แนวหนังสือ สยอง + ระทึกขวัญ

สำหรับผมแล้ว พวกงานคานิวาล หรืองานวัดของฝรั่งนี่ออกจะเป็นอะไรที่น่ากลัวนะครับ ไม่รู้สิ ไม่เหมือนงานวัดบ้านเราอ้ะ ของเรามีเล่นปาเป้า มอเตอร์ไซค์ไต่ถังหรือบ้านผีสิง แต่บรรยากาศมันออกจะแฮ้ปปี้ สนุกสนาน ไม่เชื่อลองไปดูหนังอย่างมนต์รักทรานซิสเตอร์หรือเพื่อนสนิทสิครับ ภาพงานวัดของเราดูมันรื่นเริงครื้นเครง น่าไปเดินน่าไปกินสายไหมเล่นจะตาย แต่ทำไมก็ไม่ทราบ พอนึกถึงงานวัดของฝรั่งมันให้น่ากลัวทุกที

บรรยากาศของงานแบบนี้มันออกจะแปลกๆ ครับ โอเคมันมีความสนุกเป็นหลักอยู่แล้ว แต่ขณะเดียวกันผมว่ามันก็มีความลึกลับซ่อนอยู่นะ มีหลืบมืดๆ ซึ่งส่วนหนึ่งคงมาจากดูหนังนี่แหละ เพราะเห็นหนังมันเสนอฉากงานคานิวาลทีไร ชอบใช้เป็นแบ๊คกราวน์หนังสยองประจำ แบบนี้เขาเรียกว่าดูจนเอามาจำฝังใจ

อีกอย่าง ผมว่าพวกบ้านผีสิงของเมืองนอกมันออกจะดูน่าหวาดหวั่นมากกว่าของไทยครับ ผมไม่ได้บอกว่าน่ากลัวนะ แต่มันน่าหวาดหวั่น ดูเหมือนมันจะมีชีวิตยังไงก็ไม่ทราบ เห็นมันไอ้พวกตัวประหลาดที่ตั้งอยู่ในบ้านน่ะไม่กลัวหรอกครับ แต่ถ้าให้อยู่กับมันนานๆ ล่ะไม่เอาหรอก มีหวังประสาทเสียพอดี ... ท่าทางเราจะดูหนังมากไปจริงๆ แฮะ

และนิยายเรื่องนี้ก็เล่าถึงความน่ากลัวลึกลับของสวนสนุกแบบงานวัดแห่งหนึ่ง ทีนั่นก็ตามสูตรล่ะครับ มีเด็กวัยรุ่นไปเที่ยวเล่นวุ่นวาย ไปทำอะไรสนุกๆ กันตามประสาวัยคะนอง แต่ที่ไหนได้ที่สวนนั่นดันมีบางสิ่งอยู่ ไอ้บางสิ่งที่ว่านี่ไม่ยี่หระในการฆ่าคนซะด้วยสิครับ ดังนั้นงานนี้มีตายแน่ๆ

เนื้อเรื่องผมเล่าได้อย่างสั้นครับ เพราะมันไม่มีอะไร เหมือนพวกหนังสยองแนวไล่ฆ่าน่ะแหละครับ วัยรุ่นไปเที่ยวเล่นแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว ไปทำบ้าทำบอในที่ที่ไม่ควรไป แล้วในที่สุดก็เอาชีวิตไปทิ้งที่นั่นซะเกือบหมด จริงๆ ไม่ว่าจะหนังหรือนิยายแบบนี้มันเหมือนเป็นอุทธาหรณ์นะ สอนให้วัยรุ่นรู้จักระวังตัว อย่าไปทำอะไรแผลงๆ อย่าไปเล่นในที่อันตราย หรือที่ลับตาคนจนเกินไป ไม่ได้หมายถึงว่าจะมีผีสางหรือฆาตกรมาไล่ฆ่าหรอกนะครับ แต่เพราะถ้าเกิดเรื่องจริงๆ แล้ว มันจะไม่มีคนช่วยเรา ไอ้ที่เปลี่ยวๆ แบบนั้นใครจะเดินผ่านล่ะครับ

สำหรับ The Funhouse ของพี่ Koontz ก็อย่างที่ทราบล่ะครับ ขานี้ถนัดแนวสยองอยู่แล้ว และความยาวก็ไม่มาก อ่านได้สบายๆ แต่ถ้าพูดถึงจังหวะการเร้าและความตื่นเต้นแล้ว ผมยังชอบ The Face of Fear มากกว่าครับ อันนี้มันระทึกแบบเม็ดเหงื่อผุดตอนอ่านได้ง่ายๆ เลย สำหรับอันนี้ผมว่าก็โอเคในระดับหนึ่ง และท่านจะอ่านได้สนุกขึ้นถ้าหากนึกภาพงานคานิวาลแบบลึกลับๆ ออก ซึ่งถ้าไม่เคยไปเที่ยวก็ต้องผ่านการดูหนังนี่แหละ ส่วนผมก็อย่างที่เล่าข้างต้นล่ะครับ ดูหนังเยอะเลยนึกภาพตามได้ง่ายๆ และยิ่งกว่านั้นคือผมยังเคยได้ดูหนังเรื่อง The Funhouse ของผู้กำกับ Tobe Hooper มาก่อน จังหวะแนวเรื่องค่อนข้างคล้ายกับหนังเรื่องนี้ครับ แต่ไม่เหมือนซะทีเดียวนะ มีปรับแปลงหน่อย และเท่าที่ลองเช็คหนังก็ไม่ได้ให้เครดิตนิยายกับ Koontz ด้วย แต่ยังไงก็เหอะ การผ่านหนังเรื่องนั้นมาก็ทำให้ผมเข้าไปอยู่ในสวนสนุกนี่ได้ง่ายขึ้นเยอะ

งานชิ้นนี้ก็อ่านเอามันส์ล่ะครับ เหมือนเสพหนังพวกศุกร์ 13 เอาสยอง เอาบรรยากาศอ่านจบแล้วก็จบกัน ไม่มีอะไรซับซ้อน นับว่าเอาไปอ่านได้เพลินๆ ครับสำหรับงานของ Koontz

ไม่ผิดหวังอยู่แล้วครับ