สวัสดีครับผมไม่ได้เขียนหนังสือในพันทิพมาปีนึงแล้ว  นับตั้งแต่ปิดโครงการชูกำลังชูหัวใจ ช่วยน้ำท่วมกับ  กระทู้ในตำนานซีรียส์นึง  ความในใจของเจ้าของหมากากๆๆ  ขอเล่าถึงนิดนึงนะครับ  ปัจจุบันอีน้องหมากากๆๆสบายดี ยังเปนขวัญใจคุณพี่ขาคุณพ่อคุณม่ขาทุกคนในบ้าน ยังขี่ขาเจ้าของซอยยิกๆๆยังให้ผมจับดมปากเหม็นทุกวัน555

ฝอยมานอกเรื่องแล้วขอเข้าเรื่องเลยดีกว่า  ผมคิดในใจว่าผมอยากเล่าเรื่องนี้แชร์กับทุกคน   ความฝันเรื่องทำธุรกิจประเภทนี้  มันมีในหัวผมมาราว5ปีแล้ว  ตั้งแต่ยังไม่มีกิจการประเภทนี้เกิดขึ้นในเมืองไทยสักแบรนด์  แต่ว่าตอนนั้นต้องยอมรับว่าปผมมีแต่ไอเดียะแต่ไม่มีทุน  แล้วพอหาข้อมูลเขียนแผนธุรกิจ  ก้อยิ่งตื๊บว่า เงินเปนหมื่นๆกุจะไปหามาจากไหนวะ ไหนการสั่งผลิตสินค้าอะไรมันต้องมีขั้นต่ำอีก  ทุอย่างผมได้แต่เก็บมันไว้เซฟเปนไฟลเวิรด์ทิ้งไว้ในคอมนาน5ปี หลังจากนั้นผมก้อได้ไปทำอะไรต่างๆมากมาย ทีแรกราวสักปี53  ช่วงปลายปีผมตัดสินใจเริ่มต้นทำตวามความฝันของผมกับแผนธุรกิจที่ผมเขียนไว้  โดยใช้บลอคฟรีของเวริด์เพรส เปนหน้าร้านไปก่อน  แต่พอทำไปได้ไม่เท่าไหร่  ก้อเกิดปัญหาขึ้นเปนวิกฤตครั้งใหญ่ผมในปี54  คือว่า ผมป่วยหนักมาก  อย่างกระทันหันจนแทบเกือบเสียชีวิตช่วงนั้นต้องหยุดทุกอย่างกิจกรรมในชีวิตมามุ่งแต่ว่าทำไงให้ผมมีชีวิตรอดไม่ตายทุกคนในครอบครัวเพื่อนรอบข้างผมเอาใจช่วยกันมาก   แต่ตอนช่วงพฤศจิกาที่ผมออกมาช่วยน้ำท่วมคือตอนที่ผมหาเจอแล้ว่าผมป่วยเปนอะไรทหมอมียาให้ผมรักษาแล้วอาการก้อเริ่มดีขึ้นแล้ว  ผมช่วยน้ำท่วมไปจนเกือบสิ้นปี54  หลังจากนั้นพอมาต้นปี55 ชีวิตผมก้อกลับมาเริ่มต้นอีกครั้ง ช่วงเดือนมกราาววันที่16  มกรา

ผมจำได้ว่าก่อนหน้านี้ผมไปนอนค้างบ้านกิ๊กคนนึงอยู่ราวอาทิตย์นึง  แล้วผมรู้สึกตัวเองว่าผมอยู่เฉยๆๆไม่มีอะไรทำน่าเบื่อมาก นอกจากกินนอนและดูแลห้องให้กิ๊ก ผมปล่อยเวลากับตัวเองให้ว่างเปล่ามาพอสมควร  แล้วในหัวผมก้อเริ่มคิดเรื่องธุรกิจอีกครั้ง ในี่สุดผมก้อตัดสินใจลงมือทำในวันที่16มกราคม55นี่แหล่ะ  ด้วยทุนก้อนแรกคือเงินที่เหลือในบัญชีจากตอนรักษาตัว พันกว่าบาท ผมเอาไปซื้อโฮสของพลาซ่าคูลและซื้อโดเมน  

