ความคิดเห็นที่ 1 |
|
Wolf Hall / Hilary Matel
เป็นนิยายประวัติศาสตร์อักฤษที่ทำให้เข้าใจการเมือง และความหอมหวานของอำนจได้มากกว่าที่คิด
เรื่องเริ่มที่วัยเริ่มหนุ่มของโทมัส ครอมเวลล์ ในวันที่เขาต้องหลบลี้จากการทำทารุณกรรมของพ่อขี้เมาที่เป็นเพียงช่างตีเหล็ก และตัดสินใจล่องลำน้ำเทมส์ออกไปทำงานสารพันในยุโรปจนเกี่ยวเก็บความรู้ทางภาษาและการเอาตัวรอดมาได้อย่างเอกอุ นิยายไม่ได้นำเสนอชีวืตช่วงนั้นโดยตรงแต่ผู้อ่านได้รับรู้ทีละเล็กละน้อยในการเดินเรื่องช่วงที่ครอมเวลล์ก้าวเข้ามีบทบาทในราชสำนัก
เมื่อสังฆราชวูลซีย์ผู้เป็นนายของครอมเวลล์กำลังจะหลุดจากอำนาจ พ้นจากฐานะคนโปรดของพระเจ้าเฮนรี่ที่แปดด้วยเหตุที่ไม่อาจช่วยให้กษัตริย์หนุ่มอภิเษกสมรสกับเลดี้แอนที่ทรงหลงใหลหัวปักหัวปำได้ตามพระทัย ครอมเวลล์ต้องหาทางรักษาผลประโยชน์และพยุงสถานะผู้เป็นนาย เขาตกเป็นเป้าแห่งการเย้ยหยันดูแคลนในแวดวงราชสำนัก เพราะนอกจากจะเป็นคนสนิทของผู้เสื่อมอำนาจแล้วยังไร้ชาติตระกูล ไร้สง่าราศี แต่ด้วยความทรหด เฉียบแหลม เจ้าเล่ห์ ประกอบกับทักษะในการใช้ภาษากฎหมาย และการเจรจาอันเยี่ยมยอด ทำให้ครอมเวลล์กลับกลายคนที่ใครๆ พากันเรียกใช้รวมถึงพระเจ้าเฮนรี่ที่แปด จนได้เติบโตในราชสำนัก และก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งอันทรงอำนาจ ชี้เป็นชี้ตายให้หลายคนที่เคยเหนือกว่าเขาทุกทาง Wolf Hall นำเสนอเรื่องราวของครอมเวลล์จากมุมมองของครอมเวลล์ตั้งแต่ฉากแรกถึงจบ ด้วยลีลาการใช้ภาษารวบรัด ชัดเจน หากเฉียบคม และมีความนัยเร้นลึกชนิดที่ทำให้รู้สึกว่าครอมเวลล์เป็นคนเช่นนั้นเอง และอดไม่ได้ที่จะมองเห็นเสน่ห์ในชายมากเล่ห์คนนี้ และอดไม่ได้ที่จะเอาใจช่วยครอมเวลล์ไปทั้งที่มองเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเขาล์ตามกระแสปรวนแปรของเหตุการณ์รอบข้างและผลประโยชน์ที่ไหลบ่าเข้ามา ที่น่าประทับใจอย่างยิ่งคือ Wolf Hall เผยให้เห็นสิ่งที่ทำให้ครอมเวลล์ก้าวขึ้นสู่อำนาจสูงสุดสำหรับนักการเมืองอังกฤษในยุคนั้นได้อย่างแนบเนียน นั่นคือความเก่งกาจในการพลิกแพลงและใช้ภาษาเพื่อสร้างกฎหมายให้ได้สิ่งที่ปรารถนา ความสามารถในการเลี้ยงคนทั้งชั้นล่างและคนระดับสูง ขณะเดียวกันคนอ่านก็รู้สึกว่าเขายังเป็นมนุษย์เดินดินที่แม้จะเก่งกาจมากมายแต่ไม่วายเผลอไผลหลุดเข้าสู่กับดักแห่งอำนาจที่ตัวเองขุดขึ้นเอง รีวิวยาวไปนิด แต่ไม่อยากให้ลาดเรื่องนี้กันค่ะ หนังสือดีเหลือเกิน ผู้เขียน ใช้คำง่าย ภาษากระชับ สมกับที่เขียนหนังสือเด็กมาก่อน หนังสือเล่มหนาแต่สนุกอ่านเพลินจนลืมว่าหนาขนาดไหน
ใครอ่านแล้วมาคุยกันค่ะ
จากคุณ |
:
น้ำคำ (น้ำคำ)
|
เขียนเมื่อ |
:
31 ก.ค. 53 18:11:41
|
|
|
|