มีมีเจตนาดูถูกหรือเหยียดหยามใครนะครับ เพียงแต่คิดแล้วก็สงสัยเฉยๆ เพราะคนทำออฟฟิศ เกษียณไป มีเงิน 1-3 ล้าน ยังอยู่ลำบาก แล้วแรงงานระดับล่าง ที่เงินเดือนน้อยๆ(7-9พัน) มีเงินเก็บไม่เยอะ เขาจะอยู่กันอย่างไรครับ

มีบ้านเป็นของตัวเองก็แล้วไป ลูกพึ่งได้หรือปล่าวก็ไม่แน่ไม่นอน ภาระจะมีตกค้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

สรุปแล้วคนที่เหลือเงินแค่นี้แล้วเกษียณไป เขาใช้ชีวิตอยู่กันอย่างไรครับ

คนพวกนี้จำนวนมาก กลับต่างจังหวัด มีที่ดินที่บ้านปลูกพืชผักทาน ปลูกข้าว ตกปลาได้ เก็บผักมาแล้วตำน้ำพริกทานก็ได้

พวกเค้าน่าห่วงน้อยกว่าคนเมืองอีกค่ะ

กลับสู่ บ้านเกิดเมืองนอน...ทำไร่ไถนา

หรือไม่ก็ รับจ้างรายวัน

คนพวกนี้ขยัน กินง่าย อยุ่ง่าย พวกเชาอยู่ได้สบายครับ

ปล.บางทีคนผมยังอิจฉา พวกเขาเลยครับ ที่สามารถปรับตัวได้ง่าย....เอิ๊ก ๆ ๆ

เห็นด้วยกับ คห.1,2 เลยครับ

เมื่อก่อน ตอนเรียนอยู่ ก็ช่วยกิจการขายของที่บ้าน
เคยคุยๆถาม ลูกน้องที่บ้านว่า กินอยู่ยังไง ส่งกลับบ้านเดือนละเท่าไหร่
วางแผนชีวิตยังไง
ก็ได้ความว่า ทำกับข้าวกินเอง อยู่บ้านเช่า ส่งกลับบ้านเดือนนึงก็หลายพันบาท
ก็ทำงานที่กรุงเทพไปเรื่อยๆจนแก่ก็กลับไปอยู่บ้านนอก
แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

ผมก็นึกอิจฉาอยู่ลึกๆ ว่า ชีวิตลูกน้อง มันช่างเรียบง่ายดี
มีความสุขได้ง่ายๆ ต่างกับเราที่ต้อง ถูกคาดหวังจากสังคมรอบข้าง
ต้องมีหน้ามีตา แบกรับความคาดหวังในสิ่งที่เราไม่อยากเป็น
ผมใฝ่ฝันมากว่า อยากจะอยู่ ตจว. มีที่ดินปลูกโน่นนี่กินเอง มีร้านค้าอยู่ตจว.
และแล้ว ความฝันผมก็เป็นจริง ได้โดนแม่เนรเทศกลับไปอยู่ ตจว. ต่างอำเภอ เพราะไม่มีคนดูแลบ้าน
ผมก็เปิดร้านขายของใช้ในครัวเรือน ก็ขายดีมากครับ เย็นๆก็ไปปลูกต้นไม้ ตามที่ชอบ
หลังบ้านก็เลี้ยงปลา เลี้ยงกระต่าย ปลูกต้นไม้ที่กินได้ ปลูกง่ายๆ
มีความสุขพอสมควร อาจจะเบื่อๆหน่อย เพราะชีวิต ตจว.มันเรียบง่ายสงบสุขจริงๆ
ก็มาหาเพื่อนฝูง มาซื้อของกรุงเทพเดือนละครั้ง

สรุปถ้าอยู่ ตจว.ชานๆเมือง มีเงิน 3-5 แสน สบายแล้วครับ
ซื้อที่ ซื้อบ้านสบาย

แอบสงสารตัวเอง คนเมืองที่ไม่รู้จักคำว่าพอเพียง

เห็นด้วยกับ คห 2 ค่ะ
ลูกน้องเป็นคน ตจว จะว่ากันไป
มีบ้าน มีไร่ มากมายกว่าหัวหน้าที่เป็นคนเมืองเยอะเลย

ไม่ใช่ทุกคนที่มาจากต่างจังหวัดจะมีที่เยอะนะครับ

บ้างครอบครัวคือไม่มีเลย บ้างครอบครัวแบ่งกันจนถึงปัจจุบันก็แทบไม่เหลือแล้ว
แล้วต่างจังหวัดค่าครองชีพก็ไม่ได้ต่ำกันหมดนะครับ

สิ่งหนึ่งที่อาจจะลดลงไปคือค่าใช้จ่ายสำหรับ life style ที่พออายุมากก็เริ่มต้องการน้อยลงไป
แต่ก็อย่าลืมถึงค่าใช้รักษาพยาบาลด้วย ซึ่งจะสูงจากเดิม