....ก่อนจะอ่านหนังสือเล่มนี้จบผมสังเกตตัวเองและได้คำตอบแล้วว่า เพราะอะไรเวลาใครถามว่าผมชอบอ่านหนังสือแบบไหน นิยายของนิโคลาส สปาร์ค เป็นคำตอบหนึ่งในนั้น เพราะตอนที่ผมนั่งอ่านคนเดียวในที่สาธารณะผมยิ้มอย่างมีความสุขและน้ำตาซึมอย่างซาบซึ้งได้โดยไม่รู้ตัวแม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางผู้คน

.....3เล่มก่อนหน้านี่คือ The notebook / A walk to remember / The rescue เป็นลำดับที่ผมเริ่มอ่านและติดตามมา ทั้งสามเรื่องผมพบว่ามีโครงสร้างของเรื่องคล้ายๆกันคือ ช่วงแรกถึงช่วงกลางจะเป็นช่วงที่ทำให้เราลุ้นและแอบยิ้มในพบกันและรักกันของตัวเอก และเมื่อถึงจุดที่ทั้งสองรักกัน หนังสือก็จะพาเราเข้าไปสู่ครึ่งหลังที่ปัญหา อุปสรรค และปมในอดีตกลับมาพัวพัน หลอกหลอนให้ความรักต้องสั่นคลอน และ ก็จะพาเราไปสู่บทสรุปสุดท้าย

.....จุดเด่นที่ผมพบจากทั้งสามเรื่องคือ

**นิโคลาส สปาร์คเก่งในการใส่ปมเบื้องลึกในจิตใจของตัวเอก และใช้ปมนั้นเป็นตัวดำเนินเรื่องราว ไม่เพียงแต่ใส่ปมเท่านั้นเค้ายังเข้าใจอย่างพอสมควร (เช่นตัวเอกในThe rescue ที่เคยมีความเป็นผู้แพ้ ช่วยใครไม่ได้ ความรู้สึกผิดในวัยเด็ก และมาชดเชยในวัยผู้ใหญ่ด้วยความเป็นผู้ช่วยเหลืออย่างไม่คิดถึงชีวิตตัวเอง โดยอาจมีความจินตนาการวาดฝัน(rescue fantasy)ว่ามันอาจเป็นการย้อนกลับไปแก้ไขอดีต)

**ภาษาพูดหรือเขียนที่อ่านแล้วไม่ได้สละสลวยเกินจริง แต่เป็นคำพูดที่เราๆอาจเคยใช้กันมาก่อนเวลาจีบสาวหรือจีบหนุ่ม

**มีการใส่ความคิดของตัวละครเข้ามาแทรกเวลาตัวละครทำหรือพูดอะไรออกมา (คิดถึงเหมือนตัวพระเอกในหนังเรื่องwimbledon ที่มีฉากความคิดพูดได้เวลาจะแข่งขัน)

**เวลาบีบคั้นอารมณ์ไม่ต้องใช้คำพูดคำบรรยายอะไรที่มากมาย แต่เรื่องราวที่ค่อยๆหว่านมาตั้งแต่ตอนต้นโดยคนอ่านไม่รู้ตัวจะทำให้เรามีอารมณ์ร่วมไปโดยอัตโนมัติ และมันก็ได้ผลกับผมทุกครั้งไป

**************
เรื่องราวของ

ไมลส์....ตกหลุมรักกับมิสซี่ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยและตั้งแต่ตอนนั้นความรักของเค้าทั้งสองคนไม่เคยแยกทางจากกัน ทั้งคู่มั่นคงมาตลอดและแต่งงานมีลูกด้วยกัน เค้ามาทำงานเป็นผู้ช่วยนายอำเภอ มีชีวิตที่เปี่ยมสุข

มิสซี่....ผู้หญิงที่มีเสน่ห์ ใจดี ผมสีน้ำตาลเข้ม หัวเราะง่าย ไม่ว่าใครก็ตกหลุมรักเธอได้เพียงพบเธอครั้งแรก เธอรับรักกับไมลส์และทั้งคู่มีลูกด้วยกัน1คนคือโจนาห์

2ปีก่อน....หลังจากมิสซี่น้อยใจและทะเลาะกับไมลส์ด้วยเรื่องเล็กน้อย เธอออกไปวิ่งและไม่ได้กลับมาอีกเลย

2ปีที่ผ่านมา....ไมลส์เฝ้าตามหาว่าใคร คือ คนฆ่ามิสซี่และ จมปลักอยู่กับความทุกข์ความรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาแต่เค้ายังมีโจนาห์ และยังเป็นพ่อที่ดีสำหรับลูกอยู่ตลอดมา

ปัจจุบัน....

