ความคิดเห็นที่ 1 ทุกคนคิดว่า เฮคเตอร์ มานน์ เสียชีวิตแล้ว เฮคเตอร์กำลังเริ่มมีชื่อเสียงเมื่อเขาหายสาบสูญไปอย่างค่อนข้างอื้อฉาว คนพากันตั้งทฤษฎีไปต่าง ๆ นา ๆ แต่ไม่มีทฤษฎีไหนพิสูจน์ได้  เผอิญกับในยุคนั้น หนังเงียบถูกแทนที่ด้วยภาพยนตร์เสียงในฟิล์ม ทำให้โลกลืมเขาไปอย่างรวดเร็ว  (เดวิดบรรยายว่าพอถึงปี 1933 เฮคเตอร์ก็กลายเป็นคนของโลกที่สูญหายไปจากความทรงจำแล้ว) ความจริง งานของเฮคเตอร์ถือว่าหาดูได้ยาก  แต่ในปี 1981 ...หลังเฮคเตอร์หายสาบสูญไปนานแล้ว.. มีบุคคลนิรนามส่งเทปไปให้พิพิธภัณฑ์ชื่อดังในสองทวีปตลอดระยะเวลา 3 ปีจนครบทั้ง 12 เรื่อง  เดวิด ซึ่งสนใจศิลปะที่ "ตายแล้ว" ชนิดนี้ รวมทั้งดาราที่เชื่อกันว่าตายแล้ว..ใช้เวลาหนึ่งปีต่อมา ออกตระเวณเดินทางไปดูผลงาน 12 เรื่องของเฮคเตอร์ทั้งในทวีปยุโรปและอเมริกา (ทั้งที่เขากลัวการนั่งเครื่องบิน)   หลังจากนั้น เดวิดเขียนหนังสือเกี่ยวกับงานของเฮคเตอร์ขึ้นมาเล่มหนึ่งแล้วก็หันไปทุ่มเทจิตใจกับงานอื่นต่อ ตามประสาคนที่มีชีวิตแต่ไร้วิญญาณ จนกระทั่งภรรยาของเฮคเตอร์ส่งจดหมายมาขอให้เขาไปที่ไร่ Blue Stone Ranch ในนิวเม็กซิโกเพื่อพบเฮคเตอร์ เธอยืนยันว่าเฮคเตอร์ยังมีชีวิตอยู่แต่สุขภาพเปราะบางเต็มที และเธอกับเฮคเตอร์อยากให้เดวิดไปดูภาพยนตร์ที่เฮคเตอร์สร้างหลังจากหายสาบสูญไปจากสังคม ตอนนั้น เดวิดกำลังทุ่มเทแปลงาน the memoirs ที่มีความหนาสองพันหน้าของ Chateaubriand (ผลงานจากหลุมศพของกวีที่เสียชีวิตไปแล้ว)  สมาธิเขาจดจ่อกับงานแปลดี จนกระทั่งได้รับจดหมายนี้  เขาสับสนว่าจดหมายเป็นการอำเล่นหรือเปล่า   แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจเมินคำขอนี้ไว้ก่อน   จนกระทั่งในคืนหนึ่ง หญิงสาวชื่อ อัลม่า ก็มาปรากฏตัวหน้าประตูบ้านเขา พร้อมความมุ่งมั่นจะทำทุกอย่างเพื่อลากเขาไปพบกับเฮคเตอร์ที่นิวเม็กซิโก   แล้วฟันเฟืองของชีวิตที่หยุดนิ่งไปนานแล้ว..ทั้งของเดวิดและคนอื่น..ก็เริ่มเดินหน้าอีกครั้ง นำไปสู่บทเฉลยปริศนาว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฮคเตอร์  ทำไมเขาหายตัวไป?  ปิดท้ายด้วยบทสุดท้ายในชีวิตร่วมหนึ่งศตวรรษของเฮคเตอร์ และทุกคนรอบตัวเขา -- ฟรีด้าผู้กลายมาเป็นภรรยาเขา  คนงานในไร่ ฯลฯ --   ทั้งหมดนี้จะนำไปสู่การฟื้นคืนจิตวิญญาณของเดวิดเองในตอนท้าย **** ปกแข็ง UK ก็ใช่ย่อยค่ะ  คลาสสิคไปอีกแบบ แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 48 14:34:19 จากคุณ : ยาคูลท์ - [ 19 ก.พ. 48 13:43:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รูปแบบการเขียน พอล ออสเตอร์บรรยายเรื่องด้วยถ้อยคำธรรมดา ไม่วิจิตรพิศดาร แต่ออกมาทรงพลัง ลึกซึ้ง สอดแทรกเหตุการณ์แต่ละอย่างไว้ได้ลงตัว  ชวนติดตามชนิดวางไม่ลง  (อ่านเรื่อง Oracle Night ที่เป็นผลงานเรื่องต่อมาของเขาแล้ว  รู้สึกว่าสำนวนมีพลังอย่างที่จำได้ แต่เหมือนจังหวะการเดินเรื่องยังสะดุดอยู่)   จุดเด่นของเรื่องนี้คืออ่านไปหดหู่หม่นหมองไป ..