|
ขอแนะนำตามที่คุณ AntiSpam (อันตราคนี) แนะนำมาครับ
ฉบับของ อ.กรุณา-เรืองอุไร กุศลาศัย นี่ ถือเป็นฉบับที่กระชับที่สุด ใช้ภาษาไพเราะ อ่านง่ายและเนื้อหาใจความหลักครบถ้วนสมบูรณ์ทีเดียว เหมาะกับการใช้เริ่มอ่านมหาภารตะอย่างยิ่ง
ส่วนฉบับของ อ.วีระ นั้น ความเห็นส่วนตัว ผมว่าเหมาะกับผู้ที่รู้เรื่องราวมหาภารตะมาบ้างแล้ว และต้องการศึกษารายละเอียดในเชิงลึกมากกว่า ยังไม่เหมาะกับผู้ที่เริ่มอ่านครับ
เหตุผลมีอยู่ว่า เนื้อหาและรายละเอียดค่อนข้างเยอะและยาวมาก ประกอบกับการใช้สำนวนภาษาค่อนข้างวกวนและซ้ำๆ ไม่กระชับ บางครั้งมีภาษาพูดปนภาษาเขียน อาจทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน บทสนทนาของตัวละครบางครั้งพูดยาวเป็น 3-4 หน้ากระดาษโดยไม่เว้นวรรคก็มี พาลทำให้อาจเลิกอ่านกลางคันเอาง่ายๆ
แต่ฉบับนี้มีข้อดีอยู่ตรงที่ ทำให้รู้สึกถึงความเป็นมหากาพย์ได้อย่างแท้จริง โดยเฉพาะการบรรยายบรรยากาศในสนามรบบนทุ่งกุรุเกษตร(เล่ม3) และรายละเอียดในเชิงลึกที่ฉบับอื่นๆ ไม่มี
** หากสนใจอยากอ่านเพิ่มเติมครับ ยังมีฉบับบทละครของ Jean Claude Carriere แปลโดยคุณจักกฤษณ์ ดวงพัตรา ซึ่งเนื้อหาค่อนข้างกระชับ และเป็นบทสนทนาระหว่างตัวละครล้วนๆ ฉบับนี้จึงเด่นในเรื่องของวาทศิลป์ของตัวละครต่างๆ ที่ใช้เชือดเฉือนโต้ตอบกันไปมา
แต่เนื่องจากเป็นบทละคร รายละเอียดต่างๆ จึงถูกตัดออกเยอะพอสมควร ทั้งในแง่ของตัวละคร และเหตุการณ์ในเรื่อง แต่อรรถรสของมหาภารตะยังคงมีอยู่ เหมาะกับผู้ที่เคยรู้เรื่องราวมหาภารตะมาบ้างแล้ว
และอีกฉบับหนึ่งคือฉบับแปลและเรียบเรียงจากต้นฉบับของฐากูรราเชนทรสิงห์ โดย ร.อ. หลวงบวรบรรณรักษ์ (นิยม รักไทย)
เล่มนี้ผมมีอยู่ แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่าน ดังนั้นจึงให้รายชื่อไว้เพื่อให้ จขกท. ไว้เป็นทางเลือกอีกทางหนึ่งครับ
ส่วนรามเกียรติ์ ผมเคยอ่านแค่ของราเมศ เมนอน เล่มนี้กลิ่นอายสงครามผมให้เทียบเท่าลอร์ดออฟเดอะริงเลยครับ สำหรับผมสนุกมากกกก
| จากคุณ |
:
Cassiopeka 
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ธ.ค. 55 20:16:36
|
|
|
|
อ่าน "รามเกียรติ์" กับ "มหาภารตะ" สำนวนของใครดีครับ
