วันนี้ได้มีโอกาสไปคุยกับลุงแกอีกรอบ ลุงที่ขายกาแฟ แถว ม.นเรศวร ครับ

แกคงเบือ วันๆไม่ได้คุยกับใคร นอกจากลูกค้า ชวนคุยซะนานเลย

ถามไปถามมา ว่าลุงไม่คิดจะกลับจังหวัดบ้านเกิดบ้างหรือ (พิจิตร)

ลุงแกว่า กลับไปก็ไม่รู้จะไปทำอะไร จังหวัดมันเล็ก คนมันน้อยเงียบ

ถามลงมาอยู่นี้นานยัง ลุงแกว่า โอ๊ยนานแล้ว สมัยมาใหม่ๆ ถนนนี้ (ถนน ประตู 5 มน.) ยังเป็นลูกรังอยู่เลย ข้างๆนี้ยังเป็นนาอยู่เลย

แกว่าตอนแรก มาลุงกะมาเปิดร้านซ้อมมอไซน์ ตอนแรกไปเช่าอยู่หน้ามอ

โอ๊ย ป่าช้าดีๆนี้เอง เงียบมากกกกกกกกกก คนไม่มี เลยย้ายมาอยู่ ประตู 5 (ไม่ใช่ที่ปัจจุบัน เลยไปอีกหน่อย)

ทำไปซักพัก เห็นร้านข้างๆ ขายข้าว โอโฮ ขายดีวะ นับเงินกันไม่ทัน

แต่ของเรา ซ้อมมอไซน เขามาซ้อม ที ก็ต้องคอยมันเสีย ถึงจะมาซ้อมใหม่

เลยคิดได้ ว่าข้าว คนมันต้องกินทุกวัน แต่น้ำคนมันกินบ่อยกว่าข้าวอีก ขายน้ำแล้วกัน

แกว่าแรกๆ ก็ซ้อมมอไซน์ไปด้วย แล้วก็ตั้งซุมน้ำข้างๆ เดียวขายน้ำ เดียวซ้อมมอไซน์

ทำอยู่ซักพัก เออมันดีขึ้น หลังๆเลยเลิกทำมอไซน์ ขายน้ำ ขายกาแฟ อย่างเดียว

แกว่า ที่ไม่ขายข้าว เพราะยุ่งยาก วุ่นวาย แกไม่เอาเลย แกว่าแบบเนี้ยดีแล้ว

สั่งน้ำแข็งมาลง ต้มน้ำหม้อหนึ่ง ขายได้แล้ว

ผมก็นึกอยากกินชานมไข่มุกขึ้นมา ถามลุงมีมุข ป่าว

แกว่าแกไม่มี วุ่นวาย ขนาดเครื่องปั่นลุงยังเอาออกเลย

ไม่ไหว คนหนึ่งสั่งปั่น อีกคนไม่ปั่น ไอ้คนสั่งปั่น มันใช้เวลานาน คนที่เขาคอย เขาก็คอยไม่ไหว เขาก็ไป ลูกค้าหายหมด

หลังๆลุงเลยไม่ขายแบบปั่นเลย ขายแค่เนี้ยพอ

ผมมาคิดดูก็จริงของแก แบบนี้สบายมาก แค่สั่งน้ำแข็ง กับต้มน้ำ แค่นี้ก็ขายได้แล้ว ถึงเหลือ น้ำแข็งก็ราคาไม่เท่าไร

แต่ถ้าเป็น อาหาร ไหนจะของสด ไหนจะผัก เหลือที่ก็กินทุน

แต่ก็ว่า แกก็บอกว่ามันก็มีข้อเสีย คือด้วยความที่มันง่าย ใครก็ทำได้ เลยมีคนทำตาม ดูอย่างตอนนี้ซิ มีไม่ต่ำกว่า 20 ซุ้ม แกบอก

แต่ก็ไม่เป็นไร แบ่งๆกันไป ถือว่ายังพออยู่ได้

แล้วแกก็ชี้ มือให้ดูร้านตรงข้าม (ที่เป็นร้านทำผม) บอกเนี้ย ร้านนี้เพิ่งเซ้งเขามา ดูซิเงียบเชียว คอยลูกค้าเข้าร้าน ลุงยังไม่เห็นมีเลยซักคน

ใครมันจะมาทำผม ยืดผมได้ทุกวัน ก็เหมือนตอนลุงทำร้านซ้อมมอไซน์ นั้นแหละ นานๆมีลูกค้าที ได้อย่างมากก็มาเติมลม ที่ละ บาท สองบาท แล้วจะอยู่ได้ไหมละ

เลยถามลุงแกต่อว่า ก่อนหน้านี้เป็นร้านอะไรละลุง

ลุงว่า ก่อนหน้านี้เป็นร้านขายตุ๊กตา แนวคิ๊กตี๊นะ คนทำเป็น พยาบาล แฟนเขาเป็นอาจารย์ในมอ

เห็นว่าทำขำๆ แต่ลุงรู้ว่า เขาขาดทุนเยอะเป็นแสนเห็นจะได้

ลุงว่านะถ้ากะทำขำๆ ไปขายแบบ นศ ดีกว่าที่ไปขายตามตลาดนัดนะ

ลงทุนไม่เท่าไร แต่อย่างว่ามันไม่เท่ แบบนี้เท่กว่า แล้วเป็นไงละ

ไหนจะค่าเช่า ค่าลูกน้อง ค่าสต๊อกของอีก ทีนี้เลิกแล้วทำไง ของเหลือเพียบ

ทำแบบลุงดีกว่า ถึงเจ็บก็เจ็บไม่มาก ลงทุนน้อยๆ ดีกว่า

สุดท้ายลุงแกว่า วันหลังมาคุยกันอีกนะ สนุกดี ไม่คอยมีคนคุยด้วย อยู่คนเดียว ช่วงนี้ ม. มันเงียบ ลูกค้านานๆมาที แกว่า

