ความคิดเห็นที่ 2 ช่ายครับ เพราะทุกงานของลุงลงปัจเจกแบบสุดขั้วมาก ผมไม่เคยเห็นใครที่อ่านงานของคุณมุราคามิแล้วจะอธิบายความรู้สึกได้เหมือนๆกันเลย จากคุณ : NiGht pRincE - [ 26 ต.ค. 51 04:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แต่ก็ชอบใช่ม้า อิอิ จากคุณ : the grinning cheshire cat - [ 27 ต.ค. 51 22:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สำหรับผม Norwegian Wood เป็นอะไรที่ทำความเข้าใจมูราคามิได้ง่ายสุดในหลายๆ เล่มที่เคยอ่านแล้ว After Dark, A Wild Sheep Chase, Kafka on the Shore สามเล่มนี้ ผมรู้สึกว่ามันโพสโมเดิร์นเกินจนตามไม่ไหว [Spoil] สำหรับผมเองตีความ Norwegian Wood ถึงโศกอนาตกรรมความรัก ของคนที่ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง และสับสนในความรัก คนที่ต้องทนเจ็บปวดอยู่กับคำว่า ...อย่าลืมฉัน... ถ้ามองในแง่โมเดิร์นนิสแบบปกติ นิยายเล่มนี้สอนผมว่า ให้รู้ค่าของความรัก ก่อนที่มันจะสายเกินไป (ตอนจบก็จบแบบปลายเปิด ไม่รู้ว่าวาตานาเบะตามง้อมิโดริทันหรือเปล่า รวมถึงตอนต้นเรื่องก็ยังบ่งบอกถึงความทรงจำที่เจ็บปวดของพระเอกอยู่ เหมือนชีวิตหยุดเดินอยู่ตั้งแต่หลังนาโอโกะเสียชีวิต) เท่าที่รู้มูราคามิ เอาชีวิตจริงหลายๆ ส่วนของตัวเองมาเป็นส่วนประกอบในหนังสือเล่มนี้ด้วย มิโดริมีส่วนประกอบของภรรยาของมูราคามิอยู่หลายๆ ส่วน วาตานาเบะก็คล้ายตัวเขาเองในบางด้าน แต่ในบางส่วนของเนื้อหาที่หลายๆ คนงง คงต้องอาศัยการตีความกันเอา เช่นว่า นาโอโกะ รักวาตานาเบะบ้างหรือไม่...? ซึ่งเป็นอะไรที่ผมไม่แน่ใจมากที่สุดแล้ว แต่ในตอนจบผมตีความได้ว่า นาโอโกะไม่เคยมีแม้แต่เศษเสี้ยวความรักให้กับวาตานาเบะเลย ซึ่งเป็นความจริงที่โคตรเจ็บปวด คล้ายชีวิตจริงของผมช่วงหนึ่ง T_T ทำให้อินกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ PS. ลองอ่านดูอีกรอบ แล้วฟังเพลงประกอบในหนังสือคลอตามไปด้วยสิครับ น่าจะเป็นเล่มโปรดในดวงใจได้ไม่ยากเลย :) จากคุณ : Angos - [ 24 พ.ย. 51 01:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องนี้ยังไม่ได้อ่านเพราะมีคนบอกว่าไม่สนุกเท่าไรเลย comment ไม่ได้ แต่อยากให้ลองอ่าน The wind-up bird chronicles กับ Dance Dance Dance อ่านแล้วต้องยอมรับว่าเขาเป็นนักประพันธ์ที่เขียนพรรณาเรื่องารวได้ดีมาก จากคุณ : Cheerplater - [ 30 ส.ค. 52 04:16:56 ]