ความคิดเห็นที่ 1 อ้อ ถ้ารำคาญก็ขออภัยดัวยครับ ถ้าท่านที่ยังคิดว่าพอทนอ่านต่อได้ ก็เชิญต่อเลยครับ IV เนื้อเรื่องโดยย่อ ๑.เทียนคี ฮ่องเต้ (กษัตริย์พระองค์ก่อนสุดท้ายในราชวงศ์เหม็ง) เชื่อในตัว ขันที งุ่ยตงเหียนมาก ๒.งุ่ยตงเหียน ประพฤติตัวเป็นกังฉิน กำจัดคนดี  ใครเอาทรัพย์มาให้ ก็แต่งตั้งไปเป็นเจ้าเมือง ทำให้ขาดความสามารถในการปกครองเมืองต่างๆ ข้าวยากหมากแพง เกิดโจรผู้ร้ายชุกชุมมากมายหลายก๊ก ซึ่งมีผู้คนตั้งแต่หนึ่งหมื่น ถึง หนึ่งแสนคน ๓.ไทจือพระชันษา สิบแปดปี (คือมกุฏราชกุมาร ซึ่งจะเป็น ช่องเจงฮ่องเต้ในอนาคต) ไม่กล้ากราบทูลความจริงให้พระบิดาทราบ เพราะเกรงว่าจะไม่เชื่อแล้วจะมีภัยแก่ตัว จึงซ่องสุมผู้คนไว้ เพื่อเตรียมการสำหรับเหตุการณ์ในอนาคต ๔.เมื่อเทียนคีฮ่องเต้เสด็จสวรรคต งุ่ยตงเหียนคิดจะตั้งตัวเองเป็นฮ่องเต้ แต่ไม่กล้า เพราะยังมีขุนนางกระด้างกระเดื่องกับตนเองอยู่มาก จึงยกไทจือขึ้นเป็นฮ่องเต้ เพราะเห็นว่าพระชันษายังน้อย และตนเองยังไม่พร้อม ต่อไปค่อยคิดแย่งราชสมบัติ ๕.ฮ่องเต้พระองค์ใหม่ ทรงพระนามว่า ช่องเจงฮ่องเต้ ได้ใช้โอกาสอันดีนี้ จับกุมงุ่ยตงเหียนและพวกไปประหาร ๖.ช่องเจงฮ่องเต้ แม้จะทรงเป็นฮ่องเต้ที่มีจิตใจดีงาม มีความยุติธรรมในการปกครอง แต่ก็ขาดสติปัญญาในการปกครอง ขาดภาวะผู้นำ และขาดขุนนางที่มีสติปัญญา รวมถึงขุนศึกที่มีความสามารถ ( เพราะงุ่ยตงเหียนกำจัดไปเกือบหมดแล้ว) จึงเพียงสามารถรักษาอำนาจในเฉพาะเมืองหลวงได้เท่านั้น  ความสัมพันธ์ระหว่างเมืองหลวงกับเมืองต่างๆเป็นไปตามระดับของความจงรักภักดีของแต่ละเจ้าเมือง แต่ที่ชายแดนระหว่างเหม็ง กับ แมนจู ก็มีขุนศึกที่มีความสามารถคือ โงวสำกุ้ย เป็นผู้รักษาอยู่   ฝั่งแมนจูก็มีซุ่นตี้ ราชบุตรของแมนจูเป็นผู้ดูแล ทั้งสองอยู่คุมเชิงกันมานานจนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ฉันท์คนรู้ใจ แต่ต่างก็ทำหน้าที่เพื่อแผ่นดินของตน ๗.เนื่องจากขาดความสติปัญญา และ ภาวะผู้นำ ช่องเจงฮ่องเต้จึงเชื่อแต่คำกราบทูล ถวายรายงานของขุนนางต่างๆเท่านั้น ไม่เคยเข้าไปตรวจสอบข้อเท็จจริง การใช้คนก็เป็นไปตามคำแนะนำของเหล่าขุนนาง ไม่ได้ทรงทราบถึงความสามารถที่แท้จริง พระองค์จึงไม่เคยทราบข้อเท็จจริงในบ้านเมืองเลย เพราะขุนนางเกรงว่าพระองค์จะไม่สบายพระทัย จึงปิดเรื่องการก่อการร้ายของกลุ่มโจรต่างๆไม่ให้พระองค์ทราบ .