อ่านตัวชี้วัดแล้วขัดใจครับ เพราะส่วนใหญ่เป็น input เช่น งบประมาณด้านต่าง ๆ จำนวนอาจารย์ บางตัวมีลักษณะเป็นนามธรรมเช่น ความมั่นใจ ซึ่งเข้าใจว่าใช้แบบสอบถาม ซึ่งไม่น่าจะแม่นยำเท่าใดนัก
ผมขอเสนอให้ใช้ดัชนีชี้วัดประเภท output เป็นหลัก เช่น - อัตราการได้งานทำที่ตรงสาขาวิชาที่เรียนมา (ด้านผลิตบัณฑิตตามเป้าประสงค์ของหลักสูตร) - อัตราการตกออกจากผลการเรียน ต่อจำนวนรับ (ด้านการจัดการเรียนการสอน) - เงินเดือนเฉลี่ยเริ่มต้น ต่อค่าใช้จ่ายตลอดหลักสูตร (ด้านความคุ้มค่าของหลักสูตร) - คะแนนสอบเพื่อขอใบประกอบวิชาชีพ แพทย์ เภสัช วิศวกร ฯลฯ (ด้านการสอน) - จำนวนสิทธิบัตร ลิขสิทธิ์ ฯลฯ ต่อหัวอาจารย์ (ด้านการถ่ายทอดเทคโนโลยี) - จำนวนผลงานวิชาการตีพิมพ์ ต่อหัวอาจารย์ (ด้านการวิจัย) - จำนวนผลงานวิชาการตีพิมพ์ ต่อนักศึกษาปริญญาเอก (ด้านการวิจัย) - จำนวนนักศึกษาต่างชาติ ต่อนักศึกษาทั้งหมด (ด้านความเป็นนานาชาติ) - จำนวนอาจารย์ต่างชาติ ต่ออาจารย์ทั้งหมด (ด้านความเป็นนานาชาติ) - รายได้จากทรัพย์สินทางปัญญา ผลงานวิจัย บริการวิชาการ ต่อ รายได้จากค่าเทอม (ด้านความสามารถในการพึ่งพาตนเอง) ฯลฯ
ผมแอบน้อยใจที่เกณฑ์พวกนี้ สกอ. สมศ. คิดไม่ออก คิดออกแต่ จำนวนอาจารย์ประจำต่อหลักสูตร จำนวนนักศึกษาต่ออาจารย์ ซึ่งเป็นตัวป้อน เราควรดูที่ผลมากกว่าครับ
ปล. สถาบันจัดอันดับที่ว่านั้น ใช้วิธีการตอบแบบสอบถามเป็นหลัก มีอายุเกินห้าปีแล้ว ไม่สะท้อนประสิทธิภาพมหาวิยาลัยสักเท่าไหร่
จากคุณ |
:
[-_-]][][][]
|
เขียนเมื่อ |
:
22 ธ.ค. 55 00:55:33
|
|
|
|