ความคิดเห็นที่ 1 การย่อของ Bob Drake ใช้วิธีตัดข้อความที่มีใจความซ้ำกันออก เปลี่ยนประโยคเดิมเป็นประโยคสั้นๆ และ เปลี่ยนคำให้ชัดเจนขึ้น ตัวอย่างข้อความที่ย่อแล้ว - I shall not deny this may lessen the intensity with which wealth is pursued. It seems to me that in a society where no one fears poverty, no one would struggle and strain for great wealth, as people do now. Certainly the spectacle of people slaving away for the sake of dying rich is unnatural and absurd. In a society where fear of want had been removed, we would view those who acquire more than they can use as we now look on someone who wears a dozen hats. (จาก http://henrygeorge.org/pchp36.htm ย่อหน้ารองสุดท้าย) ข้อความในฉบับเต็ม - But I shall not deny, and do not wish to lose sight of the fact, that while thus preventing waste and thus adding to the efficiency of labor, the equalization in the distribution of wealth that would result from the simple plan of taxation that I propose, must lessen the intensity with which wealth is pursued. It seems to me that in a condition of society in which no one need fear poverty, no one would desire great wealth -- at least, no one would take the trouble to strive and to strain for it as men do now. For, certainly, the spectacle of men who have only a few years to live, slaving away their time for the sake of dying rich, is in itself so unnatural and absurd, that in a state of society where the abolition of the fear of want had dissipated the envious admiration with which the masses of men now regard the possession of great riches, whoever would toil to acquire more than he cared to use would be looked upon as we would now look on a man who would thatch his head with half a dozen hats, or walk around in the hot sun with an overcoat on. When every one is sure of being able to get enough, no one will care to make a pack horse of himself. (จาก http://schalkenbach.org/library/george.henry/pp092.html ย่อหน้าที่ 3 จากท้าย) ข้อความในฉบับเต็มภาคไทย - แต่ข้าพเจ้าจะไม่ปฏิเสธ และไม่ปรารถนาจะมองข้ามข้อเท็จจริงที่ว่าในขณะที่ป้องกันความสูญเสียและเพิ่มประสิทธิภาพของแรงงานขึ้นเช่นนี้  การทำให้เกิดความเสมอภาคในการวิภาคเศรษฐทรัพย์ซึ่งจะเกิดจากแผนการภาษีง่าย ๆ ที่ข้าพเจ้าเสนอนี้ ย่อมจะทำให้ความเข้มข้นในการแสวงหาเศรษฐทรัพย์ลดลง   สำหรับข้าพเจ้าดูเหมือนว่าในสภาพสังคมซึ่งไม่มีใครต้องกลัวความยากจนนั้นก็จะไม่มีใครปรารถนาทรัพย์สมบัติมากนัก – อย่างน้อยที่สุด ก็จะไม่มีใครคิดหาความลำบากโดยการดิ้นรนและใช้ความพยายามอย่างเคร่งเครียดเพื่อให้ได้ทรัพย์สมบัติมาดังที่มนุษย์เรากระทำกันอยู่ทุกวันนี้  ทั้งนี้เพราะภาพของมนุษย์ผู้มีชีวิตอยู่ได้เพียงไม่กี่ปีและยอมใช้เวลาของตนไปอย่างเหนื่อยยากเยี่ยงทาสเพื่อให้ตายอย่างร่ำรวยนั้น ย่อมจะเป็นสิ่งที่ผิดธรรมดาและเฉาโฉดในตัวเองอย่างยิ่งถึงขนาดที่ในสภาพสังคมซึ่งการยกเลิกการกลัวความขาดแคลนได้ขจัดการชมเชยอย่างอิจฉาของมวลมนุษย์ต่อการได้ครอบครองทรัพย์สมบัติมหาศาลในขณะนี้นั้น  ใครก็ตามที่ยอมเหนื่อยยากหาให้ได้มากกว่าที่เขาจะใช้ จะถูกถือเป็นเสมือนผู้ที่เอาหมวกครึ่งโหลคลุมศีรษะของตนในปัจจุบัน  หรือเสมือนผู้ที่เดินตากแดดอันร้อนแรงโดยสวมเสื้อคลุม  เมื่อทุก ๆ คนมั่นใจได้ว่าตนจะสามารถหาเลี้ยงชีพได้พอเพียง ก็จะไม่มีใครใส่ใจที่จะทำให้ตนต้องกลายเป็นม้าต่างบรรทุกสัมภาระไป (จาก http://utopiathai.webs.com/PP-p431-472bk09.doc บทที่ 2 ย่อหน้าที่ 3 จากท้าย) แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 53 19:33:13 จากคุณ : ยูโทเพียไทย (สุธน หิญ) - [ 20 ธ.ค. 49 22:55:32 ]