ตกงานอยู่เนื่องจากบริษัทฯลดพนักงานลง มีจดหมายรับรองการเลิกจ้างจากบริษัทฯ ได้รับเงินชดเชยตามกฎหมายกำหนดทุกอย่าง.. ตอนนี้กำลังหางานอยู่ แต่เนื่องจากอายุมากเกือบปลาย 40 (รูปร่างหน้าตายังไปไม่ถึงอายุอีกเยอะ..) และเป็นผู้หญิงโสด อยากถามว่ายังจะมีโอกาสหางานได้มั้ย แล้วงานที่เค้ากำหนดอายุไว้ แต่เป็นงานที่คล้ายกับงานเดิม ยังจะไปสมัครได้มั้ย... แล้วเงินเดือนควรเรียกที่เท่าไหร่ดี.. ทำใจได้ถ้าไม่ได้เท่ากับเงินเดือนที่เคยได้.... หรืออายุมากเท่านี้ควรจะไปหากิจการส่วนตัวทำจะรุ่งกว่า (ไม่มีประสบการณ์ ไม่เคยทำมาก่อนเลย).....

HR ทุกๆ ท่าน หรือท่านผู้รู้ ผู้มีประสบการณ์กรุณาแนะนำด้วย....
ขอบพระคุณอย่างสูง.......

ผมถามแบบเด็กที่ถามผู้ใหญ่นะครับ

ผมอยากรู้ว่าบริษัทเอกชนต่างๆ เค้าจะจ้างพนักงานเดิมๆต่อไปจนสูงสุดที่อายุเท่าไหร่ครับ จริงอยู่อายุมากขึ้น ประสบการณ์มากขึ้น เงินเดือนก็ต้องเพิ่มขึ้นตาม

แล้วมันไม่มีกำหนดเพดานของเงินเดือนเลยเหรอครับ ผมสงสัย

ถ้าบริษัทเอาคนที่เงินเดือนสูงๆออก 1 คนแล้วสามารถจ้างงานเพิ่มได้อีก 2-3 คนเพื่อเพิ่มรายได้เข้าบริษัท แล้วเค้าจะไม่ทำเหรอครับ

ถ้าพี่อยากได้รายได้เพิ่ม ก็คงต้องออกไปเปลี่ยนที่ใหม่เพื่ออัพราคาเงินเดือนของพี่เองไม่ใช่เหรอครับ ก็เป็ฯการดีแล้วที่ชะตากำหนดชีวิตให้พี่เดิน

อย่าไปกลัวกับสิ่งที่พี่ไม่ได้เริ่มสิครับ

ทำมันทั้งคู่แหละครับ ผมก็อายุเยอะเหมือนกัน 30++ ก็หาอะไรทำเองเหมือนกัน

อยากทำอะไรไปเป็นลูกจ้างเขาก่อนครับ อยากทำส้มตำขายไปเป็นลูกจ้างเขาก่อน อยากทำเสริมสวยก็ไปเป็นลูกจ้างเขาก่อน อยากทำร้านขายเครื่องสำอางค์ ก็ไปเป็น พนง ขายให้ร้านเขาก่อน

เงินเดือนไม่ต้องไปคิด 6000 7000 เอาไปก่อน เรามาทำไม่ได้มาเอาเงิน แต่มาหาประสบการณ์ กับลู่ทาง คิดไว้ครับ

ไม่ได้กะทำจนแก่ตาย ทำแค่พอรู้ลู่ทาง 5-6 เดือนก็ออกได้แล้ว น่าจะรู้หมด

ดูว่าเขา ทำอย่างไง หาลูกค้าอย่างไง ขายยังไง ซื้อวัตถุดิบอย่างไง ที่ไหน

เวลามีซับพลาย์เออมาร้าน ก็ตี่ซี้ไว้ ขอเบอร์อะไรก็ว่าไป

ส่วนหางาน ก็ส่งๆไปเหอะครับ ทางเน็ตนะ ไม่เสียอะไรอยู่แล้ว

หรือไม่ก็ลองไปฝึกอาชีพ ดูครับ ชอบแบบไหนก็ลองดู เขามีที่ให้ฝึกหลายที่ ไม่รู้อยู่ ตจว หรือ อยู่ กทม

