ช่วงสิ้นปีแบบนี้ หลายๆบริษัท หลายๆโรงงานอุตสาหกรรม ย่อมมีการประกาศโบนัสกันเกิดขึ้น
และสิ่งที่เกิดขึ้นทุกๆปี คือ การเรียกร้องขอขึ้นเงินโบนัสและสวัสดิการ
ผมเห็นหลายๆที่ ไปร่วมกับ กลุ่มสหภาพแรงงานไปขอเข้าขึ้น แต่ด้วยความเป็นคนนอก
พอเห็นก็เกิดข้อสงสัย เพราะส่วนใหญ่นายทุนไม่ใช่คนไทย แต่ที่เขามาลงทุนบ้านเรา
ก็เพราะค่าแรง สาธารณูปโภค การกระจายสินค้า และ อื่นๆ

แต่

พวกที่ชอบเรียกร้องเนี้ย ไม่คิดบ้างหรอว่า เขาจะวางแผนย้ายฐานการผลิตไปที่อื่น
บ้านเราอะไรๆ มันไม่ค่อยแน่นอน แถมดันมาเรียกร้องเสียจน...

ล่าสุด โรงงานแห่งหนึ่ง ผลิต หม้อ เครื่อง ครัว เขาให้ 5 เดือน กลับไปเรียกร้อง เป็น 8 แถมเงินต่างหาก
ซึ่งผมพอรู้ฐานเงินเดือนของพวกเขาบ้าง ก็ไม่ใช่น้อย มันเกิดค่าแรงขั้นต่ำไปเยอะก็คิดว่า ทำไม
พวกพนักงานเหล่านี้ เรื่องมากกันจัง ไปเรียกร้อง แถมขู่จะปิดโรงงานอีก

เลยคิดไปว่า ไม่กลัวเขาวางแผนย้ายฐานการผลิต กันบ้างหรอไง ตัวอย่างก็มีให้เห็นหลายๆ อุตสาหกรรม

ผมไม่ได้เป็นตัวแทนนายจ้าง แต่คิดว่า ไอ้ที่เลวร้ายกว่าค่าแรง 300 ที่โรงงานอุตสาหกรรมส่วนใหญ่เจอก็คือ
การเรียกร้องอย่างมากมายของเหล่า สหภาพนี่แหละ

อิจฉาจัง ของเราโบนัสสักเดือนก็ยังไม่มี

เมื่อปี 2531
พนักงานโรงงานทอผ้า Winner Textilesประท้วงนายจ้าง
ที่ไม่ซ่อมเครื่องปรับอากาศ พนักงานร้อนทนไม่ไหว..เลยนัดหยุดงาน
เคลื่อนมาประท้วงที่หน้าทำเนียบรัฐบาล ปักหลักเลย..
สหภาพแรงงานไทยทั้งามแห่ง ต่างพากันเข้า"ช่วยเหลือ" พนักงาน
เจรจากันวันสองวัน นายจ้างรับที่จะรีบซ่อมเครื่องปรับอากาศให้
(ที่ผ่านมาซ่อมยาก เพราะมันเป็นของจากต่างประเทศที่ไม่มีอะไหล่ ต้องนำเข้า)
แต่ไล่พนักงานที่นำประท้วงหยุดงานอออก..

สหภาพยื่นมือเข้ามาเพิ่มขอ้อเรียกร้อง..ให้รับผู้นำการประท้วงกลับเข้าทำงาน
แล้วผนวกข้อเรียกร้องขอเพิ่มสวัสดิการ ค่าจ้างฯลฯ  เข้าไปด้วย
นายจ้างจากไต้หวันไม่ยอม..
การประท้วงยืดเยื้อเป็นปี...
ปักหลักที่หน้าทำเนียบ...

จนในที่สุด จบลงที่นายจ้างถอดใจ..
ปิดโรงงาน..กลับไต้หวัน..
พนักงานตกงานกันถ้วนหน้า..

สหภาพแรงงานแห่งประเทศไทยทั้งสามแห่ง..เผ่นแน่บ.....


เล่าให้ฟังเฉยๆนะ..

ตอนนี้ ได้ิยินข่าวจากระดับ ผจก ของโรงงานมาว่า ทางนายทุนนี้ ก็เริ่มถอดใจกับประเทศไทยแล้วเหมือนกัน
เพราะเขาโดนแบบนี้ติดๆกันมาหลายปีแล้ว และเขาก็มีฐานผลิตอีก สองแห่งที่ พม่ากับ ลาว

ก็หวังว่า จะไม่เป็นดั่ง ความเห็นที่ 2

ถ้าเป็นพนักงานไม่คิดค่ะ รู้แต่อยากได้เงิน อยากได้มากๆๆๆ และอยากได้วันนี้ๆๆๆๆ

ระดับแกนนำสหภาพ บางคนคิด แต่ไม่แคร์ บางคนไม่มีความรู้ เพื่อนให้ขึ้นมาเป็นผู้นำก็เป็น ดีใจที่มีตำแหน่ง บริษัทให้ออกไปอยู่บ้านก็บอกว่าดี มีเงินใช้ไม่ต้องทำงาน ไม่ได้คิดถึงอนาคตตัวเองเลย

