ความคิดเห็นที่ 1 สุนทรภู่ออกบวชครั้งแรกเมื่ออายุราว 41 ปี และบวชอยู่ตลอดรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เหตุที่บวชคงเป็นเพราะหวาดหวั่นพระราชอาญา ด้วยสุนทรภู่มีเหตุให้รัชกาลที่ 3 ทรงขัดเคืองเรื่องการแต่งบทละครถวายรัชกาลที่ 2 มาแต่กาลก่อน ชีวิตของสุนทรภู่ตกอับ ถูกถอดออกจากที่ขุนสุนทรโวหาร บ้านหลวงถูกริบ ต้องออกบวชเที่ยวเตร็ดเตร่ไปตามเมืองต่างๆ สุนทรภู่ต้องไร้ญาติขาดมิตร ไม่มีผู้ใดกล้าอุปถัมภ์คำชู แม้แต่วัดก็อยู่ไม่เป็นสุข ต้องย้ายที่ไปหลายๆวัด สุนทรภู่คร่ำครวญถึงพระบามสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ปรากฎในนิราศภูเขาทอง เมื่องครั้งเดินทางจากวัดราชบูรณะไปนมัสการพระเจดีย์ ถึงหน้าวังดังหนึ่งใจจะขาด คิดถึงบาทบพิตรอดิศร โอ้ผ่านเกล้าเจ้าคุณของสุนทร แต่ปางก่อนเคยเฝ้าทุกเช้าเย็น พระนิพพานปานประหนึ่งศีรษะขาด ด้วยไร้ญาติยากแค้นถึงแสนเข็ญ ทั้งโรคซ้ำกรรมซัดวิบัติเป็น ไม่เล็งเห็นที่ซึ่งจะพึ่งพา จึงสร้างพรตอุตส่าห์ส่งส่วนบุญถวาย ประพฤติฝ่ายสมถะทั้งวษา เป็นสิ่งของฉลองคุณมุลิกา ขอเป็นข้าเคียงบาททุกชาติไป ชีวิตลำเค็ญช่างบีบคั้นอารมณ์กวีเป็นยิ่งนัก สุนทรภู่รำพึงถึงชีวิตที่เคยรุ่งเรืองแต่หนหลังเมื่อเดินทางผ่านเมืองปทุมธานี สิ้นแผ่นดินสิ้นนามตามเสด็จ ต้องเที่ยวเตร็ดเตร่หาที่อาศัย แม้กำเนิดเกิดประสบภพใดใด ขอให้ได้เป็นข้าฝ่าธุลี สิ้นแผ่นดินขอให้สิ้นชีวิตบ้าง อย่ารู้ร้งบงกชบทศรี เหลืออาลัยใจกรมระทมทวี ทุกวันนี้ซังตายทรงกายมา กล่าวกันว่า วิสัยของสุนทรภู่นั้นเวลาจะแต่งกลอน ถ้ามีฤทธิ์สุราเป็นเชื้ออยู่แล้วแต่งได้คล่องนัก จนคิดกลอนบอกให้เสมียนเขียนต่อกันถึง 2 คน แต่ชีวิตของสุนทรภู่ตกต่ำก็เพราะติดสุรา เมื่อเรือแล่นผ่านหน้าโรงเหล้า สุนทรภู่กล่าวอาลัยด้วยความรู้สึกของนักเลงเหล้าตัวยง ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ พระสรรเพชญ์โพธิญาณประมาณหมาย ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินจนเกินไป สุนทรภู่บวชอยู่นาน 12 ปี ระหว่างนั้นได้จำพรรษาอยู่หลายวัด เคยสึกและกลับบวชใหม่หลายครั้ง วัดสุดท้ายที่สุนทรภู่บวชอยู่คือ วัดเทพธิดาราม ยังปรากฎหลักฐาน กุฏิสุนทรภู่ ซึ่งกรมศิลปากรขึ้นทะเบียนเป็น บ้านกวีแห่งชาติ ปรากฎหลักฐานในเรื่องรำพันพิลาป ชองสุนทรภู่ เคยอยู่กินถิ่นที่กระฎีก่อ เป็นตึกต่อต่างกำแพงฝากแฝงฝา เป็นสองฝ่ายท้ายวัดวิปัสนา ข้างโบสถ์บาเรียนเรียงเคียงเคียงกัน เป็นสี่แถวแนวทางเดินระหว่างกุฏิ์ มีสระขุดเขื่อนลงพระสรงฉัน ข้างทิศใต้ในจงกรมพรหมจรรย์ มีพระคันธกุฎีที่บำเพ็งฯ จากคุณ : กำจาย - [ วันสุนทรภู่ 12:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วรรณกรรมของสุนทรภู่เท่าที่รวบรวมได้มี 