แต่พอนานเข้า เรื่องการปล้นสะดมก็มีความรุนแรงมากขึ้น จนขุนนางเห็นว่าคงปิดต่อไปไม่ได้ ก็กราบทูลให้ทรงทราบ ซึ่งพระองค์ก็ตกพระทัย ตรัสถามขุนนางว่า จะทำอย่างไรดี ขุนนางก็ตอบว่าให้ส่งทหารไปปราบ แล้วใครล่ะ ก็ให้จังย้งก็แล้วกัน คุมทหารไปสี่แสนคนก็พอ พระองค์ก็ประทานอนุญาต ๘.หลีช้วง เป็นบุคคลที่มีลักษณะกังฉิน ไม่เคารพกตัญญูต่อบิดามารดา และ ผู้อาวุโสกว่า ใจคอดุร้าย สุขภาพแข็งแรง ฝีมือเข็มแข็ง ก็ได้สมัครเป็นทหารในกองทัพจังย้ง (ตงฉิน ผู้กตัญญูต่อเจ้านาย ปุถชนทั่วไปจะมีความรักหวงแหนในทรัพย์สินเงินทองตนเอง แต่ถ้าบุคคลนั้นรักเจ้านายเสมอด้วยทรัพย์สินเงินทองของตนเองก็จัดเป็นตงฉินได้  , เหาจือ ผู้กตัญญูต่อบิดามารดา บุคคลที่มีความรักในตัวบุตรมากเท่าใด ถ้ารักบิดามารดาเท่านั้น จัดเป็นเหาจือได้) ๙. เมื่อเหล่าโจรเห็นกองทัพยกมามากก็ยอมสวามิภักดิ์ และขอร่วมทัพด้วย จังย้งเป็นแต่ขุนนางพลเรือนก็ดีใจที่ไม่ต้องรบ ก็รับเข้ากองทัพ แต่ไม่ได้คิดว่ามีเสบียงเลี้ยงทหารเพียงสี่แสนคน เมื่อมีทหารเพิ่มขึ้นอีกเกือบแสนคน เสบียงก็ไม่พอเลี้ยงทหาร ทหารก็หิวข้าวเดินทัพไปก็บ่นไปว่า กินข้าวไม่อิ่มอย่างนี้จะเอาแรงที่ไหนไปรบ พอหัวหน้าได้ยินก็เรียกมาทำโทษ ๑๐.หลีช้วงเห็นว่าหัวหน้าทำไม่ถูกต้องก็เลยเพื่อนอีกเจ็ดแปดร้อยคนหนีทหาร สมทบกับทหารอื่นที่ต่างก็หนีเหมือนกัน รวมกันได้ประมาณหนึ่งหมื่นคน และเริ่มซ่องสุมผู้คนเป็นกลุ่มโจรใหญ่ที่มีครอบครัวในความดูแลถึงสองแสนครอบครัว เมื่อถึงเวลานี้หลีช้วงจึงคิดการใหญ่ ต้องการเป็นฮ่องเต้เอง จึงเริ่มเสาะหาที่ปรึกษา และได้คนดีและคนเก่งมาหนึ่งคนคือ หลีงำ ๑๑.ตอนแรกหลีงำเห็นหลีช้วงมีลักษณะกังฉิน ก็ไม่อยากเข้าร่วม แต่ก็ถูกกลั่นแกล้งจากเจ้าเมือง ไม่มีที่พึ่ง เลยต้องหาที่พึ่ง ประกอบกับคิดว่า ค่อยๆสอนหลีช้วงไป ก็อาจพอแก้นิสัยได้ ๑๒.หลีงำ ใช้ยุทธการป่าล้อมเมือง คือ ๑๒.