ลองดูพวก รร สารพัดช่างก็ได้ครับ เขาจัดทุกปี ลองดูที่ใกล้บ้าน แล้วโทรไปถามเขาเลยว่าเขาจะจัดช่วงเดือนไหน แล้วก็คอยเช็คเป็นระยะๆครับ

ชีวิตไม่สิ้นก็ดินกันไป

ผมเริ่มต้นใหม่ตอนอายุ 37...
เริ่มทำด้วยตัวเอง...เป็นของตัวเอง...ลุยเอง
ตอนนี้ภูมิใจมากๆ ^^

หาได้ค่ะถ้าเก่งจริง แต่เงินเดือนไม่รู้ว่าเค้าจะรับได้หรือป่าว ต้องลองคุยดู

ส่วนตัวนะคะพี่ ...

ลองดูสิคะ ไม่เสียหาย ...
เพียงแต่เงินเดือน อาจไม่มาก ... แต่ก็ดีกว่าตกงานนะคะ
อย่างน้อยก็มีรายได้ ... :)

30 ปลายๆ มองได้หลายแบบ

ถ้ามั่นใจ ว่าฝีมือดี ก็สมัครงานในตำแหน่งที่สูงหน่อย พวก Managerขึ้นไป และขอเงินเดือนมากกว่าเดิม

แต่ถ้าคิดแล้ว ว่าฝีมือ กลางๆ อาจจะต้องทำใจ สมัครตำแหน่งเดิมๆ หรือใกล้เคียง
แต่เงินเดือนที่ขอ อาจจะมากกว่าเด็กจบใหม่เล็กน้อย บริษัทขนาด กลาง หรือเล็กๆ ชอบนะครับ รับคนมีประสบการณ์มาก แต่เงินเดือนต้องอยู่ในเกณฑ์ที่เค้ารับได้

ปล บริษัท ใหญ่ๆ ดังๆ ยากนะครับ ส่วนใหญ่ ถ้าไม่จบ ตปท ก็รับ เด็กมาปั้นกันทั้งนั้น

อาจจะต้องทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งตอนนี้คุณต้องสู้แบบ หลังชนฝาแล้วเพราะ ไม่มีทางให้ถอย ต้องรับความกดดันทุกรูปแบบให้ได้


Fighting นะครับ

ก็ลองสมัครงานดูก่อนค่ะ บางบริษัทรับคนที่ประสบการณ์และเงินเดือนที่พอจ่ายได้นะค่ะ คุณยังโสดยังไม่มีภาระเช่นลูก ลองสู้สักตั้งค่ะ เงินที่ได้จากที่ทำงานเดิมก็เก็บเป็นทุนค่ะ

สู้ๆนะค่ะ

โสด ไม่มีภาระเรื่องลูก  ได้เปรียบครับ

ลองลุย ๆ หางานดูครับ  ปัญหาเรื่องเงินเดือนและโอกาสคงต้องดูสายงานที่ทำอยู่ครับ
ว่ามีตัวเลือกในตลาดอยู่แค่ไหน..  

ขึ้นอยู่กับจังหวะและโอกาสด้วยครับ  ลองสมัคร ดู ครับ ทำมันทั้งคู่แหละทั้งส่วนตัวและงาน
ประจำ..  ถือว่าเป็นช่วงเวลา พักครึ่ง ครับ

