ความคิดเห็นที่ 1 อยากเมา เอ้ย อยากอ่านจัง จากคุณ : Doraemyung - [ 16 ส.ค. 48 00:29:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อืม ชอบชื่อ เด่วต้องลองไปหาดู จากคุณ : จี - [ 16 ส.ค. 48 11:52:09 A:61.91.160.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 South of the Border,West of the Sun - Haruki Murakami การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก : โตมร ศุขปรีชา (แปล) นวนิยายเรื่องนี้คล้ายประวัติส่วนตัวของ ฮารูกิ มูราคามิ บอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่วัยเยาว์ ปมทางจิต'ลูกคนเดียว'ซึ่งคนทั่วไปเข้าใจว่าพ่อแม่จะต้องตามใจเสียเด็ก อ่อนแอ และเอาแต่ใจตนเอง ทำให้ อาจิเมะ เกลียดชังเมื่อมีใครถามว่ามีพี่น้องกี่คน ช่วง 6 ปีของการเรียนชั้นประถมเขามีเพื่อนร่วมชั้น ชิมาโมโต ,ผู้หญิงไม่สมประกอบ(ป่วยเป็นโปลิโอ เดินลากขาซ้าย)ลูกคนเดียวเหมือนกัน และน่าจะมีปมด้อยมากกว่าเขา ทั้งคู่สนิทสนมรักใคร่กันแบบเด็กๆ ครั้นเรียนจบชั้นประถมต่างก็แยกกันเข้าเรียนมัธยมคนละแห่ง พร้อมกับย้ายบ้าน เขามีแฟนตอนเรียนมัธยม 3 ชื่อ อิซูมิ แต่กลับมีความสัมพันธ์ทางเพศครั้งแรกกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ เมื่อเรียนจบระดับวิทยาลัยเขาทำงานในกองบรรณาธิการบริษัทผลิตตำราเรียน 4 - 5 ปีต่อมาเขาเปลี่ยนคู่ควงหลายคน เดทกันอย่างมาก 2 - 3 เดือนก็เบื่อจนเลิกรากันไป เขาแต่งงานกับ ยูกิโกะ เมื่ออายุ 30 ได้พ่อตารวย,ออกเงินให้ทำธุรกิจส่วนตัว ฐานะความเป็นอยู่ดีขึ้นมาก มีลูกสาว 2 คน ระหว่างนั้นเขาได้ข่าวคราวเกี่ยวกับ อิซูมิ ,แฟนเก่า เธอยังใช้ชีวิตโสด อาศัยอยู่อพาร์ตเม้นต์ย่านเริงรมณ์ บุคลิกเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แม้แต่เด็กยังกลัว นิตยสารบรูตัสมาสัมภาษณ์ และตีพิมพ์เรื่องส่วนตัวของเขาในฐานะนักธุรกิจหนุ่มใหญ่ไฮโซเจ้าของแจ๊สคลับ ผู้ประสบความสำเร็จในวัย 37 ปี ไม่เพียงแต่พรรคพวกเพื่อนเก่าจะแวะมาเยี่ยมเยือนเท่านั้น ชิมาโมโต ยังหวนกลับมาสานสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งต่อเขา ก่อนที่ครอบครัวจะแตกแยกลงเอยด้วยการหย่าร้างเธอก็จากไป เงื่อนงำของความรักซ้อนได้ทำร้ายบุคคลที่สามให้ตายทั้งเป็นโดยไม่ตั้งใจ และไม่อาจหวนกลับไปแก้ไขอะไรให้ดีขึ้นได้อีกนอกจากปล่อยเลยตามเลย ใช้เวลาเยียวยาบาดแผลบรรเทาความทุกข์ระทม P42 - อิซูมิ มาหาในตอนบ่าย เรากอดกันและกันอยู่บนเตียงของผม แล้วผมก็เปลื้องเสื้อผ้าของเธอออก เธอหลับตาและปล่อยให้ผมปลดเปลื้องเธอ ไม่ง่ายนัก ผมงุ่มง่าม และเสื้อผ้าของผู้หญิงก็ถอดยากเหลือเกิน ผมกอดเรือนร่างอันเปลือยเปล่าของเธอแล้วจูบต้นคอ และหน้าอก ผมลูบไล้ผิวนุ่มนวลของเธอและสูดดมความหอมของมัน เรากอดกันเปลือยเปล่าอยู่อย่างนั้น รู้สึกคล้ายอยู่นอกโลก ผมรู้สึกว่าถ้าผมไม่ได้ชำแรกเข้าสู่ร่างกายของเธอ ผมจะต้องเป็นบ้า แต่เธอผลักผมออกอย่างแรง เธอจับองคชาตของผมใส่ในปากแล้วเลียมันจนทั่วแทน เธอไม่เคยทำอะไรอย่างนั้นมาก่อน เธอไล้ลิ้นที่ส่วนปลายของผมครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งผมแทบคิดอะไรไม่ออก แล้วผมก็ถึงจุดสุดยอด หลังจากนั้นผมกอดเธอแนบแน่น ลูบไล้ทุกตารางนิ้วของร่างกายเธอ เรือนร่างที่อาบไล้อยู่ในแสงแห่งฤดูใบไม้ร่วงนั้นงดงาม ผมจูบเธอทั่วร่าง บ่ายวันนั้นช่างวิเศษ เรากอดกันแน่นหลายครั้ง ผมบรรลุจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งที่ผมเสร็จเธอจะไปบ้วนปากในห้องน้ำ P204 - มันเป็นโรคที่เกิดกับชาวนาอาศัยอยู่ในแถบไซบีเรีย ลองนึกดูนะคะ คุณเป็นชาวนาอาศัยอยู่ตามลำพังในทุ่งหญ้าทุนดรา วันแล้ววันเล่าคุณได้แต่ไถพรวนที่ดินของคุณ ไกลออกไปเท่าที่มองเห็นได้ ไม่มีอะไรเลย ทางเหนือมีแต่เส้นขอบฟ้า ทางตะวันออกมีแต่เส้นขอบฟ้า ทางใต้มีแต่เส้นขอบฟ้า ทางตะวันตกก็เหมือนกัน ทุกๆเช้าเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก คุณจะออกไปทำงานในทุ่ง เมื่อดวงอาทิตย์อยู่ตรงศีรษะคุณหยุดพักกินอาหารกลางวัน เมื่อดวงอาทิตย์ตกทางทิศตะวันตกคุณกลับบ้านไปนอน วันแล้ววันเล่าที่คุณเฝ้ามองดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก ลอยข้ามผ่านท้องฟ้าแล้วตกลงทางทิศตะวันตก แล้วบางอย่างในตัวคุณก็แตกสลายตายจากไป คุณโยนพลั่วทิ้งไว้ข้างๆ ความคิดของคุณว่างเปล่า คุณเริ่มเดินไปทางทิศตะวันตก มุ่งหน้าไปยังดินแดนที่วางตัวอยู่ทางทิศตะวันตกของดวงอาทิตย์ เหมือนถูกผีสิงร่าง คุณเดินต่อไป วันแล้ววันเล่า ไม่กินไม่ดื่ม กระทั่งคุณล้มลงบนพื้นแล้วก็ตาย นั่นคือ โรคฮิสทีเรียไซบีเรียนน่า P211 - ชิมาโมโต ใช้ฝ่ามือกำรอบอวัยวะเพศของผม ประคองอัณฑะเอาไว้นานเหลือเกิน คล้ายกับเธอพยายามจะชั่งน้ำหนักมันกระนั้น เธอเริ่มเล็มเลียและดูดดื่มอวัยวะของผมอย่างช้าเนิบนาบและระมัดระวังยิ่ง ขณะที่ผมคุกเข่าอยู่บนพื้นเธอยังใส่เสื้อผ้าอยู่ แต่ใช้มือข้างหนึ่งถอดเอาถุงน่องและกางเกงชั้นในออก จากนั้นเธอก็ใช้มือจับทั้งองคชาตและอัณฑะของผมไว้ในมือขวา มืออีกข้างหนึ่งของเธอล้วงลงไปในชุดของตัวเอง ขณะที่ดูดดื่มส่วนนั้นของผมเธอปลดเปลื้องตัวเองช้าๆ ผมไม่ได้พูดอะไร ผมคิดว่านี่คงเป็น'พิธีกรรม'ของเธอ ผมมองดูการเคลื่อนไหวของริมฝีปากและลิ้นของเธอ กับท่วงทีเลื่อนไหลของมือเธอใต้กระโปรง ทันใดนั้นผมก็นึกถึง ชิมาโมโต ในที่จอดรถของโรงโบว์ลิ่ง ทั้งแข็งและขาวซีดเหมือนกระดาษ ผมจำได้ชัดถึงสิ่งที่ผมเห็นลึกลงไปในดวงตาของเธอ อวกาศอันมืดมิดจับแข็งราวกับอยู่ใต้แผ่นน้ำแข็งในมหาสมุทร นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เผชิญหน้าตัวต่อตัวกับ ความตาย ผมจึงไม่เคยนึกถึงภาพความตายมาก่อนว่าจะเป็นอย่างไรแต่ความตายอยู่ตรงนั้น ตอนนั้นต่อหน้าผม กำลังกางมือออกห่างไปไม่กี่นิ้วจากใบหน้าผม และความตายได้พูดกับผม บอกผมว่าวันของผมจะมาถึงด้วยเช่นกัน ลมหายใจของเธอยังคงแปลกประหลาด คล้ายเสียงท่อลมรั่ว ลมหายใจปกติของเธอบอกผมว่าเธอยังคงอยู่ในโลกด้านนั้นอยู่ แต่ดวงตาของเธอได้ยอมพ่ายแพ้ต่อความตายเสียแล้ว จากคุณ : พิรฌาน - [ 16 ส.ค. 48 15:08:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วรู้สึกชอบเหมือนกันครับ จากคุณ : ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง - [ 18 ส.ค. 48 14:23:05 ]