ทีแรกผมไม่รู้ว่าผมจะทำไงดี  จนกระทั่งอยู่ๆโดยบังเอิญผมได้เข้าไปดูร้านในพลาซ่าคูลที่ผมเปนสมาชิก  มันทำให้ผม ได้เจอร้านๆๆนึงที่รับตัวแทนจำหน่ายแบบดรอปชิปอิน ของเครื่องสำอางค์  ผมก้อเลยตัดสินใจลองไปสมัครแล้วคัดเลือกสินค้ามาลงขายในเวบดู ตอนนั้นผมวางแผนไว้ในใจว่าผมจะทำให้มันห้างออนไลน์ครบวงจร  แต่ปัญหาคือว่า สินค้าหมวดหลักๆๆเฉพาะทางที่เปนหัวในจของเรา  ผมจะเอามันมาขายในเว็บได้ไง  ในเมื่อผมไม่มีทุนสักบาทแบบเปนหลักหมื่น  ในที่สุดผมคิดไปคิดไปคิดมา  ผมก้อตัดสินใจใช้วิธีการดั้งเดิม อมตะของคนเรา นั่นก้อคือการเจรจา   โดมีอากู๋เปนผู้มีพระคุณของผม  ผมเปิดอากู๋ส่องดูโรงงานผู้ผลิตสินค้าเฉพาะทางยี่ห้อต่างๆ  จนกระทั่งผมมาสะดุดใจกับยี่ห้อนึง  ผมเลยตัดสินใจเขียนจดหมายธุรกิจส่งอีเมลไปเจรจากับเค้าตอนตี4  ถามว่าผมไม่มีอะไรเลยแล้ว ผมเอาอะไรไปเจรจากับสินค้ายี่ห้อนี่  คำตอบคือผมเอาความตั้งใจจริงใส่ลงในจดหมายธุรกิจไปคุยกับเจ้าของแบรนด์ครับ  ผมยอมเริ่มต้นด้วยการรับกำไรน้อยเงื่อนไขไม่ลดราคาอะไรก้อได้  แต่ขอเพียงแค่ว่าให้ผมได้มีสินค้ามาจำหน่ายได้มีแบรนด์มา มีช่องทางปั้นต่อ แล้วในที่สุดผมก้อทำได้จริงๆ ทางแบรนด์ยอมตกลงให้ผมเปนตัวแทนจำหน่ายสินค้าของเค้า  ผมตั้งใจทำและขายอย่างจริงจังมาก จนในที่สุดมาถึงตอนนี้  ทางแบรนด์ยอมลดราคาให้ผมได้ลืมตาอ้าปาก  ผมขายสินค้าให้แบรนด์ได้จริงๆๆเปนยอดที่ไต่ระดับไปเรื่อยๆ ทุกวันนี้ผมยังคิดพัฒนาและต่อยอดการตลาดต่อไปไม่หยุด  อย่างเรื่องหาตัวแทนจำหน่าย  ยอมรับจริงๆว่าที่ผ่านมามีคนติดต่อสนใจเรามาพอสมควร แต่ว่า เรายังตีไข่ไม่แตกไม่มีตัวแทนจำหน่ายสักที  แต่ผมก้อยังไม่ท้อนะคิดว่ายังไงเราต้องตีไข่เรื่องตัวแทนจำหน่ายให้แตกจนได้

