เครียด

คือว่า เราลาออกจากที่ทำงานเก่ามา
เหตุผลเดียวและเป็นเหตุผลหลักเลยคือเงินเดือน
และด้วยสายงาน เงินเดือนมันน้อย
เมื่อเทียบกับสายงานอื่น
เลยตัดสินใจลาออกมาลัลล้า
ประมาณ 3-4เดือน
แล้วก็หางานใหม่ เราได้งานเป็นอีกสายหนึ่งเลย
เรียกว่าเปลี่ยนแนว และสายงานนี้ เงินค่อนข้างสูง
ที่เราเรียกไป ว่าเยอะแล้ว พอเข้ามาอยู่จริงๆ
ก็พบว่า เงินเดือนทุกคนที่นี่ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีเชียวแหละ
แต่ เป็นบริษัทคนไทย พนักงานมีอยู่ 50-60 คน
อะไรก็ไม่เป็นระบบซักอย่าง ตั้งแต่หัวยันหาง
เราได้มาตำแหน่งๆหนึ่ง ขอไม่บอกว่าตำแหน่งอะไรนะ
แต่เราคิดว่า เออตำแหน่งนี้อนาคตน่าจะไปได้ไกล
ปรากฎว่า พอเข้าไป เขาให้เราไปทำอะไรก็ไม่รู้
ที่เราไม่ได้ตั้งใจจะมาทำ คือสรุป เขาให้มาคีย์ข้อมูลอ่ะ
ไม่ได้ให้เราทำตามชื่อตำแหน่ง และระบบต่างๆนานาก็ไม่มี
เราทำผิดอะไรก็โดนด่าตลอด
เพราะเราต้องคีย์ข้อมูลต่อจากคนอื่น ถ้าต้นทางมาผิด เราก็คีย์แบบผิดๆ
แต่พอผิดแล้ว เราคนเดียวที่โดนด่าอ่ะ
เรา ซึ่งทำงานบริษัทต่างชาติขนาดใหญ่ ระบบระเบียบเรียกว่าเป๊ะ
รับไม่ได้เลย เพราะรู้สึกว่า ชั้นมีความสามารถมากกว่าจะมานั่ง
คีย์ระบบไปวันๆ ยังงี้ใครก็ทำได้ ไม่ต้องจ้างชั้นก็ได้
แต่เราก็อดทน สักพัก เริ่มมีปัญหาเกี่ยวกับคน
ด้วยความที่คนไม่เยอะ โดยprocess งานแล้วไม่ใช่งาน day by day
คือไม่เสร็จวันนี้ มาทำต่อก็ได้ อะไรแบบนี้
คนเลยไม่ค่อยกระตือรือร้นมั้ง ผลคือ ทำให้คนที่นี่ชอบนินทากันมากๆ
ไว้ใจใครไม่ได้เลย และไอที่ว่าสนิทกันก็สนิทแบบเฟคๆอ่ะ
เราเลยหาทางออกด้วยการไม่ยุ่งกะใคร
ทำงานเสร็จกลับบ้าน นานๆทีจะมาโผล่เสียงมาคุยกับเขา
ต่อมา เราเริ่มได้ทำงานตรงชื่อตำแหน่ง แต่นั่นมันเกือบสองเดือนแล้วนะ
เลยกลายเป็นว่าเราได้เรียนรู้งานช้า เพราะมัวแต่ไปคีย์ข้อมูล
ทีนี้ เวลาจะทำอะไร ก็ต้องไปคอยถามเจ้านายซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทตลอดเว
คือชีก็จะเอาแต่กำไร ทีนี้เวลาเราทำงานช้า เพราะมัวแต่ทำให้ชีได้กำไร
ก็โดนด่า หาว่าทำงานช้า ทำไมไม่รีบทำ
แต่พอรีบทำ ก็โดนด่าว่าทำไมเธอทำแบบนี้
เห็นไหมว่ามันขาดทุน
เราก็งง แล้วเมิงจะเอาอะไรวะ อิห้าเอ๊ย
เราก็พยายามอดทนเรื่อยมา
วันนี้ เหมือนฟางเส้นสุดท้ายจะขาด
เราเอางานไปให้แกเซ็น แล้วแกเสรือกถามเรื่องอื่น
ซึ่งเราก็ลืม เพราะมันเกี่ยวตัวเลข และเราเพิ่งมาทำงานได้ 3 เดือนกว่า
ยังไม่คล่อง และไม่นึกว่าแกจะถาม
สรุปพอเราตอบไม่ได้ แกก็ด่าเสียงดังมาก
ว่าเธอไม่ต้องพูดให้ชั้นฟังหรอก ว่าขาดทุนเท่าไรกำไรเท่าไร
พูดมาเลยว่ามันเท่าไรกันแน่ นี่เธอไม่ได้เตรียมตัวเลยรึไง
แล้วก็ด่าแรงกว่านี้อีก ทิ้งท้ายว่าจะส่งเราไปอยู่ระยองอาทิตย์นึง
คือบริษัทเรามี warehouse อยู่ที่นั่นอ่ะ
เราออกจากห้องมา น้ำตาตกเลย

เกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้เลย
คือเราปรับตัวและปรับใจมากๆนะ
จากคนที่เคยแรง กลายเป็นซอฟท์มากๆ
จากคนที่เคยตัดสินใจได้ กลายเป็นคนที่ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลย
เพราะเงินของแม่มมันทั้งนั้น ขาดทุนไปก็มีแต่ตายกับตาย
ไม่เหมือนบริษัทเก่าเราที่ขาดทุนแล้ว ก็มีสาขาอื่นมาโปะได้
จากคนที่เคยทำงานบริษัทที่เป็นระบบ กลายเป็นคนที่ต้องมาเรียนรู้ว่า
ที่นี่ไม่มีระบบ ทำงานตามอารมณ์เท่านั้น
จากคนที่เชื่อมั่นว่าชั้นเก่ง มีความสามารถ กลายเป็นคนเสียเซลฟ์
เพราะโดนตราหน้าว่า อินี่ วันๆคีย์แต่ข้อมูล
จากคนที่ตื่นมาแล้วรู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร กลายเป็นคนที่ต้องลุ้น
ทุกวันว่าชั้นต้องเจออะไร
จากคนที่เคยไฟแรง อยากไปทำงานทุกวัน กลายเป็นคนหมดไฟ
วันไหนหยุดได้ นั่นล่ะสวรรค์ของชีวิต


เราต้องอดทนต่อไปไหมคะ
เราต้องอยู่ต่อไปไหมคะ
หรือว่าเรายังอดทนไม่พอ
ต้องอดทนต่อไปอีก ทั้งๆที่มันชักจะไม่ไหว
บางคนบอกให้เราอดทน
เราต้องอดทนจริงๆใช่ไหม
ทั้งที่เราไม่มีความสุขในชีวิตเลย

ทุกวันนี้คิดถึงบริษัทเก่ามากๆ
คิดถึงทีไร น้ำตาไหลทุกที
ที่ๆดีทุกๆอย่าง ยกเว้นเงินเดือน

เราควรทำยังไงดีคะ

ถ้าทำแล้วไม่มีความสุข ผมว่าออกดีกว่าครับ
เงินเดือนเยอะแต่ก็แลกกับสุขภาพจิต
บางคนทำงานเงินเดือนน้อยแต่ทำแล้วมีความสุข
เงินส่วนต่างตรงนั้นก็ถือว่าคุ้มกับความสุขในแต่ละวัน

ใจเย็นๆ ครับ
ผมว่า งาน มันก็เครียดแบบนี้แหละ

ยิ่ง เจ้าของ ลงมาคุมเองแบบนี้
โดย ไม่มี เลขา หรือ ระดับ ผจก รองรับ

ผมก็เคยเจอ
ถามงาน ที่ ไม่เกี่ยวกับเรา
เราก็ตอบไป ตามที่รู้ ซึ่งประมาณ 40% ของข้อมูล
กลายเป็นว่า ทำไม เราไม่ศึกษางาน
ทั้งที่ ไม่เกี่ยวกับกรู เลย
แค่ คนละหน่วย มาคอนแทค กัน เท่านั้น


