ความคิดเห็นที่ 1 เข้ามารายแรก และขอถามว่า จะหาอ่านบ้างได้ที่ไหนครับ จากคุณ : no-trump (เข้ามาจอบ) - [ 7 ก.ค. 49 00:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วายุพัฒน์ แตกทัพไปอยู่เมืองเซ็น ท้าวกบิลละ เจ้าเมืองเซ็น  ให้เอาตัวนักโทษไปให้ยักษ์กิน ยักษ์กลัววายุพัฒน์ พอเวลาวายุพัฒน์ไปเที่ยวเล่น   กลับมาเห็นยักษ์กลัวยืนตัวแข็ง มันเข้าใกล้ได้กลิ่นก็สิ้นแรง  ล้มตะแคงคุกคลานซมซานไป ด้วยหน่อนาถชาติเชื้อผีเสื้อร้าย  ยักษ์ผีพรายเข็ดขามตามวิสัย เห็นซบหน้าวายุพัฒน์คิดขัดใจ  ฉวยเอาไม้ไล่ตีมันหนีตัว เสียงยักษ์ร้องก้องอึงเหมือนหนึ่งอูฐ   นอนกลิ้งทูดพูดไม่ออกเกลือกกลอกหัว มือประนมก้มกราบด้วยหลาบกลัว  พระจิกหัวยักษ์ลากกระชากมา จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 00:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สหายนำเอกสารถ่ายดำๆมาให้  เป็นพระอภัยมณี ของ ครูสมิท  จัดเป็นหนังสือเก่าที่หายากมาก อ่านแล้วตกใจ  เพราะไม่เคยเห็น  ไม่ได้เรียนวรรณคดีค่ะ อาจารย์หลายท่านคงเคยเห็นแล้ว ตามหาอยู่สองอาทิตย์  มีผู้แนะแนวให้ สหายก็ออกหาให้  เพราะทุกคนอยากทราบว่าเป็นงานอันเดียวที่ครูสมิทพิมพ์หรือไม่ เคยเขียนไว้ในกระทู้ เตียวเหลียง ต้นแบบของพระอภัย มีเพื่อนๆสนใจไต่ถาม  แต่ไม่สามารถหาคำตอบได้ในเวลานั้น จะโพสตอนสนุกๆมาให้อ่านนะคะ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 01:01:25 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 00:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฝ่ายนางผีเสื้อเนื้อเป็นหินสิ้นไฟธาตุ    เป็นปีศาจชาติยักษ์ยังรักหลาน สำแดงกายกรายมาหน้ากุมาร    จึงแจ้งการก่อนเก่าเล่าให้ฟัง อันตัวกูผู้เป็นย่าวายุพัฒน์    เอ็งอย่ามัดผูกยักษ์อย่ากักขัง จงกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงไว้ใช้กำลัง    ให้ตามหลังดั่งหนึ่งว่าเป็นข้าคน กูอยู่ด้วยช่วยเอ็งอย่าเกรงยักษ์    เรียกหลานรักไปที่ข้างหว่างถนน สอนประสิทธิฤทธิเดชให้เวทมนตร์    บอกแยบยลกลอุบายแล้วหายไปฯ วายุพัฒน์มัสการสงสารย่า    ชลนาแนวนองนั่งร้องไห้ แล้วกลืนกลั้นกันแสงคิดแข็งใจ    นึกจำได้เวทมนต์ดลวิชา ย่อ วายุพัฒน์พายักษ์เข้าเฝ้าท้าวกบิลละ ท้าวกบิลละยกนางศศิธรลูกสาวให้วายุพัฒน์ วายุพัฒน์รังเกียจรูปโฉมนางศศิธร(คนเมืองนี้หน้าตาเหมือนลิง/ แสนอักษร) วายุพัฒน์ให้แกะรูปนางผีเสื้อประดับยอดหมวกแล้วบวงสรวง ฝ่ายวายุพัฒน์จัดแก้วแววสว่าง    แกะรูปนางผีเสื้อเหมือนเมื่อเห็น ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนนางเหมือนอย่างเป็น    ไว้ยอดเช่นชื่อวัปะหามาลาทรง แม้นแปลเป็นคำไทยพวกไพร่พลอด    