ช่วงแรกๆๆของการก่อตั้งกิจการยอมรับมันเปนช่วงที่สู้กับอะไรหลายๆอย่าง ผมท้อไปหลายทีเหมือนกัน  ดอกแรกคือ โดนสาวที่คบด้วยด้วยคุยด้วยอยู่  ถามผมอย่างเจ็บๆๆว่า  "ขายของแบบนี้จะได้สักี่บาทเมื่อไหร่จะรวย"  แถมที่แย่สุดๆคือเจอเพื่อนชาวต่างชาติของครอบครัวเธอมาพูดจาดูถูกผมในเอ็มอีกว่า  บ้านผมอยู่กระต๊อบใช่ไม๊  ผมเปนคนจน แทบจะอยากแหย่มือไปชกฝรั่งคาคอม  สุดท้ายนะ มเรื่องเรามันก้อจบลงครอบครัวเค้ามีรายได้เดือนละล้านเคยชินกับชีวิตหรูหราน่ะ เลยมองผมเปนตัวอะไร  ดอกต่อมาที่ผมเจออีก  คือวันนึงผมเข้าเฟสบุคไปโดยบังเอิญคลิกอะไรไปเรื่อย ดูเฟสบุคไป ทันใดนั้นผมก้อไปสะดุดตากับเฟสบุคขายสินค้าแนวเดียวกับผมอันนึง  ผมก้อเลยลองคลิกเข้าไป  เค้าใช้เวบพลาซ่าคูลเหมือนผมเลย  พอผมคลิกเข้าไปดูเริ่มเอะใจแล้ว  เอะทำไมคอนเซปต์มันคล้ายๆเวบเราเลย  แถมเมนูสินค้ายังแทบจะเรียงเหมือนกันอีก  สโลแกน เว็บก้อแค่ดัดแปลงนิดหน่อย  สุด้าย  ผมก้อสว่างวาบในใจว่า  ใช่แล้ว กุโดนก้อปปี้คอนเซ็ปต์เว็บ  ผมไม่รู้ว่าผมควรจะดีใจไม๊รึเสียใจดีเว็บผมยังไม่ได้ดังขั้นเทพมากมายอะไร  แต่นะโดนซะแล้วกับผลงานที่ผมเหนื่อยากมาก สุดท้ายผมตัดสินใจบอกเวบนั้นทักท้วงไป  ในที่สุดทุกอย่างก้อได้รับการแก้ไขจบไป    ดอกที่3 ต่อมาผมเข้าเวบมาเชคตามปกติในวันนึงผมก้อเจอว่า   ต้องระบบสมาชิกใหม่มีคนมาสมัคร  แต่ไม่ซื้อสินค้า  มันก้อเหนเปนไรนะ  แต่ว่าคนที่มาสมัคสามชิกผม  คือคู่แข่งอีกยี่ห้อที่เคยตื้อใหเผมขายสินค้าแต่ไม่ผมไม่เอานี่  ผมโกรธากนึกไม่ถึงว่าเค้าจะกล้าทำอะไรขนาดนี้ สุดท้ายผมก้อจัดการบลอคเค้าจากเวบไป

