อาตมาคงต้องบอกว่า ยุคนี้เป็นยุคของการแย่งอาหารการกิน แย่งถิ่นกันอยู่ แย่งคู่พิศวาส แย่งอำนาจบาตรใหญ่ ซึ่งคนที่แก่งแย่งชิงดีเหล่านี้เป็นพวก โมหะ เข้าครอบงำจิตใจ มีความหลง เห็นกงจักรเป็นดอกบัว เห็นความชั่วเป็นสิ่งดี ซึ่งจริงๆ แล้วกิเลส ความลุ่มหลง นี้สำคัญมากๆ และเป็นสิ่งที่นำคนไปสู่วังวนความมืดบอดได้มากเลยนะโยม

คนเรานั้นมักจะถูกความหลงครอบงำ เราจึงอยากมีอยากเป็นไม่รู้จักจับสิ้น คิดว่าคิดว่าหากเราได้ มี หรือได้ เป็น แล้ว จะทำให้เรามีความสุข คิดว่ามันคือมาตรฐานความสุขของมนุษย์ จริงๆ แล้วนะโยม คนที่ใฝ่ฝันและทำเช่นนั้นเป็นคนที่น่าสงสารอย่างยิ่ง เพราะถือว่าเขาเป็นคนประมาท มีเงินเยอะ ทำแต่ความชั่ว โดนอวิชชาและความโลภครอบงำ

ยศและลาภหาบไปไม่ได้แน่
เหลือเพียงแต่ต้นทุนบุญกุศล
ทรัพย์สมบัติทิ้งไว้ให้ปวงชน
แม้ร่างตนเขายังเอาไปเผาไฟ

คนที่มีมารบังตา อวิชชาบังใจ คนไม่มีธรรมย่อมมืดบอด คนเมื่อมีอำนาจแล้วหลงตัวเอง โมหะในตนเองนี่แหละทำให้มีม่านมาปิดตาไว้ มองไม่เห็น เมื่อมีอำนาจก็มองไม่เห็นคนที่อยู่ข้างล่าง แท้ที่จริงแล้ว คนเมื่อขึ้นสู่ที่สูงแล้วต้องมีธรรมะ ย่อมมองเห็นคนที่อยู่ข้างล่างและมองเห็นคนที่อยู่ไกลๆ

อำนาจจะทำให้คนหลง ใครที่มีอำนาจแล้วไม่มีคุณธรรม ก็เป็นคนหลง เพราะฉะนั้นคนที่มีอำนาจหรือคนใหญ่คนโตที่บริหารบ้านเมือง จำเป็นจะต้องมีหลักธรรมาภิบาลเพื่อใช้ในการปกครองคน มีความโปร่งใส มีความเสียสละต่อประโยชน์ส่วนรวม

ความโลภนั้นมี 2 สิ่งที่สามารถหยุดหรือชะลอได้ก็คือ ศาสนาและวัฒนธรรม อันแรกคือ หลักธรรมคำสอนของศาสนาทุกศาสนา ส่วนที่สองคือ วัฒนธรรม นั้นก็คือ ธรรมะ แปลว่า ข้อปฏิบัติ วัฒนะ คือการนำไปสู่ความเจริญของคนที่เป็นผู้นำ ถ้าไม่พึ่งพาศาสนาและวัฒนธรรม ก็ไม่สามารถจะเป็นผู้นำที่ดีได้ ผู้นำที่ดีจะต้องโปร่งใส่และซื่อสัตย์ จะอยู่อย่างมีเกียรติมีศรีได้ต้องซื่อสัตย์สุจริต เป็นผู้นำต้องนำทุกแบบอย่าง โดยเฉพาะต้องนำในด้านจิตวิญญาณและการทำความดีด้วย คือมีคุณธรรมให้ผู้ตามเขาได้ทำตาม

ผู้นำดีมีวินัยและใจพระ
พาคณะก้าวรุดสู่จุดหมาย
ผู้นำชั่วมั่วกิจติดอบาย
พาสมุนวุ่นวายซิบหายตาม

คนเป็นผู้นำอย่านั่งอยู่บนหัวคนนะโยม แต่จงนั่งอยู่ในหัวใจคน ครอบครองจิตใจเขาได้ เป็นผู้นำจะต้องมีทั้งพระเดชและพระคุณ พระเดชเปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ ที่ให้ความสว่าง สดใส ทำให้เกิดประโยชน์ขึ้นแก่สังคม พระคุณเปรียบเสมือนน้ำ เพราะฉะนั้นปกครองคนจะต้องใช้ทั้งพระเดชและพระคุณเพื่อให้เกิดความสมดุล

เวลาที่เรามีอำนาจก็เหมือนเรากำลังสวมหัวโขน เราจะหลง ทั้งอำนาจแท้และอำนาจเทียม บางคนหลงอำนาจนะ อำนาจที่เกิดขึ้นกับตัวเรานี่ไม่ใช่อำนาจแท้นะ แต่เป็นอำนาจเทียมที่เราสถาปนาหรือได้รับการแต่งตั้งขึ้นมาให้เราทำหน้าที่ อำนาจเทียมมันไม่สามารถอยู่กับเราไปตลอดชีวิต

ส่วนอำนาจแท้ก็คือ คุณงามความดีที่เราได้ทำเอาไว้ จะทำให้โลกจดจำ คนเราจะเกิดมา 100 ปีหรือเกิดมาแค่วันเดียว อยู่ที่การทำคุณงามความดีมากกว่า ถ้าเราทำความดี โลกนี้ก็จะจดจำเรา ชีวิตจะมีคุณค่าต้องประทับตราด้วยผลงาน เราต้องสร้างผลงาน สร้างคุณค่าให้เกิดขึ้น คนอื่นเขาจะเห็นและจะชื่นชม ช้างม้าวัวควายตายไปเหลือเขาเหลืองา ยังสามารถเอามาทำประโยชน์ได้ คนเราเกิดมาบนโลกนี้ สิ่งที่จะทำให้โลกจดจำเราก็คือคุณงามความดี ที่จะทำให้คนอื่นได้จดจำ ลูกหลานก็จะจดจำเราได้ว่า เราได้บริหารประเทศแล้วทำให้ประเทศมีความเจริญรุ่งเรือง ...เจริญพร

มีโอกาสได้อ่าน ธรรมะ Delivery Happy 24 ชั่วโมง โดย พระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต
แล้วเห็นว่าตรงกับสังคมช่วงนี้ จึงเอาบางส่วนมาให้ได้อ่านกัน คิดว่าถ้าเราร่วมมือร่วมใจกัน
รอยยิ้มและความสงบสุขคงไม่ยากที่จะกลับมาหาเรา จริงไหมครับ

จากคุณ : pernsanit - [ 5 ม.ค. 52 13:39:06 ]