จากกระทู้แนะนำ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K6404451/K6404451.html


อ่านรวดเดียวจบตั้งแต่เมื่อคืน

พร้อมที่จะฟังความเห็นของดิฉันรึยังคะ
แหะๆ ^__^ยาวหน่อยนะคะ แต่อย่างน้อยคิดว่า คงมีเจ้าของงานเขียนคนนึงล่ะ ที่จะอ่านกระทู้นี้จนจบ

        ต้องยอมรับว่า ขณะกำลังอ่าน หลายส่วนหลายตอนของปัญหาในชีวิตครอบครัวของไหม ทำให้อดหวนนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตของครอบครัวตัวเองไม่ได้
อย่างความรู้สึกของไหมต่อต้นลั่นทม ก็บังเอิญไปพ้องกับต้นดอกคริสต์มาสที่เมื่อก่อน
บ้านหลังเก่าเคยปลูกไว้หน้าประตูบ้าน สีสันแดงอมชมพูของมันสวยดี
แต่เคยมีแขกของที่บ้านทักครั้งหนึ่งว่า ต้นดอกคริสต์มาสเขาว่าไม่ควรจะเอามาปลูกไว้ในบ้าน
เพราะมันจะทำให้บ้านห่าง ตอนนั้นยังเด็กไม่รู้ความหมายของคำนี้
คนทักจึงขยายความว่า จะทำให้บ้านไม่มีใครอยู่ สมาชิกพลัดพราก แตกแยกกันไป
ได้ยินอย่างนั้นก็ทำเอาใจแป้ว แต่ไม่ได้คิดว่า ไม่นานหลังจากนั้น
บ้านจะห่างจริงๆมาจนถึงทุกวันนี้ ตอนเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้น เคยคิดเหมือนกันว่า
ทุกอย่างมันอาจจะเป็นเพราะต้นดอกคริสต์มาส  
ตั้งแต่ออกมาจากบ้านหลังนั้นมาจนถึงวันนี้ก็ไม่เคยกลับไปเหยียบที่นั่นอีกเลย

        ณ ตอนนี้ ถึงจะเป็นสายตาของคนที่โตแล้ว หันกลับไปมองเรื่องราวในอดีตของตัวเอง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า การล่มสลายของครอบครัว มีผลอันใหญ่หลวงที่หล่อหลอมความเป็นเราในทุกวันนี้
(ทั้งยังทิ้งหลุมดำในหัวใจที่แม้ขณะนี้ก็ยังขจัดไปไม่ได้)
เหมือนอย่างที่มันได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของแรงบันดาลใจให้คุณแต่งหนังสือเรื่องนี้


        โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นกับไหม ที่ผลักดันให้เด็กหญิงขาซ้ายพิการอายุสิบห้า
ต้องเผชิญชะตากรรมต่างๆอย่างเดียวดายและทำการตัดสินใจทำสิ่งต่างๆด้วยตัวของเธอเอง
มีน้ำหนักของความเป็นไปได้และสมจริงอยู่มาก
โดยส่วนตัวแล้วเชื่อว่าในความเป็นจริงปัญหาต่างๆมากมายในสังคมและในตัวของมนุษย์เอง
สามารถสั่งสมเป็นผลิตผลแห่งชะตากรรมตลกร้ายให้กระทบกับชีวิตของใครอื่นได้มากมาย
พูดตรงๆก็คือ เชื่อว่ามันโหดร้ายได้มากกว่าในนิยายซะอีก