จขกท อยู่แถวไหน

พี่ค่ะ สู้ๆๆค่ะ
เรา 30 ตอนน้ยังอยากเปลี่ยนงานเลยค่ะ

1.ลองสมัครงานที่อื่นใหม่สายงานเดิม เงินเดือนขอเท่าเดิม หรือ น้อยกว่านิสหน่อย ได้มากกว่าก็โชคดีไป ขยันมากขึ้นเท่าไรคนอื่นก็รวยมากขึ้นเท่านั้น ใช้เวลาเป็นมนุษย์เงินเดือนต่อไป ปลอดภัยไม่เสี่ยง
2.ยังไงก็ตัวเดียวพร้อมที่จะเสี่ยง ออกไปหาอะไรทำเป็นของตัวเอง เริ่มต้นเล็กๆทำไปเรื่อยๆ พัฒนาสิ่งที่ทำให้ดีขึ้นทุกวันๆ ขยันมากขึ้นเท่าไรได้กับตัวเราเองมากขึ้นเท่านั้น
สำคัญคือทำให้รู้จริง
##มีความเสี่ยงทั้งคู่ ทางหนึ่งทำๆไปออกมาทำเองตอนแก่ก็ไม่มีแรงจะทำแล้ว เลือกทางที่สอง ทำแล้วไม่ได้ดีจะกลับเข้าไปทำงานประจำก็คงแก่เกินไปที่คนจะรับเข้าทำงาน

อายุประมาณเดียวกันเลยค่ะ เพียงแต่ดิฉันมีครอบครัว และมีลูกหนึ่งคนเล็ก ๆ ยังต้องสู้ชีวิตอีกเยอะ จนกว่าลูกจะเรียนจบมีงานทำให้เราสบายใจได้นั่นล่ะค่ะ... ของคุณเป็นโสดไม่มีภาระ สบายกว่าดิฉันเยอะเลยนะคะ ดิฉันจะทำอะไรก็ยากค่ะ มีภาระเรื่องลูก เรื่องเวลาค่ะ แทบจะขยับอะไรไม่ได้เลยค่ะ เพราะครอบครัวต้องมาก่อนค่ะ

บางทีจุดเปลี่ยนในครั้งนี้อาจจะทำให้ชีวิตเราดีกว่าเดิมที่ผ่านมาตั้งเยอะก็ได้นะคะ ใครจะไปรู้... ประมาณว่า รู้งี้ลาออกจากที่เดิมมาตั้งนานแล้ว อะไรทำนองนี้

ดิฉันเองอยากทำธุรกิจส่วนตัว... มีความเชื่อลึก ๆ ว่าถ้าได้ทำแล้ว เผลอ ๆ อาจจะมีรายได้ดีกว่าที่เป็นลูกจ้างเค้าอยู่ในปัจจุบัน (เฉียดหกหลัก แต่หักภาษี หักอะไรต่อมิอะไรแล้วก็เหลือไม่ถึงอ่ะค่ะ)

สู้ ๆ นะคะ..... เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอให้มีความเชื่อว่าคุณจะทำได้ และวันข้างหน้าจะต้องดีกว่าวันนี้
อย่าลืมว่าคุณเป็นโสด ไม่มีภาระ คุณมีข้อได้เปรียบตรงนี้เยอะนะคะ
บริษัทส่วนใหญ่เค้าไม่อยากจ้างคนมีครอบครัวซักเท่าไหร่หรอกค่ะ

เห็นเปิดรับสมัครอายุไม่เกิน 35 ปีโดยส่วนใหญ่ หากอายุมากแล้วต้องเล่นเส้นเป็นหลักค่ะ ลองถามเพื่อน ๆ หัวหน้าเก่า ๆ ดู ว่าพอจะรับเราได้มั๊ย หรือพอจะแนะนำงานได้มั๊ย หากไม่ได้เป็นผู้บริหารมาก่อนหรือมีความสามารถมาก ๆ ก็จะหางานได้ยาก

คุณยังโชคดีกว่าอีกหลายคน อย่างน้อยก็ได้เงินชดเชยมาจำนวนหนึ่ง ไม่มีภาระ(ผ่อนบ้านผ่อนรถ) ใช่เปล่าค่ะ

ลองคิดเหมือน คห. 2 ก็ดีน่ะค่ะ เราเองก็ยังเคยคิดอยากทำแบบนั้นเลย ไปหาอะไรที่เคยคิดอยากทำแล้วไม่มีโอกาสได้ทำ ลองทำมันดู ให้คุ้มค่า

