ความคิดเห็นที่ 1 น่าจะเกี่ยวกับสาขาจิตวิทยาในเด็ก นะครับ รอผู้รู้ มาเพิ่ม ครับ อิๆๆๆ จากคุณ : Mr Postman เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 01:50:45 A:115.87.90.48 X: TicketID:386199

ความคิดเห็นที่ 2 จขกทพูดในส่วนของประเทศไทย ระบบการศึกษาไทยได้ถูกต้องมากๆครับ ส่วนของ Sweden ผมขอบคุณสำหรับความรู้ใหม่ๆครับ น่าสนใจจังและฝันจะได้เรียนอะไรอย่างนั้น เพราะตั้งแต่ผมเกิดจนโตผมเรียนหนักมาตลอดเลยครับตั้งแต่ประถมศึกษา-มหาวิทยาลัยตามวิถีของนักเรียนไทยในระบบการศึกษาไทย จากคุณ : Keichun เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 11:50:28

ความคิดเห็นที่ 3 เรียน > สอบ > ลืม ของไทยเรียนเยอะก็จริงครับ แต่คงเลือกที่จะศึกษาเจาะลึกเฉพาะที่ชอบ แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 55 13:06:55 จากคุณ : Anonymous (kidpeterpan) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 13:06:06

ความคิดเห็นที่ 4 กระทู้แหล่มเลิศ อีกหนึ่งกระทู้  เสียดายกิฟหมด อดให้อ่ะ จากคุณ : ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 13:24:53

ความคิดเห็นที่ 5 คำถาม จขกท "จะว่าไปแล้วเราแอบสงสัยว่าพวกนักการศึกษาบ้านเราเค้ามีความรู้ความเข้าใจและ เข้าถึงเรื่องการศึกษาจริงๆหรือเปล่าหรือว่าเพียงเพราะจบตรงมาทางนี้ จริงๆนะ" ------------------------------------------------------------------- ขออนุญาตตอบคำถาม จขกท นักการศึกษาไทยล้วนแล้วแต่จบศึกษาศาสตร์มาโดยตรง หลายๆท่านได้ทุนไปเรียนจากมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ ไปดูงานมาแล้วทั่วโลก ดังนั้น ท่านทั้งหลายจึงเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถสูงด้านการศึกษา หลายปีที่ผ่านมา ท่านทั้งหลายได้ต่อสู้เรียกร้อง จนบุคคลกรทางการศึกษามีรายได้สูงกว่าข้าราชการทั่วไป ด้านการศึกษาด้านพื้นฐาน ท่านเพิ่มเนื้อหาในหลักสูตรเพื่อให้เด็กไทยเรียนหนักที่สุดในโลก ด้านผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษา ท่านส่งเสริมการศึกษานอกหลักสูตรให้เติบโตขึ้นทั่วประเทศ ทำให้เด็กไทยได้มีความรู้นอกห้องเรียน เด็กๆต้องไปเรียนพิเศษ เรียนกวดวิชา ทำให้เด็กๆได้มีความรู้แตกต่างจากที่ครูสอน ท่านพัฒนาระบบการศึกษาต่อระดับอุดมศึกษา เปลื่ยนจากระบบ Entrance เป็น admission สอบตรง สอบตรงพิเศษ สอบตรงพิเศษรอบสอง เพื่อให้นักเรียนไทยมีโอกาสสอบได้หลายครั้ง หลายรอบ หลายแห่ง ไม่เหนื่อย ไม่เครียด การพัฒนาคุณภาพบุคคลากรครู - โดยจัดทุนการศึกษาฟรีให้ครูรุ่นใหม่ ประกันมีงานทำ และคัดเลือกด้วย วิธีจับฉลาก - ท่านแก้ปัญหา ผลการประเมินคุณภาพครูต่ำ ด้วยการ เปลื่ยนวิธีประเมินและเปลื่ยนผู้ประเมิน - ท่านประกันคุณภาพครู ครูของท่านต้องร่ำเรียน 9 มาตราฐานวิชาชีพ ประเทศทั่วโลกที่พัฒนาแล้วและด้อยพัฒนาก็ล้าหลังมาตราฐานของท่้าน ไม่มีหลักเกณท์ที่สูงส่งอย่างที่ท่านพัฒนาขึ้น เบื่อแล้วที่จะพิมพิ์ จากคุณ : ผ่านมา เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 14:31:54 A:58.11.176.71 X: TicketID:117365