ดอกที่4ต่อมาผมกำลังขายสินค้าอยู่ไปเรื่อยๆๆปกติ  จนกระทั่งมาวันนึง  อยู่ดีๆเดือนกรกฎาคม ผมจำได้  ผมกำลังนอนหลับในเช้าวันเสาร์ทันใดนั้น  ก้อมีเสียโทรศัพท์ปลุกผม  เปนเสียงจากเจ้าของสินค้าเจ้านึงที่ผมเปนตัวแทนจำหน่ายสินค้าเค้า  ทางปลายสายแจ้งมาว่าขอยกเลิกการให้ผมเปนตัวแทนจำหน่ายสินค้า  เนื่องจากเค้าให้เหตุผลว่า  หุ้นส่วนอีกคนเข้าไปดูเวบแล้วผมจำหน่ายสินค้าเค้ามากเกินหุ้นส่วนเค้าอีกคนนึงเห็นแล้วไม่ชอบใจ  ผมก้ออึ้งน่ะสิ  ว่าถ้าไม่ชอบใจ  แล้วให้ผมขายมาทำไมตั้งนานๆเปนแบบ4-5เดือนอยู่ดีๆเพิ่งอ้างว่ามาเห็นเวบผมผมตึบเลย  จะหาทางออกไงวันนั้นแบดมาก  เล่าให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนก้อยังบอกเลยว่าเหตุผลมันตลก เค้าอาจจะเกิดความโลภอยากเอากลับไปทำเอง  ทีแรก ทุกอย่างเหมือนจะแก้ไขปัญห่ได้แล้ว  เพื่อนรักผมคนนึงตัดสอนใจจะให้ทุนอัดฉีดช่วยเหลือผม  ผมดีใจโล่ใจที่ทุกอย่างมีทางออก  แต่สุดท้ายผมต้องกลับมาฟุบอีกครั้ง  เมื่อเพื่อนบอกว่าตอนนี้เค้ากำลังมีปัญหาทางครอบครัวคงจะช่วยผมไม่ได้แล้ว  ผมได้แต่ทรุดหมดแรง  แต่ก้อยังสู้ต่อ  แล้วสักพักผมตัดสินใจไปบวชชี  ต่อมาพอผมสึก ผมก้อตัดสินใจคิดถึงคนใกล้ตัสอีกครั้ง  ผมก้อเลยตัดสินใจ เขียนเปนแผนธุรกิจนำเสนอพี่สาวพี่สาว  แล้วพี่สาวพออ่านจบก้อตัดสินใจให้ทุนมาสู้อัดฉีดต่อก้อนนึง  แล้วต่อมาก้อเกิดเหตุการณ์ขึ้นมาอีก  อาการป่วที่ทีแรกผมวางใจคิดว่าน่าจะหายดีแล้วไม่เปนไรอีก ก้อเลยไม่ได้ไปหาหมอต่อ  เพราะว่าโรงพยาบาลที่ผมรักษาตัวน้ำท่วมเละตอนน้ำท่วมด้วย  อาการป่วยผมกลับมาอีกครั้ง  แล้วในที่สุดผมก้อทนฝืนตัวเองไม่ไหว  เพราะมันแย่ลงเรื่อยๆ  ผมจึงตัดสินใจหยุดทำงานเข้าไปยกเครื่องตัวเองที่ รพ นานอาทิตย์นึงเริ่มต้นรักษใหม่คราวนี้มีให้เลือดด้วยถุงนึง  รอบนี้ต้องอัดยาฉีดยากินยาอะไรเยอะขึ้นกว่าเดิมมาก แต่ผมก้อยังรักษต่อมาเรื่อๆจนถึงปัจจุบันอาการผมดีขึ้นมากแล้ว  ผมยังไปหาหมอไม่ขาด ปีหน้าคิดว่าผมกลับมาหายสนิทแน่นอน

ทุกวันนี้ผมกลับมาทำงานตามปกติเปิดเวบอีกครั้ง  ยอดขายยังไม่แน่ไม่นอน  ถามว่าผมท้อไหมผมถอดใจไหม  คำตอบคือเคยท้อแต่ไม่ถอดใจ  เพราะผมเข้าใจดีว่าสิ่งที่ผมทำมันยากมันเปนคอนเซปต์ใหม่  ที่ผมจะเปลี่ยนพฤติกรรมในการซื้อสินค้ของคนกลุ่มนึง  ซึ่งเปนตลาดเฉพาะทาง  แล้วหลายๆคนก้อยังไม่เข้าใจดีว่าธุรกิจผมมันคืออะไรแบบไหน  หลายครั้งอะไรผมมักจะกลัวไปก่อนอย่างเช่นเรื่องseo  ทีแรกผมไม่รู้อะไรเลยผมจึงคิดพยายามหาข้อมูลบริการที่รับจ้างทำseoในาคาที่ถูกที่สุดด้วยระยะเวลาที่สั้นที่สุด  เพราะถามจากของพี่สาว  พี่สาวจ่ายไป2หมื่น ผมถึงกับร้อง คุณพระ  สุดท้ายผมถามพี่สาวอีกครั้งเรื่องseo  แล้วก้อลองไปค้นในอากู๋ผู้มีพระคุณแสนใจดีของผม  ในที่สุด  ผมก้อสามารถทำseoได้เองแบบไม่ต้องจ้างใครในหลักหมื่น แถมติดอันดับหน้าแรกกูเกิลภายมนเวลาเพียงแค่อาทิตย์เดียว  หลายๆๆอย่างทีแรกผมคิดว่ามันตลอดว่ามันยากทุนสูงน่ากลัวสารพัด  แต่ทั้งหมดสุดท้ายพอผมได้มาลองทำจริงถามคนที่เคยทำถึงข้อมูลประสบการณ์เบื้องต้น  แล้วผมก้องม  ลงมือหาแนวทางโดยมีอากู๋เปนผู้มีพระคุณ คอยชี้แนะ  ผมอยากจะบอกว่าทุกอย่างมันไม่ยากเลยครับ  หลายคนตีความเข้าใจว่า คนเก่งคือคนที่ต้องเรียนมหาลัยเกรดดีสูงๆรึอะไร  แต่สำหรับผมคนเก่งคือคนที่ลงมือทำและเปนคนที่เที่ยวเอาอะไรประสบการณ์เรื่องดีๆมาแบ่งปันให้ทางเวบให้คนอื่นได้ประโยช์ต่อ  ผมยังยืนยันนะครับว่าอากู๋ช่วยคุณได้จริงๆ  ถ้าคุณรู้จักผสมคำค้นหา  แล้วเปิดดูในทุกๆหน้าไม่ใช่เปิดดูแค่ผลปการค้นหา2-3หน้าแรก  คำตอบที่คุณต้องการบางทีมันอาจจะซ้อนอยู่ในหน้าผลการค้นหาที่10กว่าก้อได้อย่างที่ผมเคยเจอ