ขอให้ผ่าน วิกฤตนี้นะครับ

ขอหลังไมค์ได้มั้ยครับ....อยากได้เป็นข้อมูลจะได้ไม่หลงเข้าไป

แนะนำให้รีบออกนะ คือเราอ่านแล้วเข้าใจอ่ะบอกตรงๆเพราะเราก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

บริษัทนรกมีอยู่จริงนะคับ ใครไม่เคยเจอไม่รู้ แล้วยิ่งที่เก่าทำผลงานไว้ดี แล้วที่ใหม่กลายเป็นไอโง่ จุดนี้เคยเป็นเลยคับ

รีบลาออกเลยคับ ลองคุยกับที่เก่าดูว่าย้ายกลับได้ไหม หรือหางานใหม่

ผมก็ลาออกมาแล้ว ถึงเงินเดือนจะลดลงเยอะ เพราะเป็นรัฐวิสาหกิจ

แต่ชีวิตมีความสุข เจ้านายดี เพื่อนร่วมงานดี กลับมาเป็นคนเก่งตามศักยภาพเราจริงๆอีกครั้ง

เราขอขอบคุณทุกความเห็นมากๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้เราได้มากมายทีเดียว
อย่างน้อยๆ ก็ใจชื้นว่า โลกนี้ไม่ได้มีเราคนเดียว
ที่เผชิญกับเรื่องแย่ๆในชีวิตแบบนี้

เพื่อนๆคนอื่น แนะนำมาได้อีกนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องการเงิน ก็ลาออกแล้วหางานที่ตรงกับสิ่งที่เราถนัด และเข้าทำงานกับองค์กรใหญ่ที่เรารู้แน่ๆว่ามีระบบดีกว่าค่ะ ถ้าบริษัทใหญ่ๆเกี่ยงเรื่องสายงาน คุณก็ต่อปริญญาโทเสียให้ได้สายงานที่ตรงกับความต้องการของตลาดและสายที่เงินเดือนแพงกว่า ยอมเสียเวลาชีวิตสักพัก แล้วเริ่มใหม่ก็ยังไม่สาย ดีกว่าทนอยู่ในสถานที่ซึ่งคุณไม่มีความสุข เพราะมันจะทำให้คุณกลายเป็นคนมีทัศนคติเป็นลบ

เพียงแต่ ก่อนจะลาออก พิจารณาให้ดีก่อนว่าเราไม่มีปัญหาเรื่องเงินแน่นอน

และ อย่างที่สอง พึงระลึกไว้ว่าการทำงานทุกที่ มีปัญหา และคนก็คือคน คือขึ้นๆลงๆ ไม่แน่ไม่นอน ดังนั้น หากเราคาดหวังโดยเข้าใจอยู่แล้วว่าอย่างไรเสียทุกที่ก็มีปัญหา เพียงแต่เราแสวงหาสภาพแวดล้อมการทำงานที่ดีกว่าเดิมและรายได้ดีขึ้น ก็ลาออกเถอะค่ะ

มีหนี้มีสิ้นอะไรต้องผ่อนหรือเปล่า ?
ถ้า No คุณ ก้อ Say No บริษัทนี้ได้เลย
รับเงินเดือนออกวันรุ่งขึ้นแล้วก้ออย่าลืมฝากคำเจ็บๆให้เจ้านายคุณบ้าง..