ความคิดเห็นที่ 6 กำ...# คห.5 เหมือนจะดูถูกครูจังเลยนะครับ...พูดไปเลยครับ อัดอั้นอะไรพูดไปเลย!!! หรือคุณอยากได้คนที่ทำอะไรไม่เป็น ถึงค่อยมาเป็นครู สอบอะไรไม่ติด แล้วมาเป็นครูเหมือนเมื่อก่อน...อยากได้เช่นนี้ใช่มั๊ยครับ คุณเข้าใจแนวคิดงูกินหางมั๊ยครับ ครู>>เงินเดือนน้อย>>คนเก่งจึงไม่มาเป็นครู ทำยังไงล่ะ คนเก่งถึงจะมาเป็นครู เพิ่มเงินเดือน? เพิ่มให้เฉพาะรุ่นใหม่อย่างนั้นหรือ...คงไม่ใช่ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น รุ่นใหม่ที่เข้าไป ก็คงจะพบกับปัญหาโดนกีดกัน และการเลือกปฏิบัติ จึงต้องเพิ่มทั้งหมด...และนำไปสู่ข่าวสารเงินเดือนครูที่สูงกว่าอาชีพอื่น... และนำไปสู่คะแนนสอบเรียนครู สูงมากขึ้น และนำไปสู่บุตรหลานของพวกท่านในที่สุด... อย่าได้ปฏิเสธเลยว่าเหตุใดคนจึงเลือกเรียนหมอ คงไม่ใช่เพราะอยากรักษาคนไปซะทุกคนหรอกนะครับ แต่เพราะตัวเงินที่ล่อใจและมั่นคง คนเก่งของประเทศจึงได้เป็นหมอ และประเทศไทยก็กลายเป็นประเทศที่มีหมอเก่งๆ และสร้างสรรค์นวัตกรรมทางการแพทย์ติดอันดับโลกครับ อันที่จริงรัฐบาลไม่ได้ตั้งใจจะกีดกัน ป.บัณฑิตหรอกครับ แต่เพราะ ม.อิสาน ต่างหาก ที่เราควบคุมคุณภาพมันไม่ได้... และผมเชื่อแ่น่่ว่าอีกไม่นานครับ ป.บัณฑิต ก็คงจะกลับมา ป.ล. สำหรับเรื่อง จขกท. ถือว่าเปิดโลกทัศน์ของผมมากเลยครับ ปัจจุบันก็มีหลายโรงเรียนครับที่มีการทำงานศิลปะแบบนี้ เช่น โรงเรียนสาธิต มข. ซึ่งโรงเรียนทำโรงปั้น พร้อมเตาเผา และให้นักเรียนนำมาออกขายหารายได้ในมหาวิทยาลัยครับ เพียงแต่เรายังมีไม่มากเท่านั้นเอง จากคุณ : amnakim เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 15:43:17

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นและความรู้เพิ่มเติมจากคห.ข้างต้นนะคะ ใครมีอะไรเพิ่มเติมก็ขอเชิญเลยค่ะ ถือเป็นการเปิดโลกทรรศน์กันเนาะ จากคุณ : EcoSlowLife เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 15:44:01