ผมเคยล้มลุกคลุกคลานมาเยอะนะครับช่วงก้อตั้งกิจการทุกวันนี้ผมยังดิ้นรนต่อสู้กับอะไรต่างก้อจริงๆ  กิจการผมยังไม่มันควแบบมียอดขายตาย  มีร้านแฟลกชิฟสโตร์เปิดเปนของตัวเองอย่างที่ฝันไว้  ผมทำธุรกิจนี้  ในแบบที่ใครๆมองว่าบ้าวิตถาร ตลาดเฉพาะทางมันยากมีคนตายมาแล้วหลายราย  แต่ผมก้อชอบ  และตั้งใจบุกเบิกมันเต็มที่ สาเหตุที่ผมมาทำธุรกิจเพราะผมมีฝันมาตลอด  ว่าผมอยากมำตำแหน่งนำหน้าเชื่อเปนCEOเปนเจ้าของบริษัท  แล้วผมมองดูเพื่อนๆในวงการรุ่นเดียวกัน สมัยก่อนบางคนเปนแค่ไอ้หนุ่มซินตึ้งขึ้นรถเมล์ แต่ตอนนี้รวยเปน10ล้านไปแล้วเพราะใจสู้   ผมไม่อยากเปนคนที่เกาะโต๊ะรับเชคเงินเดือนลูกจ้างไปจนแก่ บรรดาคนที่เกลียดชังผมเคยดูถูกนะ  ว่า  เงินเดือนเค้ามากกว่ายอดขายผมทั้งเดือนอีก   พร้อมกับหาทางให้ร้ายเวบผมนั่นนี่ ผมก้อนึกในใจนะ คนที่เค้าเจ๋งจริงจะไม่อวด  และ เค้าจะไม่เที่ยวเอาเวลาทำงานเอาคอมในออฟิส มานั่งไล่โพสด่าคนทางเนต  ทุกวันนี้อะไรที่ไม่รู้ผมจะถามพี่สาวปรึกษาพี่สาว  เพราะพี่สาวผมเปนนักขายนักการตลาดที่เก่งมากคนนึงตอนทำงานประจำ เจ๊แกขายทุกอย่างให้ได้เปนเงินด้วยแบบว่านะเปนผู้หญิงที่ขายได้จับฉ่ายในปริมาณมากๆๆจริงๆ หลายๆครั้งผมท้อ  พี่เปนคนถีบตูดมาให้ผมสู้  บอกว่ากิจการพี่ผมรอตั้งปีนึง กว่าจะมียอดขาย  ถามว่าทุกวันนี้ผมยังทำงานหนักยังดิ้นรนอะไรนั่นโน่นนี่ หลายคนอาจจะหัวเราะเยาะผมโดยเฉพาะคนที่เกลียดผม  แต่ผมแต่ผมคิดในใจว่าผมเหนื่อยวันนี้เพื่อวันที่มันสำเร็จ   ไม่มีธุรกิจอะไรที่ก่อตั้งมาถึงปั๊บรวยแล้วกำไรเลย มันต้องมีช่วงดื้นรนตั้งตัวกันทั้งนั้น  ผมอ่านเรื่อง  ผู้ก่อตั้งเวบhomeportfolio ที่อดทนกินแกลบกัน2คนอยู่หลายปี  นสุดท้าย  ก้อมาถึงวันที่เค้ายิ้มได้พร้อมกับเงิน70ล้านยูเอส  ผมมีความฝัน2อย่างว่า อยากเปิดแฟลกชิฟสโตร์ให้ได้ปีหน้า  กับอยากเปิดมูนิธิเกษียณสักตอน35 36

