ตามหานิยายที่เคยลงเป็นตอนๆ ในนิตยสารเมื่อสิบกว่าปีก่อนค่ะ
|
|
สวัสดีค่ะ พอดีว่าเมื่อวานก่อนจู่ๆ ก็คิดถึงนิยายเรื่องหนึ่งขึ้นมา เป็นนิยายที่ลงเป็นตอนๆ ในนิตยสารวัยรุ่นเมื่อสิบกว่าปีก่อนค่ะ
คาใจค่ะ เพราะหายไปตอนที่นิยายกำลังลุ้นพอดีเลย ใครเคยอ่านหรือรู้ว่าตีพิมพ์ออกมาชื่อเรื่องอะไร รบกวนแจ้งด้วยนะคะ...
พระเอกในเรื่องนี้ชื่อนนท์ค่ะ (ชื่อจริงน่าจะณนนท์มั้งคะ) เป็นพระเอกสไตล์ใจดี รูปหล่อ สุภาพบุรุษ เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ โดยอาศัยอยู่กับครอบครัวของปิ่น ซึ่งพ่อและแม่ของปิ่นรักนนท์เหมือนลูกชายคนนึง เด็กสองคนนี้ก็รักใคร่กันดีค่ะ มีห่วง มีหวง มีงอนกันบ้างตามประสา
จนเมื่อพระเอกเรียนจบ น่าจะเรียนศิลปะค่ะและกำลังจะเปิดแกลลอรี่เป็นของตัวเอง นนท์ก็เกิดความรู้สึกอยากกลับไปเยี่ยมพ่อที่ต่างจังหวัด นนท์กับพ่อไม่เคยได้คุยกันค่ะ เพราะพ่อของนนท์แต่งงานใหม่ ทำให้นนท์คิดว่าพ่อไม่รักแม่แล้ว ตอนที่เป็นวัยรุ่นเลยพยายามสอบให้ติดที่กรุงเทพฯ และย้ายมาอยู่กับครอบครัวปิ่น (เคยเป็นเพื่อนบ้านที่ต่างจังหวัดสมัยเด็กๆ) แต่พอโตขึ้น นนท์ก็รู้อะไรมากขึ้น เข้าใจพ่อมากขึ้น ก็เลยอยากกลับไปอยู่กับพ่อ... จำได้คร่าวๆ ว่า พ่ออายุเยอะแล้ว เจ็บป่วยบ่อย ก็ได้เมียใหม่นี่แหละที่คอยดูแล ทำให้นนท์ยอมพูดดีด้วยกับแม่เลี้ยง
ระหว่างนั้นนนท์ได้ไปเดินสำรวจตลาดและได้เจอกับร้านวาดร้านแห่งหนึ่ง ชื่อร้านจานสี&พู่กัน หรือพู่กัน&จานสี นี่แหละค่ะ รุ้งจำไม่ได้แล้ว เป็นร้านของสองพี่น้อง คนพี่ชื่อพู่กัน คนน้องชื่อจาหรือจานสีนี่แหละค่ะ จำไม่ได้ (พู่กันเหมือนๆ จะเป็นนางเอกนะคะ เบียดมากับปิ่น น้องสาวร่วมโลกของพี่นนท์เลยค่ะ )
พู่กันมีนิสัยเหมือนนางเอกมากๆ คือไม่ถูกกับพระเอกตั้งแต่พบหน้า แต่นนท์กลับเข้ากันได้ดีกับนัยจานสี ระหว่างที่กลับไปอยู่บ้านพ่อ นนท์ก็จะคอยแวะไปร้านนี้เสมอ ไปช่วยงานที่ร้าน ไปคอยแหย่พู่กันให้อารมณ์เสียแ้ล้วก็ตามง้อขอคืนดีให้พู่กันหายโกรธ จนเมื่อถึงเวลาต้องกลับ นนท์ก็ชวนสองพี่น้องไปกรุงเทพฯ เพื่อร่วมยินดีกับร้านแกลลอรี่ของเขา
เมื่อนนท์กลับมา ปิ่นก็เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงของพี่ชาย ก็เลยเกิดอาการงอนๆ นนท์ก็ตามง้อๆ แถมนนท์ยังเป็นพี่ชาย(ร่วมโลก)ที่หวงน้องมากอีกด้วย ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ต้องสกรีนต้องถามทุกราย ... ปิ่นก็มีนิสัยเหมือนนางเอกค่ะ เป็นคนสวย เรียนเก่ง และไม่ค่อยถูกกับณัฐ เพื่อนนักเรียนร่วมชั้นที่เรียนแข่งกันมาตั้งแต่เด็ก
จนเมื่อถึงวันเปิดร้าน พู่กันกับจานสีก็มาตามคำเรียกร้อง....ระหว่างที่นนท์กลับมา เขาก็โทรไปหาพู่กันทุกวัน โทรไปตื้อให้พู่กันมางาน แล้วๆๆๆๆ นัยจานสีก็ดันไม่ถูกกับปิ่นอีก เพราะปิ่นมองนัยจานสีว่าเป็นพวกไม่น่าไว้วางใจ (ในนิยายเขาเขียนแบบนี้ค่ะ ยัยปิ่น นัยจานสี) ... เหมือนๆ จะคู่กันเลยแฮะ
นนท์ก็เทคแคร์พู่กันดีมากๆ จนบางครั้งก็ลืมใส่ใจน้องสาวตัวเองไป ทำให้ปิ่นเกิดอาการน้อยใจที่พี่ชายเปลี่ยนไป หรือพี่ชายของเธอกำลังจะมีความรัก???
จบค่ะ......จบแค่นี้ =,= นิตยสารเล่มนี้มีอันต้องหายไปจากแผง ไม่รู้ว่าหายไปไหน ไม่รู้ว่าทำไมถึงหาย ตอนนั้นรุ้งก็ไม่ได้สนใจ คิดว่าหนังสือหมด หลายเดือนเข้า รุ้งก็ปล่อยไป เพราะมีเรื่องนู่นเข้ามา แล้วก็...ลืม
แต่มีประโยคหนึ่งที่รุ้งไม่เคยลืมเลยคือ.... มีอยู่ฉากนึงที่พระเอกเมา ... น่าจะเป็นก่อนเปิดร้านมั้งคะ ประมาณนัดเพื่อนมาสังสรรค์ พี่นนท์ก็นอนที่ร้าน ปิ่นก็เข้าไปจะปลุก จู่ๆ พี่นนก็คว้ายัยปิ่นมากอดแล้วก็พึมพำๆๆ ประมาณว่า....คุณคือคนของความคิดถึงของผม .... จำประโยคนี้ได้ไม่มีวันลืม มันหวานและมีความหมายมากๆ ค่ะ
........................................
พอจะทราบมั้ยคะว่า นิยายเรื่องนี้ใครเป็นคนแต่งและได้จัดทำออกมาเป็นรูปเล่มหรือเปล่า
แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 16:18:16
| จากคุณ |
:
คุณหนูสายรุ้ง   
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ธ.ค. 55 16:17:55
|
|
|
|