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้มาก ๆ เลยค่ะ โดยส่วนตัวคิดว่าระบบการศึกษาไทยไม่เอื้อให้เด็ก ๆ ค้นพบตัวเอง คือเจ้าตัวจะยังไม่ค่อยรู้ด้วยซ้ำไปว่าตัวเองชอบหรือไม่ชอบอะไร ตั้งแต่ยังอยู่ในระบบประถม หรือมัธยมศึกษา (ถึงจะมีการแบ่งแผนในช่วงมัธยมปลายก็เถอะ) คือทุก ๆ คนก็จะถูกให้เรียนเยอะมาก ๆ มาตั้งแต่เด็กและเรียนเหมือนกันหมดทั้งห้อง ไม่มีระบบที่จะ personalize วิชาเรียนตามความสนใจของแต่ละคน (ซึ่งก็คงไม่เหมือนกัน) คืออยากให้ระบบการศึกษาไทยเข้าใจว่าความถนัดและความสนใจของเด็กแต่ละคนนั้นต่างกัน และเด็ก(หรือคน)โดยมากก็จะทำได้ดีในเรื่องที่ตัวเองชอบและทำแล้วมีความสุขค่ะ นอกจากนี้การที่ให้เรียนเยอะเกินไปบางทีมันก็แอบ backfire ด้วยค่ะ คือให้ทำอะไรที่ไม่ชอบนาน ๆ นี่ เด็ก ๆ จะกลายเป็นเกลียดการเรียนไปเลย คือเห็นหนังสือจะเอียนหรืออะไรประมาณนั้น และที่สยองก็คือ แม้กระทั่งในมหาวิทยาลัย ก็จะมีปัญหานี้ คือให้นิสิตเลือกวิชาเอก (หรืออย่างน้อยเลือกคณะ)ตั้งแต่ก่อนเข้า แต่บางครั้งเด็กอายุ 17-18 ปีก็อาจจะยังไม่รู้จักตัวเองเท่าไหร่ และพอเลือกคณะแล้ว สำหรับบางคณะอย่างน้อยในปีแรกก็แทบจะเรียนเหมือนกันหมดทุกคนอีก นิสิตส่วนหนึ่งถึงจะเกลียดวิชาเอกของตนเองก็จะทนเรียนจนจบเพราะกลัวเสียเวลา (แปลกมากที่ไม่คิดว่าการทนทำอะไรที่ตัวเองเกลียดจริง ๆ คือเสียเวลาของแท้เลยค่ะ และจะทรมานทุก ๆ คนที่เกี่ยวข้อง ทั้งตัวเอง อาจารย์ ฯลฯ) โดยส่วนตัวชอบระบบ liberal arts ของอเมริกาค่ะ เพราะไม่สำคัญว่าคุณจะเลือกวิชาเอกแล้วหรือไม่ คุณจะถูกบังคับให้เรียนของทุก ๆ field อย่างน้อย field ละ 2 วิชา เช่นต่อให้วิชาเอกคือฟิสิกส์ก็ต้องเรียนวรรณคดี หรือวิชาเอกดนตรีก็ยังต้องเรียนเลข อาจจะดูงง ๆ แต่หลังจากเรียนจบครบแล้วจะรู้ทันทีว่าตัวเองชอบอะไรและควรไปในทางใด (จริง ๆ ที่เมืองไทยก็มีบังคับให้เรียนวิชานอกคณะบ้าง แต่มันน้อยไปค่ะ และคนโดยมากก็จะเลือกวิชาที่น่าจะได้เกรดดีแทนที่จะเลือกตามความสนใจค่ะ) จากคุณ : p เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 18:48:45 A:161.200.118.52 X: TicketID:270478

