิแก้ได้ปกครองประเทศ พวกเขาก็แปลงร่างรัฐแห่งชนชั้นกรรมชีพไปเป็นรัฐของพวกปัญญาชนและนายทุน เป็นเผด็จการโดยพวกลัทธิแก้ไปเสีย จีนเลยไม่เป็นประชาธิปไตยตามหลักการที่มาร์กซ์-แองเกล สร้างขึ้นมา ส่วนหนทางที่จีนจะกลับไปเดินในเส้นทางที่ถูกต้อง ตามที่ท่านประธานเหมาวางไว้นั้น ผมมองว่ามีความเป็นไปได้ครับ เพราะในที่สุดแล้วเส้นทางของทุนนิยมที่อำนาจอยู่ในมือของพวกปัญญาชนและนายทุนจะพินาศลงตามคำทำนายของมาร์กซ์ ชนชั้นกรรมชีพจะลุกขึ้นต่อสู้โค่นล้ม และสร้างรัฐที่ปัจจัยการผลิตเป็นของส่วนรวมขึ้นมา ทีนี้อำนาจการปกครอง เศรษฐกิจ และสังคม ก็จะถูกชี้นำโดยมวลชนอย่างแท้จริง 5. ในสังคมที่บรรลุถึงขั้นคอมมิวนิสต์แล้วนั้น ไม่มีกำแพงของชาติพันธุ์ ความยากดีมีจน ศาสนา หรือวัฒนธรรม เพราะชนชั้นกรรมชีพที่ได้รับการศึกษาแล้วจะตระหนักในสิทธิ หน้าที่ และบทบาทของพลเมืองครับ ทุกคนเท่าเทียมกันไร้ซึ่งชนชั้น 6. กัมพูชาเป็นประชาธิปไตยปลอมๆ ของพวกขุนศึกครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 22:21:54

ความคิดเห็นที่ 10 7. พรรคคอมมิวนิสต์ลาว ปกครองประเทศแบบพวกลัทธิแก้ครับ ลาวไม่เป็นประชาธิปไตยและก็ไม่เป็นสังคมนิยม แต่เป็นลัทธิผสม 8. ไม่ เพราะทิเบตไม่ได้เป็นอาณาจักรมาหลายร้อยปีแล้ว และขุนศึกดาไลลามะก็ยอมรับเองว่า ไม่ได้อยากแยกตัวเป็นประเทศอิสระ เขาอยากได้สิทธิปกครองตนเองต่างหาก แต่อยู่ภายใต้สาธารณรัฐประชาชนจีน ขนาดอดีตขุนศึกอย่างดาไลลามะยังเลิกฝันไปแล้ว ผมก้ยังแปลกใจว่าทำไมคนที่สนับสนุนลัทธิขุนศึกศักดินาในทิเบต ยังคงอยากให้ทิเบตเป็นเอกราชอยู่ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 55 22:24:49

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ คุณdigimontamer  มากๆครับที่มาตอบใฟ้นึกว่าจะไม่มีใครมาตอบจริงๆจังๆเสียอีก จากคุณ : ณ นนทบุรี เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 11:09:40

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยกับแนวคิดคุณอุ้ยหมดยกเว้นเรื่องคำทำนายของมาร์กครับ แนวคิดรูปแบบของประธานเหมานั่นแหละจะทำลายตัวเองครับ มันขัดกับธรรมชาติของมนุษย์ จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 14:22:24

ความคิดเห็นที่ 13 คุณอุ้ยว่าสิ่งที่ลัทธิแก้ทำกับจีนเป็นสิ่งที่ผิด ที่ถูกจริงๆคือแนวคิดดั้งเดิมของเหมา แต่ปัจจุบันผมเห็นว่า หลายๆคนมีความเป็นอยู่ดีขึ้นเพราะแนวคิดลัทธิแก้ ความเป็นทุนนิยม อย่างแม่กับยายผมชอบเล่าว่า สมัยเป็นคอมมูนของเหมาตอนนั้นอดๆอยากๆกันมาก อดมื้อกินมื้อ ฯลฯ จากคุณ : ซายูบิ เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 23:31:31