อีกสองเดิอนผมก็จะเผ่นจากที่ทำงานผมเหมือนกัน
เจ้าของโรงงานให้ผมดูแลโรงงานแกเลยทั้งโรง แกบริหารแบบครอบครัว 100%
แต่ไม่ support อะไรเลย
ทุกอย่้างในออฟฟิต มีแต่เงินส่วนตัวที่เราต้องออกมาให้ลูกน้องใช้ สั่งซื้อไม่ได้เลย
มีแต่คำด่าที่คิดว่าน่าจะแรงกว่า จขกท มากกกกกก
ทำมาหลายปี แต่เงินไม่ขยับซักเท่าไหร่ มีแต่เครียด
พอดีมีพี่ที่รู้จักชักชวนลองเปลี่ยนสายงาน มันท้าทายกว่ามาก

จขกท อย่ายอมแพ้นะ หากไม่ดีก็ไปเถอะ
ทำให้เขารวยมันก็เกินทนแล้ว แต่องค์ประกอบอื่นๆมันมีส่วนมากกว่า
หนทางยังมี สู้ๆนะครับ

จำไว้เป็นบทเรียนครับ
แล้วก็อย่าไปซีเรียสมาก


วันหนึ่งเมื่อได้เป็นเจ้าของกิจการแล้ว อย่าลืมตอนที่เคยเป็นลูกจ้าง
อะไรควรไม่ควรใจเขาใจเรา จะได้ happy

อ่านแล้วเหมือนตัวเองเลยครับ มันเปลี่ยนจากคนที่เคยกล้าตัดสินใจ กลายเป็นไม่มีความมั่นใจกลัวอย่างเดียว กลัวผิดกลัวโดนด่า เพื่อนร่วมงานไว้ใจใครไม่ได้ เครียดทุกๆ วันครับ

เอาใจช่วย จขกท ครับให้ผ่านไปให้ได้ ถ้าเปลี่ยนงานได้ก็ทำเรยครับ ผมว่าการทำงานก็เหมือนกับการเสี่ยงอย่างหนึ่ง ว่าเงินเดือน เพื่อนร่วมงาน หัวหน้า สภาพแวดล้อม เนื้องาน ความสุขของเรา ความก้าวหน้า มันจะเป็นอย่างที่เราหวังหรือเปล่า ยังไงขอให้ จขกท ผ่านปัญหาไปได้และโชคดีในหน้าที่การงานครับ

ลาออก

นึกว่าร่างอวตารเรามาตั้งกระทู้นะนี่
อยู่ที่เก่าคำชมเพียบ แต่เงินไม่พอค่าครองชีพ กองทัพยังคงต้องเดินด้วยท้องค่ะ -*-
อยู่ที่ใหม่ ได้เงินเพิ่ม แต่ระบบเจ้าของคนเดียว (อุตส่าห์เช็คในกรมพัฒฯ แต่สิ่งที่เห็นมันไม่ใช่สิ่งที่เป็น) จู้จี้ทุกสิ่ง ระบบแย่มาก ทำอะไรไม่เคยมีแพลนล่วงหน้า ให้สั่งซื้อด่วน แต่ไม่เซ็นใบสั่งซื้อ ไม่ยอมจ่ายเงิน เราก็โอเคนะ เราไม่ทำต่อ งานไม่เดิน มาโวยวายเราไม่ได้ เพราะเราเตรียมให้หมดแล้ว ถ้าจะผิดก็คุณนั่นแหละ ไม่เซ็น ไม่จ่าย ตรูไม่เกี่ยว เราต้องผลักภาระค่ะ 5555

เอาใจช่วยค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาหางานใหม่(แบบเรา) มันต้องมีสักที่แหละที่เหมาะกับเรา แล้วเราเหมาะกับเขา อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ผ่านไป คนเราต้องเดินหน้าต่อไปค่ะ อย่างน้อยเราก็มีความรู้สึกดีๆ กับที่เก่าก่อนหน้า ให้เป็นแรงผลักดันเราเดินต่อไปที่ใหม่ดีกว่าค่ะ

ออกไปหางานใหม่ ไปที่ระบบดีดี เงินok จบ บริษัทดีดี คงไม่หายากเกินไปหรอกมั้ง จะทนไปทำไม ทนเพื่ออะไร บอกผมมาซิ และคิดว่าทนแล้วจะดีขึ้นไหมอะไรจะเปลื่ยนไปไหม คงพอจะรู้คำตอบแล้วนะ