ความคิดเห็นที่ 9 เด็กไทยเรียนเยอะเกินไป  นานเกินไป  ยากเกินไป  ไม่สมวัย คนเก่งไปเลยก็มี  เทพมาก  ข้อสอบยาก ๆ ทำได้  แต่เป็นส่วนน้อย ปัญหาคือ  คนส่วนใหญ่สอบตกเนี่ยแหละ มีประโยชน์อะไร  ความภาคภูมิใจในตัวเองของเด็กก็หายหมด เจอบ่อยเข้า  ก็พูดปลอบใจตัวเองกันไปวัน ๆ สอบได้เรื่องตลก  สอบตกเรื่องธรรมชาติ ถามจริง ๆ เถอะ  คิดว่าเด็กเขารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ หรือ  มีใครบ้างอยากสอบตก อย่างระดับประถมศึกษา  วัยนี้  ควรใส่แรงบันดาลใจให้เขา  ให้เขาหาตัวเองพบว่าชอบอะไร  ทำอะไรได้ดี ปลูกฝังนิสัยรักความรู้  รักการเรียนรู้ให้เขา  ตรงนี้สำคัญกว่ามาก ๆ เพราะเป็นการเตรียมความพร้อม  เป็นพื้นฐานสำหรับการเรียนในระดับที่สูงขึ้นไป คืออย่าไปกังวลเลยว่า  เราจะเรียนน้อยกว่าชาติอื่น  เนื้อหาสาระไม่ครอบคลุม   ถ้าคนมันรักแล้วล่ะก็  เขาไปศึกษาอ่านเองของเขาได้ หรือเขาไปเรียนเฉพาะทาง  เขาก็จะได้เรียนอยู่แล้ว เอาเวลาที่จะใส่เนื้อหายาก ๆ เกินวัย  เปลี่ยนเป็นเนื้อหาที่เหมาะสมกับวัย  และเป็นสาระสำคัญจริง ๆ  จะดีกว่า เหลือเวลาให้เขาไปยิงนกตกปลาสอยมะม่วงบ้าง ประดิษฐ์ของเล่นเล่นเองบ้างอะไรบ้าง   เหมือนที่ฟังจากรายการสรยุทธ์  ที่ว่า  สิงคโปร์หลักสูตรเขาเรียนแค่ 70% ของเนื้อหาที่ออกข้อสอบ แต่ของเรานี่หลักสูตรครอบคลุม  100% แต่ผลสอบเขาเป็นเลิศ  เป็นที่ 1  ที่  2 ของเราครอบคลุม  100%  แต่เรียนรู้กันได้แค่  30-40% เท่านั้นเอง จากคุณ : ต้องหยุดนิ่งสุดใจ เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 19:01:36

ความคิดเห็นที่ 10 จริง ๆ เรื่องนี้จะมีผลกับกำลังใจ บุคลิกและทุก ๆ อย่างของเด็ก ๆ เลยนะคะ คือเด็กทุกคน (หรือจริง ๆ คนทุกคน) ก็อยากจะเป็นคนที่มีคุณค่า ได้รับการยอมรับ และมีพื้นที่ให้ยืน แต่ถ้านิยามเด็กเก่งของเรามีอยู่แบบเดียว ก็จะมีเด็กส่วนหนึ่งที่จะ fit นิยามนั้น แต่คนที่เหลืออยู่จะทำยังไง คือถ้าไม่มีที่ให้ยืนมากนัก ก็จะหดหู่ แล้วก็เลิกพยายาม หรือมีทัศนคติที่ไม่ค่อยดีนักกับการเรียนรู้ (ไม่เหมือนกับคนที่รู้ว่าตัวเองทำได้ดี ก็จะพยายามมากยิ่งขึ้น) ถ้าเด็กที่ได้รับการยอมรับความสามารถอาจจะมีแค่ไม่กี่คนมันก็ออกจะเศร้าเกิน ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วคำว่าคนเก่งมันมีได้สารพัดแบบมากเลยค่ะ คือจริง ๆ แล้วคนไม่เก่งไม่มีจริงด้วยซ้ำ มันอยู่ที่ว่าเก่งเรื่องไหน ถนัดเรื่องอะไรมากกว่า อยากเห็นการศึกษาที่ทำให้เด็ก ๆ รู้จักตัวเองมากขึ้นและตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ รอบตัวมากยิ่งขึ้นเช่นกันค่ะ (เพราะจะว่าไป เรื่องการตั้งคำถามก็เป็นปัญหามากเหมือนกันค่ะ) เรื่องนี้รวมถึงศิลปะและอื่น ๆ คืออันนี้ขออนุญาตพูดอย่างคนที่อาจจะไม่เข้าใจศิลปะไทยอย่างแท้จริงนะคะ แต่อย่างลายไทยจะมีลายพื้นฐาน ถ้าวาดลายเหล่านั้นได้ไม่ดี ทางไปต่อนั้นยาก และเด็กคนนั้นก็อาจจะนิยามตัวเองว่าไม่ถนัดศิลปะไปเลย (ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วอาจจะไม่ใช่ แค่ต้องหาวิธีแสดงออกที่เหมาะกับตัวเองเท่านั้น) หรือบางทีเรื่องนี้อาจจะโยงกลับไปที่แนวคิดเรื่อง individualism vs colletivism ก็ได้นะคะ คือจะมีสุภาษิตเอเชียนที่บอกว่า ตะปูที่โดดออกมาจะถูกตอกกลับเข้าไป ในขณะที่ทางตะวันตกจะเน้นการไปให้สุด ๆ ในทางที่ถนัดของแต่ละบุคคลมากกว่า (คือจะเน้นว่ายิ่งเด่นยิ่งดี) อันนี้แล้วแต่นะคะ แต่ส่วนตัวเชื่อว่ายิ่งมีความสุขยิ่งดีค่ะ จากคุณ : p เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 19:15:36 A:161.200.118.52 X: TicketID:270478