บางบริษัทที่รู้จัก เอางบการเงินมากางให้ดูว่ามีเงินเท่านี้ ให้โบนัสเท่านี้นะ ก็ยังไม่ยอมกันเลยค่ะ จะเอาให้มากที่สุด

บริษัทต่างชาติก็เอือมค่ะ แรงงานไทยไม่ได้ทักษะสูงอะไร ความรู้เบื้องต้นก็ค่อนข้างต่ำ ให้บวกลบเลขง่ายๆ ก็ยังทำไม่ได้

ถ้าหาที่ใหม่ได้ เขาไปแน่ค่ะ

ผมว่ามันกึ่งๆนะเรื่องแบบนี้

ต้องเข้ามาสัมผัสเองครับ

ก็สัมผัสอยู่นี่แหละครับ ถึุงได้ กล้าบอกว่า นายทุนต่างชาิติหลายๆ บริษัท เหนื่อยหน่ายกับเมืองไทย เพราะ สิ้นปีนี้แหละ

ผมกลับมองมองว่ามันเกี่ยวพันหลายอย่างหน่ะครับ

ฐานเงินเดือนน้อยตามเดิมอยู่แล้ว ปรับขึ้นทีก็น้อย ที่คนยังทำงานกันอยู่เยอะก็เพราะมีโบนัสกันนี่หล่ะ

โรงงานในโซนที่ผมทำก็เป็น เอางบมากาง ยังไม่ยอมเลย ขอให้ได้ตามต้องการ โดยไม่ได้ดูผลกำไรอะไรเลย บางปีต้องปวดหัว กว่าจะตกลงกันได้ นายญี่ปุ่นในหลายบริษัทฯ ต้องบินไปเวียดนามบ่อย เพราะที่นั่นมีอะไรใกล้เคียงกับเราแล้ว เพื่อเตรียมย้ายกันอีก แต่ยังรอ AEC อยูนะ ถ้าเข้าแล้วใช้ต่างด้าวทั้งหมด อาจจะช่วยได้ เพราะตอนนี้บางโรงงาน ยอมเสียค่าอะไรจิปาถะกับภาครัฐเพื่อใช้แรงงานต่างด้าวแทน เพราะเรื่องนี้แหละครับ

บริษัทที่เรารู้จัก แกนนำก็เรียกร้องขอโบนัสจากเดิม 4.5 เดือน
พอบริษัทบอกว่างั้นให้ 5 เดือน + 5 หมื่น
แกนนำก็เฮ ..เย้ เย้ เย้
นายญี่ปุ่นตบโต๊ะ ปัง !!
โอเค จ่ายได้เลย งั้นแค่นี้ จบ !!  
แกนนำ เย้ เย้ !!
( มารู้ทีหลังว่า นายญี่ปุ่นดีใจมากเพราะตอนแรกเตรียมงบไว้จ่าย 8 เดือน !! )

#4 คุณแสนรัก

การประท้วงขอโน่นนี่นั่นแบบไม่สมเหตุสมผล ผมก็ไม่เห็นด้วยนะ

แต่เรื่องคุณภาพแรงงานนี่ ผมขอบอกว่าในแถบนี้ เราดีสุดแล้วครับ

ผมต้องเดินทางติดต่อธุรกิจในภูมิภาคนี้เป็นประจำ บินเดือนละสองสามครั้ง เห็นคุณภาพแรงงานของประเทศเื่พื่อนบ้านเราหมดแล้วครับ

ถ้าเราไม่ดีจริง เขาไม่แห่มาตั้งโรงงานที่ประเทศเราเยอะขนาดนี้หรอกครับ ขนาดทักษะทางภาษาเราสู้ไม่ได้ ค่าแรงเราก็สูงกว่าประเทศเพื่อนบ้าน

ตอนนี้อุตสาหกรรมที่ไปตั้งที่ลาว เวียดนาม ฯลฯ คืออุตสาหกรรมที่เป็น cost sensitive หรือไ่ม่ก็อุตสาหกรรมที่ไม่ต้องการแรงงานมีฝีมือครับ ประเภทติดกาว แปะโ่น่นแปะนี่นิดหน่อย

แรงงานไทยทักษะ ความรู้พื้นฐานดีที่สุดในย่านนี้ครับ

กลับกัน การศึกษาภาคปกติของเรา ที่น่าเป็นห่วง อันดับการศึกษาตั้งแต่ระดับประถมถึงมหาวิทยาลัยของเราตกต่ำมาโดยตลอด

เพื่อนผมที่เป็นนักลงทุนส่วนมากพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เมืองไทยระดับแรงงานโอเค แต่มีปัญหาตั้งแต่ระดับ supervisor ขึ้นมา ที่คิดอะไรเองไม่ค่อยเป็น และไม่ค่อยทุ่มเทกับงาน

