เราจบมาได้เกือบปีแล้ว ตอนนี้เราทำงานที่บ้านป้า ขายวัสดุก่อสร้างอ่ะค่ะ
ตั้งแต่เราทำมาเราก็ไม่ชอบเลย เพราะเราไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับอุปกรณ์ก่อสร้างเลย

เคยโดนคนดูถูก เคยว่าก็เคย ก็มันไม่รู้เรื่องจริงๆ นี่นา แต่ตอนนี้ก็รู้เรื่องขึ้นเยอะแล้วค่ะ

พูดถึงรายได้มันก็ดีอยู่หรอกนะคะแต่เราคิดว่ามันไม่ได้ใช้ความรู้เท่าไหร่เลย

เราเห็นเพื่อนทำงานดีๆ เราก็อยากทำบ้าง แต่เราก็สงสารป้าอ่ะค่ะ คือป้าเราก็อายุเยอะแล้ว 75 แล้วค่ะ

ป้าเราเคยจ้างพวกเสมียนมาทำ เขาก็โกง เคยให้หลานป้าอีกคนมาช่วยทำ เขาอายุประมาณ 40 แล้วค่ะ
เขาก็โกงเหมือนกัน แถมชอบว่าด้วย ป้าเราก็ไล่เขาออก เขาก็ไปฟ้องอะไม่รู้ เราก็ไม่ได้สนิทกับป้าเท่าไหร่ เขาก็ยืนว่าป้าเราหน้าศาลเลย ป้าเราอีกคนเล่าให้ฟังอ่ะค่ะ
ก่อนหน้าที่เราจะมาทำ ป้าก็ให้คนที่เช่าห้องมาขาย (ป้าเรามีหอพักด้วยค่ะ) เขาก็หลอกเอาเงินอีก คือป้าเราเป็นคนที่เชื่อคนง่าย แล้วก็ขี้สงสารด้วย ใครขออะไร ประจบอะไร ก็ให้หมดแบบนั้นอ่ะค่ะ

พอเราเรียนจบเราก็เลยมาช่วยท่านทำ ตอนแรกเราก็ไม่ได้จะทำหรอกแต่ป้าเราบอกว่าเขาไม่มีใครแล้ว เราก็เลยมาทำ

ทำมาประมาณ 6 เดือนแล้วอ่ะค่ะ ไม่ชอบเลย แต่ถ้าจะเลิกทำก็สงสาร ยิ่งเมื่อวันก่อนท่านไม่สบายด้วย ว่าจะบอกว่าจะไปหางานทำแล้วนะ ก็เลยไม่กล้าบอกเลย อีกอย่างถ้าเราออกไปจะหาคนที่ไว้ใจได้ที่ไหนมาทำ

แล้วป้าเราเขาก็ช่วยเรามาหลายอย่างตั้งแต่พ่อเราเสียอ่ะค่ะ ทั้งค่าเทอม ค่าเดินทาง หรือเรียนพิเศษตอนมัธยม ป้าเราก็ช่วยตลอด

แต่เราก็กลุ้มใจจริงๆ นะคะ เพราะเราก็อยากประสบความสำเร็จในชีวิต ซึ่งไม่ใช่แบบนี้ เราอยากเรียนต่อปริญญาโทด้วย แต่เราไม่รู้จะเรียนอะไรอ่ะค่ะ ถ้าทำงานอันนี้ต่อไป
อีกอย่างเขาก็ต้องการประสบการณ์ด้วยหรือเปล่า แต่เราไม่มีเลย

เราไปเจออาจารย์ อาจารย์ก็ถามว่าทำงานอะไร เราก็บอกไป อาจารย์ก็บอกเสียดายเนอะ โปรเจ็คที่ทำมาเลยใช้อะไรไม่ได้เลย เราก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ได้แต่ยิ้มๆ เพื่อนโทรมาถามว่าทำงานอะไร ได้งานยัง เราก็บอกไป เขาก็ถามว่าทำไมไม่หางานทำล่ะ เราก็บอกไปว่าเราไม่อยากไปทำ เพื่อนก็พูดคล้ายๆ อาจารย์อ่ะค่ะว่าน่าเสียดาย อุตส่าห์เรียนมา (เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน) แล้วเขาเห็นเราไม่พูดอะไรเขาก็เลยบอกเออ ดีๆ ขายของก็ดี บางวันก็ได้กำไรเยอะ เยอะกว่าไปทำงานประจำอีก

