เป็นหนังสือที่น่าอ่านและน่าเก็บรักษาเป็นอย่างยิ่ง  มี
- ประมวลภาพในหลวงของปวงเรา  มีประมวลภาพเก่าแก่ของ ในหลวง ตั้งแต่ทรงพระเยาว์
- ครั้งหนึ่งในชีวิตของสามัญชน  ถ่ายทอดประสบการณ์  ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ไม่อาจลืมเลือนของเหล่าสามัญชนที่ได้เข้าเฝ้าฯ ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาท
     เรื่องที่ 1 ก่อนวันฟ้าใส  ที่ชุมพร  โดยพัฒน์ชญา ศรีวัฒนกุล  ซึ่งเป็นเรื่องเล่าของ คุณเฉลิมเกียรติ คงวิเชียรรัตน์  นายช่างชลประทาน  

ขออนุญาต คัดลอกบทความบางส่วน จากเรื่อง ก่อนวันฟ้าใส  ที่ชุมพร  มาให้อ่านกัน

เฉลิมเกียรติ คงวิเชียรรัตน์  นายช่างชลประทาน รำลึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อราว เดือน ก.ย. 2540  
“คุณดิสธรแจ้งว่า ในหลวงทรงห่วงชาวชุมพรอย่างยิ่ง และจากที่ทรงศึกษาข้อมูลในพื้นที่ ทั้งจากการสำรวจภาคพื้นดิน และทางอากาศ ทำให้พอจะเห็นภาพรวม  ซึ่งผมก็ได้ถวายรายงานว่า การผันน้ำจากคลองท่าตะเภาต้องขุดคลองหัววังพนังตักระยะทาง 8 กม.  ขณะนี้กรมชลประทานดำเนินการอยู่แต่ยังไม่แล้วเสร็จ  ยังขาดระยะทางอยู่อีก 1,460 เมตร”
ระยะทางกิโลเมตรเศษที่มีความสำคัญยิ่ง  เนื่องจากจะเป็นการเชื่อมบรรจบให้การระบาบน้ำสู่ทะเลสามารถเกิดขึ้นได้อย่างสมบูรณ์ และน้ำป่าก็จะไม่ทะลักเข้าตัวเมือง
“เราติดขัดเรื่องงบประมาณ ต้องระดมเครื่องจักรกลหนักเข้ามาปฏิบัติงานมากกว่า 20 คัน แต่ดูทุกอย่างดูเหมือนจะสะดุด ผมก็ได้รับแจ้งว่า พระองค์ท่านมีรับสั่งให้นำเงินของมูลนิธิชัยพัฒนา 18 ล้านมาดำเนินการ  ”
เมื่องบประมาณที่มาจากโครงการในพระองค์มาถึง  การทำงานอย่างรีบเร่งก็เกิดขึ้นท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างหนักตลอดระยะเดือนเศษนั้น
กรำโคลน ขุดร่องน้ำ การทำงานอย่างตรากตรำตลอดช่วงเวลานั้นของเจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายในที่สุดก็เหลือระยะทางอีกไม่มากที่จะทำให้คลองผันน้ำที่ขุดใหม่มาบรรจบกันเสียที
“ดูเหมือนวันนั้นจะเป็นช่วงปลายเดือนตุลาคมแล้ว มีโทรศัพท์มาถึงขณะที่ผมกำลังทานข้าวที่บ้านพักปรากฏว่าคุณดิสธรซึ่งได้กลับไปเข้าเฝ้าฯ ที่วังไกลกังวล ได้แจ้งว่า

