PANTIP.COM : F13031053 ## เรียนต่อต่างประเทศ ## [การเรียน]

ความคิดเห็นที่ 3

ไม่ตอบคำถามนะคะ เพราะมันอยู่ทีท BG ของแต่ละคน เอาเป็นว่าเล่าประสบการณ์แล้วกัน

เราค่อนข้างไปต่างประเทศบ่อย เรียกได้ว่า summer ทีนึงไปและ ไปอยู่กับพี่บ้าง เรียนเทคคอสสั้นๆบ้าง ประปราย แต่รู้สึกว่าต้องอยู่คนเดียวจริงๆก็ตอนไปเรียนภาษาก่อนเรียนโท เริ่มจากการสมัครเรียน เสร็จแล้วก็หาที่อยู่ ถ้าถามว่าตอนแรกไปรู้สึกยังไง? ก็แปลกๆค่ะ ความรู้สึกจะชัดเจนตอนที่พี่ๆที่มาส่งกลับไทยกันหมด เราจำได้ว่าพี่เราไม่ได้ให้เราไปส่งที่สนามบิน 555+ แต่บอกพวกมันเดินแบกกระเป๋าจากไปนี่ วันแรกที่อยู่ในห้องคนเดียว เรารู้สึกได้ถึงความเงียบ (หรือเพราะเราอยู่แบบคนเยอะๆมาตลอดไม่รู้นะ) อารมณ์จะแบบ...นี่ฉันต้องอยู่คนเดียวจริงๆแล้วนะ จากที่ลัลล้าแรกๆได้มาเรียนยาวๆและกลายเป็นฝ่อ จะอยู่ได้ไหมฟระ? แต่ด้วยความที่ตารางเรียนเราแน่น เรียนทุกวันมันเลยแบบ...ไม่รู้สึก homesick มากนัก เริ่มจัดตารางเวลาให้ชีวิต วันนี้อ่านอะไร ทำอะไร ไปซักผ้าวันไหน ซื้ออาหารเข้าห้องวันไหน ทำความสะอาดห้องน้ำเองครั้งแรกในชีวิต เริ่มดูรายการทำอาหาร -_-" จากคนไม่เคยหุงข้าวเป็น เราต้องโทร skype หาแม่ว่าใส่น้ำเท่าไหน...

พลิกผันมากค่ะ จากที่เวลาถึงบ้าน ไม่เคยคิดจะวางรองเท้าบนชั้น (อยู่บ้านมีคนทำงานบ้านไง) อยู่คนเดียวก็เริ่มติด กลับมาวางรองเท้าบนชั้น เพราะรู้ว่าถ้าถึงเราไม่เก็บตอนนี้อีก 10 นาทีก็ต้องเดินมาเก็บไง ทนเห็นมันเกะกะไม่ได้ -_-" ซักผ้าก็เริ่มแยกผ้าสีผ้าขาวเป็น รู้ว่าผ้าแบบนี้ต้องปรับน้ำร้อนหรือเย็น หมุนแรงไม่แรง (เสื้อเจ๊งไปหลายตัว) อาหารก็เริ่มได้บ้าง (แต่การทำกับข้าวเราพัฒนาการแย่มาก ทุกวันนี้ก็กินกันตายอยู่ กลับไทยมานี่เราไม่หยิบกระทะอีกเลยยยย) รู้จักระมัดระวัง ไม่กลับบ้านดึกๆ เวลาเดินคนเดียวบนถนนหันมองซ้ายขวา ต้องเดินถือของเป็นระยะทางไกลๆ อยู่ไทยไม่เคยเลย มีรถ สะดวกสบายทุกอย่าง... แต่สอนให้รับผิดชอบนะคะ เช่นถ้าคุณทานแล้วไม่ล้าง ยังไงก็ต้องมาล้างอยู่ดีไง ก็เลยล้างซะเลย ทำให้มีวินัยขึ้น เพราะคุณตัวคนเดียวแล้ว พึงระลึกไว้เสมอ ไม่มีใครคอยดูแลอีกแล้ว ประมาณนั้น

ภาษาก็ดีวันดีคืน เนื่องจากเรามีเป้าหมาย ก็ต้องไปให้ถึงใช่ไหม? สิ่งแวดล้อมเป็นตัวผลักดันด้วย เพื่อนได้ ฉันไม่ได้ จะยอมได้เหรอ? เปิดทีวีก็มีแต่อิ้ง ก็เปิดคาไว้ ทำการบ้าน ล้างจาน ทำกับข้าว อิ้งตลอด...เดี๋ยวก็เข้าใจหมดเอง ส่วนเรื่องพูด เราไม่ค่อยคบคนไทยเท่าไร มีแค่คนที่สนิทๆ เพื่อนๆส่วนใหญ่ไม่ฝรั่งก็เกาหลีญี่ปุ่นไปเลย เลยต้องอิ้งตลอดเวลา...ก็ทำให้สวนเพื่อนได้เร็วขึ้น 555+ จะมีคำติดปากภาษาอังกฤษเป็นของตัวเองไว้ด่าเพื่อน -_-"

ปล. เราเองเป็นคนที่ไม่มีหัวทางภาษานัก ต้องอาศัยสภาพแวดล้อมเข้าช่วย ถ้าคนที่แบบหัวไวทางภาษาเชื่อมั่นว่าเขาคงเก่งกว่านี้มาก เราแบบเริ่มจากเน่าๆไปเลยอ่ะค่ะ ^^

จากคุณ : ตะไคร้ใส่ใบชา

เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 20:46:51