ความคิดเห็นที่ 1 *** Spoiler Zone *** (ถ้าจะอ่านเรื่องนี้  รู้แค่พระเอกเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ และอาศัยอยู่คนเดียวอย่างเดียวดาย  แค่นี้พอค่ะ) Daniel Pecan Cambridge  เป็นหนุ่มโสดอายุ 27 บ้าง 33 บ้าง 31 บ้าง (แล้วแต่ว่าวันที่ตอบเขาอยู่ในอารมณ์ไหน)   เขาเดินทางจากเท็กซัสมาแคลิฟอร์เนียเมื่อ 12 ปีก่อน...สมัยที่ตัวเลือกในการเดินทางของเขายังเปิดกว้าง  ก่อนสภาพจิตเขาจะปิดกั้นจนไม่สามารถรับมือกับผู้โดยสารมากเกิน 4 คนได้  (เว้นแต่จะโยงลายเสื้อพวกเขาด้วยกันได้หมด)   ปัจจุบัน เขาไม่มีงานทำและว่างสุดขีด ขนาดบอกได้เลยว่าคนที่เดินผ่านหน้าอพาร์ตเม้นท์เป็นคนแถวนั้นหรือคนผ่านมา แดเนี่ยลเคยทำงานเขียนรหัสให้ฮิวเล็ตต์-แพ็คการ์ด ก่อนจะเกิดอาการทางจิตจนต้องเลิกทำงาน  เขาอยู่ได้ด้วยเงินช่วยเหลือจากคุณย่าที่อยู่เท็กซัส และรัฐบาลที่ส่งนักศึกษาแพทย์มาดูอาการเป็นระยะ ๆ   ถึงชื่อกลางจะเป็นถั่ว (Pecan = nut)  แต่เขาไม่ได้บ้า   เขาแค่กลัวทางโค้ง และข้ามถนนได้เฉพาะช่วงที่เป็น two scooped-out driveways เท่านั้น  (แม้ว่านั่นจะทำให้เขาต้องใช้เวลาเกือบชั่วโมง เพื่อไปร้าน Rite Aid ที่อยู่ห่างไปแค่ 8 ช่วงตึก)  ...   เขาหลับได้เฉพาะในห้องที่เปิดไฟรวมกัน 1125 วัตส์ไม่ขาดไม่เกิน  ...   เขาขึ้นลิฟต์ไม่ได้  พักโรงแรมสูงกว่า 3 ชั้นไม่ได้ ใช้ห้องน้ำสาธารณะไม่ได้  ... เขาติดร้านขายยา Rite Aid และเกิดความต้องการไปลูบคลำเครื่องถ่ายเอกสารร้าน Kinko’s เป็นครั้งคราว  ... เวลาอาการกำเริบแบบเบาะ ๆ เขาจะนับเลขและหาความสมมาตรของสิ่งรอบตัว  ไม่ว่าจะเป็นลายบนกระเบื้อง ลายบนผนังห้องนอน หรือระยะการเคลื่อนไหว เวลาอาการหนัก เขาจะสร้างตาราง 8x8 หรือ 64x64 หรือ 256x256 แล้วใส่ตัวเลขไม่ซ้ำกันในช่อง โดยให้ผลบวกในแนวตั้งและแนวนอนออกมาเท่ากันทุกแถว แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 47 01:12:24 จากคุณ : ยาคูลท์ - [ 30 ก.ค. 47 01:02:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กิจวัตรของเขานั้นเรียบง่าย รอคุยกับคลาริสซ่า...นักศึกษาจิตแพทย์ที่แวะมาสัปดาห์ละสองครั้ง ปล่อยให้เธอวิเคราะห์เขาในขณะที่เขาวิเคราะห์เธอ, คอยทำน้ำ wheatgrass juice ให้ฟิลิปปา นักแสดงเพื่อนข้างห้องที่มักแวะมาขอน้ำปั่นสมุนไพรของเขา (โดยหารู้ไม่ว่าเขาแอบใส่ยาลงไปด้วย) แล้วนั่งฟังฟิลิปปาที่เคลิ้มเพราะยาบรรยายความรู้สึกที่มีต่อไบรอัน แฟนหนุ่ม, แวะไป Rite Aid ร้านสุดปลอดเชื้อโรคที่เขาโปรดปราน เพื่อดูหน้าแซนดี้..เภสัชคนสวย..พร้อมกับซื้อที่อุดหูเพราะมันลดราคา และวางแผนจีบเอลิซาเบธ นายหน้าขายอพาร์ตเม้นท์ฝั่งตรงข้ามที่เขามั่นใจว่าจะเป็นภรรยาในอนาคต (เพียงแต่เธอยังไม่รู้ตัว) แต่ละวัน เขาจะแอบสอดส่องเธอจากหน้าต่างอพาร์ตเม้นท์ตัวเอง จากคุณ : ยาคูลท์ - [ 30 ก.ค. 47 01:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กระนั้น ชีวิตเขากลับไม่น่าเบื่อ มีเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เกิดขึ้นเสมอ ...เขาตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมเพราะให้ฆาตกรยืมเสื้อคลุมไปใส่ และเขารับเสื้อคืนมาแขวนโดยไม่รู้ว่ามันเปื้อนเลือด (แดเนี่ยลหวังว่าเรื่องนี้จะช่วยเพิ่มสีสันให้การพบกันครั้งแรกระหว่างเขากับเอลิซาเบธ) ...รายการ CrimeScene ถูกใจความบังเอิญนี้ เลยหยิบคดีนี้มาทำรายการโดยให้เขาแสดงเป็นตัวเอง (ตำรวจปลอมมาสอบปากคำเขาตอนเอลิซาเบธมองอยู่พอดี) ...เขาส่งเรียงความเข้าประกวดภายใต้หัวข้อ “ทำไมฉันถึงเป็นชาวอเมริกันธรรมดาที่สุด” และเข้ารอบทั้งเรียงความที่ใช้ชื่อจริงและชื่อปลอม (แดเนี่ยลสงสัยว่าบริษัทขายพายตั้งหัวข้อนี้ได้ไง ในเมื่อเมืองนี้เต็มไปด้วยพวกรักร่วมเพศ พวกสติไม่สมประกอบ พวกคนบันเทิงและสารพัดคนเพี้ยนที่ไม่ใช้คำว่าปกติเป็นบรรทัดฐาน) ...เขาเข้าไปช่วยคลาริสซ่ากับลูกชายชื่อเท็ดดี้ เมื่อพ่อของเท็ดดี้อาละวาดจะแย่งลูกชาย (แดเนี่ยลเลยได้เปลี่ยนสถานะจากคนไข้ของคลาริสซ่าเป็นพี่เลี้ยงเด็กแทน) ... และย่าของเขาฆ่าตัวตาย ฯลฯ เหตุการณ์ทั้งหมดนี้จะช่วยเปิดใจแดเนี่ยลให้เอาชนะความกลัวของตัวเองได้ (บางส่วน) และได้รู้จักชีวิตที่แท้จริงในที่สุด จากคุณ : ยาคูลท์ - [ 30 ก.ค. 47 01:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมาอ่านรีวิวเรื่องนี้ค่ะ เคยเห็นหน้าปกหนังสือเล่มนี้ แล้วก้อนึกสงสัยเหมือนกันว่าเนื้อเรื่องจะเป็นยังงัย จะน่าสนใจหรือป่าว ดีจังเลยที่คุณยาคูลภ์มารีวิวเรื่องนี้ให้ฟัง ขอบคุณมากเลยนะคะ จากคุณ : Bigcrab - [ 30 ก.ค. 47 08:50:28 ]