ความคิดเห็นที่ 11 สู้เมืองไทยไม่ได้หรอก อยู่ครบจบแน่ จากคุณ : เซียนแห่งmath เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 22:06:38

ความคิดเห็นที่ 12 เมืองนอก เค้าคนพร้อม ทำงานพื้นฐานการศึกษาจนเต็มที่ จนต่อยอดจากการสอนที่เต็มที่นั้นออกมาเป็นนวัตกรรม จะเรียกได้ว่า นวัตกรรมและตัวชี้วัดต่างๆ ที่ออกมา เป็น "ผลพลอยได้" จากการพัฒนาการสอนอย่างเต็มรูปแบบ แต่ครูไทย...อยากได้นวัตกรรม....โดยที่พื้นฐานการสอบ ความรู้ครูไม่แน่นพอ .....พออยากเก๋อยากโก้ตามฝรั่ง(ตามไอเดียนักการศึกษาที่ได้พื้นฐานจากนอก) ก็ปั้นตัวช้ี้วัดนู่นนั่นนี่ ครูไทยก็เลยต้อง"สร้าง" ตัวชี้วัดต่างๆ โดยไม่ได้เริ่มจากการสอนและบูรณาการให้ครบ แต่ปั้นตัวชี้วัดบนพื้นการศึกษาที่หลอกๆ กลายเป็นว่า มีนวัตกรรมเกิดขึ้น มีผลงานเอกสาร มีการประเมินครูตามวิทยฐานะ ...อันตั้งอยู่บน "พื้นฐาน" การศึกษาที่หลวมโพรก อยากวอนนักการศึกษามองโลกตามความเป็นจริง...อยากได้แบบฝรั่งคุณต้องสร้างคนที่จะมาเป็นครูให้ดีก่อน การศึกษา basic knownlede ต้องดีก่อน พื้นฐานต่างๆ ต้องแม่นก่อน มีการจดจำได้ก่อน จึงจะเอาไอ้พวก raw material ต่างๆ ไปบูรณาการ....จะให้บูรณาการโดยพื้นฐานไม่แน่น ไม่มีอะไรจดจำมาก่อนมันเป็นไปไมได้หรอกค่ะ อึดอัดค่ะ...ครูไทยกระแดะ...เด็กไทยมันดักดานจะตาย จากคุณ : ชีนะ เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 55 00:42:03