ความคิดเห็นที่ 1 จขกท ลองอ่านโอตสึ อิจิไหมคะ ไม่รู้จะได้ไหม เราก็ไม่เคยอ่าน มุราคามิเหมือนกัน แต่ตัวละครของโอตสึมันจะเป็นพวกโดดเดี่ยว คือแม้จะอยู่ในสังคมได้ดูเหมือนปกติ แต่ในใจจริง ๆ มักจะมีอารมณ์แปลกแยกจากสังคมนั้น เหมือนยังหาที่ ๆ เหมาะสมกับตัวเองไม่ได้ แต่อย่างไรก็ดีในความเหงาของโอตสึ อิจิ มักจะแฝงหรือจบด้วยความอบอุ่น ซาบซึ้งอยู่นะคะ จากคุณ : สวัสดีขอโทษขอบคุณ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 10:19:58

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าของโอตสึ อิจิเรื่องเหงาๆ นึกถึงเรื่องนัดหมายในความมืดนะคะ ข้างล่างเป็นเรื่องย่อค่ะ มิจิรุต้องตาบอดเพราะอุบัติเหตุ เธอถูกความพิการกักขังไว้ในโลกไร้แสง และต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวหลังการตายของพ่อซึ่งเป็นครอบครัวเพียงคนเดียว อากิฮิโระ พนักงานหนุ่มเติบโตในครอบครัวอันอบอุ่น แต่จิตใจเขากลับหม่นดำด้วยการปฏิเสธผู้คนและสังคม ทั้งสองได้มาพบกันในวันที่เกิดคดีฆาตกรรม อากิฮิโระเป็นผู้ต้องสงสัย ส่วนมิจิรุเป็นผู้ให้ที่ซ่อนผู้ต้องสงสัยโดยเธอไม่รู้ตัว เนื่องจากอากิฮิโระใช้ดวงตาอันมืดมิดของเธอเป็นเครื่องกำบัง แต่แล้วในความมืดนั้นเอง ความผูกพันของทั้งสองก็ก่อตัวขึ้นอย่างงียบเชียบ ไปพร้อมกับปริศนาฆาตกรรมที่กำลังคลี่คลาย จากคุณ : ปาฏิหาริย์ไม่มีในโลก เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 12:19:51

ความคิดเห็นที่ 3 บานาน่า โยชิโมโต ครับทุกเล่มอ่านรู้เรื่องกว่ามุราคามิอีกครับ แต่อาจจะหายากนะครับเพราะบางเล่มเก่าแล้ว ไล่ตั้งแต่ คิทเช่น,ลาก่อนซีกุมิ,หญิงสาวผู้หวานกลัวความสุข,ปีกนางฟ้าและก็หลับ จากคุณ : สยามวรรณกรรม เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 07:32:26

ความคิดเห็นที่ 4 Blue Rosso เราก็ว่าเหงานะ จากคุณ : hiroko เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 00:21:13