๑ส่งคนไปเป็นขุนนางในเมืองหลวง ด้วยการให้สินบนขุนนางใหญ่ และ ขุนนางใหญ่ ก็ส่งคนของหลีช้วงไปครองเมืองต่างๆบ้าง ไปเป็นที่ปรึกษาเมืองต่างๆบ้าง อยู่ในเมืองหลวงบ้าง ๑๒.๒ รวบรวมอาหาร ผู้คน ฝึกอาวุธจนได้คนในอาณัติหลีช้วงเป็นสี่แสนครอบครัว เสาะหาขุนศึกฝีมือดีมากหลายคน จึงเริ่มเดินทัพไปตีเมืองต่างๆ ๑๒.๓ ก่อนเข้าตี ก็ทำหนังสือชี้แจงข้อบกพร่องของช่องเจงฮ่องเต้  ความเดือดร้อนของประชาชน ตนเองจะมาเป็นผู้แก่ปัญหาต่างๆให้ จะปกครองโดยธรรม ขอให้เมืองต่างๆจงเข้าใจ ยอมเป็นพวก ไม่ต้องมารบกันเอง ๑๒.๔ ระหว่างการเดินทาง ก็แต่งเพลงสรรเสริญหลีช้วงในทำนองว่าเป็นผู้มีบุญมาเกิด จะมาปราบทุกข์เข็ญ และสอนเด็กๆให้ร้อง เพื่อไปสอนให้เด็กๆในเมืองต่างๆร้อง เป็นการสร้างกระแสให้คนรู้จักหลีช้วง ให้คนเริ่มมองหาที่พึ่งใหม่ ๑๓.ยุทธการป่าล้อมเมืองได้ผล มีเมืองจำนวนมาก ยอมอ่อนน้อม แต่ที่ต้องต่อสู่ก็ไม่น้อย ๑๔.เมืองหลวงส่งทหารมาปราบ ก็มักจะสู้ไม่ได้ แม้มีขุนศึกที่เข้มแข็ง หลายคน แต่ทหารส่วนใหญ่ ก็ไม่ค่อยเข้มแข็ง บางครั้งก็อิจฉากันเอง ไม่มีความสามัคคี ทหารหลวงจึงแพ้เกือบทุกครั้ง ขุนศึกที่เข้มแข็งก็ต้องหลบไปสะสมทหารในที่อื่น รอเวลาสู้ใหม่ แต่ขุนศึกส่วนใหญ่มักเสียชีวิต ๑๕.ในที่สุด หลีช้วงก็ยึดเมืองหลวงได้ ช่องเจงฮ่องเต้ รวมถึงพระราชวงศ์ ส่วนใหญ่ ฆ่าตัวตาย ๑๖.เนื่องจากช่องเจงฮ่องเต้เป็นกษัตริย์ที่มีพระทัยดีงาม จริยาวัตรงาม จึงมีขุนนางเดิม นางกำนัลที่พยายามแก้แค้นแทนเป็นจำนวนมาก เช่นพยายามฆ่าหลีช้วง หรือ ขุนศึกคนอื่นๆ ตามความสามารถที่ตนเองพอทำได้ ก็พอฆ่าขุนศึกได้บางคน แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ถูกประหาร หรือ ฆ่าตัวตายหมด น่าสรรเสริญความจงรักภักดี จากคุณ : Jack (ไม้ทั่วไป) - [ 11 มี.ค. 49 20:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ส่งครั้งนี้ จะถึงตอนจบเลยครับ เชิญท่านที่สนใจอ่านต่อได้เลยครับ ๑๗.หลีช้วงไม่ควบคุมทหารและขุนศึกให้ดี ปล่อยให้ทำร้าย ปล้นประชาชน หลีงำเสียใจมาก แต่พยายามช่วยประชาชนเท่าที่ตนพอช่วยได้ ๑๘.เมื่อโงวซำกุ้ย รู้ว่าหลีช้วงยึดเมืองหลวงได้ ก็ตกใจ ตั้งใจจะยกทัพจากชายแดนมาปราบ แต่ก็เกรงว่าแมนจูจะบุกกระหนาบหลัง จึงทำจม.