|
จาก http://www.bunchon.net/Bunchon/WookWarm/BookWarm1/Bookwarm1.html ครับ
เปิดคอลัมน์ที่ www.bunchon.net นี้ขึ้นใหม่เพื่อแนะนำหนังสือดีๆที่อยากให้อ่านกันครั้งละเล่ม และตอนท้ายจะมีหนังสือมาแจกด้วย ซึ่งตอนนี้ได้รับความอนุเคราะห์จากสำนักพิมพ์มติชน ขอขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้ด้วย
เชิญเลยครับ...
ประเดิมด้วยหนังสือหนังสือแปลเล่มเล็กๆที่เพิ่งอ่านจบซึ่งสมาคมห้องสมุดอเมริกันยกย่องให้เป็น หนังสือแนะนำสำหรับเยาวชนซึ่งอ่านจบลงพร้อมด้วยความรู้สึกหดหู่เหลือบรรยาย...
เด็กหญิงผู้ชูธงขาว ที่ ฉัตรนคร องคสิงห์ แปลจาก The Girl with The White Flag ของ โทมิโกะ ฮิกะ
เป็นบันทึกจากประสบการณ์โดยตรงของผู้เขียนระหว่างสงครามบนเกาะโอกินาวาซึ่งเป็นสมรภูมิสุดท้ายในสงครามโลกครั้งที่ 2 ก่อนหน้าที่ญี่ปุ่นจะยอมจำนนเมื่อโดนปรมาณูถล่มเมื่อสิงหาคม 2488
สรุปภาพรวมของหนังสือเล่มนี้คือ ด้านหนึ่งของฉากสุดท้ายในสงครามโลกครั้งที่ 2 พลเรือนชาวโอกินาวาได้รับผลกระทบอย่างหนักหนาสาหัสจากการปะทะกันระหว่างทหารญี่ปุ่นและอเมริกา พวกเขาต้องไร้ที่อยู่อาศัย คนในครอบครัวล้มหายตายจาก
เด็กหญิงผู้ยกธงขาวในหนังสือเล่มนี้คือผู้หนึ่งที่ได้รับผลกระทบจากความโหดร้ายของสงคราม เธอต้องหลบหนีไปอาศัยตามถ้ำต่างๆและตามขบวนมดหรือกระต่ายเพื่อออกไปหาอาหารมาประทังชีวิต จนกระทั่งเธอได้พบกับสองสามีภรรยา ซึ่งฉีกเสื้อมาผูกเป็นธงสีขาวให้เด็กหญิงถือเดินออกจากถ้ำ ช่างภาพอเมริกันถ่ายภาพนี้ไว้ และอีกเกือบ 30 ปีต่อมา เรื่องราวของเธอก็ถูกเผยแพร่ให้คนทั้งโลกรับรู้
หนูน้อยวัย 6 ขวบโทมิโกะ ฮิกะ หลบหนีจากหมู่บ้านซึ่งกลายพื้นที่การรบมาพร้อมกัน 4 พี่น้อง ตามคำสั่งของบิดาซึ่งสั่งเสียไว้ก่อนจะไม่ได้กลับบ้านหลังอเมริกันบุก
ภาพหนึ่งที่ฝังลึกอยู่ในสมองลบอย่างไรก็ไม่ออก และทำให้ยังฝันร้ายจนถึงปัจจุบัน คือภาพที่เกิดขั้นประมาณ 1-2 วันหลังเราออกจากมาเบะ เป็นภาพผู้หญิงนอนอยู่กับพื้นเธอถูกเศษกระสุนปืนใหญ่ เลือดหลั่งไหลออกมาจากหน้าอก และก็ที่หน้าอกนั้นเองมีทารกอายุสักหนึ่งขวบเห็นจะได้กำลังเกาะกอดดูดกินเลือดอยู่ ภาพนั้นฝังตรีงอยู่ในใจ พอทารกน้อยเห็นเราแกก็ยกหัวขึ้น ทั่วทั้งร่างของเด็กละเลงอยู่ด้วยเลือด แกยื่นมือออกมาหาเราราวจะร้องว่า อุ้ม...อุ้ม! แม้แต่สองมือน้อยๆนั้นก็เปื้อนเต็มอยู่ด้วยคราบเลือดของผู้เป็นแม่
พี่ชายแสนรักของเธอจากไปเป็นรายแรก...
...ฉันรีบเขย่าให้พี่นีนี่ตื่น แต่พี่เขาไม่ทำท่ารับรู้ใดๆ หลับง่ายจริงๆ...ฉันคิด แต่แล้วก็เห็นว่าพี่เขาหลับไปโดยที่ตาทั้งสองข้างยังเบิกกว้าง พี่เนเน่! ฉันร้องเรียกพี่ฮัทสึโกะ พี่นีนี่หลับ แต่ยังลืมตา ! ตอนนี้พี่โยชิโกะรีบเข้ามาและร้องเรียนพี่นีนี่ โชคุยุ! โชคุยุ!
แต่พี่นีนี่ยังคงนั่งเบิกตากว้างอยู่อย่างนั้น
พี่โยชิโกะดึงผ้าที่พี่นีนี่ใช้คลุมหัวออก จึงได้เห็นว่าหัวของพี่มีรูโบ๋ มีเลือดไหลออกมาท่วมหัวและไหล่ลงไปจนถึงแผ่นหลัง เราสามคนพูดอะไรกันไม่ออก ได้แต่นั่งมึนงงกันอยู่รอบๆ พี่นีนี่อย่างนั้น ในที่สุดพี่สาวสองคนจึงผลัดกันเข้าไปกอดพี่นีนี่แล้วร้องไห้ออกมา แต่ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพี่นีนี่ตาย และไม่เข้าใจด้วยว่าพี่ๆร้องไห้กันทำไม พี่นีนี่ก็แค่นอนหลับ...ฉันพูด ...แต่ลืมตาไว้...
