| 
อ่านตัวชี้วัดแล้วขัดใจครับ เพราะส่วนใหญ่เป็น input เช่น งบประมาณด้านต่าง ๆ  จำนวนอาจารย์ บางตัวมีลักษณะเป็นนามธรรมเช่น ความมั่นใจ ซึ่งเข้าใจว่าใช้แบบสอบถาม ซึ่งไม่น่าจะแม่นยำเท่าใดนัก
 ผมขอเสนอให้ใช้ดัชนีชี้วัดประเภท output เป็นหลัก เช่น
 - อัตราการได้งานทำที่ตรงสาขาวิชาที่เรียนมา (ด้านผลิตบัณฑิตตามเป้าประสงค์ของหลักสูตร)
 - อัตราการตกออกจากผลการเรียน ต่อจำนวนรับ (ด้านการจัดการเรียนการสอน)
 - เงินเดือนเฉลี่ยเริ่มต้น ต่อค่าใช้จ่ายตลอดหลักสูตร (ด้านความคุ้มค่าของหลักสูตร)
 - คะแนนสอบเพื่อขอใบประกอบวิชาชีพ แพทย์ เภสัช วิศวกร ฯลฯ (ด้านการสอน)
 - จำนวนสิทธิบัตร ลิขสิทธิ์ ฯลฯ ต่อหัวอาจารย์ (ด้านการถ่ายทอดเทคโนโลยี)
 - จำนวนผลงานวิชาการตีพิมพ์ ต่อหัวอาจารย์ (ด้านการวิจัย)
 - จำนวนผลงานวิชาการตีพิมพ์ ต่อนักศึกษาปริญญาเอก (ด้านการวิจัย)
 - จำนวนนักศึกษาต่างชาติ ต่อนักศึกษาทั้งหมด (ด้านความเป็นนานาชาติ)
 - จำนวนอาจารย์ต่างชาติ ต่ออาจารย์ทั้งหมด (ด้านความเป็นนานาชาติ)
 - รายได้จากทรัพย์สินทางปัญญา ผลงานวิจัย บริการวิชาการ ต่อ รายได้จากค่าเทอม (ด้านความสามารถในการพึ่งพาตนเอง)
 ฯลฯ
 
 ผมแอบน้อยใจที่เกณฑ์พวกนี้ สกอ. สมศ. คิดไม่ออก คิดออกแต่ จำนวนอาจารย์ประจำต่อหลักสูตร จำนวนนักศึกษาต่ออาจารย์ ซึ่งเป็นตัวป้อน เราควรดูที่ผลมากกว่าครับ
 
 ปล. สถาบันจัดอันดับที่ว่านั้น ใช้วิธีการตอบแบบสอบถามเป็นหลัก มีอายุเกินห้าปีแล้ว ไม่สะท้อนประสิทธิภาพมหาวิยาลัยสักเท่าไหร่
 
				 
				
					| จากคุณ | : 
[-_-]][][][]   |  
					| เขียนเมื่อ | : 
22 ธ.ค. 55 00:55:33   |  
					|  |  |  |