อยากคุยกับคุณ "ผ้าที่ทอค้างไว้" ครับ มีเรื่องปรึกษาเยอะเลย เครียดมาก

อ้างอิงต่อจากกระทู้นี้เลยครับ

http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B13019296/B13019296.html

ตอนนี้บอกตามตรงว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่ มันเหนื่อย มันท้อ มากครับ ไม่มีที่พึ่งพา ที่ปรึกษา

ตอนนี้เค้าแจ้งผมออกจากงานแล้วครับว่า "ลาออก" (ไม่ได้เขียนใบลาออกนะครับ)
ผมจึงไปร้อง้รียนต่อกรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงานจังหวัด และเจ้าหน้าที่ได้โทรติดต่อไปที่นายจ้าง นายจ้างอ้างว่าผมไม่ได้ติดต่อ หรือลาป่วย ซึ่งตอนนี้เค้ากำลังหาหลักฐาน ซึ่งเป็นอะไรก็ยังไม่รู้เหมือนกัน เพราะเรื่องลาป่วยผมว่าผมแก้ปัญหาได้ แต่กังวลว่ามันอาจจะเป็นหลักฐานเท็จ หรือสื่อว่าผมทุจริตหรือเปล่าก็ไม่ทราบ เพราะผมทำตำแหน่งบัญชี งานที่ทำปัจจุบันคือ ทำประมาณรายได้ ออกใบแจ้งหนี้ ติดตามหนี้ ออกใบเสร็จเท่านั้น ออกแต่เอกสารส่วนเงินผมไม่ได้จับต้องหรือถือเงิน คนที่ไปเก็บเงิน เอาเงินเข้าธนาคารเป็นน้อง และหลานของนายจ้าง ผมกลัว กลัวจริงๆครับ ผมรู้ตัวดี คนในออฟฟิตรู้ นายจ้างรู้ว่าผมไม่ได้ทำและมีพฤติกรรมแบบนั้นแน่นอน แต่นายจ้างเค้าแต่งเอกสารเก่งครับ แต่ไม่มีใครกล้าทำอะไร ตอนนี้เหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็กเลยครับ คนในนั้นตอนนี้รู้เช่นเห็นชาตินายจ้างหมดอยากออกก็ออกไม่ได้แล้วตอนนี้ เพราะทุกคนมีตำแหน่งบัญชีหมด กลัวกันไปหมด

ส่วนเรื่องร้องเรียนตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจครับว่าเค้าจะช่วยแรงงานตาดำๆได้จริงๆเหรอ คนที่รับเรื่องผม เป็นระดับปฎิบัติการครับ ความรู้ยังไม่แน่นเลย มีหลายอย่างที่เค้าพูดขัดแย้งกับกฎหมายแรงงาน จนผมต้องทักท้วงขึ้นมาแล้วไปเปิดดูกฎหมายกัน ไม่รู้เค้าจะเสียหน้าหรือเปล่า แต่ผมก็ต้องรักษาสิทธิ์ใช่ไหมครับ เพราะต้องเซนรับคำให้การ

แล้วแบบนี้ผมจะหันหน้าไปพึ่งพาใครได้ครับ สังคมผมก็ไม่กว้าง ทำงานที่นี่ที่เดียว ครอบครัวก็เป็นแค่เกษตรกร หาเช้ากินค่ำเท่านั้น

ดังนั้นผมจึงต้องการขอคำแนะนำหน่อยได้ไหมครับว่าผมควรทำยังไงต่อ แบบนี้ต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกันเลยไหม

ผมจะหาหลักฐานมาแก้ต่างตัวเองได้ยังไงบ้างทั้งการแจ้งลาทางโทรศัพท์ หรือแก้ต่างการทุจริต โทรศัพท์ผมเป็นระบบเติมเงินครับ ไม่รู้จะไปขอรายการโทรเข้า - ออกได้หรือเปล่า

สู้ๆ ครับเป็นกำลังใจ ให้