              พระองค์ท่านมีรับสั่งว่าคืนนี้จะต้องขุดคลองจุดที่ยังค้างอยู่ให้ทะลุถึงกันให้ได้

ตัวนายช่างเฉลิมเกียรติเองมิได้ตระหนักว่า เหตุใดพระองค์จึงทรงมีพระบัญชาให้ดำเนินให้แล้วเสร็จในคืนนั้น  ขณะเดียวกันยังได้มีรับสั่งให้คุณดิสธรเร่งเดินทางมาพบ และกำชับให้ดูระดับน้ำในคลอง   ซึ่งยังไม่มีเค้าว่าจะเอ่อสูงขึ้น
“ผมตกใจว่าจุดที่จะต้องขุดเป็นถนนเป็นทางสัญจรของชาวบ้าน  การขุดให้น้ำไหลผ่านจะเกิดผลกระทบอย่างมาก ถ้าจะทำต้องประสานหลายฝ่าย  แต่ก็ได้รับแจ้งว่าทางวังได้ประสานกับศูนย์ราชการเขาไว้เรียบร้อยแล้ว  สิ่งที่ต้องทำก็คือเร่งขุดให้ทะลุให้ได้ในคืนนั้น”
“ต้องขุดคืนนี้เลย”  กระแสรับสั่งของพระองค์ท่านที่ทำให้รถจักรกลหนักทุกคัน  แรงงานทั้งหมดเท่าที่มีออกไปทำงานกลางฝนพรำ ตั้งแต่หัวค่ำจนรุ่งเช้า
“ทำงานกันจนสว่างคาตา ผมเองทำงานมาตลอด ยืนๆ อยู่มันวูบหลับไปทั้งที่ยืนอยู่ หัวหน้าต้องมาตบปลุกให้ตื่น ทำคนทำงานหนักตามพระบัญชา  ทางวังเองก็ประสานอย่างใกล้ชิด ไม่ทอดทิ้ง การทำงานเที่ยวนั้นไม่มีใครเลย  แม้แต่ฝ่ายชลประทานเอง เข้าใจว่าเหตุใดจะเร่งรัดขนาดนั้น  เพราะไม่มีวี่แวว่าน้ำจะมา”
แต่หลังจากขุดคลองเชื่อมทะลุถึงกันในวันสิ้นเดือน ต.ค. อีกเพียง  3 วัน คือวันที่ 3 พ.ย. 2540 พายุลินดาก็พัดขึ้นฝั่ง  โดยเบี่ยงจากจังหวัดชุมพรไปยังจังหวัดเพชรบุรี และประจวบคีรีขันธ์ ทำให้พื้นที่นั้นเกิดฝนตกหนัก  ภูเขาสูงในเขตจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นป่าต้นน้ำของจังหวัดชุมพร ทำให้เกิดน้ำไหลบ่าลงมาอย่างรวดเร็ว
“บ้านเรายังมีแดดอยู่  แต่ปรากฏว่าน้ำหลากมาเต็มคลอง นี้ถ้าน้ำไม่มา พวกชาวบ้านคงมาด่าพวกเราว่าทำไมต้องรีบขุด  แต่พอน้ำหลากมา ตัวผม เจ้าหน้าที่ชลประทาน ผู้ใหญ่ในจังหวัด ที่ร่วมกันทำงานหามรุ่งหามค่ำ  พากันเปล่งเสียง ไชโย ไม่เพียงทำงานเสร็จสนองพระราชดำริของในหลวง  แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พายุเข้าแล้วชุมพรเราน้ำไม่ท่วม”

เรื่องที่ 2 น้ำตาแห่งความตื้นตันของอิหม่ามแห่งบ้านห้วยทรายใต้  โดย ปองธรรม สุทธิสาคร
เป็นเรื่องเล่าของ ฮัจยีซบ นาคอนุเคราะห์ โต๊ะอิหม่ามแห่งมัสยิดนูรุ้ลเอี๊ยะห์ซาน  บ้านห้วยทรายใต้ อ.ชะอำ จ.เพชรบุรี    เรื่องนี้อ่านแล้วน้ำตาซึม  

