แจกหนังสือ กรรมของคนไทย ทำกันไว้เอง โดยพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) (PDF File)
|
|
ดาวน์โหลดได้ที่
http://www.4shared.com/file/_I9D-ofR/karma_-_papayutto_.html
รายละเอียดหนังสือ
เมื่อวันวิสาขบูชาที่ผ่านมา (๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๓) วัดญาณเวศกวันเผยแพร่หนังสือ กรรมของคนไทย ทำกันไว้เอง (ถึงเวลา มาแก้กรรมกันเสียที) เนื้อหาเป็นธรรมกถาของพระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต) ที่แสดงในงานประชุมวิชาการ ๑๒๐ ปี คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ต่อมาเนื้อหาพิมพ์เป็นหนังสือเล่มชื่อว่า ฟื้นสุขภาวะยามสังคมวิกฤต หนังสือนี้เป็นฉบับย่อของเล่มนั้น
ในสถานการณ์เช่นปัจจุบัน เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ กระตุ้นให้คนไทยลุกขึ้นมาร่วมกันปฏิรูปตัวเอง และปฏิรูปสังคมได้เป็นอย่างดี ซึ่งเปลว สีเงิน เพิ่งเขียนถึงในคอลัมน์ "คนปลายซอย" ในไทยโพสต์ ฉบับวันที่ ๒๙ พฤษภาคมที่ผ่านมา
ตัวอย่างบางส่วนจากหนังสือเล่มนี้
สังคมของเรามีปัญหามานานนักหนาเราพูดคำว่า วิกฤต กันมานานแล้ว อย่างวิกฤตเศรษฐกิจเมื่อปี ๒๕๔๐ ก็ ๑๑ ปีมาแล้ว และตอนนั้น ก็ได้พูดว่า ก่อนจะเจอวิกฤตเศรษฐกิจนั้น เมืองไทยมีภาวะวิกฤตทางสังคมมานานแล้ว แต่เราไม่รู้จักเอาประโยชน์จากสิ่งที่เตือนสติมาตั้งหลัก แล้วใช้ปัญญาพิจารณาหาทางแก้ไข เจอวิกฤตเข้า ก็ตื่นเต้นโวยวายกันวุ่น แต่แล้วก็อยู่กันในความประมาทต่อไป
เมื่ออยู่ในความประมาท ไม่ฟื้น ไม่ตื่นแก้ไขปรับปรุงตัวต่อมาก็ต้องเจอวิกฤตซ้ำซาก แล้วมันก็ยิ่งเลื่อนไหลลงไป ใกล้ปากเหวเข้าทุกทีๆ
ที่บอกเมื่อกี้ว่า เห็นใจ แต่ไม่อาจตามใจนั้น ก็คือจะปล่อยไว้หรือปล่อยไปไม่ได้ ขั้นต้นที่สุดคือ ต้องทำความเข้าใจให้ถูกต้อง
ทำไมจึงว่าอย่างนั้น เราไม่รู้ตัว เราไม่ได้คิด เรามองไปแต่ที่คนอื่น ว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ยอมรับเสียเถิดว่า ที่จริง สังคมของเราได้เป็นปัญหามานานแล้ว และพวกเราคนไทยนี่แหละ ที่ได้ร่วมทำกรรมกันมาที่จะให้เป็นอย่างนี้ ตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน
คนไทยเราก็ได้ทำกรรมที่เป็นเหตุปัจจัยกันมาตลอดเวลายาวนาน จนกระทั่งสังคมนี้ผุกร่อนมากแล้ว บางอย่างเหลือแต่ซาก ถ้าเป็นคนที่เจ็บป่วย เมื่อป่วยหนัก ในที่สุดก็เป็นศพ ทีนี้ สังคมเมื่อผุกร่อนมากๆ เข้า ก็กลายเป็นซาก เหมือนกับวัตถุทั้งหลาย เป็นซากอย่างไร เราก็มาดูกัน