ถึงซุ่นตี้ แห่งแมนจู ว่า มีภารกิจต้องไปปราบกบฎ ขอฝากชายแดนด้วย และถ้าจำเป็นเช่นมีกองทัพอื่นจะเข้าตีเหม็ง หรือ หลีช้วงจะหนี ซุ่นตี้จะยกทัพเข้ามาในแผ่นดินเหม็งก็ได้ เพื่อคุมเชิงไม่ให้ประเทศอื่นมาทำร้ายเหม็ง  หรือกันไม่ให้หลีช้วงหนี ซึ่งซุ่นตี้ก็ตกลง ๑๙.เมื่อหลีช้วงรู้ว่า โงวซำกุ้ยยกทัพมาจากชายแดน ก็ตกใจ รวบรวมทรัพย์สินทั้งสิ้นเตรียมหนี และให้จัดทหารสู้ด้วย ก็สู้ไม่ค่อยได้ แพ้เป็นส่วนใหญ่ หลีช้วงพยายามหนี ส่วน ซุ่นตี้ได้ข่าวก็ยกทัพข้ามชายแดนเข้ามากันไม่ให้หลีช้วงหนี หลีช้วงก็ต้องไปสู้กับโงวซำกุ้ย ซึ่งก็สู้ไม่ได้ ต้องทิ้งเมืองหลวง หนีไปเรื่อย โงวซำกุ้ยก็ตามไปเรื่อยๆ เก็บทรัพย์สินของหลีช้วงได้ก็ส่งกลับมาเมืองหลวง ๒๐. เมื่อเมืองหลวงคือเมืองปักเกีย (ปักกิ่ง?)ขาดผู้ดูแล ประชาชนก็เดือดร้อนจากโจรผู้ร้าย ความอดยาก จึงมีประชาชจำนวนมากไปร้องขอให้ซุ่นตี้ยกทัพเข้ามาในเมืองหลวง เพื่อคอยจัดระเบียบการปกครองให้เรียบร้อย ซึ่งซุ่นตี้ก็เห็นถึงความทุกข์ยากเหล่านี้ จึงตอบตกลง และสามารถควบคุมสถานการณ์ให้เป็นปกติสุขได้ ประชาชนก็ดีใจ ให้อยู่รักษาเมืองต่อ ซุ่นตี้ก็เกรงข้อครหา ว่าจะมายึดเมือง จึงทำหนังสือแจ้งให้โงวซำกุ้ยทราบ โงวซำกุ้ยเห็นว่าซุ่นตี้ทำตัวเป็นประโยชน์แก่ประชาชน ก็เลยฝากให้รักษาเมืองหลวงแทนระยะหนึ่ง จนกว่าจะจับหลีช้วงได้ ๒๑.ในระหว่างนั้น ขุนศึกของซุ่นตี้ เห็นว่าคนแผ่นดินเหม็ง รักนายตนเอง ก็พยายามสร้างกระแสมวลชนให้ ประชาชนเรียกร้องให้ซุ่นตี้ ตั้งตัวเป็นฮ่องเต้ โดยให้ขุนนางและประชาชนตั้งแถวต้อนรับ และ กล่าวอัญเชิญขึ้นครองราชย์ ในที่สุด ซุ่นตี้แห่งแมนจู ก็ได้ครองแผ่นดินเหม็ง ทรงพระนามว่า ไทโจเกาฮ่องเต้ โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อ เนื่องจากอุปนิสัยที่ดี มีความสามารถ  มีลูกน้องที่ดี ช่วยสร้างสถานการณ์ให้ มีคู่แข่งที่ดีและเข้าใจในการกระทำของตนเอง เช่นโงวซำกุ้ย ๒๒.เมื่อโงวซำกุ้ย ทราบเรื่อง ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเห็นว่าประชาชนเป็นฝ่ายเรียกร้องเอง และ ซุ่นตี้เองก็ดูแลเมืองหลวงได้เรียบร้อย ๒๓.