อีกหน่อยทำงานบริษัทเอกชน หากไม่เกิ่งจริง จะทำถึงเกษียณ เราว่าอาจจะยากน่ะ และถ้าทำงานโดยไม่ค่อยเปลี่ยนงานเงินเดือนก็จะน้อย คนรุ่นใหม่ ๆ ยังคิดไม่ออกเลยว่าอีกหน่อยจะเป็นยังไง ค่าครองชีพสูงขึ้นทุกวัน แต่เงินเดือนตามไม่ทัน เงินเก็บยิ่งไม่ต้องคิด

ถือว่าพักผ่อนครับ สมัครงานไปด้วย(แต่ไม่ต้องหวังอะไรมากครับ) แล้วก็หาสิ่งที่ตัวเองสนใจแล้วน่าจะทำได้ดี หรือกิจการในฝันลองทำดูครับ มุ่งไปทางนั้นให้เต็มที่เลยครับ เอาใจช่วยนะครับ สู้ๆครับ

ทุกวันนี้ผมก็ตกงานได้เงินชดเชยมาจำนวนหนึ่งไม่มากมาย  แต่คิดว่าเพียงพอสำหรับการสร้างธุรกิจให้เป็นรูปเป็นร่างได้
อายุก็ย่างสี่สิบแล้ว แถมมีภาระผ่อนบ้าน แต่ไม่คิดที่จะไปเดินหาสมัครงาน ทางมันบังคับให้เดินแบบนี้แล้วยังไงก็ต้องลุยให้ถึงที่สุด
แนะนำว่า หาอาชีพส่วนตัวทำครับ หรือไม่ก็ทำเกษตรอยู่แบบพอเพียงแค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ

เราก็ถูกเลิกจ้างเหมือนจขกท.
แต่โชคยังเข้าข้าง ที่ได้งานใกล้บ้าน

แม้รายได้จะน้อยกว่าเดิมหลายเท่า
แต่ก็คิดว่าดีกว่าไม่มีงานทำ

ถึง จขกท
ดิฉันก้อ 40ต้นแล้วค่ะ หางานใหม่อยู่เหมือนกัน (สมัครทางInternet มา 4 เดือน แล้ว) เงียบมาก เรื่องอายุผู้สมัครก้อมีส่วนค่ะ ว่าจะให้เวลาตัวเองหางานออฟฟิศอีกซักพัก ถ้าไม่ได้จริงๆ  คงต้องหาอะไรทำ หรือเรียนรู้เพิ่มเติมอ่ะค่ะ
เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณ  จขกท นะคะ "สู้โว้ย (ค่ะ)"
ยังมีอีกหลายคนที่เป็นเหมือนคุณ (หางานใหม่ตอนอายุมากแล้ว)
ขอให้โชคดี และได้งานที่คุณต้องการ และเหมาะกับคุณเร็วๆ นี้ค่ะ

1. อย่างแรกเลย อย่าคิดในแง่ลบ ทำลายกำลังใจตัวเองครับ  ความคิดในแง่ลบจะเผาตัวคุณ ทำลายความมั่นใจ และที่สุด จะแสดงออกมาทางคำพูด การกระทำครับ

คิดในแง่บวกดื้อๆไปเลย ว่าทำได้ หางานได้ แล้วก็เริ่มลงมือหางานครับ

ระหว่างนี้ ถือเป็นช่วงเวลาพักผ่อน เพราะทำงานหนักต่อเนื่องมาหลายปี มีเวลาว่างๆ พักผ่อนไปด้วยระหว่างหางานไปเลย เผลอๆ เจอช่องทาง ทำธุรกิจได้ ถ้าเงินลงทุนไม่มาก ก็ลองทำดูก็ได้ครับ

เป็นคำถามที่ต้องมองกลับมาที่ตัวเอง ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้จะทำอย่างไร

ถ้าอย่างดี ก็ได้เงินชดเชยออกจากงาน+เงินเดือนแจ้งล่วงหน้า

สิ่งที่ทำได้คือ เตรียมความพร้อมของตัวเองไว้ ในด้านทักษะพิเศษสำหรับเป็นข้อดีในการต่อรองงานใหม่ และเตรียมความพร้อมด้านภาษาที่สองที่สาม

