อยากสอบถามเพื่อนๆ ครับ ว่า

ทำไมเมืองไทย ถึงมีคนบ่นกันจัง ว่าหางานยาก ซึ่งเราก็จะบอกว่าคนจบ(ป.ตรี ) เยอะ ล้นงาน

แต่ทำไม บางบริษัท(ขนาดเล็ก) กลับหาคนมาทำงานไม่ได้

คิดว่าเพราะอะไรครับ

แต่ที่ผมรู้แน่ๆ คือ ส่วนใหญ่ เงินเดือนน้อย (พยายามไม่ให้ถึง 300 และ 15000) ส่วนใหญ่ทำงานวันเสาร์ ทำเกิน 9 ชม.ต่อวัน

ในขณะที่คนสมัยนี้เรียนจบสูง เกิดความไม่สมดุลของงาน และเงินเดือนที่เสนอมาน้อยเกินไป (ไม่ตามมาตราฐาน) งานหนัก ทำวันเสาร์ด้วย

อยากถามว่า แนวทางแก้ไข ควรทำอย่างไรครับ เพื่อให้งานสมดุลกับคนครับ

ตามร้านค้า ให้เต็มที่ เงินเดือนไม่เกิน 7-8 พัน ประมาณนี้ครับ แบบว่าทั่วๆไปนะครับ เท่าที่เห็นรับกัน

แบบว่างานขายหน้าร้าน อะไรแบบนั้นไม่ต้องใช้สมองอะไรมาก แค่ ม. 3 ก็ได้

พวกล้างจานตามร้านอาหาร ก็วันละ 250 - 300 ประมาณนี้ครับ จายเป็นวันๆ วันไหนร้านหยุดก็อดได้ แต่คนมันต้องกินต้องใช้ทุกวัน คนเลยไม่คอยทำกัน อีกทั้ง งานไม่คอยได้พัฒนาอะไร วันๆเอาแค่ เสริฟ เก็บ ล้าง แค่นั้น จบวัน เงินเดือนไม่ขึ้น ค่าจ้างไม่ขึ้น ทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ ก็หาคนใหม่ เป็นแบบนี้จริงๆครับ

นายจ้างก็มักจะกด ค่าเรื่อง โดยไม่ยอมดูความเป็นจริงว่าลุกจ้าง อยู่ไม่ได้ ถึงทำก็แค่รองานอื่นที่ดีกว่า หรือมีทางอื่นไปเขาก็ไป อันนี้พูดจริงๆนะ

อย่าง บางที รับ พ.งานขาย ตามห้างให้ 1 หมื่น ทำงานเวลาห้าง หยุดอาทิตย์ละ 1 วัน

เอาจริงๆ งานหนักนะ ยืนทั้งวัน ไม่ได้นั่ง แล้ว 1 หมื่นมันพอไหม

ที่ว่านี้ วุฒ ป.ตรีนะครับ ที่จังหวัดผมประมาณนี้

ส่วนใหญ่ รับวุฒ ปวช ปวส เงินเดือนมีตั้งแต่ 5 พัน - 8 พัน ประมาณนี้ ป.ตรีเต็มที่ 1-1.2 หมื่น แค่นั้น

เท่าที่ดูนะครับ ส่วนใหญ่ถึงหาคนทำงานกันไม่คอยได้ ที่หาได้ ก็คือพวกที่ไปทำเอา ปสก พอทำเองพอได้ ก็ออกมาทำเอง เป็นแบบนั้นครับ

มันหมดยุคที่ลูกจ้างจะทำไปทั้งชีวิตทุ่มเทให้กับบริษัทโดยไม่หวังเจริญเติบโต หรือความก้าวหน้าแล้วครับ

การทำงานนั้นควรจะประกอบด้วย
- เงินเดือน แม้ไม่ใช่เวอร์ แต่ควรให้พอดีกับปัจจุบัณ ค่าใช้จ่ายแถวนั้น ค่ากิน ค่าเดินทาง รวมแล้ว หักลบเงินเดือน ควรจะมีให้เหลือบ้าง ไม่ใช่ทำเดือนชนเดือนแม้จะประหยัดแทบตาย
- ความเจริญก้าวหน้า ลูกจ้างมีโอากาสนได้พัฒนาสายอาชีพไหม หรือให้ทำอะไรซ้ำๆไปเรื่อยๆ การเติบโตทางสายอาชีพต่างๆ
- การเรียนรู้ มีการ Train ให้ไหม
- สวัสดิการ บางบริษัทประกันสังคมหักไปกับเงินเดือน หรืออื่นๆที่ช่วยให้คนอยากมาทำที่นี่

ค้าขายเองได้กำไรเยอะกว่าเป็นพนักงานบริษัทเล็กๆครับ
มองเหนลู่ทางการทำมาหากินของตัวเองชัดขึ้น
วาดเส้นทางแนวทางของตัวเองได้อิสระ คล่องตัวกว่า
ถ้ากลัวไม่มีสวัสดิการ ไม่มีค่ารักษาก็สามาถรสมัครประกันสังคมเองได้

ส่วนใหญ่หาคนไม่ได้เพราะให้เงินเดือนน้อยเกินจะรับได้
บางที่ก็จะเอาคนเก่งเทพมาทำงานแต่เงินเดือนน้อย

คือจะประหยัดค่าใช้จ่ายด้วยการกดเงินเดือนพนักงานแทน

เอากำไรเยอะขึ้น

พนักงานระดับล่างใช้แรงงาน

หนีไปขับวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างกันเสียเยอะ

คนงานเลยหาไม่ได้


อีกส่วนบริษัทให้ฐานเงินเดือนต่ำเกินกว่าจะดำรงชีพได้ในปัจจุบัน

การหางานทำและการหาคนมาทำงาน  
ยากพอๆกับการหาคนรักครับ  จึงมีหนุ่มสาวบางคู่คบกันในฐานะกิ๊กไปก่อน  
จะลงเอยอย่างไรอยู่ที่ความพอใจภายหลัง  หากคบกันต่อไปไม่ได้ก็เลิกจากกันครับ

มันมีประเด็นนะ

บริษัทอยากได้คนมีประสบการณ์ แต่ผู้สมัครยังไม่มี

โลกนี้ไม่เคยมีอะไรพอดี 55

ปีนึงมีบัณฑิตจบใหม่เยอะมาก! บอกไว้เลย เกียรตินิยมเท่านั้นที่สบาย(บางทีก็ไม่) นอกนั้นลำบากมาก ส่วนใหญ่ได้งานอะไรก็ทำๆไปก่อน เอาประสบการณ์

สมมุติ นายจ้างต้องการจ้างที่ 8,000 บาท ลูกจ้างต้องการที่ 10,000 แบบนี้ จขกท.คิดว่าเกิดการจ้างงานหรือเปล่า? แต่ถ้า นายจ้างเพิ่มเป็น 9,000 ลูกจ้างยอมรับที่ 9,000 อย่างนี้ก็ Happy นายจ้างก็ได้คนทำงาน ลูกจ้างก็ได้เงิน จริงไหม?

จริงๆ มันมากมาย แต่ขอเล่าที่เราเห็นก่อนแล้วกันนะคะ


- บ.เล็กๆ บางบ. เจ้านายเอาเปรียบลูกจ้างเกิน กำลังพูดถึงลูกจ้างระดับป.ตรีนะคะ  ตกลงค่าแรงไว้ว่าเท่านี้ๆ แต่พอได้ลูกจ้าง ไม่พูดถึงวันหยุดเลย จะให้ทำงาน 7 วัน  ไม่มีงานแล้วค่อยหยุด ซึ่งหาวันไม่มีงานยากมาก วันหยุดไม่ได้ค่าจ้าง ( ไม่จ่ายเป็นเงินเดือน ) หยุดไปงานเก่ากองเท่าเดิม  เฉพาะวันทำงานวันหนึ่งๆ เวลามากกว่า 10 ชม. ( เรื่อง 8 - 9 ชม. นี่ไม่ต้องพูดถึง ) โอก็ไม่เคยมี   เขาอ้างว่า ถึงเวลาเลิกงาน ไม่กลับบ้านเอง    ( ก็จะกลับได้ไงงานมันยังคาอยู่ท่วมหัว กลับก่อนงานไม่เสร็จก็โดนอีก ) ประกันสังคมว่าจะทำให้ก็ไม่ทำให้สักทียืดยาวไป 4-5 เดือน หาว่า กลัวไม่ทำนาน บลาๆๆๆๆ เงินเดือนจ่าย 2 รอบ  แต่ว่าแต่ละรอบก็ยืดเวลา จ่ายช้า  จ่ายครั้งแรก วันที่ 20 กว่าๆ แต่จ่ายไม่ถึงครึ่งเดือน  แล้วยังมีหักเงินประกันอีก บอกว่าจะฝากธ.ให้ แต่ก็ไม่ได้ฝาก