หลีช้วงทราบเรื่องการขึ้นครองราชย์ของซุ่นตี้ก็ไม่พอใจ ไม่เข้าใจว่า คนแมนจู มาเป็นฮ่องเต้จีน(เหม็ง)ได้อย่างไร โดยบ่นกับหลีงำว่า หลีช้วง “ซุ่นตี้ ก็เป็นฮวนต่างประเทศ เหตุใดขุนนางราษฎรจึงรักใคร่ หรือ จะมีความรู้วิชาการสิ่งใดดอกกระมัง ประหลาดใจนัก” หลีงำ “ ซุ่นตี้ จะมีวิชาความรู้วิชาความรู้สิ่งใดก็ไม่ปรากฏ แต่ที่คนนิยมนับถือ ก็เพราะเขาประพฤติความดี ตั้งอยู่ในยุติธรรม คนทั้งหลายเห็นว่าจะเป็นที่พึ่งได้ ก็ใคร่นิยมนับถือ อยู่เอง” ๒๔.ในที่สุด หลีช้วงกับพวกขุนศึกสำคัญ ก็ถูกโงวซำกุ้ย จับกุมตัวได้ทั้งหมด  จากการเป็นไส้ศึกของทหารหลีช้วงเอง แล้วให้นำครอบครัวชายหญิงของหลีช้วงและพวกทั้งหมด ๙๒๒ คน มาประหารต่อหน้าหลีช้วงและพวก (นโยบาย ตาต่อตาฟันต่อฟัน) และจับหลีช้วงและพวกขึ้นขาหยั่งประจาน ให้ทหารเอาหอกจี้แทงไปทีละน้อย  ให้เอาเกาทัณฑ์ยิงไม่ให้ถูกที่สำคัญ ทรมานให้สมกับที่ทำให้ประชาชนเดือดร้อน ทำอย่างนี้อยู่สามวัน ก็นำไปประหารต่อหน้ารูปช่องเจงฮ่องเต้และฮองเฮา ๒๕.ประชาชนเมืองเซียมไซแซ้ พากันยกโงวซำกุ้ยขึ้นเป็นง่ออ๋อง และ อยากให้เป็นฮ่องเต้ด้วย แต่โงวซำกุ้ย ก็อธิบายให้ประชาชนและทหารตนเองให้เข้าใจว่า ตนและซุ่นตี้ รู้จักนิสัยใจคอกันดี ซุ่นตี้ก็เป็นคนดี มีความสามารถดูแลรักษาเมืองหลวงได้ โงวซำกุ้ยเองก็ไม่ทะเยอทะยานจะเป็น ใหญ่  เดิมก็อยากให้ราชโอรสของช่องเจงฮ่องเต้ขึ้นเป็นฮ่องเต้แทน แต่ก็จนใจที่อายุยังน้อย  และประชาชนขุนนางในเมืองหลวงก็สนับสนุนซุ่นตี้ให้เป็นฮ่องเต้เอง ซุ่นตี้ไม่ได้เรียกร้องขอเป็น ฉะนั้นใคร จะเชื้อชาติใด ถ้าทำให้ประชาชนมีความสุขก็เป็นกษัตริย์จีนได้ ๒๖.ไทโจเกาฮ่องเต้ (ซุ่นตี้) แบ่งเขตการปกครองให้ง่ออ่อง(โงวซำกุ้ย) อย่างเหมาะสม ๒๗.แม้ว่าไทโจเกาฮ่องเต้ จะเป็นคนแมนจู แต่ก็มีความรู้ในภาษาจีน ประเพณี วัฒนธรรมของจีนดีมาก  เมื่อต้องมาครองแผ่นดินอื่น ก็ต้องพยายามจัดระเบียบการปกครองให้มีประสิทธิภาพ ๒๘.การจัดระเบียบเริ่มจากพยายามใช้คนที่มีอยู่แล้วให้เกิดประโยชน์สูงสุด เริ่มด้วยการศึกษาคนก่อนว่ามีความรู้ความสามารถอย่างไร เพื่อที่จะจัดสรรงานได้ถูกกับความสามารถ ๒๙.การศึกษาคนเริ่มต้นด้วย ๒๙.