ว่าไว้ตามยอดหมวกตามความประสงค์ ตั้งเครื่องปวงสรวงย่าเชิญมาลง    สิงรูปทรงจงประจำให้สำราญ ฝ่ายผีเสื้อเมื่อเขาบวงสรวงก็รู้    มาสิงสู่ยอดมาลารักษาหลาน ถึงเวลาวายุพัฒน์มัสการ    ก็บันดาลดั่งหนึ่งเช่นเป็นมนุษย์ ดูพรายพริ้มยิ้มแย้มแจ่มกระจ่าง    เหมือนเยื้องย่างอยู่ที่หินกระสินธุ์สมุทร เป็นเงางอกออกด้วยจิตฤทธิรุทร    ยังไม่สุดสิ้นอายุอสุริน แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 00:44:05 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 00:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับคุณแสนอักษร มาปูเสื่อ วางจานติ่มซำ รินน้ำชา รออ่านต่อครับ จากคุณ : Jack (ไม้ทั่วไป) - [ 7 ก.ค. 49 08:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่าคุณ Jack มีเอกสาร   The Journal of the Royal Institute of Thailand   ของ  ภาคีสมาชิก สำนักศิลปกรรม  อาจารย์ชลดา  เรืองรักษ์ลิขิต   อ่านประกอบ  กดเอามาจากเว็บเจ้าค่ะ  ใส่ชื่อพระอภัยมณี แล้วก็ได้มา เรื่อง  พระอภัยมณี   มณีแห่งวรรณคดีไทย สาธุ อาจารย์ชลดา  เจ้าค่ะ   ลึกซึ้งและครอบคลุมอย่างยิ่ง มีตอนน่าคิดหลายตอน อาจารย์ไปบรรยายที่ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา  นครปฐม  เมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๘ ท่านเล่าว่า  สินสมุทรพาพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทร คล้ายกับเหตุการณ์ในเรื่อง  ปทกุสลมาณชาดก  นางยักขินีหน้าม้าจับพราหมณ์หนุ่มมาเป็นสามี ถ้าได้กลับเป็นนักศึกษา แล้วมีคนมากระตุ้นความสนใจอย่างนี้  คงรักวรรณคดียิ่งกว่านี้เป็นแน่ ขออภัยท่านผู้รู้ทั้งหลาย   ขอมาเล่าเรื่องในฐานะ นักอ่าน ที่ไปเจอเรื่องสนุกโดยไม่คิดฝัน แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 09:03:31 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 08:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จับเรื่องที่ นางผีเสื้อสมุทร นะคะ   ไม่งั้นคนเล่า หลงทาง พระมังคลา และ บาดหลวงใช้เรือไปส่งข่าว วลายุดา  วายุพัฒน์ และ หัสกัน สุริยันสอนวายุพัฒน์ไม่ให้สู้พ่อแม่ ฝ่ายท่านครูผู้ถือศีลซื่อสัตย์     จึ่งทัดทานหน่อนาถเหมือนมาดหมาย ผลาญแม่พ่อทรชนไม่พ้นอาย     ถึงตัวตายแล้วชื่อคงลือชา บาทหลวงเฒ่าเจ้าโมโหทำโอหัง     สอนให้มังคลาคิดผิดหนักหนา เจ้าก็สงสารกับมารดา     เสียลังกาก็เหมือนสูญประยูรวงศ์ ถึงไปด้วยช่วยสมทบอย่ารบพุ่ง     ถ้าได้กรุงสมจิตคิดประสงค์ อย่าสังหารผลาญเหล่าพวกเผ่าพงศ์     รับแต่องค์มารดามาธานี ฝ่ายพ่อเจ้าเขาบำรุงกรุงผลึก     จะทำศึกกันไปอีกจงหลีกหนี ช่วยแม่พ่อต่อไปจะได้ดี     อย่าถือที่ทรยศไม่งดงามฯ วายุพัฒน์ตรัสตอบว่าชอบอยู่     เดิมไม่รู้บุญบาปจึ่งหยาบหยาม เชิญไปด้วยช่วยแนะนำจะทำตาม     ให้ได้ความชอบชิดข้างบิตุรงค์..... วายุพัฒน์ยกทัพเรือ วลายุดา  วายุพัฒน์ หัสกัน  รู้สำนึกความผิด   ลอบส่งสารถึงรำภาสะหรี  ยุพาผกา  และสุลาลีวัน บาทหลวงเตรียมรบ วายุพัฒน์ใช้ยักษ์ลักพระขรรค์จากพระมังคลา วายุพัฒน์นัดดาเข้ามาเฝ้า     ทั้งเย็นเช้าเข้าไปหาเห็นอาเฉย ดูท่วงทีมิได้ไว้พระทัยเลย     ไม่เหมือนเคยคิดแค้นด้วยแสนอาย เข้าในห้องตรองตรึกฝึกไอ้ยักษ์     Mungหาญหักลักให้ได้ดังใจหมาย ฝ่ายยักษ์ใหญ่ไปดูเห็นแยบคาย     พอเบี่ยงบ่ายฝ่ายพระมังคลา .......................... ............................... ไอ้ยักษ์มองจ้องจะจับขยับคอย     เห็นเดินคล้อยโถมกระหวัดรวบรัดกาย กระชากฉุดยุดแย่งพระแสงขรรค์     หักสร้อยพันผูกขาดเหมือนมาดหมาย ชูพระขรรค์ไล่ฟันพวกไพร่นาย     ต่างวุ่นวายพรูวิ่งเข้าชิงยักษ์ มันฟันไฟไหม้พลุ่งกระทุ้งถีบ     จับตัวบีบบี้แบนขาแขนหัก ต่างล้มตายนายไพร่ไส้ทะลัก     แล้วไอ้ยักษ์วิ่งมาเข้าหานาย จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 09:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาติดตามอย่างจดจ่อค่ะ  ^___^ คุณแสนอักษร คะ  กลอนวรรคที่ แกะสลักรูปนางผีเสื้อสมุทรไว้ที่ยอดหมวก ..............                (ว่าไว้ตามยอดหมวกตามความประสงค์) คำว่า"ตาม" คำแรกมันฟังดูเกินๆนะคะ  สำนวนมันแปลกไปอย่างรู้สึกได้เลย รอติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : ข้าวมดริ้น - [ 7 ก.ค. 49 11:25:47 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เสนอแบบ ไทม์ลายน์ นะคะ คุณข้าวมดริ้น(ชื่อเพราะและมีความหมายที่สุดเท่าที่เห็นมา) พ.ศ. ๒๓๗๘  พระองค์เจ้าลักขณานุคุณ  สิ้นพระชนม์ เจ้าฟ้ากุณฑล ชะรอยจะขัดเคือง สุนทรภู่อยู่ สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยาปราบปรปักษ์   สงสารและประทานเงินเกื้อหนุนเสมอ สุนทรภู่แต่งมา ๘๙ เล่มสมุดไทย  หมายจะจบเพียงพระอภัยออกบวช กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ  ได้ทรง หนังสือพระอภัยมณี ของ พระองค์เจ้าลักขณานุคุณ พระอนุชาร่วมเจ้าจอมมารดา   จึงให้สุนทรภู่แต่งถวายเดือนละเล่ม ท่านจะทรง(อ่าน) ท่านผู้รู้นับไว้แล้วว่า  ปาเข้าไปสามปีกว่าๆ  ที่ ยืด เรื่อง ท่านทั้งปวงพิจารณาแล้วว่าสำนวนไม่ใช่ของสุนทรภู่คนเดียว ตอนนั้นสุนทรภู่ยังแต่งเรื่องสิงหไกรภพถวายด้วย ทางการ(คงเป็นกรมศิลปมั๊ง)  เลยไม่พิมพ์ตอนนี้ไงคะ  กลายเป็น นิทานต่อจากคำกลอน อิฉันค้นคว้าเรื่อง ซามูเอล โจนส์ สมิท อยู่  ก็เลย บีบบังคับสหายทั้งปวงให้ออกไล่ล่า  ต้นฉบับตอนนี้ ไปปรึกษากับร้านหนังสือเก่า