เราไม่รู้เลยว่าจะเลือกทางไหนดี จะให้ป้าปิดกิจการไป ป้าก็ไม่ปิด เพราะสงสารพวกลูกจ้าง บางคนอยู่มาตั้งแต่สมัยเรายังเด็กๆ เลยค่ะ แล้วก็ป้าเขาก็คงรักกิจการนี้ด้วยมั้งคะ เพราะทำมาตั้งแต่เรายังไม่เกิด ป้าเราเคยพูดแบบว่าต่อไป ถ้าป้าเป็นอะไรก็อยากให้กิจการนี้ยังอยู่ต่อไป แต่เราไม่ชอบอ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าเราแย่เกินไปไหม แต่เราคิดว่าถ้าป้าเราเป็นอะไรไป เราก็คงไม่ทำแล้วค่ะ แต่ถ้าถึงตอนนั้นจริงๆ เราอาจจะต้องทำกิจการนี้ต่อไป เพราะเราก็คงอายุเยอะแล้ว แถมยังไม่มีประสบการณ์อะไรเลย เฮ้อ

เลยอยากปรึกษาเพื่อนๆ ว่าจะเลือกทางไหนดีคะ แต่ใจจริงๆ เราอยากออกไปหางานทำมากกว่า เพื่อนๆ ว่ามันจะดีไหมคะ

เป็นผมผมทำต่อ ถ้าไม่มีป้าคอยส่งเสียเราก็คงไม่มีวันนี้ สิ้นบุญแกเมื่อไหร่ก็ค่อยว่ากัน

เหมือนเคยเจอกระทู้ประมาณว่าต้องไปรับช่วงกิจการต่อ

แล้วพอเข้าไปก็ไปจัดระบบระเบียบใหม่  ให้ิกิจการเดินเองได้ ทำให้มีเวลาไปทำอะไรที่อยากทำได้

เป็นผมก็คงทำต่อแหละ เท่าที่อ่านมารายได้น่าจะ ok เลย
ผมไม่รู้ว่าเป้าหมายในชีวิตคุณเป็นอย่างไร
เรียนโทมันตอบโจทย์นั้นจริงๆ รึเปล่า

เรื่องความรุ้ไม่ต้องไปเสียดายมันหรอก แล้วก็งานออฟฟิตมันไม่ได้ดีอย่างที่หลายๆ คนคิดนะครับ

คุณแทบจะเรียกได้ว่าเป็นกึ่งๆ เจ้าของกิจการแล้ว ช่วยคุณป้าคุมกิจการแล้ว ต่อไปแล้วคุณก็น่าจะได้เป็นผู้สืบกิจการต่อ

คุณอยากเป็นเจ้าของกิจการหรือเป็นลูกจ้างเขาล่ะครับ ถามจริงๆ

ไอ้เรื่องที่ห่วงว่า ที่ได้ไปเรียน ๆ มาจะไม่ได้ใช้  คุณอาจจะไม่ได้เอาที่เรียนมา ใช้ในการทำงาน 100 % เต็ม แต่ก็อาจจะประยุกต์บางส่วนมาปรับใช้ได้ เพียงแต่หาวิธีประยุกต์เอามาใช้เท่านั้นเอง  ยกเว้นเสียแต่ว่า สาขาที่คุณเรียนมามันเป็นวิชาเฉพาะมาก ๆ

ในโลกของความจริงแล้ว คนที่เรียนจบมาแล้วได้งานทำตรงกับสาขาที่ตัวเองเรียนมา หากไม่นับพวกสายอาชีวะ แพทย์ วิศวะหรือบริหารแล้ว นี่ แทบจะเรียกว่าไม่ถึงครึ่งเลยนะครับ ที่ได้ทำงานตามที่เรียนมาเต็ม ๆ