๑  มีการแบ่งขุนนางออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ คือ ข้าราชการในเมืองหลวง และกลุ่มเจ้าเมือง กลุ่มข้าราชการในเมืองหลวงแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม  กลุ่มที่หนึ่งรับราชการมาก่อนรัชกาลเทียนคีฮ่องเต้  กลุ่มที่สอง รับราชการในสมัย เทียนคีฮ่องเต้ และ ช่องเจงฮ่องเต้ก่อนหลีช้วงเป็นกบฏ (อันเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงเหม็งเป็นแผ่นดินอื่น)  กลุ่มที่สาม คือรับราชการตั้งแต่หลีช้วงเป็นกบฏ ๒๙.๒  ให้ขุนนางทั้งสามกลุ่ม เขียนประวัติตนเอง การเริ่มต้นเข้ารับราชการ ความสามารถที่มี  ผลงานที่เคยทำ ๒๙.๓  ตรวจสอบการเขียนตามข้อ ๒๙.๒ กับประวัติที่ทางราชการมีอยู่ ว่าถุกต้องตรงกันหรือไม่ ๒๙.๔ วิเคราะห์ข้าราชการทั้งสามกลุ่มคร่าวๆก่อนว่า แต่ละกลุ่มควรมีลักษณะเช่นไร เพื่อจัดลำดับกลุ่มที่ควรทำการสัมภาษณ์ก่อน คือคัดกลุ่มที่น่าจะสรุปผลได้ง่ายก่อน ไทโจเกาฮ่องเต้ ตั้งข้อสังเกตขุนนางกลุ่มที่สามคือเข้ารับราชการตั้งแต่หลีช้วงก่อกบฏว่า ทำไมถึงใจกล้านัก หรือว่ามีฝีมือในการรบ จึงเข้ามารับราชการในสมัยมีศึกสงคราม หรือ ว่าเป็นกลุ่มไส้ศึกที่หลีช้วงส่งเข้ามา ฉะนั้นกลุ่มนี้น่าจะก่อให้เกิดปัญหาในการทำงานได้ หากไม่รีบชำระสะสางให้เสร็จ จึงตัดสินใจสัมภาษณ์ขุนนางกลุ่มที่สามก่อน ๒๙.๔ พระองค์เรียกประชุมกลุ่มที่สาม  และสอบถาม เริ่มต้นจากเรื่องครอบครัว มาเป็นขุนนางเพราะอะไร  มีความรู้ความสามารถพิเศษอะไร หรือมีฝีมือในการรบ ขุนนางส่วนใหญ่ตอบคำถามเรื่องความสามารถไม่ค่อยได้ พระองค์ จึงจัดตั้งกรรมการสอบถามทีละคน ผลปรากฏว่ามีสามร้อยสิบสองคนรับสารภาพว่าเป็นพวกหลีช้วง จึงโปรดให้ถอดออกจากขุนนาง และ จับครอบครัว ทั้งหมดหนึ่งพันสองร้อยยี่สิบสองคน ส่งไปให้ง่ออ๋อง(โงวซำกุ้ย) พิจารณาโทษ ซึ่งง่ออ๋องก็สั่งประหารทั้งหมด เพราะเห็นว่าทำให้บ้านเมืองล่มสลาย ๒๙.๕ หลังจากนั้นจึงสัมภาษณ์ขุนนางกลุ่มที่สอง ซึ่งรับราชการในสมัยเทียนคีฮ่องเต้ และ ช่องเจงฮ่องเต้ ก่อนมีกบฏหลีช้วง ด้วยคำถามเดียวกัน พบว่ามี สองร้อยแปดสิบห้าคน เข้ารับราชการได้ด้วยการใช้เงินทองซื้อตำแหน่งแต่ก็ไม่ใช่พวกหลีช้วง จึงโปรดให้ตรวจสอบผลการทำงานที่เขียนกับประวัติทางราชการอีกครั้งหนึ่ง ถ้าพบว่ามีผลงานบ้างก็ให้อยู่ในตำแหน่งเดิม ถ้ามีผลงานมากก็เลื่อนตำแหน่งให้ ถ้าไม่มีผลงานอะไรเลยก็ให้ถอดออกจากตำแหน่ง ถ้าพบว่ามีการทำทุจริตก็ให้ถอดจากตำแหน่งและลงโทษด้วย ๒๙.