นี่แหละ แม้แต่เรื่องของสังคมตัวเอง เราก็ไม่ค่อยรู้ ไม่ค่อยเข้าใจ เมื่อไม่รู้ไม่เข้าใจ ก็มองไม่เห็นปัญหา เมื่อไม่รู้ปัญหา ก็แก้ปัญหาไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะไปแก้ที่ไหน
ในการแก้ปัญหา ก็ต้องรู้จักมองย้อนกลับ คือว่า พอสังคมหรือหน่วยใหญ่มันป่วยแล้ว แต่ละคนที่เป็นหน่วยย่อยต้องพลิกตัวกลับขึ้นมาตั้งหลัก
สังคมที่ป่วยจะหายได้อย่างไร ก็ต้องอาศัยคนนี่แหละมารักษา ก็คนนี่แหละที่รวมกันขึ้นเป็นสังคม และเป็นกลไกในการนำและขับเคลื่อนสังคม ถ้าคนไปมัวป่วย ยอบแยบๆ ระย่อ ท้อแท้ หดหู่ เหี่ยวแห้ง หงอยเหงา ซึมเซา หม่นหมอง ขุ่นมัว คับแค้นใจอยู่ คนเป็นอย่างนี้เสียเอง แล้วสังคมมันจะฟื้นคืนดีได้อย่างไร
เมื่อบ้านเมืองสังคมเสื่อมทรุดลงไป คนในบ้านเมืองในสังคมนั้นต้องตั้งหลักให้ได้ เพื่อมาช่วยแก้ไข ตอนนี้กลายเป็นว่า คนนั่นแหละ ต้องตั้งหลักขึ้นมาเพื่อไปรักษาบ้านเมืองที่มันป่วย
ทุกท่านจะต้องตั้งหลักขึ้นมาใหม่ อย่าไปคิดว่า บ้านเมืองป่วย แล้วเราก็ละเหี่ยใจ นั่นก็คือเราพลอยป่วยตามบ้านเมืองไปด้วย ก็จะยิ่งแย่กันไปใหญ่ ถ้าเป็นอย่างนั้น ประเทศชาติก็หมดทาง และสิ้นหวัง ถึงเวลาต้องจับหลักให้ได้
"แต่ถ้าสภาพทั่วไปยังเป็นดังได้เห็นกันอยู่ว่านักการเมืองที่ไม่ดีมาเที่ยวหลอกล่อประชาชนได้ ก็คือเรามีผู้ปกครองประเทศที่ด้อยคุณภาพ ซึ่งขาดปัญญา ไม่รู้เท่าทันแม้แต่นักการเมืองของตัว แล้วจะปกครองประเทศได้อย่างไร ประชาธิปไตยจะดีหรือแม้แต่แค่อยู่ไปได้อย่างไร คงไม่พ้นต้องเรียกว่าเป็นประชาธิปไตยชนิดหัวทิ่มดิน"
"ประชาชนจะปกครองประเทศได้ ก็ต้องเป็นคนที่ปกครองตัวเองได้ และจะปกครองตัวเองได้ ก็ต้องพอพึ่งพาตัวเองได้ โดยรู้จักทำมาหาเลี้ยงชีพมีกินมีอยู่มีใช้ ที่เรียกว่าพึ่งตนได้ทางเศรษฐกิจสามารถดูแลรับผิดชอบครอบครัว อยู่ในชุมชนร่วมกับเขาได้ เป็นที่ยอมรับนับถือหรือไม่เป็นพิษเป็นภัย ที่เรียกว่าพึ่งตนได้ทางสังคมเป็นต้น แล้วในที่สุดก็ครอบคลุมด้วยการมีธรรมรู้ธรรมพึ่งตนได้ทาง"
"การพัฒนาคุณภาพของคนไทยเป็นจุดสำคัญในการพูดวันนี้ เราต้องมีการพัฒนาคุณภาพพลเมือง อย่างน้อยก็อย่าให้อ่อนแอ ต้องให้เข้มแข็ง ให้คนไทยหวังผลจากการกระทำของตน
ดูง่ายๆ ถึงจะมีศรัทธา แต่ถ้าคนทั่วไปยังอ่อนเปลี้ยอยู่ด้วยสภาพจิตแบบรอผลดลบันดาลละก็สังคมก็ไปไม่ไหว เขาอาจเปลี่ยนจากรอเทวดาบันดาลมาขอให้ผู้นำหรือผู้ปกครองช่วยบันดาล
ที่มา http://www.oknation....0/06/01/entry-1
| จากคุณ |
:
นักศึกษาคนหนึ่ง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 มิ.ย. 53 14:16:32
|
|
|
| 