ต่อให้สายวิศวะ สถาปัตย์ บางช่วงนี่ คนจบด้านนี้มา ยังต้องหางานอื่นทำระหว่างรองานในสายงานตัวเองเลยครับ

ทำไมถึงคิดว่าไม่มีประสบการณ์ล่ะครับ ที่ทำจากไม่รู้เรื่องอะไรเลยจนรู้เรื่องขึ้นเยอะแล้วนั่นแหละครับประสบการณ์ ถึงทำงานแบบนี้ก็เอาไปนับเป็นประสบการณ์ทำงานสำหรับเรียนโทได้นะครับ

ยังไงก็น่าจะทำไปพร้อมกับหาคนที่ไว้ใจมาช่วยแทน ถ้าหาได้เมื่อไหร่เราก็เลิก ถ้าหาไม่ได้ก็ทนๆเอาหน่อย คิดซะว่าทดแทนบุญคุณ

ว่าแต่พวกพนักงานที่อยู่มานานช่วยทำงานแทนไม่ได้เลยเหรอครับ ถ้าอยู่กันมานานก็น่าจะพอไว้ใจได้บ้างรึเปล่า

คุณไม่มี ป้า   คุณก็ไม่มีวันนี้

คำว่า "ความสำเร็จในอนาคต"  สำหรับคุณตอนนี้มันหมายความว่ายังไงละครับ

อีกสิบปีข้างหน้า  คำนี้ จะมีความหมายเปลี่ยนไป
อีกยี่สิบปีข้างหน้า คำนี้ จะมีความหมายเปลี่ยนไป อีก

ผมเป็นคุณ ผมเลือกที่จะคืนสิ่งที่ได้รับมาให้กับคนแก่ ๆ คนหนึ่ง  ที่เคยให้อนาคตคุณในอดีตให้คุณมีวันนี้

อนาคตคุณวางตัวเองไว้ตำแหน่งไหนคะ
เจ้าของกิจการอะไรซักอย่าง
หรือลูกจ้างจนเกษียณ

ถ้าคุณคิดว่าจะเป็นเจ้าของกิจการ งานที่คุณได้ทำวันนี้
จะให้ประสบการณ์ตรงกับคุณ คุณต้องเรียนรู้ให้มาก
เพื่อที่สักวันคุณจะได้มีกิจการเป็นของคุณเอง (ในกรณีที่ไม่อยากทำกิจการของป้า)

ถ้าอยากเป็นลูกจ้างเค้า ก็ออกหางานได้แล้วค่ะ

ปริญญาโท ทำงานไปเรียนไปก็ได้ค่ะ ถ้ามีความตั้งใจและอดทน

ทำต่อนะคะ. โอกาสดีๆรออยู่คะ. หลายคนอยากมีกิจการของตัวเอง.
ออกไปหางานทำก็เป็นลูกจ้าง. เป็นเราขอตอบแทนบุญคุณก่อนคะ. เราว่าจริงๆแล้วคุณก็ทำมันได้ดี เพียงแต่ว่าสับสนจากคำพูดของคนอื่น " ว่าเสียดายความรู้ที่เรียนมา". จริงๆลองนำมาปรับใช้กับกิจการตอนนี้ดูสิคะ. เผื่อจะเปลี่ยนมุมมองความคิด คนอื่นที่เค้าพูดเราก็ฟังแต่สุดท้ายชีวิตเราเลือกเองคะ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นเลยนะคะ ได้ข้อคิดดีๆ เยอะเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ

ถ้าลูกจ้างเดิมเข็นให้มาดูแลแทนไม่ได้

ลองหาจ้างคนมาดูแทนครับ แต่เอาแบบที่อายุไม่เยอะมากมีการศึกษาหน่อย
แล้วให้ลูกจ้างเดิม เป็นหูเป็นตาให้อีกที

ในโลกนี้ คงไม่เจอแต่คนโกงอย่างเดียวครับ