ที่เก่าๆ  ก็โดนหัวเราะเยาะมา ว่าไม่มีหรอก สามก๊กครูสมิทก็โดนโห่มาแล้ว  ว่าไม่มี ปรึกษากับร้านหนังสือเก่า  รุ่นใหม่   ปรากฏว่าได้รับเสียงสนับสนุนมากมาย เพราะว่างงานทางปัญญากันอยู่ทั้งนั้น เรื่องขัดแย้งต่อสู้ป้องกันซ้ำเติมนั้น  สหายทั้งปวงถนัดมาแต่อ้อนแต่ออก อิฉันสงสัยว่า  สุนทรภู่ ให้พระอินทร์ตัดหางนางเงือกแบบใด ใช้พระขรรค์สับ  แล้วเท้าและขา โผล่มายังไง เสกแบบเป่าพ้วงๆ หรือให้ดื่มยา  แบบ เงือกน้อยไงคะ อย่างไรก็ตาม(เขียนแบบเรียงความอังกฤษ...)  สุนทรภู่เป็นบ.ก.ต้นฉบับแน่   และให้ใช้ชื่อท่านด้วย อิอิ....ประชากรนักอ่าน  เป็นผู้ตัดสินค่ะ อิฉันโพสอย่างเดียวนะคะ   ต่อตอนยังสับสนอยู่เลย รับรองสนุก.....มาก แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 22:05:51 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 13:48:58 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 13:47:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ทัพลังกา  ทัพผลึก  รบทัพพระมังคลา วลายุดา  วายุพัฒน์  หัสกัน  เฝ้าศรีสุวรรณ ทั้งหมดไปเฝ้าพระอภัยที่เขาสิงคุตร ทัพพระมังคลาถึงลังกา ศรีสุวรรณสั่งป้องกัน พระมังคลากับบาดหลวงแตกทัพไปถึงเกาะกาวิน ไปเมืองโรมวิสัย บาดหลวงสอนศาสนาตามเมืองต่างๆ สุดสาครแจ้งข่าวศึก หกกบัตริย์ยกทัพมาช่วยเมืองลังกาทำศึก บาทหลวงเสกหญ้าเป็นหุ่นยนต์ทูตพระเยซูมาห้ามศึก วลายุพัฒน์ทำลายหุ่นยนต์ สินสมุทกับวายุพัฒน์ออกรับทัพบาดหลวงถูกยาเมาสลบ นางผีเสื้อสมุทรมาบอกวิธีแก้ไข สินสมุท   เชิญวิญญาณนางผีเสื้อมารดาเข้าสู่ศาล นางผีเสื้อปฏิเสธ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 14:07:24 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 14:06:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จะกล่าวถึงผีย่าวายุพัฒน์     เขาเคยจัดของเซ่นเป็นนิสัย ถ้วนกำหนดเจ็ดวันเข้าทันใด     ก็เคยไปรับประทานของหวานคาว แล้วแลรอบขอบเขตประเทศสถาน     ปิศาจมารรีบมาแต่ฟ้าขาว ถึงนิเวศน์เขตแคว้นในแดนดาว     อันเรื่องราวแจ้งใจเหมือนได้ยิน บุราณว่าหูผีจมูกมด     มันรู้หมดอย่างที่ในใจถวิล การที่ในลังการ์ทั้งธานินทร์     ก็รู้สิ้นรีบไปมิได้นาน เหมือนลมปลิวฉิวถึงมิทันช้า     เห็นเมายาเข้าจมูกทั้งลูกหลาน แม้นมิเข้าคนทรงให้วงศ์วาน     มันแจ้งการจะไม่แก้ที่แพ้ยา แม้นถ้วนถึงเจ็ดทิวาตาจะบอด     ไหนจะรอดชีวังคงสังขาร์ แล้วทำเป็นลมระดมมา     พัดพลับพลาแทบจะเอนระเนนลง เสียงฮือฮือเป็นพยุระบุระบัด     กระพือพัดป่าไม้ไพรระหง ประเดี๋ยวใจเป็นเงาเข้าคนทรง     ที่ลมวงเวียนไปก็หายพลัน อ้ายคนดีผีเข้าก็สั่นหรับ     นัยน์ตาหลับเคลิ้มไปเหมือนใฝ่ฝัน