แดนอารยะ ของจุฑารัตน์

ไปเดินห้างเมื่อวาน เลยได้หนังสือนิยายเรื่องนี้มา
เรื่องของการตามหา "กันเดน" ดินแดนที่เหมือนสรวงสวรรค์ ไม่มีความมืด ไม่มีกาลเวลา มีแต่เวลาเช้าตรู่ ธรรมชาติมีแต่ความสวยงาม หิน ทราย ผลไม้ล้วนเป็นอัญมณี คนที่อยู่ในกันเดนจะไม่มีความหิว ไม่มีความกระหาย แถมมาถึงกันเดนด้วยสภาพอย่างไร ก็จะเป็นอย่างนั้นตลอดไป หนุ่มสาว ก็จะหนุ่มสาวตลอดไป ชื่อเสียงของกันเดน ทำให้มีคนมากมายต้องการเดินทาง  แสวงหา แต่คนที่เดินทางไป กลับไม่เคยได้กลับออกมาเลย

เรื่องเกิดที่ คีรีมัน ดินแดนที่ราบสูง อากาศบางเบา        คาดว่าน่าจะใกล้กับทิเบต หรือเนปาล

นางเอกของเรื่องเป็นสาวไทย ชื่อ ธีรา ต้องการออก     เดินทางตามหากันเดน เพราะพ่อของเธอเคยเดินทาง       ไปหากันเดน แล้วหายไป ไม่กลับมาอีกเลย ทิ้งให้แม่     ต้องล้มป่วย ธีราจึงต้องการเดินทางไปกันเดนเพื่อตามหาพ่อ และเบาะแสเดียวที่เธอมี คือ อู๋ ลูกหาบที่เดินทางไปพร้อมกับคณะเดินทางของพ่อเธอ เป็นคนเดียวกลับมาได้ และตอนนี้อยู่ที่คีรีมัน

ธีราเดินทางมาจนถึงคีรีมัน พร้อมกับ วิษณุ คู่หมั้น เจ้าอารมณ์ ที่รักสมบัติของธีรามากกว่าตัวเธอ สอบถามหาข้อมูลของกันเดนจากพระที่วัดกัมโป วัดใหญ่ที่สุดและศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของคีรีมัน เธอได้พบกับ "จามิล" พระหนุ่มแห่งวัดกัมโป ที่ติดอกติดใจธีราทันทีที่พบครั้งแรก บอกก่อนว่า ศาสนาที่คีรีมันกับพุทธของไทยไม่เหมือนกัน พระแตะต้องตัวผู้หญิงได้หากจำเป็น และผู้บวชในช่วงแรกๆ สามารถเปลี่ยนใจลาบวชออกมาเป็นคนธรรมดาเพื่อมีครอบครัวได้  

จามิลพาธีราไปพบอู๋ แต่อู๋อยู่ในสภาพเลื่อนลอย ไม่สามารถพูดคุยกับใครได้ แม้จะรู้ว่าลำบากแต่ธีราก็ไม่ยอมเลิกล้มแผนเดินทาง เธอตัดสินใจจ้าง หลง ให้เป็นพรานนำทาง โดยให้เงินค่าจ้างล่วงหน้าครึ่งหนึ่ง แต่หลงต้องการเงินทั้งหมดจึงจะยอมนำทาง จามิล เตือนธีราว่าอาจถูกหลงหลอก ธีราขอเงินล่วงหน้าคืนจากหลงหากไม่ยอมนำทางให้ หลงไม่ยอมคืน จนจามิลเข้ามาจัดการ บังคับให้หลงคืนเงินและเป็นลูกหาบให้ธีรา ส่วนตัวจามิลจะเป็นคนนำทางให้เอง

คณะเดินทางของธีราจึงประกอบด้วย ตัวเธอเอง จามิล วิษณุ รินเซน ลูกสาวของอู๋ที่แอบชอบจามิลอยู่ หลิง ล่ามสาวชาวจีน ที่แอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับวิษณุ และวางแผนจะตลบหลังธีรา เพื่อฮุบสมบัติที่ได้จากกันเดน หลง และลูกหาบอื่นอีก 20 คน

***********************************

หลังอ่าน...
เรื่องนี้แปลกดี มีพระเอกเป็นพระ พระแบบทิเบตหรือเนปาลที่ใส่จีวรสีแดงอ่ะ แต่อ่านทีไร ดันนึกถึงมู แห่ง       จามิล ในเซนท์เซย่าซะทุกทีเลย เพราะจามิลดันมีพลังพิเศษ คือสะกดจิตได้ มีพลังป้องกันตัวอะไรแบบนี้

เดินเรื่องสนุก อ่านเพลิน เสียดายที่เนื้อหาเกี่ยวกับสถานที่ ข้อมูลรายละเอียดที่ทำให้เห็นภาพ น้อยเกินไป บรรยายฉาก สถานที่ อารมณ์ ความคิดของตัวละคร ให้มากกว่านี้ เพิ่มรายละเอียดของตัวละครให้มากขึ้น จะสนุกกว่านี้อีกมากๆๆเลย

สรุปว่า ส่วนตัวเรา ชอบพระเอก อ่านเอาเพลิน สนุกดีค่ะ