|
ก้าวแรกของการเดินทางไปสู่ความรักและมิตรภาพ ความนอบน้อม ถ่อมตัวเป็นคุณธรรมที่สำคัญของมนุษย์ในการอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างสงบสุข, ที่กล่าวเช่นนี้ เนื่องจากว่า ความถ่อมตัวและนอบน้อมนี้จะเกิดขึ้นกับมนุษย์ก็ต่อเมื่อ มนุษย์หลงทางชีวิต อย่างที่ไม่อาจจะหาทางออกได้ และเกิดอาการตามทางจิตแพทย์ เรียกว่า จิตตก หรือ อาการซึมเศร้า (Depressed) เมื่อ มนุษย์หาทางออกจากชิวิตที่มืด มัวไม่ได้ ก็เกิดความต้องการ ผู้ชี้แนวทางที่ถูกต้องให้ เพื่อที่ การเดินทางของชีวิตที่มีแต่ความสุข และแสงสว่าง แห่งความหวังจะได้เริ่มต้นอีกครั้ง" เนื่องจากมนุษย์เต็มไปด้วยความรู้สึกและการกระทำเพื่อตัวเองหรือ เห็นแก่ตัว Selfish และสนใจแต่ตัวเอง Self Center จึ่งไม่มีที่ว่าง พอสำหรับ การยอมรับ แนวทางของ พระศาสดา หรือของพระเจ้า ตามหลักศรัทธาที่ เขาเหล่านั้น ได้รับคำสอนจากศาสนาของเขาไม่ว่าจะเป็นศาสนาใดๆก็ตาม คุณค่าของความนอบน้อมถ่อมตัวนี้ เป็นคุณธรรมและจริยาธรรมที่มีสอนอยู่ในทุกๆศาสนา ผมมีเรื่องนิทานสอนใจเรื่องหนึ่งในประวัติศาสตร์ เกี่ยวกับ โมเสส ศาสดาของศาสนาจูดาย เล่ากันว่า , วันหนึ่ง โมเสส เดินทางมาพบชายเลี้ยงแกะ เฒ่าผู้ต่ำต้อยในทะเลทราย, ชายเลี้ยงแกะผู้นั้น กำลังสวดด้วยเสียงดัง วิงวอนต่อพระเจ้าอย่างไม่มีพิธีการ ในทำนองว่า , เขาจะปรนิปัติต่อพระเจ้าโดยการช่วย จับตัวเหาออกจากพระองค์,ซักเสื้อผ้าให้กับพระองค์, จูบเท้าและมือของพระองค์, และ ชายเลี้ยงแกะจบการสวดของเขาโดยกล่าวอย่างดังว่า เมื่อข้าพระองค์นึกถึงพระองค์แล้วสิ่งที่ข้าพระองค์จะกล่าวได้ก็คือ, ฮาๆๆๆๆ, โมเสสตกใจจนขนลุกไปทั้งตัวที่ได้ยินคำกล่าวของชายเลี้ยงแกะผู้นั้น, ที่กล่าวต่อพระเจ้าอย่างไม่มีความเคารพยำเกรง, โมเสสตะโกนใส่ชายเลี้ยงแกะผู้เฒ่านั้นว่า เจ้าไม่รู้ดอกหรือว่าเจ้ากำลังพูดต่อพระองค์ ์ผู้สร้างสวรรค์และโลก, เจ้าไม่ได้กำลังพูดอยู่กับ ลุงแก่ของเจ้า" เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายเลี้ยงแกะ เฒ่าผู้ต่ำต้อย มีความรู้สึกในความโง่เขลาของตัวเอง, เขาจึงถามต่อโมเสส อย่างหวาดกลัวว่า, พระเจ้าจะอภัยให้เขาหรือไม่ในการที่เขากระทำต่อพระเจ้าด้วยความโง่เขลาเช่นนั้น ทันทีนั้นก็มีเสียงจากสวรรค์กังวาลลั่นขึ้นในทำนองตำหนิติเตียนและตักเตือน โมเสส ว่า โมเสส, สิ่งที่เจ้าเห็นว่า ดูเหมือนจะเป็นการกระทำที่ผิด อาจจะเป็นสิ่งถูกต้องในความคิดของเขา, ยาพิษของคนหนึ่ง อาจจะเป็นหยดน้ำผึ้งของอีกคนหนึ่ง วิธีการสวดวิงวอนไม่อาจจะจัดอันดับได้ว่า การสวดวิธีใดจะเลวกว่าหรือดีกว่าอีกวิธีหนึ่ง, ทั้งสองวิธีที่เป็นการสรรเสริญต่อพระเจ้านั้น , มันถูกต้องทั้งสองวิธี ความแท้จริงอยู่ที่ ความสุขใจของผู้สวดที่ได้รับจากการสวดสรรเสริญต่อพระเจ้า, ไม่ใช่ว่า เพราะพระเจ้าจะไม่รับฟังการสวด, แต่พระเจ้ามองถึงคุณธรรมที่อยู่ลึกภายในจิตใจของผู้สวดสรรเสริญต่อพระองค์, สิ่งสำคัญที่สุดต่อพระเจ้าคือ ความมีคุณค่าทางคุณธรรม, ที่ต่ำหรือไม่มีเลยภายในจิตใจของผู้สวด เท่านั้น ที่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับพระองค์ เรื่องนี้ แสดงให้เห็นว่า เมื่อใดก็ตามถ้าเรายังมีความรู้สึกในจิตใจของเราว่า ผู้อื่นมีคุณค่าน้อยกว่ากว่าตัวเราเรายังคงเป็นผู้ที่มีความหยิ่งผยองในตัวของเรา ดังนั้นเราจึงควรสำรวจตัวเราเอง ด้วยความซื่อตรงต่อตัวเราเอง หรือ โดยไม่หลอกตัวเอง ว่า เรายังมี ความรู้สึกในจิตใจเราว่า เราดีกว่าคนอื่นๆอยู่บ้างหรือไม่? ทั้งนี้เพราะว่า คนส่วนมากคิดเช่นนั้น เราลองพยามทำตน ให้เป็นผู้ถ่อมตัวแล้วคิดดูว่า เราจะมีความรู้สึกอย่างไร? ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องทำตัวเราให้ต่ำต้อยลง, แต่หมายความว่า, เรายอมรับว่าผู้อื่นมีคุณค่าในความเป็นมนุษย์เท่ากันกับเรา, แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด, เราจะต้องยอมรับเขาด้วยความจริงใจของเรา, และ เราจะต้องระมัดระวังในการถ่อมตัวของเราโดยที่ไม่ทำให้ความภาคภูมิใจของเราสูญเสียไป หมายความว่า เราจะต้องถ่อมตัวด้วยความ ภาคภูมิใจในตัวเรา ถ้าเราต้องการที่จะเป็นผู้แสวงบุญตามหนทางแห่งความรักและมิตรภาพอย่างแท้จริงแล้ว, ก้าวแรกที่เราจะเริ่มต้นแห่งการเดินทางคือ การถ่อมตัวเราให้มากที่สุดประดุจดั่งผงธุลี
| จากคุณ |
:
แมทท์   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ธ.ค. 55 22:47:42
|
|
|
|
วิทยปัญญาจากคำสอนของท่านศาสนทูตมูฮัมมัด "ศาสดาของศาสนาอิสลาม"