แล้วจึงว่าฮ้าเฮ้ยเจ้าพวกเผ่าพันธุ์     ไม่แก้กันก็จะตายวายชีวง Kuนี้หรือคือแม่สินสมุท     จะม้วยมุดอย่าไว้ใจอย่าใหลหลง เร่งแก้ไขเสียให้หมดจะปลดปลง     จึงจะคงชีวาไปธานีฯ จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 14:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฝ่ายพระจอมนัครินทร์ปิ่นกษัตริย์     โองการตรัสปลอบประโลมนางโฉมศรี พี่นี้หรือคือผีเสื้ออยู่วารี     ซึ่งเป็นพี่สะใภ้ข้าอย่าอาดูร มิได้เห็นเป็นเพียงพระเชษฐา     กับหลานยาว่าลับล่วงดับสูญ แต่ครั้งนี้พี่จงช่วยอนุกูล     อย่าให้สูญชีวันถึงบรรลัยฯ จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 14:30:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ว่าจะปู่เสื่อ ทานติ่มซำ ซดน้ำชาเพื่อจะได้ลิ้มรสวรรณคดีต่อ มีเหตุต้องยกเลิกกลางคัน แต่กลับมาอ่านคุ้มครับ ที่ได้อ่านรวดเดียว ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป จะรออ่านต่อนะครับ จากคุณ : Jack (ไม้ทั่วไป) - [ 7 ก.ค. 49 18:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นางปีศาจชาติเชื้อผีเสื้อสมุทร     จึงยั้งหยุดเล่าแจ้งแถลงไข ออกจากคนทรงพลันด้วยทันใด     สำแดงให้เห็นกายทั้งใหญ่โต ทั้งเขี้ยวยาวราวกับศอกตากลอกกลับ     เหมือนหนึ่งกลับยังเป็นเที่ยวเผ่นโผ ในกระสินธุ์ถิ่นชลาสาคโร     ช่างใหญ่โตเต็มประดาดูน่ากลัว แล้วสำแดงแปลงเป็นรูปนิมิต     ไว้จริตโดยทำนองให้น้องผัว ดูให้เห็นจำแลงเมื่อแปลงตัว     งามยังชั่ววงศ์พักตร์ลักขณา ศรีสุวรรณดูนางไม่วางเนตร     ช่างวิเศษเพราพริ้งยิ่งหนักหนา แล้วนางผีปีศาจบอกชาติยา     เอาธาราหวานแก้ที่แปรปรวน คือตัวขัณฑสกรนั้นถอนพิษ     ให้ดวงจิตอิ่มเอมเกษมสรวล เร่งไปแก้กันอย่าช้าเวลาจวน     พอลมหวลหายวับไปกับตาฯ ศรีสุวรรณก็ละลายขัณฑสกรใส่อ่างน้ำใหญ่  แล้วใส่จอกทองป้อน สินสมุทและ วลายุพักตร์ ทั้งสองเมื่อฟื้นขึ้นมาก็ กราบขอบพระทัยศรีสุวรรณ ปางพระองค์ศรีสุวรรณวงศ์พงษ์กบัตริย์     โองการตรัสเล่าพลันด้วยหรรษา อาก็สิ้นความรู้สิ้นครูบา     ท่านจักราเล่าก็จนจะพ้นตรอง นี่หากพี่ผีเสื้อมารดาเจ้า     มาวิ่งเข้าแจ้งกลที่หม่นหมอง บอกให้แก้ยาเมาเอามาลอง     เจ้าทั้งสองจึงดำรงคงชีวัง สินสมุททราบว่ามารดาช่วย     พลางรื่นรวยสมจิตที่คิดหวัง กันแสงพลางฝืนองค์ทรงกำลัง    สั่งให้ตั้งเป็นศาลเชิญมารดา .................... ........................ พวกที่ทำศาลเสร็จตั้งเป็ดไก่     ทั้งเหล้าไข่สิ่งของต้องประสงค์ แล้วให้เรียกพวกพลเป็นคนทรง     มานั่งตรงหน้าศาลฉันสังเวย แล้วเรียกพวกที่เดินเชิญผีเสื้อ     ทั้งไก่เนื้อเชิญมาลงจงเสวย ข้าแต่งตั้งรับรองของที่เคย     มาสังเวยให้สบายเจ้านายเราฯ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 49 00:48:42 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 20:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จะกล่าวถึงอสุรีนางปีศาจ     เขาประกาศนึกอยากออกจากเขา ประเดี๋ยวหนึ่งถึงตรงเข้าทรงเอา     สั่นเทาเทาหลับตาแล้วว่าไป ร้องเรียกมาว่ากระไรจะไถ่ถาม     หรือมีความเคืองเข็ญเป็นไฉน จงบอกเล่าไปแก่เราให้เข้าใจ     ตามที่ในEngประสงค์จำนงปองฯ สินสมุทกราบกรานสงสารแม่    ให้ท้อแท้เศร้าในพระทัยหมอง แล้วจึ่งว่าข้าประสงค์จำนงปอง     จะฉลองพระคุณกรุณา ขอเชิญบาทมาตุรงค์มาทรงศาล     ที่เชิงชานหาดนี้ดีนักหนา จะได้ช่วยคุ้มภัยสิ่งใดมา     ขอจงปรานีบุตรสุดอาวรณ์ฯ จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 20:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนสุดท้ายสำหรับเล่มสาม  ตั้งแต่ตอน ๖๕ -๑๐๐ นางปีศาจว่า Ku อยู่ไม่ได้     ด้วยมิใช่ปู่เจ้าเขาสิงขร จะมาอยู่เมืองบ้านชานนคร     ใช่สิงขรเทเวศป้องเขตคัน กำเนิด Ku อยู่ถ้ำที่ต่ำใต้     เพราะมิใช่ท้าวพระยาที่อาสัญ จะมาสิงอยู่ที่ศาลกินหวานมัน    ชั่วกัปกัลป์อยู่ดำรงคงแผ่นดิน แม้มีทุกข์ขุกเข็ญเหมือนเช่นนี้     จงเร่งตีโทนให้ดังอย่างถวิล จะมาช่วยทุกขาที่ราคิน     กว่าจะภิญโญยงคงชีวัง แล้วรับเครื่องที่เซ่นเช่นกับผี     เอารสที่วางไว้น้ำใจหวัง ครั้นอิ่มหนำพร่ำว่าด้วยวาจัง     จะนอนนั่งกินอยู่คอยดูแล ........................................ ............................... นางร้องว่าแม่จะลาไปก่อนแล้ว     แม้นลูกแก้วอยู่ที่นี่อย่าผลีผลาม จงจำคำมารดาอย่าอ่อนความ     ให้ต้องตามบทเบื้องเรื่องบุราณ ((โ ป ร ด สั ง เ ก ต ก ล อ น ต่ อ ไ ป)) ชาติฝรั่งอังกฤษมันบิดเบี้ยว     จะขับเคี่ยวเชิงวิวาทอย่าอาจหาญ รักษาตัวไว้ให้มั่นในสันดาน     แม้นเกิดการแล้วคิดถึงจึ่งจะมา แล้วคนทรงล้มหงายตัวหายสั่น     เหมือนหนึ่งฝันมิได้แจ้งแห่งภาษา ฝ่ายพระจอมรมจักรนัครา     ให้ตรวจตราพลขันธ์ไว้มั่นคงฯ สาธุบรรณาธิการต้นฉบับ สุนทรภู่ ชาติฝรั่งอังกฤษมันบิดเบี้ยวนี่  สุนทรภู่แต่งเองแน่นอน สหายทั้งปวงอ่านดังๆ  ถ้าไม่ลงตัวก็ปรับวลีเล็กๆน้อยๆ นำมาฝากด้วยไมตรี จากนักอ่าน ถึงนักอ่าน ผู้ใหญ่ชี้ให้เห็นตอนชมป่าและกระแหนะกระแหนผู้หญิงที่สำนวนดีมาก เดี๋ยวหาเจอจะนำมาโพสนะคะ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 21:23:46 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 21:09:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "แล้วสำแดงแปลงเป็นรูปนิมิต     ไว้จริตโดยทำนองให้น้องผัว ดูให้เห็นจำแลงเมื่อแปลงตัว     งามยังชั่ววงศ์พักตร์ลักขณา" แหม..