เรื่องที่ 3  มิใช่รายอซีแย(พระเจ้าแผ่นดินสยาม) หากแต่เป็นทรงเป็นรายอกีตอ (ในหลวงของเรา)  โดยอินทรชัย พาณิชกุล  เป็นเรื่องเล่าของ ว่าที่ ร.ท.ดิลกศริวัลลภ ผู้ทำงานรับใช้เบื้องพระยุคลบาทในฐานะล่ามภาษามลายูส่วนพระองค์  เก็บมาบางส่วน
เขาคงถวายการรับใช้ จวบจนนาทีสุดท้ายของการเกษียณอายุราชการ เมื่อปี 2546
“….เหลือเวลาอีกไม่ถึง 3 ชั่วโมง ข้าพระพุทธเจ้าก็จะเกษียณอายุราชการแล้ว  สมเด็จพระราชินีทรงรับสั่งว่า ‘ไม่เป็นไร แค่เกษียณอายุราชการเท่านั้นเอง แต่งานของฉัน ฉันไม่ให้เกษียณ’
“คุณดิลกจะต้องทำงานช่วยฉันต่อไป และจะต้องทำงานหนักกว่าเดิมด้วย ฉันไม่ให้ว่างงานหรอก  เธอไม่ต้องกลัวว่าเธอจะเฉา จงช่วยฉันต่อไปนะ”

เรื่องที่ 4 เมื่อพระสหายแห่งสายบุรี คิดถึงในหลวง
เรื่องที่ 5 ได้ชีวิตใหม่วันไปรับเสด็จ  เรื่องเล่าของยายชุบ สามร้อยยอด
เรื่องที่ 6 หมู่บ้านนี้ไม่ขาย เพราะในหลวงทรงสั่งไว้คำมั่นของ ผู้ใหญ่แน่น จันทร
เรื่องที่ 7 ครั้งหนึ่งในชีวิตของ พนม ช่อจันทร์
เรื่องที่ 8   20นาทีสำคัญในชีวิตของ ครูแล แห่งบ้านเขาเต่า
เรื่องที่ 9 เจ๊เจี่ยแห่งเขาเต่า
เรื่องที่ 10 ลูกกวาดพระราชทาน ของ ผอ.สมเจตน์
เรื่องที่ 11 เจ้าตัวโตผู้เกิดมาเป็นคุณหลวง  เป็นเรื่องเล่าในอดีตของ “หลวงแจ่ม”   สุนัขทรงเลี้ยงพันธ์เซนต์เบอร์นาร์ด
เรื่องที่ 12 สงคราม โพธิวิไล  ผู้ถวายการใช้กล้อง  บางส่วน
“มีอยู่คราวหนึ่งตรัสถามผมว่า รู้ไหมว่าเสียงชัตเตอร์นั้นดังอย่างไร  ผมตอบว่าของผมดัง เชี้ยต  บางคนดังแชะ  แต่พระองค์ท่านกลับบอกว่า ‘ของฉันดังเช็ดเบิท’
“ผมสงสัยว่าทำไมดังแปลกๆ อย่างนั้น  ก็เลยกราบบังคมทูลถามว่าเหตใดจึงดังเช่นนั้น  พระองค์ท่านทรงเฉลยว่า ‘ชัตเตอร์ของฉันดัง เจ็ดบาท ทุกครั้งที่กด เรากดชัตเตอร์ เราเสียเงิน 7 บาท แล้วทั้งค่าฟิลม์ ค่าล้าง ค่าสึกหรอของกล้องทั้งหมดตกประมาณ 7 บาท”
เรื่องที่ 13 สีเทากับดอกไม้ช่อนั้น
เรื่องที่ 14 ศรไกร แน่นศรีนิล ร้าน ก.เปรมศิลป์  ขอให้ได้รับใช้เบื้องพระบาทเช่นนี้ตลอดไป
เรื่องที่ 16 สมภพ หลุยลาภประเสริฐ ฉลองพระองค์บอกชีวิตที่พอเพียง

- เยี่ยมบ้านพ่อ  แหล่งเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด