ความคิดเห็นที่ 1   ลืมหน้าปกหนังสือ จากคุณ : pigletdora เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 13:24:56

ความคิดเห็นที่ 2   วันหนึ่งเมื่อ 5 ปีก่อน ตอนนั้น ขึ้นเดือนที่สองที่ผมไปทำงานที่อำเภอเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีลุงคนหนึ่งจูงมือหลานอายุ 5 ขวบเข้ามาหาผม บนศีรษะและตามผิวหนังเต็มไปด้วยเชื้อรา ลุงยกมือไหว้ผม “ช่วยหลานผมหน่อยครับหมอ มันติดเชื้อจากพ่อแม่ ปีนี้จะเข้าเรียนแล้ว แต่โรงเรียนไม่ยอมรับครับ” ณ. ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักใครในอำเภอ เพิ่งทำงานได้ไม่นาน มองหน้าคุณลุงกับหลานแล้ว ก็อดสงสารไม่ได้ ก็ขับรถไปคุยกับนายอำเภอ ปลัดอำเภอ ให้ช่วยนัดแนะชาวบ้านในหมู่บ้าน เพื่อจะเข้าไปชี้แจงเกี่ยวกับโรคนี้, อีกวันก็ขับรถไปบ้านครูใหญ่, วันหยุดก็ขับรถเข้าจังหวัดขอคำปรึกษาเรื่องยารักษาโรคเอดส์สำหรับเด็ก เพราะระยะทางระหว่างอำเภอกับตัวจังหวัดถ้านั่งรถโดยสารก็ใช้เวลา 3 ชม. ไม่มีทางเลยที่ลุงจะพาหลานไปตรวจไปรับยาได้สม่ำเสมอ ผมก็เลยต้องหาความรู้มารักษาเอาเอง 1 อาทิตย์ ก็ได้เวลาที่นัดแนะประชุมกับชาวบ้าน ก็ได้เห็นความจริงว่า ชาวบ้านยังรู้น้อยมากๆ เกี่ยวกับการติดต่อของโรคนี้ ก็ต้องค่อยๆ ชี้แจงกันไป ตอนท้ายก่อนกลับผมก็บอกว่า “ขอให้เชื่อหมอนะครับ หน้าที่การรักษาปล่อยให้ป็นหน้าที่ของผม ผมรับรองว่าเค้าจะกลับมาดูเหมือนเด็กปกติ ไม่มีแผลตามเนื้อตามตัว เมื่อถึงเวลาไปโรงเรียนรับรองจะไม่เหมือนตอนนี้แน่นอน” "อย่าให้เค้าต้องออกจากที่นี่ไปอยู่รวมกับเด็กติดเชื้อคนอื่นๆ ในบ้านที่ไม่ใช่บ้านของเขา เข้าไปในเมือง ไม่ได้มีอากาศดีๆ เหมือนที่นี่ เค้าจะได้โตมาอย่างมีความสุข" ครั้งนั้นเป็นการช่วยเด็กแค่คนเดียว ผมยังรู้สึกว่าการทำดีมันต้องใช้ความพยายามนะ เหนื่อยนะ เมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้ ผมขอแสดงความนับถือ คุณ สุธาสินี ไว้ ณ.ที่นี้ด้วยครับ จากคุณ : pigletdora เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 13:31:30

ความคิดเห็นที่ 3   เดี๋ยวจะหามาอ่านด้วยนะคะ มีอะไร ถ้าเราพอช่วยสังคมได้ ก็ยินดีค่ะ บอกผ่านมาทางพันทิพย์ได้นะค่ะ จากคุณ : ~Orange be Ora~ เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 53 21:53:51