ความคิดเห็นที่ 14 ความยากลำบากในช่วงปี 1959-62 นั้น เป็นผลกระทบมาจากการเร่งรัดสร้างสังคมนิยมในช่วงนโยบายธงแดง 3 ผืน ครับ ในตอนนั้นรัฐได้เร่งให้ดำเนินการผลิตแบบไม่พิจารณาถึงความเป็นไปได้ทางโครงสร้างเศรษฐกิจและแรงงาน อย่างเช่นการจัดตั้งคอมมูนอย่างเร่งด่วนในช่วงปี 1956-58 นั้น ก็กระทำโดยมิได้ชี้แจงให้มวลชนรับทราบและให้การศึกษาแก่มวลชนโดยถ่องแท้ว่า คอมมูนประชาชนคืออะไร ทั้งๆที่ตอนนั้นชาวนาส่วนมากพึ่งได้รับการจัดสรรที่ทำกิน และกำลังเริ่มการจัดตั้งสหกรณ์ (อันเป็นปฐมบทของคอมมูน) แต่เพราะทางพรรคอยากจะให้จีนสามารถไล่ตามโซเวียตได้ทันให้เร็วที่สุด เลยจัดการลัดขั้นตอนโมเดลทางเศรษฐศาสตร์เสียใหม่นั่นแล ผลที่ได้ก็คือ คอมมูนไม่อาจจะดำเนินการผลิตให้บรรลุเป้าหมายได้ เพราะมวลชนยังขาดการกระตุ้นอย่างต่อเนื่องให้ต่อสู้กับแนวคิดลัทธิปัจเจกชนและการทำงานเพื่อส่วนรวม จะเห็นได้ว่า กระบวนการวางแผนการผลิตจากส่วนกลาง และให้มวลชนรับผิดชอบการผลิตนั้นได้ผล จากผลสำเร็จของแผน 5 ปีฉบับที่ 1 และการเพิ่มของผลผลิตอย่างต่อเนื่องในช่วงปี 1950-56 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 23:44:29

ความคิดเห็นที่ 15 1. ในช่วงปี 1956-60 นั้น พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้พลาดพลั้งและหลงลืมหัวใจสำคัญของการสร้างสังคมนิยมอันหนึ่งที่มาร์กซ์ได้เน้นมากก็คือ การจัดสรรปันส่วนผลผลิตจะต้องชัดเจน ต้องแบ่งกันตามความต้องการและความสามารถ กล่าวคือ ต้องแบ่งสันให้ทุกคนอย่างน้อยเพียงพอต่อความต้องการดำรงชีพของเขาก่อน และหากพวกเขาขยันขันแข็งก็ให้แบ่งปันตามความสามารถ ทำมากได้มากอย่างพอสมควร ทำน้อยก็ได้น้อย (แต่ต้องน้อยจนเลี้ยงชีพได้อย่างไม่ขาดแคลน) ทว่าในปี 1957-60 นั้น พรรคต้องการตัวเลขผลผลิตมากๆ การแจกจ่ายก็ตกลงกันไม่ชัดแจ้ง ทำให้มวลชนเกิดความหวั่นไหวในการทำงานและต่อสู้เพื่อสร้างสังคมนิยม 2. ช่วงปี 1966-76 หรือในช่วงการปฏิวัติวัฒนธรรมนั้น ผมมองว่าท่านประธานเหมาเน้นหนักเกินไปในการปลุกระดมให้ต่อสู้เพื่อกำจัดพวกลัทธิแก้ครับ แน่นอนว่าลัทธิแก้เป็นภัยร้ายของการสร้างสังคมนิยม แต่ทว่าการโหมกระแสลัทธิแก้อย่างรุนแรงเกินไป กลายเป็นการสร้างความแตกแยกและจับผิดในพรรค ลามปามไปถึงสังคมภายนอกด้วย เลยกลายเป็นว่า การปฏิวัติวัฒนธรรม ที่ควรจะเป็นการกวาดล้าง 4 เก่า และขจัดแนวคิดแบบศักดินาให้หมดไป กระตุ้นให้มวลชนเกิดความตระหนักในหน้าที่ สิทธิ และบทบาทในการสร้างสังคมนิยมนั้น กลายเป็นการกวาดล้างไปแทนครับ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 55 23:51:04