|
ในความคิดเห็นส่วนตัว เรื่องสำเีนียงอาจจะแก้ยากนิดนึงครับ ขึ้นอยู่กับอายุด้วยครับ ถ้าอายุยังน้อย อาจจะฝึกฝนได้ดีกว่า
แต่สิ่งที่ควรจะฝึก และปรับปรุงคือ อย่าเอาคำศัพท์ใต้ มาใช้ปนกับภาษากลางเวลาพูดภาษากลางครับ เพราะเจอเยอะมาก บางคนติดแบบไม่รู้ตัวด้วย เพราะเวลาอยู่ ร.ร. พูดกลางก็จริง แต่ปนคำศัพท์ใต้กันจนติดเป็นนิสัย บางทีเพื่อให้พูดให้ดูสนุกๆ แต่นานๆไปจะติดได้ครับ พวกคำสร้อยต่างๆ มักจะติดมาเป็นประจำ พวกนี้ต้องระวัง ยกตัวอย่างเช่น
กินข้าวแล้วไม๊นิ >>> กินข้าวแลัวยัง
เบอะไปไหนไม่บอกกันมั่ง >>> ก็เวลาไปไหนไม่บอกกันมั่งนี่นา
แขบๆเดินเข้าแล >>> รีบๆเดินหน่อย อะไรประมาณนี้ครับ
ซึ่งตอนพูดหนะพูดสำเนียงกลางก็จริง แต่ตัวศัพท์เป็นภาษาใต้หมดเลย เวลาติดคำพวกนี้มา คนภาคอื่นจะฟังแล้วทราบครับว่าเป็นสำนวนใต้
อีกเรื่องที่ต้องควรฝึกฝนคือ ตัว ง.งู / ม.ม้า / ฟ./ ญ.หญิง
ฮู = งู
เบด = มีด
คว้า = ฟ้า
ส่วนคำที่สะกดกับ ญ.หญิง ปกติในภาษาใต้จะออกเสียงนาสิก ขึ้นจมูก แบบโบราณ แต่เนื่องจากภาษาไทยกลาง ทำให้เป็นเหมือน ย.ยักษ์ไปแล้ว ตรงนี้ก็ต้องฝึกครับ เช่นคำว่า หญิง/ ใหญ่
สำหรับขั้นตอนการฝึกฝนคงไม่มีวิธีไหนที่ดีไปกว่าการฝึกพูดเยอะๆครับ
และต้องเปิดใจกว้างเวลาคนมาล้อ ก็อย่าไปอาย แต่ให้มองในอีกมุมว่า เรามีภาษาถิ่นเป็นของเราเองที่เราควรภาคภูมิใจครับ คนที่ล้อหนะส่วนมากไม่มีภาษาถิ่นเป็นของตัวเองหรอกครับ (คน กทม. ทั้งหลายนี่แหละที่ชอบล้อเด็กต่างจังหวัดกัน เพราะเท่าที่ผมเจอมา เด็กต่างจังหวัดมักจะไม่ค่อยล้อกันเองเท่าไหร่ ถึงล้อก็ล้อกันน่ารักๆ ถึงภาษาสำเนียงของแต่ละภาคที่แตกต่างกันสะมากกว่า)
สุดท้ายผมอยากจะบอกว่าถ้าเกิดการติดสำเนียงท้องถิ่นไม่ได้ทำความยุ่งยากใจ หรือกระทบกระเทือนกับชีวิตมากมายนัก ก็ไม่ต้องคิดมากครับผม
แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 55 10:39:06
แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 55 10:30:31
| จากคุณ |
:
Oceanophila   
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 ธ.ค. 55 10:26:04
|
|
|
|
สำเนียงพูดกลางของคนภาคใต้...