แต่ก็ยังพลิกหน้าต่อไปด้วยความลุ้น  จนกระทั่งปิดหน้าสุดท้ายด้วยเสียงทอดถอนใจ---อยากอ่านต่อ *** หลังอ่านจบ *** ต้องจัดทำเนียบเล่มนี้ไว้ว่าเป็นนิยายฝรั่งเรื่องแรกที่ทำให้คิดถึงโกวเล้ง   บรรยากาศของเรื่องหดหู่ชวนสะท้อนใจแต่แฝงความหวังรำไร เหมือนกับตอนวางกำลังภายในแนวรันทดเลยไม่มีผิด  หนัก ๆ อึ้ง ๆ ต้องทำใจสักพักก่อนหยิบเรื่องใหม่ (เพื่อที่จะรู้สึกว่าเล่มใหม่นี้สำนวนไม่หนักเท่าออสเตอร์)   อาจฟังค่อนข้างแปลก แต่ตอนวางหนังสือเล่มนี้ลง คิดถึงโกวเล้งขึ้นมาจริง ๆ  โดยเฉพาะการสร้างตัวละครให้ชีวิตพลิกผัน เรียกคะแนนเห็นใจจากคนอ่าน   แนวเรื่องออกดราม่า   ตัวละครมีพฤติกรรมชนิดที่คนมองโลกในแง่ดีอ่านแล้วคงร้องว่า “อะไรมันจะเว่อร์ปานนั้น?”  แต่จากโทนเรื่องที่ (คล้ายจะโดนหลอกให้) อ่านมา เราจะรู้สึกว่า...เออ มันก็เป็นไปได้นะ ในเรื่องเป็นการเล่าเรื่องซ้อนเรื่อง  แต่ละเรื่องต่างกันที่มิติเวลาบ้าง ตัวเอกบ้าง สื่อที่ใช้บ้าง (เป็นนิยายเล่มแรกที่เห็นคนแต่งเขียนบรรยายถึงหนังทั้งบท  เรียกได้ว่าเป็น book-in-book & movies-in-book storytelling) เรื่องเริ่มเล่าจากเรื่องของเดวิดตัวเอก คั่นด้วยเรื่องในอดีตที่เกิดขึ้นกับเฮคเตอร์ (ซึ่งน่าติดตามจนบางครั้ง ลืมไปเลยว่าเรื่องของเดวิดยังไม่จบ) บางบทอุทิศให้กับการบรรยายหนัง (อ่านแล้วรู้สึกเหมือนนั่งดูหนังอยู่เลยทีเดียว---บทนี้เป็นบทท้าพิสูจน์ฝีมือการเขียนเชิงพรรณนาอย่างแท้จริง  และผู้คุมคนนี้คิดว่าออสเตอร์สอบผ่านค่ะ  ตอนอ่านนี่นึกภาพออกเลย)   ต่อด้วยเรื่องของเดวิดในปัจจุบันอีกครั้ง ช่วงสุดท้ายนี่เรียกได้ว่าอ่านด้วยความหวาดหวั่น เพราะสังหรณ์ว่าออสเตอร์ต้องขมวดปมทำร้ายจิตใจคนอ่านไว้แน่ ๆ     ความรู้สึกช่วงหลายสิบหน้าสุดท้าย อดคิดไม่ได้ว่าน่าจะเล่าเรื่องหนัง เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ต่อไปเรื่อย ๆ  ...ด้วยฝีมือการบรรยายเรื่องแบบที่ผ่านมา ออสเตอร์สามารถหลอกให้อ่านต่ออีกสามร้อยหน้าได้แน่นอน ** Spoiler เล็กน้อยมาก ** ตอนจบของหนังสือถึงได้เฉลยว่าหนังสือเล่มที่เราถืออ่านอยู่เนี่ย เป็นบันทึกของเดวิดที่เปลี่ยนใจเล่าเหตุการณ์จริงทั้งหมดไว้ และจะยอมให้มีการตีพิมพ์หรือเปิดเผยเรื่องนี้หลังเขาตายไปแล้วเท่านั้น  (เขาเลียนแบบพฤติการณ์นี้จาก Charteaubriand ซึ่งเขียน memoir ไว้และทิ้งพินัยกรรมสั่งไว้ว่าให้พิมพ์ได้ก็ต่อเมื่อเขาตายไปแล้ว)     และมันเป็น book of illusions จริง ๆ เพราะหาอะไรมายืนยันไม่ได้เลย ทุกอย่างในนิยายเล่มนี้เหมือนม่านมายาที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่ทิ้งอะไรไว้นอกจากความหวัง (ลม ๆ แล้ง ๆ) เดวิดบอกว่าเขาหวังว่าจะมีคนพบฟิล์มหนังที่เขาคิดว่ามีสำเนาซ่อนไว้อีกชุดหนึ่ง และเริ่มสืบเรื่องราวอีกครั้ง ...เขาอยู่ได้ด้วยความหวังนี้.... ในฐานะนักอ่าน คงต้องบอกว่าฉันก็อยากให้มีคนเจอหนัง แล้วเขียนเรื่องเล่าออกมาให้อ่านต่อเหมือนกัน  (ไม่ใช่อะไรหรอก อยากอ่านนิยายดี ๆ แบบนี้อีกสักเล่มน่ะ ... ) สรุป - เรื่องนี้มีแต่คนพิกลพิการทางอารมณ์  จัดเข้าหมวด living dead - คู่รักในเรื่องแบกปมไว้  ฝ่ายชายมีปมภายในเนื่องจากการเสียครอบครัว ฝ่ายหญิงมีปมภายนอกเพราะปานบนหน้า - Austerian แท้ ๆ  ตัวเอกโดดเดี่ยวหม่นหมอง มี memoir ในเนื้อเรื่อง  เล่าเรื่องซ้อนเรื่อง Quote จากหน้าคำจารึกก่อนเข้าเรื่อง Man has not one and the same life.  