ความคิดเห็นที่ 1 ใจ เค้า ใจ เรา จากคุณ : บี ๑ - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:22:05 A:202.91.19.206 X: TicketID:162206 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หาหนังสือการบริหารงานบุคคล จิตวิทยาการปกครองคน การบริหารเบื้องต้น มาอ่าน เบื้องต้นก็ต้องทำตัวให้เป็นที่น่าเกรงใจของคนในหน่วย อย่าให้ความ สำคัญกับใครเป็นพิเศษ ถึงแม้เขาจะทำงานดี/เก่ง หมั่นประชุมปรึกษาเกี่ยว กับการแก้ปัญหาของงาน ต้องทำตัวเป็นผู้นำการประชุมที่ดีด้วย รู้จักสรุปการ ประชุมให้ที่ประชุมทราบเป็นระยะ เมื่อมีคนเสนอความเห็นในที่ประชุม ต้อง แสดงให้เห็นว่าเราสนใจฟัง และสรุปความเห็นของเขาถ้ามันยาว ต้องรู้จัก การพูดในที่ชุมชน รู้จักกระสวนการพูดทั้งหลายแบบ พูดบอกเล่า พูดโน้ม น้าว/ชักชวน พูดบรรยายสรุป เพราะต้องใช้ในการประชุมทั้งสามแบบ มีเรื่อง ให้ศึกษามากมายสำหรับการจะเป็นเจ้านายคน ที่สำคัญอีกประการก็คือต้อง เป็นคนใจกว้างยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ทำตัวเป็นคนแน่นอนไม่ เหลาะแหละโลเล ยึดมั่นในสัจธรรม ความยุติธรรม มีศิลปะในการปกครอง คน ประการหลังนี้พูดง่ายแต่ทำยากหน่อย ต้องอาศัยประสบการณ์และ ไหวพริบของตัวเอง จริงใจต่อเขาแล้วจะดี ยึดมั่นในความถูกต้อง อย่าไปทำให้เป็นตัวอย่างในเรื่องที่ไม่เหมาะไม่ควร เช่นเข้าที่ทำงานช้า กลับบ้านเร็ว ทำตัวหรือวางตัวไม่เหมาะสม เสียหายเรื่องการรักษาคำพูด หรือเรื่องเงิน ความเสียหายในเรื่องต่าง ๆ จะทำให้ลูกน้องไม่เกรงใจ แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 51 02:11:43 จากคุณ : satitp - [ วันเนา (14) 02:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมว่ามันอาจอยู่ที่การวางตัวของเราอยู่ด้วยส่วนหนึ่งนะครับ อย่างเช่นเราใจดีให้ความสนิทสนมกับเขามากเกินไปจนเขาไม่รู้สึกว่าเราเป็นเจ้านาย ก็อาจทำให้เกิดปัญหาขึ้นได้ ประมาณว่า "เล่นหน้าหมา หมาเลียหน้านั้นแหละครับ" ดังนั้น ความเห็นของผมคือว่าเราควรมีช่องว่างกับลูกน้องให้เขาเกรงใจบ้าง เว้นแต่ว่าเราวางตัวดีแล้วแต่เขายังทำตัวงี่เง่าก็ต้องรีบคุยกันเข้มๆตรงๆครับ อย่าทำเฉยหรือทำให้เขารู้สึกว่าเราไม่แน่จริง ทั้งนี้เพราะเด็กบางคนอาจมั่นใจในตัวเองมากเพราะความที่เขาเรียนเก่ง หรือเป็นคนที่อยู่ในครอบครับที่เลี้ยงแบบตามใจไม่รู้จักกาละเทศะอยู่ก่อนเดิมแล้ว ไม่เห็นเราอยู่ในสายตา การปกครองคนเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์อย่างหนึ่งครับ นานๆไปคุณก็จะปรับตัวได้ในที่สุด เอาใจช่วยครับ จากคุณ : โจโฉ (joechou) - [ วันเนา (14) 17:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ^ ขอบคุณค่ะ ได้ข้อคิดมากขึ้นเลย อาจเป็นได้ที่เราวางตัวยังไม่น่าเชื่อถือเพียงพอนัก จะพยายามปรับให้ดีที่สุด ตอนนี้พยายามไม่ให้ตัวเองใช้อารมณ์เป็นหลักค่ะ จากคุณ : Under the Lemon Tree - [ วันเถลิงศก (15) 20:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นหัวหน้าคนนั้นต้องมีทั้งอำนาจหน้าที่ (Authority) และอำนาจบารมี (Charisma) อำนาจหน้าที่นั้นได้มาจากการแต่งตั้งแต่อำนาจบารมีนั้นเป็นของต้องทำเอาเอง มอบให้กันก็ไม่ได้เพราะเป็นของเฉพาะตัว การปกครองจะอาศัยแค่การมีแต่อำนาจหน้าที่ไม่ได้เพราะอำนาจหน้าที่นั้นอาศัยกระดาษแผ่นเดียวและลายเซ็นผู้มีอำนาจแต่งตั้งก็บังเกิดอำนาจหน้าที่แล้ว จะตั้งให้นายหมูนายหมานายลิงนายค่างเป็นอะไรก็ได้แต่ว่าจะมีน้ำยาทำงานให้ลุล่วงหรือไม่นั้นต้องอาศัยอำนาจบารมีประกอบด้วยเสมอเพราะว่าการบริหารงานนั้นต้องนำเอาปัจจัย คน เงิน ของ มาประกอบกันให้งานลุล่วง บารมีเก้าประการของนักปกครองหรือนักบริหารหรือผู้นำ มีท่านผู้ใหญ่ท่านเขียนไว้ ผมครูพักลักจำท่านมาอีกที ประการที่หนึ่ง ทานบารมี คือ รู้จักให้ ให้ความรู้ ให้คำแนะนำสั่งสอนอบรม ให้ลาภยศตามควร ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ถือตัว ประการที่สอง ศีลบารมี คำว่า ศีล คือข้อห้าม ห้ามไม่ให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้ ในกรอบของหน่วยงานแล้ว ศีลคือระเบียบข้อบังคับของหน่วยที่ทุกคนต้องทำตาม ดังนั้นหากหวังให้ลูกน้องทำตามระเบียบข้อบังคับ หัวหน้าต้องเป็นแม่ปูที่ดีเดินให้ตรงทางเป็นตัวอย่าง ลูกปูจึงจะเดินตามได้ ห้ามไม่ให้ลูกน้องทำอะไร หัวหน้าก็อย่าไปทำเข้า เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี ไม่อย่างนั้นว่ากล่าวตักเตือนเขาไม่ได้ ประการที่สาม ปัญญาบารมี คือมีความรอบรู้ฉลาดเฉลียวในกิจการงานของหน่วยงาน สามารถวางแผน ดำเนินการ และแก้ปัญหาได้อย่างชาญฉลาด เป็นที่เลื่อมใสของผู้ร่วมงาน ประการที่สี่ วิริยะบารมี คือมีความเพียร ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคหรือความล้มเหลว บากบั่นตั้งหน้าไม่ละลดจนบรรลุผลสำเร็จ ประการที่ห้า ขันติบารมี เป็นผู้ไม่โกรธง่าย คนโกรธง่ายก็เหมือนไฟ ไม่มีใครอยากเข้าใกล้ เรื่องที่ควรจะได้รู้ก็ไม่ได้รู้ และยังทำให้ขาดสติ ขาดความไตร่ตรอง ประกอบกิจการใดก็มักพลาดพลั้งง่ายๆ ประการที่หก เมตตาบารมี ให้ความรักและเมตตาต่อผู้ร่วมงาน ถือว่าหากเกิดพลาดพลั้งก็เพราะความไม่ได้ตั้งใจ ให้อภัย ให้โอกาสแก้ตัว ไม่เข่นฆ่าให้อาสัญ ประการที่เจ็ด สัจจะบารมี คือมีวาจาเป็นสัตย์ พูดคำไหนเป็นคำนั้น ไม่กลับกลอกคืนคำ บอกว่าให้คือให้ บอกว่าไม่ให้คือไม่ให้ ประการที่แปด อุเบกขาบารมี ในที่นี้ท่านให้หมายความว่า ได้แก่การไม่ลำเอียง ลูกน้องมีมาก ต้องให้ความเมตตาเสมอกัน ไม่มีพวกเขา ไม่มีพวกเรา ถูกว่าตามถูก ผิดว่าตามผิด ให้บำเหน็จรางวัลและลงโทษโดยเสมอภาคถ้วนหน้า ประการที่เก้า อธิษฐานบารมี คือมีความตั้งใจจริง มุ่งมั่นในเป้าหมาย ไม่ไขว้เขวกลับกลาย ตั้งเป้าหมายของหน่วยงานชัดเจน ทั้งเก้าข้อนี้ความจริงก็คือ ทศบารมีของพระพุทธเจ้านั้นเอง ขาดแต่ข้อออกบวชเท่านั้นแหละ ให้ไปหาหนังสือ สามสิบสองปีชีวิตนักปกครอง ของคุณ จำนงค์ เทพหัสดิน ณ อยุธยา มาอ่าน ท่านเป็นนักปกครอง เป็นมาตั้งแต่ปลัดอำเภอ นายอำเภอ ผู้ว่าราชการจังหวัด รองอธิบดีกรมการปกครอง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย และเป็นนักเขียน ที่แนะนำให้อ่านก็เพราะว่าท่านสรุปหลักการของการเป็นผู้นำและเป็นนักปกครองไว้ดีมาก ครอบคลุม ผมอ่านตำราเรื่องลักษณะผู้นำและการเป็นผู้นำมาเยอะ ตาลายไปหมดเพราะหลักการเยอะเหลือเกินแล้วก็เป็นตำราฝรั่ง มาอ่านของท่านเขียนสรุปไม่ยาวแต่ได้ใจความ วิสัชนามานาน เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ วันเถลิงศก (15) 22:32:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พอดีเจอปัญหากับลูกน้องเป็นเด็กนิสัยไม่ดีเหมือนกัน อีกอย่างคือเป็นหัวหน้ามือใหม่ ต้องดูเด็กเฮี้ยวๆ 4 คน และมีปัญหาจากอีโก้กับความก้าวร้าวมาก ยืดเยื้อมาเป็นปีแล้ว แก้ไม่ตกจนงานตวเองก็พลอยเสีย อ่อนเพลียระเหี่ยใจ ตอนนี้จะโดนบีบให้ออกต้องหางานใหม่ทำแล้ว กรณีของคุณสิ่งที่จะช่วยจากประสบการณ์ได้ของผม หวังว่าคงมีประโยชน์ก็คือ 1. กรณีเด็กหัวแข็ง พวกนี้ถ้าผ่านโปรมาแล้ว และไล่ออกยาก ให้นิ่งไว้ก่อน แต่ต้องระวังอย่าให้เข้าพวกกับคนอื่น ถ้าจับตัวกันไปกลุ่มเมื่อไหร่ คราวนี้จะพลอยพาคนอื่นเสียไปด้วย ให้เข้าหาคนที่ดีกับเราและพยายามดึงเอาไว้ใกล้ๆตัว ค่อยๆส่งเสริมคนดีให้ได้ประโยชน์จากเรา ระวังอย่าให้หัวหน้าคนอื่นหรือคนนอกมาแทรกแซงในแผนกของคุณ ผมเจอมาแล้ว ลูกน้องไปเข้าพวกกับหัวหน้าอื่นแอนตี้เรา อีกอย่างคือถ้าคนไม่ดีไปจับกลุ่มเป็นก้อน มีทฤษฎีที่ว่า พวกนี้จะพากันดึงเอาคนอื่นไปรวมด้วยทำให้มีปัญหามากๆ อันนี้ต้องระวังให้ดี ขนาดแค่พักกินข้าวกลางวัน ยังกลายเป็นประเด็นแบ่งพวกเลยครับ 2.