สู้ๆ ครับ

$ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกความเห็นในนี้นะคะ... จขกท มีกำลังใจขึ้นมากและตั้งใจเดินหน้าต่อไปอย่างมุ่งมั่นคะ... ขอให้ทุกๆ ท่านมีแต่ความสุขความเจริญ..ไม่เจ็บไม่จำนะคะ...
$$$$$$$$$$$

@คุณน๊อต
ขอบคุณนะคะ
ที่บริษัทอื่น ไม่รู้ว่าเค้าจะจ้างจริงๆ ถึงอายุเท่าไหร่ แต่บริษัทที่เคยทำอยู่เท่าที่ผ่านมามีระดับผู้บริหารอยู่จนเกษียณ 2 - 3 ท่าน ส่วนพนักงานระดับต่ำลงมายังไม่เห็น แต่ตอนนี้ก้อมีหลายคนที่อายุงานเกิน 20 ปีขึ้น... ช่วงสองสามปีที่ผ่านมาเศรษฐกิจต่างประเทศไม่ดีมีผลกระทบกับบริษัทมาก ทำให้ต้องลดพนักงานลงเรื่อยๆ... (ผู้บริหารทำได้แค่นี้มั้งตอนนี้..)

@คุณ Miracle Boy
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ... น่าสนใจมาก.. เพราะตอนนี้ก้อมีเวลาเหลือเฟือ... อยากหากิจการส่วนตัวทำนะคะ แต่ก้ออดห่วงอนาคตข้างหน้าไม่ได้ ถ้าเงินหมด.. เพราะต้องดูแลแม่ และน้องสาวค่ะ.. ถ้าหางานออฟฟิสอีกสักพักไม่ได้จิงๆ ก้อคงต้องทำมาค้าขาย... ตอนนี้จะดูลู่ทางไปเรื่อยๆ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

@คุณแฟนคลับใบเฟิร์น
ดีใจ ภูมิใจกับคุณด้วยนะคะ...

@คุณMy_little_bonnie
ขอบคุณค่ะ จะพยายามต่อไปค่ะ..

@คุณmochiko
ขอบคุณค่ะ จะลองดูและพยายามต่อไปค่ะ..

@คุณZet
ตอนนี้ 40ปลายๆ ค่ะ...ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำและกำลังใจ...

@คุณMamee..earN
ขอบคุณค่ะสำหรับคำแนะนำ.. มีภาระดูและแม่และน้องสาวค่ะ..

@คุณผงฝุ่นในสายลม
ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ....

@คุณก้นกบ
อยู่ย่านพระรามสี่ค่ะ..

@คุณkakarott_ja
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ... ขอให้คุณได้ทำงานที่ทำให้คุณมีสุขที่สุดค่ะ...

@supermi
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ... ตอนนี้ถึงทางแยกเสี่ยงซ้ายเสี่ยงขวาแล้วค่ะ...

@คุณสู้ๆ นะคะ
ทำธุรกิจส่วนตัวนี่ก้อ high risk…. high return….ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ...ขอให้คุณมีความสุขกับครอบครัวมากๆ ตลอดไปนะคะ..

@คุณ Dr. modx
ช่ายค่ะส่วนใหญ่รับถึง 35 แต่ก้อมีถึง 45 แต่เป็นระดับบริหาร... ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ... มีติดต่อนายเก่าแล้วค่ะ แต่นายเค้าไม่ได้อยู่เมืองไทยมาสิบกว่าปีแล้ว.. ก้อรอดูต่อไปค่ะ…..

@คุณ phochanart
ค่ะได้พักผ่อนจริงๆ มีความสุขมาก เพราะไม่ได้พักเลยทำงานมาตลอด... แต่ตอนนี้ไฟเริ่มลนก้นแล้ว.. ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและกำลังใจนะคะ...

@คุณกระทาชาย
โชคดีนะคะถ้ามีธุรกิจที่อยากทำและพร้อมทำได้... ขอบคุณสำหรับคำแนะนำและขอให้คุณกระทาชายโชคดีและประสบความสำเร็จกับธุรกิจของคุณนะคะ...