นอกจากพี่สาวแล้ว  ยังมีเพื่อรักผมอีกสองคุณ คือ  คุณชาย  อ.อ่าง  กับ  คุณหญิง ก.ไก่ ถ้าถามว่าคำว่าเพื่อนแท้เปนไง  ดูหน้าได้จาก2คนนี้เลย นอกจากนี้ยังมีหลานรักและเพื่อนฝูงอีกหลายคนทีคอยแนะนำให้ความช่วยเหลือ  แทบทุกครั้งและบ่อยๆที่ผมจะทำคือ  เวลาขายสินค้าได้มียอดสั่งซื้อจัดส่งเก็บกำไรได้เสร็จรึอะไร    ผมจะต้องใส่บาตร  อุทิศส่วนกุศลผลบุญให้กับลูกค้า  ผู้เกี่ยวข้องกับธุรกิจผม  คู่ค้าธุรกิจ  ช่วงแรกผมทำงี้แทบทุกยอดแต่มาหลังๆผมอาจจะตกหล่นไปบ้าง  แต่ผมก้อรวบยอดทำบ่อยๆๆ


ตอนนี้สิ่งที่ผมกำลังพยามยามจะทำให้ได้คือไปถึงจุดที่ฝันและหวังไว้กับแฟลกชิฟสโตร์  แล้วก้อเรื่องตัวแทนจำหน่าย  และการเปิดเวบขายฝรั่ง
เรื่องตัวแทนจำหน่ายผมเชื่อว่า ถ้าผมตีไข่แตกได้แล้วทุกอย่างจะตามาเอง
อะไรก้อไม่สำคัญที่สุดเท่ากับลงมือทำ  และทำในสิ่งที่คุณรัก  เลิกหาขออ้างให้ตัวคุณเองนะครับว่าไม่มีใครช่วยคุณ  
ยังมีนะครับอากู๋ไงครับที่พร้อมจะช่วยคุณแบบเต็มใจ  
ไอเดียดีๆมีรอบตัวคุณผมชอบไปอ่านหนังสือที่บี2เอสเซ็นทัรลเวิลด์กับนายอินทร์พารากอน และที่บี2เอส บิ๊กซีวงศ์สว่างหาแรงบันดาลใจบ่อยๆ
การสเปิดเฟสส่องคุณอย่าคิดว่ามันเลอะเทอไรสาระ  หลายๆครั้งผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆจากการเปิดเฟสส่องดูคู่แข่ง
ข้อสำคัญที่สุดอีกข้อ  คุณอย่างอ้างว่าคุณไม่มีทุน  เพราะทุนที่ดีสุดคุณก้อมีอยู่แล้วนั่นก้อคือตัวคุณเองและความสามารถของคุณ

p241022@hotmail.com
ขอบคุณครับ
**ส่วนเรื่องการช่วยเหลือสังคม  ถ้าประเทศไทยมีเหตุการณ์ไรใหญ่ร้ายๆแรงรอบหน้าเหมือนที่เคยมีสีนามิและน้ำท่วมปี54  
ผมก้อจะออกไปเดนตายอยู่แถวหน้าพื้นที่เสี่ยงอันตรายเช่นเดิมยังไม่ทิ้งครับ

...