หรือพูดอีกอย่างว่า ระดับแรงงาน (ที่ไม่ต้องออกความคิด) ถือว่ามีฝีมือ

แต่ระดับควบคุมงาน ไปจนถึงระดับบริหารงาน ยังใช้ไม่ได้นั่นเอง

เสริมคุณ Tiger Ton ครับ

เมื่อปลายปีที่แล้ว คราวน้ำท่วมใหญ่ บริษัทผมย้ายเครื่องมือ อุปกรณืเครื่องจักรต่างๆ ไปผลิตที่ประเทศเพื่อนบ้านเราที่หนึ่ง ผมเป็นวิศวกรด้านอิเล็กทรอนิกส์ ต้องตามไปติดตั้งและดูแลการใช้งานเครื่องจักร ที่ประเทสเพื่อนบ้านเราด้วยครับ ไปกันกับเพื่อนวิศวกรอีกหลายคนและที่สำคัญมีน้องๆ ฝ่ายผลิตติดตามไปด้วยจำนวนหนึ่งเพื่อไปสอนงานพนักงานฝ่ายผลิตที่โน่นด้วยครับ

งานของบริาัทผมบางอย่างต้องใช้ทักษะ เช่น การส่องกล้องเพื่อตรวจสอบและตัดสินใจคุณภาพของสินค้า การประกอบตัวผลิตภัณท์ การทดสอบทางไฟฟ้าผลิตภัณฑ์ ต่างๆ เป็นต้น

ทุกคนที่ไป มีความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า สอนงานพนักงานที่โน่นค่อนข้างยาก เนื่องจากไม่มีทักษะพื้นฐานเพียงพอ สอนไปวันนี้ พรุ่งนี้ลืม ต้องสอนใหม่อีก บางคนก็ไม่ค่อยจำ บางคนไม่รับเลยก็มี

แต่ยังไงก้ต้องสร้างฐานการผลิตที่โน่นให้ได้ ถึงแม้ว่าคุณภาพสินค้าอาจจะลดลงไปบ้าง จาบจนถึงปัจจุบัน 1 ปีผ่านมาแล้ว ระดับทักษะฝีมือแรงงานทางโน้น ก็ยังพัฒนาขึ้นมาไม่เท่าใหร่ครับ แว่วๆ ว่า อาจจะต้องกลับมาสร้างฐานการผลิตที่เมืองไทยอีกครั้ง

ย้ายฐานมันก็ไม่ได้ง่ายๆนะครับ
ต้องขึ้นอยู่กับบริษัท
ตอนนี้โรงงานในไทยบริษัทต่างชาติได้ tax profit กันเยอะเลย น่าจะยิ้มร่า
แถมฝีมือแรงงานบ้านเราค่อนข้างดีเหมือนที่คุณ tiger บอก
ระบบน้ำไฟสำคัญมากครับ ประเทศที่ผมทำอยู่ อยากจะดับไฟก็ดับซะงั้น บริษัทต้องเสียค่าใช้จ่าย generate หลายร้อยล้าน.


สำหรับคุณ วิลลี่  ใช่ประเทศเวียดนามปะครับ
อารมณ์ที่คุณเจอเหมือนผมเลย ตอนนี้เริ่มทำใจแล้ว
สอนวันนี้อาทิตย์หน้าลืม


สำหรับสหภาพพวกนี้ ต้องขึ้นอยู่กับฝีมือผู้บริหารครับน่าจัดการแกนนำได้ไหม
ให้ win win ทั้งคู่

รายงานล่าสุด บริษัทฯ เครื่องครัวชื่อดังดังกล่าว Lockout เรียบร้อย เมื่อเที่ยงคืนที่ผ่านมา เจ็บตัวกันไป..

กฎหมายบ้านเรามันเฮง....วย พนักงานเวลาไม่มีงานทำก็บากหน้าเข้าไปสมัคร

เวลามีงานทำ นึกอยากจะออกก็ออก แต่ไม่ออกธรรมดา เอากฎหมายไปฟาดหัวนายจ้าง

เวบาทำงานได้หลายปี เข้าสหภาพ ไปเรียกร้องนู่น เรียกร้องนี่ แทบจะปล้นบริษัทกันเลย

เรียกร้องไม่ได้ก็ประท้วง หยุดงาน ถ้านายจ้างไม่สนใจ ก็ขวางทางเข้าโรงงาน ตัดน้ำตัดไฟบริษัท

พอนายจ้างเอาจริง สั่งไล่ออก พวกมันก็ไฟฟ้องศาล ศาลก็.........เข้าข้างพวกมันอีก

สรุป พวกนี้มันไม่อยากทำงานครับ คอยเป็นปลิงดูดเลือดนายจ้าง หน้.....ด้านที่สุด คน.....วยก็คือนายจ้าง

อีกอย่างหนึ่ง เวลาทำงาน นายจ้างสั่งงาน ก็ทำอิดออด เวลาโดนด่า ก็นินทานายจ้างผ่านทางเว็บบอร์ด

อย่างว่าแหละ ไทยแลนด์โอนลี่

14 ครับ โรงงานอะไรครับ ใบ้ให้หน่อย ยังใงก็สมน้ำหน้าพวกปลิงดูดเลือดพวกนี้ครับ โดนล็อคเอ้าท์