ไปอ่านมา อย่างฮา เริ่มคิดถึง สมัยเมื่อหลายปีก่อน ที่ อ่านแต่ยหัวเราะ

อาวุธใหม่ร้ายบริสุทธิ์
ข้อความ เราได้มีโอกาสอ่านบทความจากวารสารรายสัปดาห์ฉบับหนึ่งซึ่งปกติเราก้อไม่ค่อยได้อ่านเท่าทีควรนัก แต่เมื่ออ่านครั้งนี้เเล้วอดที่จะมาเล่าต่อไม่ได้.....คอยดูแล้วกัน


อาวุธใหม่ร้ายบริสุทธิ์ โดย อธิชัย บุญประสิทธิ์

หลัง อาหารมื้อเย็นชุดใหญ่อันอิ่มหนำสำราญได้ประมาณชั่วโมงเศษ มันก้อเริ่มก่อตัวขี้นทีละนิดๆ อันเป็นผลจากการหมักบ่มจนได้ที่ แล้วค่อยๆย่อยสลายกลายเป็นปฏิกิริยาทางเคมีที่มีพลังงานอันมหาศาล คล้ายๆ กับปฏิกิริยาฟิวชั่นของระเบิดนิวเคลียร์ มันขยายตัวอย่างรวดเร็วจนพื้นที่เดิมไม่สามารถรองรับมวลสารของมันอีกต่อไปได้ ดังนั้นผนังด้านที่มีความแข็งแรงน้อยที่สุดจีงระเบิดออกอย่างรุนแรงเสียงดังสนั่นลั่นเลี่อนสะเทีอนปฐพี

"ป้าดดดด์ด์"

มันเป็นเสียงระเบิดที่มีสำเนียงแปลกๆเเต่ก้อสามารถสร้างความแตกตื่นได้ไม่แพ้กัน ลูกเด็กเล็กเเดงและคนชราต่างก้อวิ่งหน้าตั้งหนีตายออกจากบ้านไปอย่างไม่คิดชีวิต ด้วยความหวาดกลัวต่อพิษร้ายของระเบิดมหาประลัยลุกนี้

"พี่ท็อป พี่ทิพย์ พ่อตดอีกแล้ว หนีเร็ว"

น้องเอ๋ย เด็กหญิงวัย8ขวบเศษเปล่งเสียงตะโกนผ่านฟันดำๆ บอกพวกพี่ๆในขณะที่วิ่งนำตากับยายออกมาจากหน้าบ้าน ทำให้ท็อปต้องรีบผละจากหน้าคอมพ์ส่วนทิพย์นั้นก้อรีบคว้าอู๋น้องชายคนเล็กวิ่งตามไปอย่างไม่คิดชีวิต ทุกคนหนีเอาตัวรอดได้อย่างคล่องแคล่วราวกับผ่านสถานการณ์แบบนี้มานักต่อนักแล้ว

มีเพียงคนเดียวที่ไม่ยอมหนี ยังอยู่เคียงข้างพ่อทุกครั้งที่เกิดการระเบิด ถีงแม้พิษของมันจะร้ายกาจเพียงใด แม่ก้อยอมกล้ำกลืนฝืนทนสูดดมด้วยความรักและห่วงใยในตัวปีะป๋าอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย

"เเม่จ๋า เเม่ไม่น่าทำอย่างงี้เลย มันยิ่งทำให้พ่อรุสึกผิดมากขี้นนะ" พ่อมองหน้าแม่พลางเอ่ยเสียงเศร้า

"ไอ้เอ็นไอออก แอ้อนไอ้ เอีาะแอ้อั๊กอ้ออาก" เปล่า เเม่ไม่ได้ลิ้นไก่สั้นหรือปากเเหว่งเพดานโหว่หรอก เพียงแต่กำลังบีบจมูกพูดอยู่นั่นเอง ซึ่งพ่อก้อสามารถแปลประโยคที่เเม่พูดออกว่า ไม่เป็นไรหรอก แม่ทนได้เพราะแม่รักพ่อมาก

"เเอ่ เเอ้อ้าอ้อ อ้าอะออกอำอังอายอ่อยอ๊ะ อ๊องอะอ้ายไอ้อูก"
"อ๋อ เเม่ว่าพ่อน่าจะออกกำลังกายท้องจะได้ไม่ผูกใช่มะ อืมม์ ก้อน่าจะใช่นะ เพราะพ่อเองก้อไม่ชอบออกกำลังกายเหมือนกันเลยทำให้พ่อ......."