เลยเอามาแชร์ให้ฟังครับ ความคิดลุงขายกาแฟ บางอย่างผมว่าเข้าท่าดีนะ

บางอย่างแกเห็นจากคนรอบตัว ว่าทำแบบนี้แล้วดี ทำแบบนี้ไม่ดี นะ (อย่างกรณีเปลียนจาก มอไซน์ มาเป็นกาแฟ) หรือย่าง ร้านตุ๊กตา กับร้านทำผม

แกเปรียบเทียบซะเห็นภาพเลย

ขอบคุณมากๆครับที่นำประสบการณ์มาแบ่งปัน

ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ดีๆที่นำมาเล่านะครับ

คิดถึงม. Y_Y

ขอบคุณที่นำมาแชร์ครับ อ่านแล้วผมคิดว่าจริงๆแล้วคุณลุงเป็นอาจารย์สอน MBA ในม. หรือเปล่า ขายกาแฟเป็นงานเสริม อิ อิ
แนวคิดและวิธีการมองธุรกิจของคุณลุงนี่ไม่ธรรมดาจริงๆครับ

เป็นแนวคิดที่เรียบง่าย และมองความเป็นจริงมากครับผม

สุดยอดเลยครับ น่าคิดตามมากๆ

แต่ผมอยากไปอยู่พิจิตรนะ เมืองเล็กๆ สงบเงียบดี เคยไปเรื่องงานครั้งนึง ถูกใจใช่เลย ค่าครองชีพก็ไม่แพง ไม่ชอบความวุ่นวายครับ

ขอบคุณค่ะ

เห็นด้วยกะลุง ล้าน % เลยค่ะ
อาชีพที่ไม่ต้องเท่ห์ แต่ ยืนยาว (พอเพียง)

ขอบคุณมากค่ะ

คุยกับลุงได้อะไรเยอะดีครับ

ใครจะไปรู้ ลุงแกบอกว่า กำไรอย่างน้อย 2 พันต่อวันแหนะ แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าถึงหรือเปล่า ลุงแกว่าสมัยก่อน 2 พัน ต่อวัน จิ๊บๆ

แถมลุงบอกว่า ที่มาทำกาแฟ เพราะสะดวก ก่อนขายไม่ต้องเตรียมอะไรมาก ของเหลือ ไม่มี จะมีแค่น้ำแข็ง ซึ่งราคาไม่เท่าไร ทิ้งได้ไม่เสียดาย

ขายเสร็จก็ไม่ต้องเก็บ ต้องล้างอะไร ไม่เหมือนขายข้าว ต้องมาล้างจาน ล้างหม้อ เก็บร้าน อีกสารพัด แกว่าแบบนี้ สบายกว่ากันเยอะ ทำคนเดียวได้

นะครับ แกบอกอยู่ตรงนี้มานาน เห็นมาเยอะ แกว่าบางที เห็นร้านค้ามาใหม่ๆ มาตั้ง แกก็พอดูออกว่ารอดไม่รอด

บางทีร้านค้าตั้งไกลไป ไม่น่ารอด แล้วก็ไม่รอดจริงๆอย่างแกว่า

บางที บางร้านทำเลดี แต่มาค้าขายของที่คนไม่น่าซื้อใช้ ไม่น่ารอด มันก็ไม่รอดอย่างที่แกคิดจริงๆ

ลุงแกว่า ของแบบนี้มันต้องคอยๆดู มาดูบ่อยๆ เดียวก็พอมองออกเอง บางอย่างเราว่าดี น่าจะขายได้ แต่เอาเข้าจริงๆ มันไม่ดี ไกลไป คู่แข่งเยอะ ร้านอื่นเอาไปกินหมด เพราะใกล้กว่า อะไรแบบนี้นะครับ

เดียววันหลังว่างๆจะ แวะไปคุยกับลุงแกอีก คุยสนุกดี

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

เพื่อนๆมีแต่คนอยากเปิดร้านกาแฟสด ลงทุนเป็นแสนสองแสน
เปิดได้ไม่นานก็ปิด เพราะทำแล้วไม่คุ้ม ค่าเช่าที่ ค่าน้ำ ไฟ ค่าเน็ต
วันๆนึงขายได้ ไม่กี่สิบแก้วเต็มที่ 20-30 แก้ว ก็ดีใจแล้ว
ขายแก้วละ 30-40 บาท สรุปยอดขายประมาณวันละ 1,000 บาท
กำไรครึ่งนึง ก็ตกแล้ว 500 บาท แล้วก็ไปจ่ายค่าที่ 5,000
ค่าน้ำไฟ 2,000 ค่าเน็ต 600 แทบไม่เหลือกำไรเลย ขาดทุนอีกต่างหาก

แต่ถ้าขายกาแฟโบราณ ชาดำเย็น อย่างลุงน่ะ สบายไปแล้ว
ลงทุนก็น้อยกว่า ขายได้ง่ายกว่า ใครๆก็ซื้อกินได้ ยอดขายวันนึงน่าจะไม่ต่ำกว่า50 แก้ว

ถ้าเพื่อนคนไหนอยากจะเปิดร้านกาแฟสด ผมจะแนะนำให้พิจารณา ร้านกาแฟโบราณ เป็นทางเลือก
แต่สุดท้ายทุกคน ทนความเท่ห์ของกาแฟสด ไม่ไหว

ติดตามจ้า.  เค้ารอภาค3 นะ
ปล จขกท ต้อง ยู่แถวมอนี้ใช่ไหมคะ  ทำอะไรหรอคะ

ขอบคุณที่มาแชร์ ปสก คะ