จะชมให้เต็มที่หน่อยก็ไมได้   "งามยังชั่ว" เนี่ยนะ   นางใดได้รับคำชมอย่างนี้  จะยิ้มหรือร้องไห้ดีคะนี่   อ่านแล้วสงสารนางผีเสื้อค่ะ  แม่ จะเป็นยักษ์เป็นมาร ก็รักลูกหลาน คุณแสนอักษร เหนื่อยไหมคะเนื้อหาเยอะอย่างนี้  ไปเรื่อยๆก็ได้ค่ะ จากคุณ : ข้าวมดริ้น - [ 7 ก.ค. 49 22:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อิอิ   อ่านทั้งคืน  สองเล่มรวดเลยค่ะ ที่ถ่ายเอกสารมา  ทะแม่งๆ เหมือนกันค่ะ เห็นปั๊ป  วูบทั้งร่าง  เพราะไม่เคยเห็น สองเล่มหลังนี้ ไม่มีกลอนสอนใจที่ดีๆ  หรือบทพิศวาสเพียงขาดใจ คุณข้าวฯคะ  เอกสารตัวเขียนนี่อ่านยากนะคะ  สมัยก่อนต่างคนต่างลอก  อาจจะไม่ตรงกันเพราะตกหล่นหรือวรรคตอนผิด เวลาพิมพ์ต้องชำระต้นฉบับ  คือนำมาเทียบกัน ในวงนักอ่านต้องเอื้อเฟื้อกันค่ะ    ใครเจออะไรที่ทราบว่าใครอยากได้ก็ควรให้ไป(ถ้าเราไม่เก็บนะคะ) ถ้าเราหวงไว้  ความรู้ก็ขาดตอน  และสูญ น่าเสียใจมาก คุณข้าวอยากฟังเรื่องเกี่ยวกับใครในพระอภัยมณีล่ะคะ สุดสาครยังแวะไปดูชีเปลือยเลยค่ะ  กำลังต้มปูกิน อิอิ....อีกวันสองวันมาใหม่นะคะ ขอบคุณที่แวะมาคุย แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 23:38:57 จากคุณ : แสนอักษร - [ 7 ก.ค. 49 22:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตามอ่านรอบดึกครับ จากคุณ : Jack (ไม้ทั่วไป) - [ 7 ก.ค. 49 23:49:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มายกธงเชียร์ ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะไปช่วยพิมพ์ จากคุณ : AntiSpam - [ 8 ก.ค. 49 00:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาเหมียนกัลล์ เอากลอยาวมาช่วยเชียร์ จากคุณ : * - [ 8 ก.ค. 49 21:53:41 A:58.9.191.9 X: TicketID:105682 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีครับ ท่านพี่แสนอักษร ช่วยเชียร์ด้วยเหมือนกัน ตามอ่านอยู่ครับ จากคุณ : นักอ่านชั้นอะ - [ วันอาสาฬหบูชา 13:03:57 A:150.245.115.189 X:192.232.69.4 TicketID:027308 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีค่ะ  ท่านนักอ่านชั้นอะ  ลอง ไทม์ โน ซี   อิอิ ขอบคุณค่ะที่แวะมา  อิฉันอยู่แถวนี้ แถวโน้นก็ไป เข้าใจว่าตัวเองจะเป็นนักอ่านชั้น เฮ้ย   คือว่าทุกท่านทักว่า เฮ้ย  มะเคยได้ยิน คุณ *-  และ  คุณ AntiSpam  สวัสดีค่ะ ยังมีเรื่องสนุกๆ เบื้องหลัง พระอภัยมณี  อีกหลายเรื่อง คงจะได้นำมาฝากในโอกาสต่อไป กลอนเคาะแคะผู้หญิงก็มี(ตอนที่ ๑๒๐  หน้า ๘๖๖) ฝูงชะนีเหนี่ยวไม้โดดไปมา     ห้อยพฤกษาโยนตัวเรียกผัวโวย ชาติชะนีนี้หนามันฆ่ามิตร     เพราะสองจิตจิตสองจึงต้องโหย อำมเรศสาบซ้ำระกำโกย     ต้องดิ้นโดยเชยค่างเที่ยวครางครวญ เหมือนหญิงกากปากหวานสันดานหยาบ     ไม่กลัวบาปจิตนิยมเมื่อลมหวน คล้ายชะนีที่ไม้พิไรครวญ     ต้องรัญจวนโหยหาเรียกสามี คุณ ธนิต  อยู่โพธิ์ ท่านชมไว้ใน พ.