ซาราห์ ...ผู้หญิงที่มาผิดหวังมาจากชีวิตคู่ที่เคยวาดฝันไว้ เธอเป็นคนน่ารัก เฉลียวฉลาด และกล้าคิดกล้าแสดงออกทำให้เค้าพบว่าเค้าได้ตกหลุมรักขึ้นมาอีกครั้ง

คนที่เป็นต้นเหตุการตายของมิสซี่....ยังคงมีชีวิตอยู่และเฝ้าดูชีวิตทุกชีวิตที่เป็นผลจากเค้า

ไมลส์....เค้าพร้อมที่จะมีความรักอีกครั้งได้หรือยัง หรือความแค้นและความผิดในใจจะฉุดเขาไว้ไม่ไห้พบความรักอีกครั้งหนึ่ง
************

....ผมรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่นิโคลาส สปาร์ค วางโครงหลายอย่างไว้คล้ายๆกับ The rescue ไม่ว่าจะเป็นบทตัวละครที่มีลักษณะคล้ายกัน หรือ การใส่ปมในจิตใจที่เป็นตัวขับเคลื่อนเรื่องราวเหมือนกัน

สิ่งที่ชอบ

1.ปมของตัวละครและเรื่องราวที่เป็นธีมของเรื่อง

*ความรู้สึกผิด ความรู้สึกมีส่วนต้องรับผิดชอบ* -- ทำให้ไมลส์ไม่อาจหลุดพ้นจากกับดักในใจขอบตัวเองได้และคอยวิ่งหาอะไรซักอย่างที่พร้อมจะเป็นตัวที่ปลดปล่อยตัวเองออกจากความรู้สึกผิดนี้ และ เราก็จะได้พบว่าในท้ายที่สุดไม่ได้มีเพียงแต่ไมลส์ที่อยู่ในความรู้สึกนี้เพียงคนเดียว

*ความแค้น* -- เป็นเหมือนไฟที่เผาใจตัวละครอย่างไมลส์ตลอดเวลา แต่เราก็จะได้เห็นว่าคนที่ไม่ยอมดับไฟนั้นคือตัวของเค้าเอง

*ความรัก* -- ทั้งความรักที่ซาร่าห์มีให้กับไมลส์ และ ไมลส์มีให้กับซาร่าห์ โจนาห์มีให้กับพ่อ ไมลส์มีให้กับลูก เป็นเหมือนตาข่ายที่แน่นหนาที่ประคองทั้ง3ชีวิตให้อยู่ในโครงสร้างของครอบครัวเดียวกัน และเราจะได้เห็นว่ามันคือวัคซีนอันหนึ่งในการสร้างภูมิคุ้มกันให้กับครอบครัวนี้

2.ตัวละคร
*ตัวละครหลัก* -- ถึงแม้ว่ามิสซี่จะตายไปแล้ว แต่ผมอ่านผมก็มองเห็นภาพผู้หญิงที่เป็นทั้งภรรยาที่รักและแม่ของลูกที่ดีได้เหมือนเธอยังมีชีวิตอยู่ /ผมเห็นภาพซาราห์ที่มีเสน่ห์ เฉลียวฉลาด เก็บความทุกข์ไว้แต่ไม่แสดงออก และไม่ยากที่ใครก็ตามจะตกหลุมรัก / ไมลส์ ผู้ชายที่เหมือนแข็งกร้าวและไม่ยอมใครแต่ก็อ่อนไหวและเป็นทั้งพ่อและคนรักที่อบอุ่น/ และตัวละคร "ผม" ที่สร้างความแปลกใหม่ให้กับการเล่าเรื่องและทำให้โทนของนิยายค่อนไปในทางของลึกลับสืบสวนอยู่เป็นระยะๆ

*ตัวละครอื่นๆ* -- ยังคงมีเอกลักษณ์และน่าสนใจ ไม่ใช่ชวนให้พลิกอ่านไปให้หมดๆ ทั้งตัวละครแม่ของซาร่าห์(รักลูก/จู้จี้/Overinvolvement/overprotective) หรือชาร์ลีเพื่อนของไมลส์(มีน้ำใจ/ยืดหยุ่นแต่เด็ดขาด) ทุกตัวละครมีความลึกที่อาจจะไม่มากแต่ก็ไม่บางเบาเหมือนใส่เข้ามาเพื่อให้เต็มเรื่อง

สิ่งที่ไม่ชอบ

1.ส่วนท้ายของเรื่อง...ผมรู้สึกว่ามันเริ่มออกไปทางสืบสวนและลึกลับไปอยู่ช่วงหนึ่งและทำให้อารมณ์มันไม่ต่อเนื่องกับช่วงต้น โดยเฉพาะในช่วงที่จะเฉลยว่าใครเป็นคนฆ่ามิสซี่

สรุป......ประทับใจอีกเช่นเคยครับ จนอดไม่ได้ที่อยากจะมาเขียนและเล่าให้ฟัง ถึงแม้ว่าจะไม่ถนัดในเรื่องของหนังสือเท่าไหร่นัก แต่อยากให้เพื่อนๆที่ชื่นชอบหรือยังไม่มีโอกาสได้อ่านงานของนิโคลาส สปาร์คได้ลองหามาอ่านกัน รวมทั้งขอชื่นชมคนแปลที่สามารถแปลออกมาได้ดีเยี่ยมเหมือนกับท่านอื่นๆที่ได้แปลนิยายของนิโคลาส สปาร์คออกมา

.....สำหรับผมเอง วันนี้กำลังจะออกไปซื้อTheWeddingและกลับไปอ่าน ค่ำคืนที่โรดังเต้ ต่ออย่างมีความสุขครับ

ปล...ปีนี้เป็นปีที่ผมโชคดีกับการอ่านตั้งแต่ต้นปีเพราะอ่านหนังสือที่ดองไว้สองเล่มก็ประทับใจทั้งสองเล่ม เล่มแรกคือ Can you keep a secret?ที่น่ารักแบบยั่วเย้า น่าหยิกหยอกตัวนางเอกของเรื่อง และอ่านแบบยิ้มเหมือนคนบ้าจนจบเล่ม(ชอบคาแรคเตอร์ของนางเอกคนนี้เหลือเกินและมากกว่าสาวนักชัอปหลายเท่า)