ต่อมาโทมิโกะพลัดหลงกับพี่ๆจึงต้องเตร็ดเตร่ไปอย่างไร้จุดหมาย จนกระทั่งพลัดเข้าไปในทุ่งหญ้ากว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ฝนทำท่าจะตกจึงต้องหาที่หลบจนไปพบหลุมใหญ่หลุมหนึ่ง
คุณพระคุณเจ้า! .ฉันนึกในใจขณะไถลตัวพรืดเข้าไปในนั้น หลังกระแทกพื้นดังตึ้ก ตอนที่หลังถูกพื้นนั่นเองที่ฉันรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆรองอยู่ ตายละ! ฉันตกลงมาอยู่บนทหารตายเข้าให้แล้ว ! ฉันขยับก้นอย่างระมัดระวังแล้วค่อยๆเหลือบมอง..
ปรากฏว่าเป็นกระต่ายสีขาว!
อาจจะเป็นกระต่ายที่ใครเลี้ยงไว้แล้วหลงมา มันมองฉันด้วยดวงตาคู่สีแดงเข้ม ขยับหนวดไปมา ทำจมูกสั่นดุ๊กดิ๊กเนื้อตัวสั่นเทา ดูเหมือนมันกลัวเสียงระเบิดและกระสุนปืนใหญ่ที่ดังอย่างต่อเนื่องมากเสียจนไม่คิดหนีออกไปเมื่อเห็นฉันหลุดเข้ามา
ขอโทษนะที่พรวดพราดเข้ามาแบบนี้ เจ็บหรือเปล่า? ฉันว่าพลางลูบหลังให้ เจ้ากระต่ายหูยาวหลุบหูลงพลางกระพริบตาปริบๆ ทุกครั้งที่มีเสียงระเบิดมันสะดุ้งผงะ ตัวสั่นงันงกด้วยความหวดกลัว
ไม่เป็นไรหรอก...ระเบิดนั่นมันอยู่ในหมู่บ้านโน่น ไกลจากที่นี่เยอะ...
ฉันกอดเจ้ากระต่ายไว้แล้วพูดกันมันทุกครั้งที่ได้ยินเสียงระเบิด การได้ปลอบขวัญกระต่ายทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้นด้วย กระต่ายน้อยตัวอุ่นนิ่มอยู่ในมือ และอีกสักพักมันก็ค่อยหยุดอาการสั่น
หนูน้อยโทมิโกะยังต้องผจญวิบากกรรมที่เธอไม่ได้สร้างอีกหลายเรื่อง ได้เห็นทหารกระทำฮาราคีรีต่อหน้าต่อตา ต้องหลบหลีกจากกระสุนและระเบิดจากทั้งสองฝ่าย ต้องแสวงหาอาหารด้วยวิธีการทุกรูปแบบเพื่อความอยู่รอด ฯลฯ
เฉินเสี่ยวหลินนักการทหารผู้มีส่วนอย่างสำคัญในกองทัพประชาชนจีนครั้งทำสงครามปลดปล่อยเขียนไว้ตอนหนึ่งว่า
นับแต่โลกได้มีสงครามเป็นต้นมา กล่าวคือ นับแต่สัตว์ประหลาดที่ทำให้สังคมมนุษยชาติต้องประหัตประหารกันได้ปฏิสนธิขึ้นมา ก็มีบุรุษอาชาไนยจำนวนมหาศาล ชูกระบี่แห่งความเป็นธรรม กระโจนเข้าสู่สงครามเพื่อช่วยเหลือประชาชน อุทิศเลือดเนื้อและชีวิตของตนไปอย่างนับไม่ถ้วน
มีหรือที่ทหารผู้กระโจนเข้าสู่สงครามจะไม่รู้เห็นความเดือดร้อนแสนสาหัสของผู้คนเหมือนที่โทมิโกะบันทึกไว้ในหนังสือเล่มนี้
หรือว่าทหารก็เป็นเพียงเหยื่อ สัตว์ประหลาดที่ทำให้สังคมมนุษยชาติต้องประหัติประหารกัน เช่นเดียวกับประชาชนผู้บริสุทธิ์ เช่นเดียวกับหนูน้อยโทมิโกะ ?
เด็กหญิงผู้ชูธงขาว สำนักพิมพ์มติชน จัดพิมพ์จำหน่าย หนา 176 หน้า ราคาปก 120 บาท
สำหรับหนังสือเล่มแรกที่สำนักพิมพ์มติชนส่งมาร่วมสนุกนี้ น่าสนใจไม่น้อย โดยเฉพาะคนที่สนใจเรื่องราวของชีวิตว่าปีหน้าจะเป็นอย่างไร จะได้เตรียมตัวเตรียมใจวางแผนให้ดี มีเล่มเดียวครับ รู้ทันดวงกับโหรดังของหมอทรัพย์ สวนพลู กับ โสรัจจะ นวลอยู่...
กติกาไม่มีอะไรมาก ติดตามรายละเอียดได้ที่ www.bunchon.net ครับ
| จากคุณ |
:
Gen.Bunchon  
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 พ.ย. 52 22:34:11
|
|
|
| 
เด็กผู้หญิงผู้ชูธงขาว