๖ ส่วนขุนนางกลุ่มที่หนึ่ง ที่รับราชการมาก่อนสมัยเทียนคีฮ่องเต้ คือรับราชการมานานมาก พบว่าเข้ามารับราชการได้เพราะมีความสามารถจริงๆ ใครมีผลงานดีก็พระราชทานรางวัลให้ ใครอายุมากแล้ว อยากลาออกก็ได้ ก็ปรากฏว่าไม่มีผู้ใดลาออก เพราะเห็นว่าไทเกาฮ่องเต้เป็นผู้มีความสามารถ และเปี่ยมด้วยความยุติธรรม จึงอยากถวายการรับใช้ ๒๙.๗ ส่วนกลุ่มเจ้าเมืองนั้น เมืองที่ตั้งใจสู้รับกับกบฏและรักษาเมืองไว้ได้ โปรดให้เข้าเฝ้า สอบถามวิธีการทำงาน วิธีการต่อสู้ ทรงชมเชยและโปรดประทานรางวัลและเลื่อนยศเลื่อนตำแหน่งให้ ๓๐.นอกจากจะจัดระเบียบการปกครองแล้ว ยังส่งเสริมการศึกษา ด้วยการให้ขุนนาง ประชาชน หมั่นศึกษาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และอ่านหนังสือ เป็นประจำ โปรดให้จัดทำห้องสมุดชำระตำราต่างๆให้ประชาชนศึกษา เว้นแต่ตำราดูฤกษ์บนให้รู้การร้ายการดี(โหราศาสตร์?) ตำราดูชัยภูมิแผ่นดิน(ฮวงจุ้ย?) ตำราพิชัยสงคราม ให้เก็บไว้เฉพาะในวังหลวง เพราะทรงเห็นว่าตำราเหล่านี้หากอยู่กับคนดีก็ไม่เป็นไร ถ้าอยู่กับคนร้ายก็จะมีจิตใจฟุ้งซ่าน อยากทดลองวิชา ซึ่งอาจก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่บ้านเมืองได้ ๓๑.ไทโจเกาฮ่องเต้ ครองราชย์ย์อย่างมีทศพิธราชธรรม มีความสามารถในการปกครอง บ้านเมืองก็เป็นสุข จบเรื่อง. ขอขอบคุณทุกท่านที่กรุณาติดตามอ่านจนจบนะครับ และอย่างที่เรียนให้ทราบตั้งแต่ตอนต้น ยินดีรับคำชี้แนะทุกกรณีครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ จากคุณ : Jack (ไม้ทั่วไป) - [ 11 มี.ค. 49 20:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4183399/K4183399.html จากคุณ : Canossa - [ 13 มี.ค. 49 10:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณCanossa ครับ----ขอบคุณมากครับที่กรุณามาทำLink ให้ จากคุณ : Jack (ไม้ทั่วไป) - [ 13 มี.ค. 49 20:52:09 ]