|
การพูดการจาเหมือนเราเลยค่ะ แถมเราเป็นผู้หญิงเสียด้วย
ไม่วงไม่หวานเหมือนใครเขา เพราะตั้งแต่เกิดมาก็เห็นทุกคนในบ้านต่างต้องทำงาน
ไม่ค่อยมีใครหันหน้ามาคุยหวานๆยิ้มใส่กันเท่าไหร่
เลยติดนิสัย ห้วนๆห้าวๆ กับคนที่บ้าน แถมมาอยู่ไกลบ้านเพราะต้องมาร่ำเรียน
เอาวิชาความรู้มาประกอบอาชีพอีกเหมือนกัน
แม่ก็ถามทุกวัน พ่อก็ถามทุกวัน ที่คุยโทรศัพท์กัน ว่า "จะจบเมื่อไหร่"
"แม่จะใส่ชุดไหนดี" "พ่อพาใครไปได้บ้าง"
คำถามนี้ถามอยู่ตลอด บางทีก็รู้สึกกดดันเล็กๆ แต่เราเป็นความหวังของท่าน
เราเต็มใจที่จะทำ เพราะเป็นความฝันของเราและเป็นความหวังของพ่อแม่ :)
สู้ไปด้วยกันค่ะ ^__^
| จากคุณ |
:
พัทตานี 
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ธ.ค. 55 12:02:03
|
|
|
|
จากเด็กบ้านนอก ออกตามความฝัน สู่มหานคร เมืองหลอนนครหลวง //ทางกลับบ้าน - BodySlam