ซื้อกาแฟ ข้าวอีซี่โก ทุกวันเลย

ขอบคุณมาก สำหรับการแบ่งปันดี ๆ สู้ ๆกันต่อไป ไม่นานจะถึงวันของเรา

เจ้าของกระทู้นะครับ
ที่แก้บ่อย เพราะว่าตรวจคำผิดครับ เปนคนชอบสะกดผิด

ขอบคุณครับ  ขอบคุณทุกอีเมลที่ส่งเข้ามาหาด้วยนะครับ
ผมยินดีตอบนะครับ  อยากให้เเรื่องของผมเปนกำลังใจเล็กๆนะว่าผมเริ่มต้นจากเงินพันกว่าบาทเส้นสายไม่มีผมมีฝันที่ผมเขียนใส่ไฟลเวิรด์มาอยู่5ปีเก็บไว้  แล้วันนี้ผมได้ทำมันเปนจริงแล้ว
เดือนมกราคมปีหน้าเวบผมจะครบปีนึงครับ  ยังต้องดิ้นรนกันต่อไปก้อจริงกว่าจะให้ถึงจุดที่มันมั่นคง  แต่ผมก้อยังรักมันเหมือนลูกของผม เดือนนี้ธันวาคมยังไม่ยอดขายเข้ามามีแต่การพูดคุยสอบถามครับ แต่ผมก้อไม่ท้อ

หลายคนชอบโทษตัวเองว่าไม่เก่งทำไม่ได้นะรึบอกว่าหนูไม่มีทุนค่ะ  มันเปนแค่ข้ออ้างครับ  ทั้งหมดจะเริ่มต้นได้ถ้าคุณลงมือทำต่างหาก  ถ้าคุณอ้างอีกว่าคู่แข่งเพียบ  งั้นผมขอถามง่ายๆข้อนึงนะครับ  ทำไมซัมซุง ไอโฟน โนกีย จีเนท   บีบี ทุกยี่ห้อ จึงขายดีหมด  ทั้งที่เปนมือถือเหมือนกัน

คำตอบง่ายๆครับ อยู่ที่การตลาดและหัวคิดของเราการสร้างความแตกต่าง  ผมว่า แพนเค้กไม่เทพเท่าน้องปอย  เพราะในมือถือ จีเนทรุ่นคีย์บอรด์บีบี  ที่มีนับแสนเครื่อง  ทุกเครื่องจะมีภาพพื้นหลังจอ เปนรูปน้องปอย 3แบบให้เลือกครับ  นั่นหมายความว่าปอย ตรีชฎา มีหน้าตา ติดเปนแบรนด์อยู่ในมือถือทั่วไทย

ย้ำอีกครั้งอากู๋ช่วยท่านได้  อย่าลืม555
ธุรกิจส่วนตัวไม่มีการแยกอายุว่าต้องหนุ่มรึแก่ถึงจะทำได้ ทำเลยครับ
ทุกวันนี้ออฟิสผมอยู่ปลายเตียงกับ อัสซุสเนตบุคนะครับ

ผมออกงานประจำมาเดือนนี้ เพื่อที่จะมาตามความฝันแบบนี้ล่ะ
สิ่้งที่ติดตัวมาก็มีแค่ความรู้ทางโปรแกรมเมอร์ กับเงินเดือน ๆสุดท้าย 25000
เพื่อที่จะสร้างธุรกิจของตัวเอง แน่นอนว่าไม่อยากนั่งรอเงินเดือนไปจนแก่
ระยะทางนี้มันแค่เริ่มต้น สู้ๆไปด้วยกันนะครับ ทุนน้อยเหมือนกัน เอาใจช่วย *0*
แต่ของผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเขียนโปรแกรมอะไรดี

อ่านคร่าวๆแล้ว แต่เดี๋ยวกลับมาอ่านละเอียดอีกที สู้ๆ เป็นกำลังใจให้
เข้าใจหัวอกอยู่บ้าง
เราก็ชอบทำงานส่วนตัวค่ะ เมื่อก่อนอยู่ออฟฟิศตำแหน่งดีกินเงินเดือน เดี๋ยวนี้เราทำงานของเราเอง เซ็ททำออฟฟิศส่วนตัวเลย หนึ่งชั้น หน้าห้องนอนลูก เปิดม่านห้องนอนของลูกเห็นลูกข้างได้ ลูกร้องวิ่งเข้าไปหาได้