"แป้ดดดดดดด์ด์"

"อยู่บ่อยๆ" ชะรอยพ่อจะชอบดูหนังซาวนด์เเทร็ก ก้อเลยใช้เสียงจริงแทนเสียงพากย์ ซึ่งนั่นก้อไม่ได้หมายความว่ากลิ่นจะไม่ตามมาด้วย มันยังมาเหมือนเดิม และ ดูเข้มข้นกว่าลูกแรกเสียด้วยซ้ำ

คราวนี้เเม่ตัดสินใจฉวยเอาหน้ากากกันพิษที่แขวนอยู่ข้างฝามาสวม เพราะตลอดเวลา15ปีที่อยู่กับพ่อ ทำให้แม่รู้ทางหนีทีไล่เป็นอย่างดี และขณะนี้ถีงเวลาแล้วที่แม่ต้องใช้หน้ากากกันพิษแล้ว ก่อนที่พ่อจะตกเป็นผู้ต้องหา ฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา
พ่อก้มหน้าด้วยความละอายแก่ใจที่เป็นต้นเหตุให้ทุกคนในครอบครัวได้รับความเดือดร้อนมานานหลายปี แต่พ่อก้อพยายามตัดใจไม่นึกถีงมัน ก่อนจะเอามีอล้วงไฟแช็กออกมาจุดเพื่อให้เกิดการสันดาปก๊าซพิษที่เขาผลิตขี้นมาด้วยตนเอง ให้มลายหายไปจากอากาศบริสุทธิ์
แม่ค่อยๆระวังเเง้มหน้ากากกันพิษออกด้วยความระมัดระวังสูดลมหายใจเข้าเบาๆ เพื่อทดสอบคุณภาพอากาศ ก่อนจะถอดหน้ากากกันพิษออก จากนั้นแม่ก้อเดินมาปิด-เปิดไฟสลับเป็นสัญญาณบอกให้ทุกคนที่อพยพหนีตายออกไปคุมเชิงรู้ว่าสถานการณืคลี่คลายเข้าสุ่ภาวะปกติแล้วให้ทุกคนกลับเข้าบ้านได้
หลังจากมองเห็นสัญญาณปลอดภัยจากหน้าต่างบ้านแล้ว คุณตาคุณยายก้อพากันจูงมือเดินนำหน้าหลานๆทั้ง4กลับเข้าบ้าน สำหรับเด็กๆอาจมองเห็นเป็นเรื่องสนุกสนานที่เที่ยววิ่งหนีตดหนีตายวันละหลายๆครั้งแต่สำหรับคนแก่อายุเกีอบ70อย่างคุณตาคุณยายแล้วมันเป็นความเหน็ดเหนื่อยและทรมานสังขารอย่างยิ่ง

"ถ้ารุว่าจะเป็นแบบนี้ ตาว่าเราไปอยู่บ้านพักคนชราดีกว่านะยาย"คุณตาเปรยขึ้นก่อนจะย่อยเข้าไปใช้มือซ้ายค่อยๆแง้มประตูบ้าน พร้อมกับยกกำปั้นขวาเป้นสัญญาณให้หยุด แล้วทำจมูกฟุดฟิดๆแบบสุนัขทหารเพื่อทดสอบกลิ่นให้แน่ใจเสียก่อน
พอแน่ใจแล้วว่าไม่มีแก๊สพิษหลงเหลืออยุ่ คุณตาก้อทำสัญญาณมือโอเคให้ทุกคนเข้าบ้านได้
........................................จบภาค1..................................


ปล.ไม่รุเมื่อไหร่ภาค2จะออก แต่อ่านแล้วเราว่าน่าใช้หัวข้อ
"คมพจน์ในอนาคตนะ" ที่น่าสงสารที่สุดคือ ใครคิดจะรับบทเเม่เนี่ย?เหอๆๆ