24 เรื่อง มีทั้งนิราศ นิทาน สุภาษิต บทละคร บทเสภา และบทเห่กล่อม แต่เรื่องที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือพระอภัยมณี เข้าใจว่าสุนทรภู่คงแต่งเรื่องนี้ขายฝีปากเลี้ยงชีพเมื่อคราวต้องโทษจำขังในสมัยรัชกาลที่ 2 ด้วยเหตุดื่มสุราเมาทะเลาะวิวาทกับญาติผู้ใหญ่ วรรณกรรมเรื่องนี้เป็นที่ยกย่องกว้างขวางไม่เฉพาะแต่ในประเทศไทยเท่านั้น หากแต่ได้รับการแปลเผยแพร่เป็นภาษาต่างๆ เช่น ภาษาเดนมาร์ก ภาษารุสเซีย เป็นต้น ความไพเราะ คมคาย ของถ้อยคำให้อารมณ์ลึกซึ้ง ทำให้บทกลอนของสุนทรภู่เป็นอมตะตราบจนทุกวันนี้ ดังบทกลอนตอนพระอภัยมณีเกี้ยวนางละเวง เป็นที่ประทับใจในความรักของหญิงชายมาทุกยุคทุกสมัย ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา เชยผกาโกสุมปทุมทอง เจ้าเป็นถ้ำอำไพขอให้พี่ เป็นราชสีห์สิงสู่เป็นคู่สอง จะติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป ตลอดสมัยรัชกาลที่ 3 สุนทรภู่มีชีวิตอยู่อย่างลุ่มๆดอนๆ ต้องระเหเร่รอนลอยเรืออยู่ ขาดผู้อุปการะ ต้องอาศัยฝีปากทางกวีเลี้ยงชีพ สุนทรภู่จะตกยากกี่ปีไม่ทราบชัด ปรากฎแต่ว่ามาพ้นทุกข์ ได้พึ่งพระบารมีเจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ ในปลายรัชสมัยรัชกาลที่ 3 ครั้นพระบามสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 เสด็จขึ้นครองราชย์ ได้ทรงสถาปนาเจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ พระอนุชาขึ้นดำรงพระยศเสมอด้วยพระเจ้าแผ่นดินพระองค์หนึ่ง ทรงพระนาม พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว  เสด็จประทับที่พระราชวังบวรฯ ชีวิตของสุนทรภู่เริ่มเป็นสุข ด้วยเป็นที่โปรดปราน และได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็น พระสุนทรโวหาร เจ้ากรมอาลักษณ์ ฝ่ายพระราชวังบวร ขณะเมื่ออายุ 66 ปี ชีวิตบั้นปลายจึงราบรื่นนับแต่นั้นมา พระสุนทรโวหารรับราชการอยู่ 5 ปี ก็ถึงแก่กรรมในปีพุทธศักราช 2399 รวมอายุ 70ปี นับเป็นอวสานของชีวิตหนึ่ง ผู้สร้างผลงานกวีเป็นอมตะ เลื่องลือและยืนยาวตราบจนทุกวันนี้ อย่างหม่อมฉันอันที่ดีและชั่ว ถึงลับตัวก็แต่ชื่อเขาลือฉาว เป็นอาลักษณ์นักเลงทำเพลงยาว เขมรลาวลือเลื่องถึงเมืองละคร... ************************************************* บทบรรยายประกอบการแสดงของท้องฟ้าจำลองกรุงเทพ ปีที่ 12 ฉบับที่4 ตุลาคม-ธันวาคม 2531 แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 48 13:55:08 จากคุณ : กำจาย - [ วันสุนทรภู่ 12:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .. ถึงท่าช้างเคยเย้าสาววังหลัง ร้านยาดองเหล้ายังวังเวงหวาน ถวายไท้ครูกลอนสุนทรกานท์ จักสืบสานรอยกวี ศรีแผ่นดินฯ จากคุณ : พุ่มสกี้ - [ วันสุนทรภู่ 12:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เคยอ่านกลอนนิราศของสุนทรภู่มาแต่ตอนเด็กๆ เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่ที่ชอบยังจดเก็บไว้จนวันนี้เลย +++จากนิราศเมืองแกลง+++ โอ้สังเวชวาสนานิจจาเอ๋ย จะมีคู่มิได้อยู่ประคองเชย ต้องละเลยดวงใจไว้ไกลตา ถึงทุกข์ใครในโลกที่โศกเศร้า ไม่เหมือนเราภุมรินถวิลหา จะพลัดพรากจากกันไม่ทันลา ใช้แต่ตาต่างถ้อยสุนทรวอน เป็นห่วงหนึ่งถึงชนกที่ปกเกล้า จะแสนเศร้าครวญคอยละห้อยหา ทั้งจากแดนแสนห่วงดวงกานดา โอ้อุรารุ่มร้อนอ่อนกำลัง ขออารักษ์สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สิงศาล ลือสะท้านอยู่ว่าห้าวกำแหง ฉันจะไปทางไกลถึงเมืองแกลง เจ้าจงแจ้งใจภัคนีที ฉันพลัดพรากจากจรเพราะร้อนจิต ใช่จะคิดอายอางขนางหนี ให้นิ่มน้องครองรักไว้สักปี ท่านสุขีเถิดข้าขอลาไป พี่จากไปได้แต่รักมาฝากน้อง มากกว่าของอื่นอื่นสักหมื่นแสน พอเป็นค่าผ้าห่มที่ชมแทน อย่าเคืองแค้นเลยที่ฉันไปไม่ทันลา แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 48 14:10:22 จากคุณ : กำจาย - [ วันสุนทรภู่ 14:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 +++จากนิราศพระบาท+++ ถึงบางซื่อชื่อบางนี้สุจริต เหมือนซื่อจิตที่พี่ตรงจำนงสมร มิตรจิตขอให้มิตรใจจร ใจสมรขอให้ซื่อเหมือนชื่อบาง ถึงบางพังน้ำพังลงตลิ่ง โอ้ช่างจริงเหมือนเขาว่านิจจาเอ๋ย พี่จากจรดวงใจมาไกลเชย โอ้อกเอ๋ยแทบพังเหมือนฝั่งชล ทั้งต้องน้ำอำมฤกษ์เมื่อดึกเงียบ แสนยะเยียบเนื้อเย็นเป็นเหน็บหนาว ทั้งหนาวลมหนาวพรมน้ำค้างพราว ไหนจะหนาวซากผาศิลาเย็น โอ้หนาวอื่นพอขืนอารมณ์ได้ แต่หนาวใจยากแค้นนี้แสนเข็ญ ทั้งหนาวนอนไกลนุชสุดจะเย็น ใครปะเป็นเหมือนข้าจะว่าจริง จากคุณ : กำจาย - [ วันสุนทรภู่ 14:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 6 +++จากนิราศภูเขาทอง+++ เคยหมอบใกล้ได้กลิ่นสุคนธ์ตลบ ละอองอบรสรื่นชื่นนาสา สิ้นแผ่นดินสิ้นรสสุคนธา วาสนาเราก็สิ้นเหมือนกลิ่นสุคนธ์ ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่มาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน +++จากนิราศอิเหนา+++ โอ้เขนยเคยหนุนยังอุ่นอ่อน แต่น้องน้อยลอยร่อนไปนอนไหน ยี่ภู่เอ๋ยเคยชิดสนิทใน วันนี้ไกลกลอยสวาทอนาถนอน โอ้รินรินกลิ่นนวลยังหวลหอม เคยถนอมแนบทรวงดวงสมร ยังรื่นรื่นชื่นใจอาลัยวอน สะอื้นอ้อนอ่อนอารมณ์ระทมทวี โอ้เวลาป่านฉะนี้เจ้าพี่เอ๋ย กระไรเลยแลเงียบเชียบสงัด น้ำค้างเผาะเหยาะเย็นกระเซ็นซัด ดึกสงัดดวงจิตจงนิทรา พระขวัญเอ๋ยเคยนอนอย่าร่อนแร่ ไปว้าเหว่หว่างไม้ไพรพฤกษา