        ชอบวิธีการนำเสนอของคุณศักดา ที่ใช้วิธีการเขียนซ่อนปมบางอย่าง
ไว้ในจิตสำนึกของตัวละครหลักที่ทำหน้าที่เล่าเรื่องอย่างไหม
แล้วค่อยๆเปิดเผยถึงรายละเอียดเชิงลึก
ขณะเรื่องดำเนินมาถึงครึ่งหลังอย่างเข้มข้น จนทำให้วางไม่ลง
เพียงแต่บางช่วงรู้สึกว่า การมาเล่าย้อนความรู้สึกถึงเหตุการณ์ที่เนื้อหาผ่านไปนานแล้ว
ทำให้รู้สึกขาดความต่อเนื่องของอารมณ์
อย่างเช่น เหตุการณ์แย่งแมวกับแจง เพื่อนร่วมชั้น สร้างความเจ็บปวดให้ไหมเป็นอย่างมาก
แต่แทนที่จะกระแทกอารมณ์คนอ่านให้รู้สึกเจ็บปวดไปกับไหมถึงขีดสุด
พอที่จะให้เชื่อว่าเป็นแรงผลักให้ตัวละครทำอะไรก็ได้ แต่อารมณ์กลับไปไม่ถึง
มารับรู้ภายหลังว่าเหตุการณ์มีมากกว่านั้น ทำให้ต้องทบทวนกันอีกรอบ
และเป็นการทำความเข้าใจมากกว่าจะมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครด้วย
ทำให้รู้สึกเสียดายกับอรรถรสในการเสพย์ตรงนี้
หรือเหตุการณ์เลวร้ายที่ไหมมาเล่าให้แม่ฟังภายหลังก็ขาดแรงผลักอารมณ์
ให้ประทุก่อนถึงจุดที่ต้องเล่า


        อีกส่วนหนึ่งที่รู้สึกเสียดายก็คือ แม้ปัญหาต่างๆและปัจจัยแวดล้อมในชีวิตของไหม
จะเป็นเหตุเป็นผลกันอยู่ แต่รายละเอียดที่มาของพฤติกรรมเลวร้ายของคนรอบข้าง
ค่อนข้างจะหละหลวมเกินไป
อย่างเช่นสาเหตุความร้ายกาจของแจง สาเหตุการละเลยเอาใจใส่
ของคุณครูในโรงเรียน(ซึ่งดูจะมีบทบาทน้อยมาก)กับชีวิตของเด็กหญิงพิการคนหนึ่ง
ความฉลาดเกินตัวของน้องสาวที่ชื่อแก้ว เช่นการตั้งคำถามกับพี่สาวว่า
ตุ๊กตาไล่ฝนสามารถขับไล่น้ำตาเหมือนกับที่ไล่สายฝนได้หรือไม่ ดูจะเกิน
ความคิดของเด็กหญิงอายุสี่ห้าขวบ (กระทั่ง
ความช่างคิดช่างสังเกตของไหมเองก็ตาม
เช่นรู้จักเปรียบเทียบเอาความเหงามาเป็นเพื่อน
รู้จักคำว่าเดียวดาย ก็ขาดที่มา) จึงทำให้ความร้ายกาจของคนอื่นๆที่ไม่ใช่คนในครอบครัว
ดูจะเป็นการกลั่นแกล้งของโชคชะตา หรือเป็นความซวย
เสียมากกว่าจะสะท้อนให้เห็นปัญหาซับซ้อนของสังคม
ที่คนทั่วไปอาจจะมองไม่เห็นแต่นักเขียนหรือกวี
สามารถนำเสนอแนวคิดของตนเองผ่านงานวรรณกรรมตรงนี้ได้
หรือจะพูดให้เห็นภาพคือคล้ายกับบรรยากาศ ตัวอิจฉากลั่นแกล้งนางเอกในละครทีวีมากกว่า
และเป็นความรู้สึกเดียวกัน ที่ตัวละครลูกอย่างไหมกับแก้ว พูดจา คะ ค่ะ กับคนรอบข้าง
ซึ่งดูจะไม่ใช่วิธีการพูดแบบธรรมชาติกับคนสนิทของเด็กๆที่มีฐานะระดับชนชั้นกลางระดับล่าง จึงทำให้ตัวละครต่างๆลดความน่าเชื่อถือลงไปพอสมควร



ยังไงก็ตาม
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเห็นของคนอ่านคนหนึ่ง ที่อ่านหนังสือมาเพียงหยิบมือ
ขอให้คุณศักดาฟังความเห็นของหลายๆฝ่ายแล้วค่อยเอามาพิจารณาปรับปรุงแก้ไข
ผลงานต่อๆไปของคุณให้ดียิ่งๆขึ้น

ท้ายนี้ขอแสดงความดีใจกับคุณศักดาด้วยนะคะ ที่ได้ทำความฝันสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว
และขอเป็นกำลังใจให้คุณเขียนงานที่ดีขึ้นไปอีกและพัฒนางานเขียนให้เพิ่มความคับคุณภาพ
ยิ่งขึ้นไปอีกในผลงานชิ้นต่อๆไปอย่างต่อเนื่องค่ะ

แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 51 20:10:25

แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 51 20:01:53

แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 51 19:33:11