ศ. ๒๕๐๗  ว่า พรรณนาได้ไพเราะ จากคุณ : แสนอักษร - [ วันอาสาฬหบูชา 17:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนที่ ๖๙   พระอภัยมณีเยี่ยมศพนางมณฑา นางมณฑาเมืองผลึกสวรรคต สินสมุทส่งสารแจ้งข่าวไปลงกา พระอภัยมณี นางสุวรณมาลี  และนางละเวงวัณฬาไปเมืองผลึก เรือพระอภัยมณีถูกคลื่นซัดไปถึงเกาะกัลปังหา พระอภัยมณีเป่าปี่ห้ามปลาไม่ให้หนุนเรือ                                            จึ่งหยิบปี่เป่าเสียงสำเนียงดัง ฝูงปลาใหญ่ได้ยินลืมกินเหยื่อ     ที่หนุนเรือเคลื่อนคล้อยกลับถอยหลัง ขึ้นลอยล่องฟ่องฟูเงี่ยหูฟัง     วิเวกวังเวงแว่วแจ้วจับใจ เสียงฉอดฉ่ำร่ำว่าเทพารักษ์     ซึ่งสำนักเนินผาชลาไหล ขอเชิญช่วยด้วยเถิดพระเลิศไกร     ให้พ้นภัยฝูงปลาในวารี แล้วเป่าบวงสรวงถวายฉุยฉายเอ๋ย     เชิญชมเชยจันทร์จรัสรัศมี ดารากรร่อนเร่ในเมฆี     จะช่วยชี้ชมดาวสาวสาวเอย ไม่มีคู่อยู่เดียวเปล่าเปลี่ยวอก     ไม่เหมือนกกกอดพระทองนะน้องเอ๋ย จะชมอื่นคืนกลับลิบลับเลย     ไม่เหมือนเชยโฉมน้องประคองเคียง เสนาะดังวังเวงเป็นเพลงพลอด     เสียงฉอดฉอดเฉื่อยฉ่ำด้วยน้ำเสียง ก้องกังวาลหวานแว่วแจ้วจำเรียง     ส่งสำเนียงนิ้วเอกวังเวกใจฯ จากคุณ : แสนอักษร - [ วันอาสาฬหบูชา 18:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาอ่านค่ะ ปล.  อยากได้เรื่องพระอภัยมณีแบบร้อยกรองฉบับเต็มนี่พอจะหาจากที่ไหนได้บ้างคะ จากคุณ : ende - [ 22 ก.ค. 49 01:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นฉบับร้อยกรองที่แพร่แล้วน่าอ่านที่สุด จากคุณ : ลูกหนอน. - [ 15 ก.พ. 50 01:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เคยอ่านคอลัมน์นี้ในนิตยสารอ่าน "อ่านพระอภัยมณี : สงสัยพระอภัยกับนางเงือก “นั่น” กันอย่างไร ?" เค้าวิเคราะห์ว่านางเงือกในพระอภัยควรจะเป้นรูปแบบใด “เห็นฝูงเงือกเกลือกกลิ้งมากลางชล          คิดว่าคนมีหางเหมือนอย่างปลา” กับ “แล้วนางยักษ์หักขาฉีกสองแขน    ไม่หายแค้นฉีกกินสิ้นทั้งคู่” เค้าเลยวิเคราะห์กันว่านางเงือกคือคนเราดีๆนี่แหละครับ เพียงแต่มีหางปลางอกออกมาแค่นั้น ไม่ใช่ครึ่งคนครึ่งเงือกอย่างที่เราเข้าใจกัน เพราะถ้าเป้นแบบนั้นจริง พระอินทร์ก็ตัดหางเงือกให้ได้ง่ายๆ ไม่ต้องต่อขาเพิ่มด้วยนะ ปล. เดี๋ยวจะค้นวารสารอ่านเล่มนั้นมาดูอีกที http://readjournal.org/read-journal/vol-3-no-3-aril-september-2011/pramin11/ จากคุณ : akitazu - [ 4 ก.ย. 55 17:10:51 ]