ขอพูดหน่อยนะครับ

ผมทำงานราชการอยู่ครับ เป็นพนักงาน (ไม่ใช่ข้าราชการ)

ทุกวันนี้ ผมรู้สึกทำงานไปวันๆ หนึ่ง ไม่ก้าวหน้า ไปเพื่อทำให้จบ ข้อดี คือ งานใกล้บ้านมาก และไม่เครียด แต่ข้อเสีย คือ เงินเดือนไม่มาก(รวมทั้งหมด 17000 ครับ) และมันไม่เกี่ยวกับที่ผมเรียนเลย

เป้าหมายของผม คือ เป็นอาจารย์ครับ และทำงานเพิ่มเติม เช่น วิทยากร ที่ปรึกษา

ตอนนี้มาได้ครึ่งทางของ Course Work แล้ว คือ เทอมนี้เป็นเทอมที 3

ใจผมอยากจบเร็วๆ แต่เวลามันผ่านไปช้าเหลือเกิน
ผมนั่งนับวันรอ ว่าเมื่อไร จะถึงเวลาทำวิทยานิพนธ์สักที เมื่อไรจะเรียนจบ
จะได้ไปสมัครงานใหม่ได้

ผมเคยลองหางานใหม่ แต่อุปสรรคสำคัญ คือ การเรียน ซึ่งผมต้องเอาเรียนไว้ก่อนครับ

รอๆๆๆ บางทีก็ท้อ เหนื่อยใจ แต่ก็ต้องสู้ครับ

มีใครตกในสภาพแบบนี้บ้างครับ

ผมเคยพยายามอดทนเรียน และทำงานเพื่ออนาคตครับ
แต่ด้วยเป็นคนที่ไม่อดทนพอ เอาแต่ใจ ไม่สู้
จึงทำให้ทุกวันนี้ลำบากมาก ความรู้ท่วมหัวแต่ก็เอาตัวไม่รอด
เพราะไม่มีปริญญาบัตรมาประดับประวัติ ทำให้ใครๆ ก็ไม่อยากรับเข้าทำงาน

อยากขอเป็นกำลังใจให้อดทนต่อไปจนกว่าจะสำเร็จนะครับ
เพราะเชื่อว่าลำบากวันนี้ สบายในวันหน้าแน่ๆ
...ไม่อยากให้ตกในสภาพเดียวกับผมอย่างทุกวันนี้

รับราชการเหมือนกัน

แต่เป็นหนี้เพราะกู้เงินมาเรียนนี่แหละ

พอเรียนจบวุฒิที่ได้มาใช้ปรับอะไรไม่ได้เลย แค่ลงใว้ในใบประวัติแค่นั้นว่าเรียนจบวุฒิสูงกว่าเดิม

เสียค่าโง่แท้ๆ

เพิ่งจบ ทำงานไปเรียนไป อดบ้าง ไม่เที่ยว ไม่ซื้อของ เก็บตังจ่ายค่าเทอม 2 ปี ตอนเรียนรู้สึกแบบเดียวกันค่ะ ทำไมเวลามันผ่านไปช้าจัง แต่พอจบออกมาแล้วก็รู้สึกว่ามันเร็ว แวะมาให้กำลังใจ สู้ต่อไปค่ะ

ปริญญา ไม่ใช่ทุกสิ่งของชีวิต แต่มันก็เป็นตัวนำทางให้เราได้ดีเลยครับ อย่างเมียผมจบ ป.ตี ประมง ตอนนี้ผมให้ออกจากงานไปขายสมตำอยู่บ้านผลคือได้เงินดีกว่าทำงานประจำครับ ไม่มีหัวหน้ามาว่าแต่ก็มีลูกค้าว่าบางเป็นปกติทำไม่ทันใจเขาอะนะ ข้อดีของการศึกษาเราจะรู้มากกว่าแม่ค้าสมตำทั่วไป เขียนแผนธุรกิจได้ทำให้มีโอกาสดีกว่าครับใครบอกว่าเรียนมาไม่ได้ใช้แสดงว่าเราไม่ได้ประยุกต์สิ่งที่เรียนมาใช้

จริง ๆ แล้วที่ให้เมียไปขายสมตำที่บ้านไม่ได้คิดจะรวยหรืออะไรนะครับแต่ติดถึงลูกครับจะได้มีแม่อยู่ด้วยซักคนพ่อลางานไปหาเดือนละครั้งครับแต่ตอนนี้เมียผมบอกได้เต็มปากเลยว่าออกมาก็ได้เดียวเลียงเอง แต่ยังใจไม่กล้าที่จะไปให้เมียเลียงอย่างเดียวอะครับ :(

เข้าใจครับ ผมก็เคยผ่านช่วงสุดโหดมาแล้ว ทำงานจันทร์ถึงศุกร์ เสาร์อาทิตย์เรียนทั้งวัน เป็นช่วงนรกเลยทีเดียว ไม่มีวันหยุดเลย เหนื่อยมากๆ จันทร์ถึงศุกร์นี่บางทีก็มีรายงานให้ทำอีกต่างหาก แถมช่วงใกล้สอบก็ต้องนั่งอ่านหนังสืออีก ชีวิตตอนนั้นเหนื่อยมากๆ

แต่ยังก็ดีที่หลักสูตรผมแค่ปีครึ่ง หลังจากทนทรมานมานานพอจบมาผมก็เอาวุฒิ ป โท ไปสมัครงานที่ตั้งใจไว้ได้ครับ อัพเงินเดือนได้หลาย ได้ทำงานที่ชอบด้วย คิดแล้วก็คุ้มหายเหนื่อยครับ

สู้ๆครับ เหนื่อยตอนนี้เพื่ออนาคตที่สบายกว่า เป็นกำลังใจให้