@คุณ areewan
โชคดีมากนะคะที่ไม่ตกงาน... คุณยังมีโอกาสหางานใหม่ที่คุณต้องการนะคะ... สู้ๆ ด้วยกันนะคะ...

@คุณอารมณ์ดีทุกวัน ; )) (สาวใสใจซื่อ)
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจนะคะ... อายุคุณยังอยู่คุณสมบัติที่หลายๆบริษัทประกาศรับอยู่.. ขอให้คุณได้งานที่คุณต้องการโดยเร็ววันที่สุดนะคะ.. สู้ๆ ด้วยกันค่ะ...

@คุณ ป้อม (Bgate)
ชอบจังค่ะ คิดในแง่บวกดื้อๆ... จะท่องไว้ในใจค่ะ... ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ.....

@คุณ 908auan
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจนะคะ...... ขอให้เหตุการณ์นี้ไม่เกิดขึ้นกับคุณค่ะ

พิมพ์ข้างบนผิดไปนิดดด.. <<<"ไม่เจ็บไม่จนนะคะ" >>>

$$$

ผมเองก็เหมือนคุณครับ..ปีนี้40กว่าๆ เดือนหน้าก็ต้องออกเร่ร่อนหางานใหม่เช่นกัน.. บริษัทที่อยู่มันแย่...
ปัญหาก็คือ..ตอนนี้คนจบมาเยอะ.. ผมว่าอายุงานการเป็นลูกจ้างของคนรุ่นเรามันจะหดสั้นลงครับ.. เพราะ.. ช่วง2-3ปีที่ผ่านมา..ในองค์กรเล็กๆ 3-4องค์กรที่ผมได้ผ่านมา..พนง สำนักงานทั้งระดับธรรมดาและระดับบริหารไม่มีคนอายุถึง50เลยครับ.. เพราะ..เหมือนกับว่า..ถ้าพวกเราออกแล้ว..เขาจะจ้างคนอายุ30กว่าๆ มาทำแทนพวกเรา.. และเนื่องจาก คนจบ ปตรี ปโท เยอะ..ผมว่าต่อๆไปภายภาคหน้า อายุการทำงานเป็นลูกจ้างบริษัท ก็จะหดน้อยลงเรื่อยๆ จนสุดท้าย..ไม่มีใครได้อยู่ถึงเกษียณหรอกครับ..40ต้นๆ ก็ต้องออกมาเผชิญโลกแห่งความโหดร้าย... ต้องไปขายของตลาดนัด..ออกมาล้มลุกคลุกคลานทำธุรกิจ ..ยิ่งตอนนี้คน7แสนกว่าคน..7แสนกว่าครอบครัว..กำลัง "เมามันส์"กับการผ่อน "รถคันแรก"อยู่..แล้วพวกเขาจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อสินค้าและบริการที่พวกเราจะขายล่ะครับ.. ปีหน้าน่าจะเป็น "หายนะ" ของพวก SME ครับ..

ผมเองก็คงได้แต่อวยพรให้คุณหางานให้ได้โดยเร็วครับ....ช่วงนี้น้องๆเขาออกงาน ย้ายงานกันเยอะ..โอกาสพวกเราพอมีครับ.. เมื่อได้งานแล้ว..พยายามรักษามันให้ดีที่สุดให้ยาวที่สุด..เก็บเงินและมองลู่ทางทำงานอย่างอื่นๆด้วยครับ... เพราะหมดโอกาสเที่ยวนี้ อาจจะหมดโอกาสหางานบริษัทอีกแล้วครับ..
เพราะตลาดมีการแข่งขันสูง..อะไรที่เราทำได้..คนอีกเป็นพันเป็นหมื่นก็ทำได้ครับ..แถมหนุ่มสาวกว่าเรา กินเงินเดือนน้อยกว่าพวกเราด้วยครับ..

ขออนุญาตคัดลอกที่ตอบ คุณ ไอ้ด่างเกยชัย มาตอบนะครับ..เพราะเขา+คุณ+ผม มันกรณีเดียวกันครับ...