ชื่อกระทู้ดูดีมีความรู้ไหมครับ ตั้งให้น่าสนุกแค่นั้นเอง ล่อคนเข้ามาครับ
คนอ่านวรรณกรรมสำหรับเด็ก น่าจะรู้จักโรอัล ดาห์ล ไม่มากก็น้อยนะครับ
นักเขียนสายเลือดนอร์เวย เป็นคนอังกฤษแต่งานเขียนไปดังไปทั่วโลก
เคาตุ่น, โรงงานช็อคโกแลต , เด็กยอดเก่ง , มาทิลด้า ฯลฯ
ผมเป็นคนศึกษางานวรรณกรรมสำหรับเด็กมาพอสมควรแต่ไม่เก่งมากนะครับไม่ชัวร์คนรู้น่าจะมาช่วยบอกความรู้กันแก้ไขให้ผมด้วยนะครับถ้าผิด
วรรณกรรมสำหรับเด็กในยุคเก่าเป็นวรรณกรรมเชิงมุขปาฐะ ครับ บอกเล่าต่อๆกันมาที่สำคัญงานในยุคนั้นไม่ได้แบ่งแยกเลยครับว่าเป็นเรื่องสำหรับเด็กเท่านั้น โดยเราจะเห็นว่างานในช่วงนั้นมีเรื่องที่มีความรุนแรงแฝงอยู่มาก เรื่อง แจคผู้ฆ่ายักษ์ ปลาบู่ทอง หรือหนูน้อยหมวกแดงที่ในเวอร์ชั่นจริงๆหนูน้อยหมวกแดงถูกกินจริงๆครับ
ยุคต่อมางานสำหรับเด็กเริ่มเปลี่ยนไปครับ เริ่มมีความรุนแรงน้อยลง
ดูอย่างรุดยาดคิปลิงซิครับ ที่ทำนิทานสัตว์พูดได้ ในสวนศรี และโรบินสันครูโซ เกาะมหาสมบัติ ในเชิงเนื้อหาได้ก้าวข้ามความป่าเถื่อนมาครับ และเริ่มมีการใส่ความน่าตื่นเต้นโดยมีตัวเอกที่เป็นเด็กเข้ามามีส่วนสำคัญแต่ตัวเอกก็ยังต้องทำความดีเป็นตัวเอกที่ดีเลิศ ไม่มีสีดำครับ ผมอยากตีความว่ามันเป็นวรรณกรรมสมัยใหม่สำหรับเด็ก
ส่วนในยุคของโรอัล ดาห์ล ในเชิงเนื้อหาก้าวข้ามยุคที่เด็กเป็นเพียงแค่ตัวเอกและต้องทำความดีเท่านั้น ในงานของโรอัล ดาห์ลเราจะเห้นตัวเอกทำเรื่องร้ายๆแกล้งพ่อแม่ ที่ไม่ยุติธรรม ทำยาพิษให้คุณยายดื่ม แน่นอนไม่มีใครตายในเรื่องของ ดาห์ลแต่เขาได้เปิดบริบทใหม่ทางความคิดให้เด็กว่า การทำผิดไม่ใช่เรื่องเลวร้าย และแน่นอนคำพูดของผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่จะถูกต้องเสมอไป
ผมคิดว่าในเชิงเนื้อหาเราพูดได้ครับว่างานของโรอัล ดาห์ลเป็นยุคหลังสมัยใหม่ที่เข้าใจเด็กมากกว่าในยุคสมัยใหม่ ไม่ประคบประหงมเกินไปเหมือนในวรีรณกรรมสมัยบใหม่ และไม่ป่าเถื่อนเกินไปเหมือนยุคเก่าครับ
เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ
ป.ล. ผมอยากให้บอร์ดนี้คึกคักจังเลย ทำไมคนอ่นหนังสือไม่ออกมาแนะนำหนังสือดีๆบ้างละครับ น่าสนใจนะครับ
จากคุณ :
peeppr
- [
วันเถลิงศก (15) 14:55:00
]