 |
สวัสดีค่ะ คุณ CaptainKit, คุณ sproutshift และผู้ตอบกระทู้ทุกท่าน
....ฤทัยเป็นคนนึงค่ะ ที่มีปัญหาเกี่ยวกับการค้นหาตัวเองไม่เจอ (เจอแต่นางฟ้าในกระจกทุกวัน...ล้อเล่นค่ะ ^_^) และมีเพื่อนที่ฤทัยไม่น้อยที่มีปัญหาเช่นเดียวกัน แต่ละคนที่ได้พูดคุยบางคนเกิดปัญหานี้อย่างไม่มีต้นสายปลายเหตุ หาจุดเริ่มต้นของปัญหาไม่เจอก็ก็มี
....ส่วนตัวฤทัยเอง เกิดขึ้นจากความผิดหวังด้านการเรียน เมื่อก่อน(หมายถึง ก่อนเกิดปัญหา...ซึ่งนานมาแล้ว) ฤทัยเป็นคนนึงที่คิดว่าค่อนข้างมีความสุขในชีวิต ถึงแม้ทางบ้านจะฐานะไม่ดีก็ตาม แต่เป็นนักวางแผน ชอบวางแผนชีวิตให้กับตัวเอง และมีความมุ่งมั่นและเต็มที่ทุกอย่าง มีความสุขกับทุกอย่างที่ตัวเองทำ จะสมหวังหรือผิดหวังก็ยิ้มได้ตลอด
....ปัญหาเกิดขึ้นตั้งแต่ทางบ้านไม่สนับสนุนให้ฤทัยเรียนอย่างที่ตัวเองตั้งใจไว้ โดยที่ตัวเราเองก็ไม่เคยทราบมาก่อนว่าทางบ้านไม่ชอบแนวนี้ ไม่คิดว่าจะโดนขัดขวาง มารู้อีกทีก็ตอนที่ฤทัยให้ใจกับมันไปแล้วเต็มร้อย จนสอบติดแล้ว ตอนนั้นนับเป็นข้อผิดพลาดของเรา ที่เราไม่ได้วางแผนสำรองไว้เลย ว่าหากสอบคณะนี้ไม่ติด จะหันไปเรียนคณะไหนดี เพราะเราสอบติดแล้วไม่ได้เรียน ทุกอย่างเหมือนกับความฝันพังทลาย
....ฤทัยขอที่บ้านหยุดเรียนหนึ่งปีเพื่อค้นหาตัวเอง เค้าก็รับไม่ได้เค้าโทษตัวเองว่าเค้าขัดขวางเรา เราเลยเป็นอย่างนี้ เลยหาที่เรียนภาคพิเศษให้ ฤทัยก็เรียนค่ะ เพราะไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ ตอนเรียนหรือแม้กระทั่งตอนนี้ ฤทัยทำงานในสายที่เรียนตามที่ทางบ้านเลือกให้ ก็มีความสุขดีค่ะ แต่นักวางแผน คนมุ่งมั่นคนเดิมหายไปตั้งแต่ตอนนั้น
....หลายครั้งที่จู่ๆก็ร้องไห้ แล้วถามตัวเองว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ เราชอบอะไร เราอยากเป็นอะไรกันแน่ มันเหมือนอยู่ไปวันๆ...มีครั้งนึง ฤทัยเกิดคำถามเดิมขึ้นมาในหัว แล้วฤทัยก็คิดขึ้นมาว่า ทำไมพ่อกับแม่ไม่เคยเล่าความฝันของตัวเองให้ฤทัยฟังบ้าง พ่อกับแม่จัดการกับความฝันของตัวเองยังไง แล้วพ่อกับแม่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่ฝันไว้มั้ย
....ฤทัยได้คุยกับแม่ แม่บอกว่า "แม่จำไม่ได้แล้ว ว่าแม่เคยฝันอะไรไว้ ตั้งแต่แม่มีลูกๆ ทุกอย่างในชีวิตของแม่ ก็มีแค่ลูก" น้ำตาไหลค่ะ และก็ด่าตัวเอง ว่าทำไมเราไม่ทำทุกอย่างเพื่อท่านบ้าง ทำไมเห็นแก่ตัว เห็นแก่ความฝัน ความเป็นตัวตนของตัวเองที่ยังหาไม่เจออยู่นั่นแหละ ทำไมไม่หาความสุขในทุกวันที่มีอยู่ ทำไมต้องค้นหาตัวเองอะไรบ้าบอ ทั้งๆที่ทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว เลยฮึดสู้ค่ะ ตั้งใจทำงาน หาทางพัฒนาตัวเองและตำแหน่งหน้าที่การงาน
....แต่สุดท้าย ฤทัยก็เห็นแก่ตัวเป็นที่สุดค่ะ ฤทัยหมดไฟและก็เกิดคำถามเดิมขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงทุกวันนี้...ฤทัยยังคงทำหน้าที่ลูกที่ดีต่อไปนะคะ แต่ก็รู้สมรรถภาพตัวเองว่าเรามีพลังที่จะทำให้มันดีกว่านี้ได้ แต่ไม่ใช่กับสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจบัน ไม่ใช่ไม่อยากทำ ไม่อยากได้ดิบได้ดี แต่มันเอาพลังออกมาไม่ได้ ฤทัยอยากกลับไปเป็นคนๆเดิม ที่มีความสุขและเต็มที่กับสิ่งที่ตัวเองทำในทุกวัน แต่ยังไม่รู้ว่าอย่างไหนที่เราจะมีความสุขกับมันได้ทุกวัน เท่านั้นเอง....
....ฤทัยเล่ามาซะยาว สุดท้ายก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สำหรับคนที่ค้นหาตัวเองไม่เจอทุกคน อยากให้ทุกคนมีความสุขกับทุกวันของชีวิตนะคะ บางที สวรรค์อาจจะกำหนดมาให้เรามีความสุขกับการค้นหาตัวเองไปเรื่อยๆก็เป็นได้ค่ะ
ปล. เคยคิดจะไปหาจิตแพทย์ กับหมอดูเพื่อให้เค้าขุดความเป็นตัวเราออกมาให้เรารู้ด้วยค่ะ เป็นความคิดที่ฮาค่ะ เรายังไม่รู้เลย แล้วหมอๆทั้งหลาย เค้าจะรู้ได้ไงจริงมั้ยคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
| จากคุณ |
:
ฤทัย  
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ก.ค. 55 23:55:07
|
|
|
|
|
มีหนังสืออะไรไหมครับ ที่สอนให้รู้จักตัวเองมากขึ้น