การมอบหมายงานเป็นปกติของหัวหน้าครับ แต่ควรติดตามรายละเอียดระหว่างทำงาน ถ้างานหนักก็ควรอยู่เป็นเพื่อนลูกน้องเท่าที่ทำได้ ก็จะไม่เป็นการผลักงาน เพราะเรายังดูแลตลอดกระบวนการอยู่ อันนี้ได้จากหัวหน้างานเก่า มักจะอยู่รอดูงานลูกน้องถ้าดึกก็ยังรอ แต่ไม่ต้องทุกงานหรอก เพราะหัวหน้าก็มีอย่างอื่นที่สำคัญต้องทำ เรื่องการตรวจสอบเป็นหน้าที่ของหัวหน้า ลูกน้องมีหน้าที่ทำงาน เมื่อก่อนเราก็ทำงานให้คนอื่นมามากแล้วถึงได้เลื่อนเป็นหัวหน้าไง อย่างของผมพลาดตรงที่ ปล่อยให้ทำงานหรือตัดสินใจกันเอง เพราะเห็นว่าเขาพอทำได้ แต่กลับกลายเป็นมั่นใจจนเหลิง ทีหลังสอนอะไรก็ไม่เชื่อ คิดว่าตัวเองเก่งแล้ว ทั้งที่ แค่"ได้ทำ" แต่ยังไม่ได้"ทำได้ดีขึ้นไปอีก" อันนี้ต้องระวัง ยิ่งคุณเจอกับพวกอีโก้สูงด้วยแล้วเขาจะหลงตัวเองมาก 3.ผมก็พยายามหาหนังสืออ่านเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่บอกหลักการ เวลาเอาไปใช้มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น (แต่อ่านไว้ก็ยังดีนะครับ) ตอนรู้ตัวว่าเจอปํัญหาผมก็คิดแบบคุณ..เป็นนายคนนี่มันยากจริงๆ แล้วมันก็เหนื่อยใจกว่าทำงานคนเดียวหลายเท่า ไปปรึกษา HR บริษัทก็ไม่อยากจะเข้ามาช่วยเท่าไหร่ เพราะงานที่ทำอยู่ไม่ใช่งานตัวเลข วัดผลยาก และเด็กเราก็ปล่อยผ่านโปรฯมาเองทั้งที่ไม่ใช่คนรับเข้ามา เพราะคิดว่าใช้ความเมตตาซื้อใจกัน แต่... บางคนเราทำดีให้ตายก็ไม่เห็นความดีของเรา ใช่มั้ย ตอนหลัง ผมมาจับได้อย่าง นึกถึงคำพูด "อย่าคิดทำการใหญ่ ถ้าไม่มีพวก" ก็เลยหาเพื่อนที่เข้ากับเราได้ มาคอยช่วยเหลือกัน ถ้าดึงลูกน้องดีๆมาเกาะกันไว้ก็ยิ่งดี (ของผมหลุดไปแล้ว) หัวหน้างานต่อหัวหน้างาน ถ้าไม่มีปัญหาหรือซี้กันก็ยิ่งดี (อันนี้ไปถามป๊าสอนมา) ยิ่งคุณมีความสัมพันธ์ระดับซีเนียร์ด้วยกันมากยิ่งดี ลูกน้องจะได้รู้สึกเกรงใจในฐานะผู้ใหญ่กว่า เท่าที่ฟังดูของคุณยังมีโอกาสแก้ไขได้นะครับ หวังว่าจะพอมีประโยชน์ (อย่างของผมเข้ามารับตำแหน่งใหม่คนเดียว ย้ายบริษัทมา เจอรุมยำเลย..ถึงรู้ว่าคนเราเนี่ย ไม่ได้ทำงานตามหน้าที่ หลักการหรอกนะ ถ้าเราเถรตรงเกิน แต่กลับต้องมาเจอคนทำตามใจ ทำตามพวกพ้อง กระด้างกระเดื่องไม่มีเหตุผล หรือคอยบ่อนทำลายกัน ก็จะตกที่นั่งลำบาก) จากคุณ : lord (lordofdark) - [ วันแรงงาน 12:35:38 ]