ขวัญมาอยู่สู่ที่พระพี่ยา พระมารดาปิตุเรศนิเวศน์เวียง จากคุณ : กำจาย - [ วันสุนทรภู่ 14:32:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 +++โคลงนิราศสุพรรณ+++ (เขาว่ากันว่างานนี้ของสุนทรภู่ไม่ค่อยดัง แต่เราชอบแฮะ) เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า     ดาดาว จรูญจรัดรัศมีพราว       พร่างพร้อย ยามดึกนึกหนาวหนาว   เขนยแนบ  แอบเอย เยนฉ่ำน้ำค้างย้อย        เยือกฟ้า พาหนาว ลำภูดูหิ่งห้อย                    พรอยพราย เสมือนเม็ดเพชรรัตน์พราย    รอบก้อย วับวับจับเนตรสาย               สวาดิสบ เนตรเอย วับเช่นเห็นหิ่งห้อย              หับหม้าน นานเหน บ้านยอดยอดไม้สะพรั่ง       ฝั่งชลา ยอดยื่นชื่นช่อผกา              กิ่งคว้าง ยอดอื่นหมื่นแสนดา            ดาษทอด ยอดแฮ ยอดรักจะหาบ้าง                บ่ได้  ใจหาย เดือนเอยเคยคู่แก้ว            แววตา เกือบตกอกอาทวา             ว่างแล้ว โปรดด้วยช่วยรอรา            รถสว่าง ทางเอย อย่าเลื่อนเคลื่อนคล้อยแคล้ว  คลาดข้า อาไลย +++จากนิราศเมืองเพชร+++ หิ่งห้อยจับวับวามอร่ามเหลือง ดูรุ่งเรืองรายจำรัญประภัสสร เหมือนแหวนก้อยพรอยพรายเมื่อกรายกร ยังอาวรณ์แหวนประดับด้วยลับตา จากคุณ : กำจาย - [ วันสุนทรภู่ 14:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 8 +++จากนิราศพระประธม+++ บางระมาดมาดหมายสายสวาท ว่าสมมาดเหมือนใจแล้วไม่เหมือน แสนสวาทมาดหมายมาหลายเดือน มีแต่เคลื่อนแคล้วคลาดประหลาดใจ เห็นต้นรักหักโค่นต้นสนัด เป็นรอยตัดรักขาดให้หวาดไหว เหมือนตัดรักหักสวาทขาดอาลัย ด้วยเห็นใจเจ้าเสียแล้วเจ้าแก้วตา พระจันทร์จรจำรูญข้างบูรพาทิศ กระต่ายติดแต้มสว่างกลางเวหา โอ้กระต่ายหมายจันทร์ถึงชั้นฟ้า เทวดายังช่วยรับประคับประคอง มนุษย์หรือถือดีว่ามีศักดิ์ มิรับรักเริดร้างให้หมางหมอง ไม่เหมือนเดือนเหมือนกระต่ายเสียดายน้อง จึงขัดข้องขัดขวางทุกอย่างไป แม้นเป็นไม้ให้พี่นี้เป็นนก ให้ได้กกกิ่งไม้อยู่ในไพรสัณฑ์ แม้นเป็นนารีผลวิมลจันทร์ ขอฉันเป็นพระยาวิชาธร แม้นเป็นบัวตัวพี่เป็นแมลงภู่ ได้ชื่นชูเชยชมสมเกสร เป็นวารีพี่หวังเป็นมังกร ได้เชยช้อนชมทะเลทุกเวลา แม้นเป็นถ้ำน้ำใจใคร่เป็นหงส์ ให้ได้ลงสิงสู่ในคูหา แม้นเนื้อเย็นเป็นเทพธิดา ขออาศัยเสน่ห์เป็นเทวา +++จากรำพันพิลาป+++ แม้นรู้เหาะก็จะได้ตามไปด้วย สู้มอดม้วยมิได้ทิ้งมิ่งสมร เสมอเนตรเชษฐาเวลานอน จะกล่าวกลอนกล่อมประทับไว้กับทรวง สายสุดใจไม่หลับจะรับขวัญ ร้องโอดพันพัดชาช้าลูกหลวง ประโลมแก้วแววตาสุดาดวง ให้อุ่นทรวงไสยาสน์ไม่คลาดคลาย แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 48 15:05:15 จากคุณ : กำจาย - [ วันสุนทรภู่ 15:02:30 ]