พอได้คนทำงาน เจอเอาเปรียบมาักๆ ก็ออก   แล้วก็ โอดครวญว่า ทำไมคนทำงานหายากจัง  หาคนที่ทำงานแล้วอยู่ด้วยนานๆ ยากจัง
อย่างนี้ รับทั้งปีทั้งชาติ ก็ยากที่จะได้คน    ส่วนใหญ่คนทำงานก็ดึงมาจากเด็กฝึกงานเพราะประหยัดค่าแรง




-โรงแรมเล็กๆ ขนาด 10 กว่าห้อง จ้างแม่บ้านแค่คนเดียว  เงินเดือน 7500 - 8000 บาท อาจจะมีข้าวสารให้บ้าง  แต่ไม่มีบวกอย่างอื่น ที่พักก็มีให้แต่ไม่ค่อยดี

หน้าที่งานคือทำความสะอาดทุกห้อง, ซักผ้า ตากผ้า, เก็บกวาดถู เก็บขยะทั้งตึก,จ่ายตลาด, ทำอาหารเช้า?
เริ่มงานประมาณ 6 โมง  บ่าย 3 ยังไม่เลิก บางวันทำยันนอน วันไหนลูกค้าเยอะ ออกหลายห้องก็ต้องทำให้เสร็จทันเลิกช้าก็ต้องทำ  วันไหนลูกค้าน้อย ห้องเดียว   ก็ห้ามพัก ต้องหาอย่างอื่นทำห้ามว่าง
ฟร้อนท์คนไหนใจดีเห็นใจก็ต้องไปช่วยงานเขา
วันหยุดนี่ก็หายากมากๆ เพราะมีลูกค้าทุกวัน ไม่ทำห้องก็ต้องทำอาหารเช้ากว่าจะเสร็จก็ 11 โมง

คนทำได้ไม่กี่เดือนก็ออก  หาคนมาใหม่ก็ออก  ก็ต้องติดป้ายรับสมัครคนเรื่อยไป  แล้วเจ้าของเขาก็ไม่คิดว่า งานเขามีปัญหา มีแต่บ่นว่า หาคนยาก   ให้พนักงานช่วยหา

แต่ว่า เนื้องานแบบนี้ มีใครอยากแนะนำคนรู้จักไปทำบ้าง
แต่ถ้าหาไม่ได้ เจ้าของเขาก็ไม่ได้เดือดร้อน เพราะฟร้อนเนี่ยต้องไปทำห้องเอง ไม่งั้นไม่มีห้องขายลูกค้า -"-
พอฟร้อนท์ เงินเดือนก็ไม่ใช่จะมาก จ้างรายชม.( มากกว่าแรงงานขั้นต่ำไม่เท่าไหร่/ จบตรีแทบทุกคน บางคนโทด้วยซ้ำ ) พอทำงานหนักๆ หลายหน้าที่เข้า ไม่มีเงินพิเศษเวลางานงอก   ก็จะออกกัน  ทีนี้แหละก็หาคนกันเรื่อยไป  หาคนทำงานตลอด  เติมเท่าไหร่ก็ไม่เคยเต็มสักที  



เราเห็นนายจ้างบางคน ชอบด่าเหมารวมว่า คนไทยสมัยนี้เลือกงาน งานหนักไม่เอา เบาไม่สู้
แต่หลายที คนที่ทำงานหนักก็โดนเจ้านายเอาเปรียบสุดๆ เพราะเรียกง่ายใช้ง่ายให้ทำอะไรก็ยอม  ลูกจ้างก็ไม่ได้คุ้มเหนื่อยเสียสุขภาพด้วย ไม่มีอะไรมารองรับตรงนี้


อยากให้มองใจเขาใจเราบ้าง
คนเราถ้ามีสิทธิ์ที่จะเลือกได้  ใครก็อยากได้สิ่งที่ดีที่สุด สำหรับตัวเองทั้งนั้นแหละ

โปรไฟล์ที่ต้องการสูงเกิน