เมื่อก่อนไปนั่งทำงานรวมกับร้านสามีข้างล่าง สามีทำงานอีกอย่าง เราทำอีกอย่าง ไม่ค่อยมีสมาธิเลยแยกชั้นกันดีกว่า ขานั้นเดี๋ยวเปิดเพลงลูกทุ่ง เดี๋ยวเปิดเพลงโบราณมั่ง เดี๋ยวเปิดหนัง รำคาญค่ะ เสียสมาธิเรา บางทีเดี๋ยวนั่งคุยกันมั่ง งานการไม่ค่อยได้ทำ

ชุดทำงานเราก็ประหยัดเลย ส่วนใหญ่ชุดนอน ชุดอยู่บ้าน แต่งตัวดีแค่เฉพาะวันไปคุยซัพพลายเออร์ข้างนอก หรือให้คนมาคุยงานที่ออฟฟิศ สมัยทำงานออฟฟิศโอ้โห แต่งตัวเริ่ดเฉิดฉายเหนื่อยอ่ะ เปลืองด้วย แบบว่าอยากให้ดูดีสมกับตำแหน่งใครมาเจอก็ชม อ้าวพีอาร์แมเนเจอร์ต้องดูภาพลักษณ์ดีใช่ไหม  เดี๋ยวนี้โคตรจะอีเพิ้งเลยค่ะ แต่สบาย ไม่ต้องตื่นแต่ตีห้าแต่งตัว ไม่ต้องกลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ เที่ยงคืน ไม่ต้องมากลัวเมียเจ้านายมาแกล้ง เพื่อนร่วมงานมาเขม่น ไม่ต้องกลัวญาติโกโหติกาเจ้านายที่หัวงูๆ

อย่าไปสนใจคนดูถูก หรือเห็นว่างานเราขายของไม่มีคุณค่าเลย คุณค่าที่แท้จริงอยู่ที่ตัวเรามีศักยภาพมากกว่าคนอื่นค่ะ

อ่านจบเล่นซะตาลายเลย

ขอบคุณคับ และขอชื่นชมคับในความเป็นนักสู้ และตามหาความฝัน ยังไงขอให้ประสบความสำเร็จในเร็วๆ นี้นะครับ

ขอบคุณ จขกท.มากๆนะคะ คุณทำให้ชั้นเกิดแรงบันดาลใจมากๆเลย

ความคิดเห็นที่ 6    
ผมออกงานประจำมาเดือนนี้ เพื่อที่จะมาตามความฝันแบบนี้ล่ะ
....
แต่ของผมยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเขียนโปรแกรมอะไรดี

ผมเขียนเป็นด้วย...รู้ว่าจะเขียนโปแกรมอะไรด้วย...
แถมลงมาทำงานในฟีลดิ์ที่จะเขียนแล้วด้วย... 3 ปีแล้ว..
เพื่อจะได้เขียนให้ดี...

แต่งานหนักจนไม่ค่อยได้เขียน 5555

มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ

ขอบคุณเร่ื่องราวที่นำมาแบ่งปันนะคะ อ่านแล้วน้ำตาไหล
โดนใจมากๆ ค่ะ โดยเฉพาะคำดูถูก จากคนใกล้ตัวที่เราเคยโดนเหมือนกัน
มีกำลังใจสู้มากข้ึนแล้วค่ะ^^

เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยค่ะ ตอนนี้เราก็ออกมาทำกิจการเล็กๆของตัวเอง เมือต้นปี เพราะเราเพิ่งมีลูกเล็ก คนที่2 ทำให้รู้สึกว่าทำงานให้บริษัทไม่เต็มที่ และเป็นความฝันอยากมีอะไรสักอย่าง แต่มันไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ ยังงัยซะก็ยังสู้ สู้ ต่อไป

ขอชื่นชม จขกท. มากๆ ค่ะ

ขอบคุณที่เอาเรื่องราวดี ๆ มาแบ่งปัน..เป็นกำลังใจให้มากเลยทีเดียวค่ะ

สู้ ๆ ไปด้วยกันนะคะ