He has many lives, placed end to end, and that is the cause of his misery. -- Chateaubriand **** ปกอ่อน UK ค่ะ  สวยน้อยที่สุดแล้ว จากคุณ : ยาคูลท์ - [ 19 ก.พ. 48 13:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ประวัติผู้แต่ง Paul Auster เกิดในนิวเจอร์ซีย์ ปี 1947 ในครอบครัวชนชั้นกลาง   เมื่อจบจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เขาไปอยู่ในฝรั่งเศสเป็นเวลา 4 ปี    หลังกลับอเมริกาในปี 1974 เขาออกผลงานกลอน บทความ นิยายและงานแปล ข่าวล่าสุด Faber & Faber มีแผนจะพิมพ์ City of Glass ผลงานชิ้นเอกของพอล ออสเตอร์ในรูปแบบ  graphic novel (นิยายภาพ) ในเดือนกุมภาพันธ์ 2005 นี้เอง   ชาวต่างประเทศน่าจะได้เห็นหนังสือภาพที่ว่านี้ในเร็ววันนี้  ส่วนในไทยคงยากส์ส์ส์  (ดูภาพได้จากลิงค์ด้านล่าง) นิยายเรื่องใหม่ของเขาที่จะพิมพ์ปลายปี 2005 นี้ใช้ชื่อว่า Brooklyn Follies  สื่อกระซิบมาว่าประโยคแรกของเรื่องคือ I was looking for a great place to die.  Someone recommended Brooklyn. (อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเดจาวู  คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอ่านประโยคเปิดเรื่องนี้มาแล้วในรวมนักเขียนชายมีแววของ Granta  ซึ่งในนั้น Auster ลงเรื่องสั้นไว้เรื่อง) Art Spiegelman ผู้วาด Maus พูดถึงนิยายภาพเรื่องนี้ไว้ที่นี่  (มีภาพตัวอย่างด้วยค่ะ) http://www.faber.co.uk/xview_article.cgi?article_id=2116 ส่วนนี่ไม่ใช่รูปใคร สุดหล่อผู้รังสรรค์งานหดหู่เล่มนี้เอง จากคุณ : ยาคูลท์ - [ 19 ก.พ. 48 13:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่าอ่านมาก ๆ ค่ะ คุณยาคูลท์  ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ เคยอ่านงานของออสเตอร์อยู่เล่มเดียวค่ะ- Moon Palace ชื่อฟังดูชวนฝัน แต่อ่านจบแล้วหนักอึ้งเชียวค่ะ แต่ที่คุณยาคูลท์รีวิวนี่ ทำให้อยากอ่านตามจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : แม่ไก่ - [ 19 ก.พ. 48 14:21:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบการใช้ภาษาของเขาน่ะ แล้วก็การเดินเรื่องที่ออกจะใช้ความคิดของคนๆ นั้นดีมากๆ เลย ปล.จริงๆ อ่านมาแค่เรื่องเดี่ยวของเขาคือ Oracle Night  ได้ใจเราไปเลยจริ๋งๆ จากคุณ : บอยน์ ใบร่อน - [ 19 ก.พ. 48 14:58:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ว้าว ทำการบ้านดีจริง ข้อมูลเพียบ นะคะคุณยาคูลท์ รีวิวหนังสือได้น่าอ่านดีค่ะ จากคุณ : grappa - [ 19 ก.พ. 48 15:31:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 กรี๊ด กรี๊ด มาช่วยเชียร์งานของ Auster ด้วยอีกคนค่ะ เป็นนักเขียนในดวงใจตาลเลยนะเนี่ย อ่านงานเขาไปหลายเล่มแล้วค่ะ เขียนได้ดีมากๆเลย โดยเฉพาะเนื้อเรื่องแบบเหงาซึมลึกเนี่ย เยี่ยมสุดค่ะ สำหรับหนังสือภาพ City of Glass ตาลเคยไปเปิดๆดูแล้วน่าสนใจดีค่ะ แต่ว่าราคาแพงจังเลย ตัดใจซื้อไม่ลงค่ะ ขอบคุณคุณยาคูลท์มากค่ะที่มารีวิวหนังสือ ละเอียดครบถ้วนดีจังเลยค่ะ จากคุณ : Angel Eyes - [ 26 ก.พ. 48 14:07:25 ]